Τα κόμματα της Βουλής καλεί στις 28/1 στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20), στις 4μ.μ., το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, για να παρουσιάσουν τις απόψεις τους σε ένα καυτό πρόβλημα των εικαστικών: Το Ασφαλιστικό - Συνταξιοδοτικό. Πρόβλημα, που πρωτοδιατυπώθηκε, επίσημα, με την ίδρυση του Επιμελητηρίου (1944) και που επί 60 χρόνια παραμένει άλυτο.

Οι κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό - Συνταξιοδοτικό των εικαστικών στη δεκαετία του '60, είχαν ως αποτέλεσμα να υιοθετηθεί από τη χούντα (1971) ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς «τιμητικών συντάξεων» δύο επιπέδων, μικρής και μεγάλης σύνταξης. «Αυτό δημιούργησε», όπως αναφέρει το ΔΣ του ΕΕΤΕ σε ανακοίνωσή του, «εκτός από την οικονομική ανισότητα και μια κατάσταση προσβλητική για τη συντριπτική πλειοψηφία των καλλιτεχνών που, ή δεν εγκρίνονταν ικανοί να την πάρουν, ή σε καλύτερη περίπτωση θα εγκρίνονταν ως "μικροί"».

Εναλλακτική «λύση» ήταν και παραμένει η αυτασφάλιση (!). Ο αγώνας για την οριστική λύση του Ασφαλιστικού - Συνταξιοδοτικού προβλήματος, μετά την αλλαγή του νόμου του Επιμελητηρίου το 1981, είχε ως αποτέλεσμα το 1996 να καταργηθεί το σύστημα των διακρίσεων στις τιμητικές συντάξεις και να προσδοθεί σ' αυτές ένας χαρακτήρας κοινωνικής παροχής. Και αυτό, όμως, δεν κράτησε πολύ. Τον Ιούνιο του 2000, ο Γενικός Επίτροπος του Ελεγκτικού Συνεδρίου προσέβαλε δεκάδες αποφάσεις απονομής σύνταξης, με το αιτιολογικό ότι η τεκμηρίωση των αποφάσεων δεν ήταν επαρκής. Το 2003 ψηφίστηκε νέος νόμος για τις τιμητικές, που κατάργησε το νόμο του '96 και έθεσε τις βάσεις για την κατάργηση του θεσμού, μειώνοντας ταυτόχρονα, έως μηδενισμού, τη δυνατότητα διεκδίκησης τιμητικής σύνταξης.

«Ολες αυτές τις δεκαετίες, η πολιτεία, στην προσπάθειά της να αποφύγει τις ευθύνες της απέναντι στο πρόβλημα των ανασφάλιστων καλλιτεχνών, χρησιμοποιεί παρελκυστικά ένα σύστημα επιλεκτικής παροχής βοηθημάτων, τις κατ' ευφημισμόν τιμητικές συντάξεις. Η άρνηση των μέχρι τώρα κυβερνήσεων να λύσουν οριστικά το πρόβλημά μας έχει ως βάση την άρνησή τους να δεχτούν αυτό που το Σύνταγμα κάνει σαφές ότι το έργο τέχνης και ο πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα. Και ως εκ τούτου, ο καλλιτέχνης δεν είναι εμπορευματοπαραγωγός».

«Μέχρι τώρα, όμως, ενώ το έργο τέχνης τιμά την Ελλάδα, ο καλλιτέχνης πεθαίνει ανασφάλιστος».

Τέλος, σημειώνουμε ότι η πρόταση του ΕΕΤΕ για το Ασφαλιστικό - Συνταξιοδοτικό στηρίζεται στην τριμερή (καλλιτέχνης - κράτος - χρήστης), χρηματοδότηση της Ασφάλισης των εικαστικών καλλιτεχνών, ώστε να διασφαλίζεται μια κατώτατη σύνταξη και για τον καλλιτέχνη που δεν πουλάει και δεν μπορεί να ανταποκρίνεται συστηματικά στις οικονομικές οφειλές.

