Στη Νέα Σκηνή του "Απλού Θεάτρου", συντελείται ένα υποκριτικό "θαύμα", με μοναδικό επί σκηνής πρόσωπο την έξοχη Αλέκα Παϊζη.Ενα "θαύμα" που καθοδηγήθηκε με άψογο και λεπτολόγο μέτρο όσον αφορά στις δραματικές διακυμάνσεις, με ευαισθησία, αλήθεια, απλότητα, αλλά και μουσική αίσθηση, από τον σκηνοθέτη του θιάσου "Φάσμα", Αντώνη Αντύπα.Σ' αυτό το θαύμα μερίδιο έχουν η πάντα αισθαντική, σοφή με το θεατρικό μέτρο και τη διακριτικότητά της μουσική της Ελένης Καραϊνδρου,τα λιτά και ακριβή στο ρεαλισμό τους σκηνικά του Γιώργου Πάτσα,τα φωτισμένα, υποβλητικά, από τον Ανδρέα Σινάνο.Ολοι οι συντελεστές, με τη συνεργία της Σωτηρίας Ματζίρη,η οποία μετέφρασε με απλή και θερμή γλώσσα το μονολογικό μονόπρακτο του Γερμανού Φραντς Ξαβέρ Κρετς "Νέες προοπτικές" και το εντελώς σιωπηλό, αλλά "εύγλωττο" σκηνικά θεατρικό σενάριό του "Τα αγαπημένα σας τραγούδια".Σενάριο, με μοναδικό "λόγο" μια ελάχιστη "γεύση" ραδιοφωνικής εκπομπής και λιγοστά τραγούδια, τραγούδια που να παραπέμπουν στη νιότη της μοναχικής ηρωίδας του. Τραγούδια, που στην παράσταση του "Φάσματος" παραπέμπουν σε διεθνώς επιτυχημένα τραγούδια, ρομαντικού και ερωτικού ύφους της δεκαετίας του '50, περίπου (λ.χ. "Αλιείς μαργαριταριών").

Το θέατρό μας έχει αναπτύξει δημιουργικούς δεσμούς με την προοδευτικού κοινωνικού περιεχομένου δραματουργία του Κρετς. Οι ήρωες του Κρετς είναι πάντα οι άνθρωποι των λαϊκών τάξεων. Οι άνθρωποι του μόχθου, οι άνεργοι, οι ανασφαλείς και εκμεταλλευόμενοι μέσα σε μια κοινωνία σκληρή και αδιάφορη για τον αδύναμο άνθρωπο. Οι στερημένοι συχνά και από τις πιο απλές χαρές. Οι μοναχικοί και έρημοι. Σ' αυτή την κοινωνική και υπαρξιακή κατηγορία ανήκει και η ηλικιωμένη γυναίκα στο "Νέες προοπτικές", που αναγκασμένη από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού όπου έζησε με τον - πεθαμένο πλέον - άντρα της και τον - παντρεμένο πλέον - γιο της, να φύγει απ' αυτό και μην έχοντας οικονομική δυνατότητα για άλλη επιλογή οδηγείται - αποχωριζόμενη ακριβές της μνήμες και αγαπημένα της αντικείμενα - στο γηροκομείο. Οι "Νέες προοπτικές" για τη μοναχική, αξιοπρεπή, γεμάτη τρυφερότητα, κατανόηση και σεβασμό για την οικογενειακή ζωή του γιου της, ηλικιωμένη γυναίκα, είναι ένα πικρό, άδειο, από εικόνες - μνήμες των χρόνων της ελπίδας για καλύτερο αύριο, δωμάτιο, ένας "προθάλαμος" συνειδητοποίησης του μοιραίου τέλους. Το μονόπρακτο διαδραματίζεται το τελευταίο βράδυ, πριν από την αναχώρησή της. Η Αλέκα Παϊζη, με την εξαίσια ερμηνευτική λεπτότητά της, την ακρίβεια και στην παραμικρή λεπτομέρεια της έκφρασης του προσώπου της, της κίνησης, της χειρονομίας, του τόνου και ήχου της φωνής, των συναισθημάτων της, που καθρεφτίζονταν παντού, στο λόγο, στις πολύτιμες σιωπές της, στα συναισθήματά της τα πλημμυρισμένα με μια γαλήνια πίκρα, συνθέτει "μουσικά" και ποιητικά μια υποκριτική "ελεγεία" για τα μοναχικά πλάσματα.

