Δύο μήνες μετά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ελληνορωμαϊκής Πάλης, η χώρα μας φιλοξενεί μια μεγάλη αθλητική συνάντηση των καλύτερων αθλητών και αθλητριών της Αρσης Βαρών στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το 70ό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών. Από τις 20 του Νοέμβρή και για μία βδομάδα, η καρδιά του αθλητικού κόσμου θα χτυπάει στην Αθήνα. Μεγάλα ονόματα του αθλήματος, όπως ο Γερμανός Μαρκ Χούστερ, οι Κινέζοι Ζινγιόνγκ και Μαοσένγκ, τους Βούλγαρους Μίντσεφ, Μποέφσκι και Πεσάλοφ αναμένεται να σηκώσουν, εκτός από τα υπερβολικά για εμάς βάρη, την αδρεναλίνη του ανταγωνισμού στα ύψη. Οι 92 συμμετοχές κρατών δίνουν ένα ξεχωριστό τόνο σε αυτή την «γιορτή» του αθλητισμού και του φίλαθλου πνεύματος.

Για τρίτη φορά λοιπόν από το 1979 μια τέτοια διοργάνωση διεξάγεται στη χώρα μας. Με την πρώτη στη Θεσσαλονίκη και τη δεύτερη στην πρωτεύουσα, κλείνουμε το 1999 με μια μεγάλη διοργάνωση που η αίγλη της θα είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη φορά. Και αυτό γιατί πέρα από τις συμμετοχές και από την αναμενόμενη προσέλευση του φίλαθλου κοινού, οι τελευταίες επιδόσεις των Εθνικών μας ομάδων έχουν ξεσηκώσει τους φίλους της Αρσης Βαρών.

Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τους αθλητές της Εθνικής μας ομάδας των ανδρών.

Με προπονητή τον Χρήστο Ιακώβου από το 1989 η Εθνική μας ομάδα έχει γνωρίσει μεγάλες επιτυχίες, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν και το όνειρό του είναι να δει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου σε Ολυμπιακό επίπεδο, ως αθλητής έχει πολύ καλές επιδόσεις σε τέτοιου είδους διοργανώσεις. Με μια 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου και δύο μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, έχει δώσει τα φώτα του σε άξιους συνεχιστές του έργου του, όπως στον Πύρρο Δήμα.

Ο Πύρρος, με 10 χρυσά μετάλλια σε όλες τις εκτός Ελλάδας διοργανώσεις ( 2 σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1992 και 1996, 5 σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα του '93, '94, '95 και 1998, 3 σε ευρωπαϊκό επίπεδο '92, '93 και 1995) και περίπου άλλα τόσα σε ασημένια και χάλκινα, είναι το αναμφισβήτητο μεγάλο «όπλο» της Εθνικής μας ομάδας. Αυτοί οι αγώνες αναμένεται να είναι και η πρόβα τζενεράλε για τον Ελληνα αρσιβαρίστα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αν βέβαια «πιάσει» τη γνωστή απόδοσή του.

Θαυμαστής του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου δηλώνει ο Ακάκιος Κακιασβίλι, αλλά παρά τα προβλήματα που έχει με τη μέση του, όλοι περιμένουν ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει για τη χώρα μας. Οσον αφορά τις μέχρι τώρα επιδόσεις του, μπορούμε να μιλάμε για μια φιλική «κόντρα» με τον Πύρρο. Πλούσια η συλλογή που έχει: 12 χρυσά μετάλλια ( 2 στους Ολυμπιακούς του 1992 και του 1996, 4 στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του '94, '95, '98 και 6 στα ευρωπαϊκά του '95, '96, '98 και 1999).