Ο θίασος «Πρώτες ύλες» εγκαινιάζει τη μόνιμη θεατρική του στέγη «Στούντιο Πρώτες ύλες» (πρώην «Αντιθέατρο»), με την επανάληψη του έργου «Εντα Γκάμπλερ» του Ιψεν, από τις 28 Ιανουαρίου μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου. Η σκηνοθεσία είναι του Χρίστου Λύγκα, η μετάφραση της Μαργαρίτας Μέλμπεργκ, τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ, τα σκηνικά της Μαρίας Κονομή και η μουσική των «Γύρω - Γύρω». Παίζουν: Κώστας Βασαρδάνης, Φανή Γέμτου, Στάθης Κόκκορης, Χρίστος Λύγκας, Ελισάβετ Μουτάφη, Βούλα Πατελάκη και Αθηνά Χιλιοπούλου.

• Ο θίασος «Μηχανή» και ο Πέρης Μιχαηλίδης παρουσιάζουν, στο κτίριο BIOS, (Πειραιώς 84, τηλ: 210-3425335) από τις 29 Ιανουαρίου μέχρι και τις 12 Φεβρουαρίου, το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ «Πρώτος Ερωτας». Το έργο του Ιρλανδού συγγραφέα είναι μια εκ βαθέων εξομολόγηση αϋπνίας. Ο μοναδικός αφηγητής διηγείται τις περιπέτειές του με μια νεαρή πόρνη, την επιθυμία του να επισκέπτεται τα νεκροταφεία και τέλος την έμμονη αναφορά του στον πατέρα του. Ο έρωτας διαχέεται στο έργο βασανιστικά και βρίσκει ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό και τη βαρύτητα της απόγνωσης. Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου -Παγκουρέλη. Σκηνοθετική επιμέλεια: Εύρη Σωφρονιάδου. Εικαστική επιμέλεια: Μιχάλης Αργυρού. Κοστούμια: Αση Δημητρολοπούλου. Παίζει ο Πέρης Μιχαηλίδης.

Το πρώτο συλλεκτικό της λεύκωμα με θέμα: «Το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων» παρουσιάζει στις 5 Φεβρουαρίου (7μ.μ.), στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα» (Ηρακλειδών και Θεσσαλονίκης, Θησείο), η Ενωση Ελλήνων Χαρακτών. Την πρωτοβουλία και την επιμέλεια του λευκώματος είχε ο Χρήστος Σανταμούρης, μέλος της Ενωσης. Στην έκδοση συμμετέχουν, με ένα έργο τους, δώδεκα χαράκτες, οι: Μανόλης Γιανναδάκης, Γιάννης Γουρζής, Νίκος Δεσεκόπουλος, Αρια Κομιανού, Δήμητρα Κουμαντάκη, Ελένη Οικονομίδου, Χρήστος Σανταμούρης, Ρουμπίνα Σαρελάκου, Ξενής Σαχίνης, Μαίρη Σχοινά, Ρένα Τζολάκη και Αναστασία Χατζίρη.

Το λεύκωμα περιλαμβάνει αυθεντικά χαρακτικά έργα τυπωμένα στο χέρι και εκδίδεται σε πολυτελή πανόδετη βιβλιοδεσία, σε περιορισμένο αριθμό (100 αντίτυπα). Πρόκειται για ξυλογραφίες, χαλκογραφίες και φωτοχαρακτική, με διαστάσεις «χαρακτικής μήτρας» 47Χ33 εκατοστά και χειροποίητου χαρτιού 54,5Χ39,5 εκ. Ακόμη, περιλαμβάνεται εισαγωγικό κείμενο του Νίκου Μοσχονά και βιογραφικό σημείωμα των καλλιτεχνών, στην ελληνική, αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα.

Παράλληλα, στον ίδιο χώρο (άνω όροφος), παρουσιάζεται, σε συνεργασία με την αίθουσα τέχνης «Εποχές», αναδρομική έκθεση του Χρ. Σανταμούρη. Θα εκτεθούν χαρακτικά έργα και εικονογραφημένα βιβλία με αυθεντικά χαρακτικά («Ασκητική», «Οδύσσεια», «Αναφορά στον Γκρέκο» του Ν. Καζαντζάκη, τα «Ρόδινα ακρογιάλια» του Αλ. Παπαδιαμάντη κ.ά.), που καλύπτουν μια δημιουργική περίοδο είκοσι ετών.

Τέλος, στις 13 Φεβρουαρίου (6μ.μ.), θα γίνει εκδήλωση με θέμα: «Η χαρακτική τέχνη και οι σύγχρονες τεχνικές αναζητήσεις» με ομιλητές τους: Ν. Μοσχονά, Ξ. Σαχίνη.