Στα 69 κιλά, ο Βαλέριος Λεονίδης έχει κάποιες ενοχλήσεις, αλλά αναμένεται να τα έχει ξεπεράσει μέχρι τους Αγώνες. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα δεν μπόρεσε να πάρει το χρυσό αλλά κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. Το όνειρό του είναι αυτό: να μπορέσει να το κατακτήσει. Αν συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις είναι πολύ πιθανόν να τον δούμε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Οι πρωτιές δεν ήρθαν σε μεγάλες διοργανώσεις για τον Ελληνα αθλητή, όμως ήρθαν σε ευρωπαϊκές, όπου κατέκτησε 13 μετάλλια (4 χρυσά και χάλκινα καθώς και 5 αργυρά).

Στην ίδια κατηγορία με τον Βαλέριο αγωνίζεται και ο «μικρός» της Εθνικής μας, Γιώργος Τζελίλης. Αν και δεν έχει μεγάλη συλλογή μεταλλίων ( δύο αργυρά και ένα χάλκινο σε παγκόσμιο και ένα ασημένιο και τρία χάλκινα σε ευρωπαϊκό επίπεδο), το ταλέντο του είναι μεγάλο και θα προσφέρει μετάλλια και συγκινήσεις στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στο μέλλον.

Το παλικάρι των 62 κιλών, ο Λεωνίδας Σαμπάνης με τα έντεκα χρυσά μετάλλια σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και το αργυρό στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα του 1996. Τώρα αποτελεί το μεγάλο «όπλο» της Εθνικής μας ομάδας στην κατηγορία του. Αν και ασχολείται για χόμπι με το ποδόσφαιρο, δε φαίνεται διατεθειμένος να αφήσει στην τύχη του αυτό το μετάλλιο.

Σε πιο βαριές κατηγορίες ανήκουν οι Λεωνίδας Κόκκας και ο Χρήστος Σπύρου. Ο Λεωνίδας, ένας «αφανής ήρωας» της χώρας μας, αφού δεν έχει ακουστεί όσο οι άλλοι. Στην Ατλάντα κατέκτησε την 13η θέση, ενώ μεγάλες επιτυχίες έχει σημειώσει τόσο σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα Εφήβων (1 χρυσό, 4 ασημένια, 1 χάλκινο) όσο και σε ευρωπαϊκά εφήβων (1 χρυσό, 4 ασημένια και 1 χάλκινο).

Ο 26χρονος Χρήστος Κόκκας αγωνίζεται στα 94 κιλά. Ο Αργυρός Ολυμπιονίκης της Ατλάντα το 1996 θέτει τις βάσεις για μια ακόμα επιτυχία. Ενα ακόμα μετάλλιο στη «βιτρίνα» με τα υπόλοιπα, που δεν είναι και λίγα: 1 ασημένιο και 1 χάλκινο στο Παγκόσμιο του 1998, ενώ στην Ευρώπη έχει πάρει δύο ασημένια, του 1995 και του 1998.

Τελευταίος και καλύτερος είναι ο Βίκτορας Μήτρου. Με όνειρο την ύψιστη διάκριση σε Ολυμπιάδα, προσφέρει όπως μπορεί στην ελληνική ομάδα. Μπορεί ακόμα περισσότερα και αυτό θα προσπαθήσει να αποδείξει τώρα στην Αθήνα. Η συλλογή του είναι μέχρι τώρα ικανοποιητική: στα Παγκόσμια του 1995 και του 1998 κατέκτησε 3 χάλκινα, ενώ σε ευρωπαϊκό επίπεδο (1994 και 1998) έχει συγκεντρώσει 1 χρυσό, 1 ασημένιο και 2 χάλκινα. Στην Ατλάντα είχε πάρει την 4η θέση.

Στόχος πλέον της Εθνικής μας ομάδας είναι η θέση στην εξάδα. Μια θέση που αυτόματα δίνει και «εισιτήρια» για την Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ. Το Λαχτί πέρυσι, όπου έγινε το προηγούμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ήταν το επισφράγισμα της επιτυχίας των προαναφερθέντων αθλητών. Τώρα αυτό που προέχει, πέρα από τη συγκομιδή όσο το δυνατόν περισσότερων μεταλλίων και διακρίσεων, είναι και μια θέση στις πρώτες έξι. Αυτό άλλωστε είναι και κάτι που αξίζουν αυτοί οι αθλητές.