Το πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι η Παϊζη, πόση αποκρυσταλλωμένη ερμηνευτική σοφία διαθέτει, τόσο που να "κυριεύει", να "γεμίζει" μόνη της τη σκηνή και ο θεατής να πληρούται αισθητικά, συναισθηματικά, δεν αποδείχνεται μόνο με το μονολογικό μονόπρακτο "Νέες προοπτικές". Αποδείχνεται, κυρίως, με το σιωπηλό "Τα αγαπημένα σας τραγούδια", όπου η Παϊζη μετατρέπει σε "λόγο" το πρόσωπό της, τη χειρονομία της, την κίνησή της και την υπέροχη, συνταρακτική "απορία" των ματιών της για τη ζωή, το "κενό" και την απελπισία τους, το αδιόρατο κάτι του μυαλού και της ψυχής, που μπορεί να οδηγήσει με ηρεμία και αξιοπρέπεια τον μοναχικό, τον έρημο άνθρωπο στην αυτοκτονία. Η μεσήλικας δεσποινίς Μάιερχοφ επιστρέφει το απόγευμα στο ενοικιασμένο της δωμάτιο, μετά τη δουλιά της και τα λιγοστά καθημερινά της ψώνια. Ετσι αρχίζει το μακρόχρονο, καθημερινό νυχτερινό "τελετουργικό" μιας γυναίκας πλήρως ισορροπημένης, πολιτισμένης και απέναντι στον εαυτό της, όπως δείχνουν οι νοικοκυρεμένες συνήθειές της, νηφάλιας, αξιοπρεπούς, αλλά αμετάκλητα καταδικασμένης στη μοναξιά. Βυθισμένης στην ερημία. Μιας γυναίκας που έχει μόνο δύο επιλογές. Η, να εξακολουθήσει το ίδιο τελετουργικό, μια ζωή που δε χρειάζεται σε κανένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, που δε δίνει και δεν παίρνει από κανέναν χαρά. Και χαρά δε δίνουν μερικά αγαπημένα τραγούδια. Κι αυτά το μόνο που μπορούν είναι να ξύνουν μνήμες ή και πληγές της νιότης της. Η, να δώσει τέλος, εν πλήρη ηρεμία, σαν να είναι αυτή η απόφαση κάτι διαφορετικό, κάτι πραγματικά σπουδαίο μέσα στην απελπιστική ρουτίνα της καθημερινότητάς της. Επιλέγει το τέλος, και σαν να ήταν "γιορτή" πίνει δεκατρία χάπια. Τα τελευταία, με λίγη φτηνή σαμπάνια, η τελευταία "πολυτέλεια" μιας ζωής στερημένης και ερημικής. Τι έκανε ερμηνευτικά η Παϊζη σ' αυτό τον εύγλωττα σιωπηλό ρόλο; Το λάμπρυνε, τον έκανε ένα πανανθρώπινο, βαθύτατα ουμανιστικό, ένα συνταρακτικό σκηνικό "ποίημα". Μη χάσετε αυτή τη διπλή ερμηνευτική προσφορά της Παϊζη.

ΘΥΜΕΛΗ

Με το άπαιχτο στην Ελλάδα έργο του Μπότο Στράους "Φάρσα Κάλντεγουέι" συνεχίζει τη δραστηριότητά της η Εταιρεία Θεάτρου "Διπλούς Ερως",στο θέατρο "Ιλίσια Στούντιο",σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού,μετάφραση Νίκου Φλέσσα και Λίας Αθανασιάδου,μουσική Δημήτρη Καμαρωτού και σκηνικά - κοστούμια Ντόρας Λελούδα.Παίζουν: Γιώργος Ζιόβας, Γιώργος Κακανάκης, Σάσα Κρίτση, Αμαλία Μουτούση, Αριέττα Μουτούση, Αντώνης Φραγκάκης.Με την παράσταση αυτή ο "Διπλούς Ερως" ολοκληρώνει έναν κύκλο δέκα χρόνων συνεχούς θεατρικής παρουσίας στο θέατρο "Ιλίσια Στούντιο". Η χρονιά αυτή είναι η τελευταία, αφού του χρόνου ο θίασος θα εγκαινιάσει τον καινούριο χώρο του στο Θησείο.

• "Ολόκληρος ο Σαίξπηρ σε μια ώρα";Μα είναι δυνατόν; Κι όμως. Η Ναταλία Δραγούμη,ο Στέλιος Μάινας,ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης και ο Ακης Σακελλαρίου,υπόσχονται πως θα τα καταφέρουν, όπως και πέρυσι. Πέρυσι στο "Αμόρε",φέτος στο Θέατρο "Κάτια Δανδουλάκη".Πρεμιέρα, λοιπόν, χθες, με "Ολόκληρο τον Σαίξπηρ". Θα δοθούν μόνο 17 παραστάσεις, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Η μετάφραση και σκηνοθεσία είναι του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη,τα σκηνικά - κοστούμια της Αναστασίας Αρσένη.
• Το άπαιχτο έργο του Βασίλη Ζιώγα "Τα επτά κουτιά της Πανδώρας" παρουσιάζεται στο θέατρο "Κέα",σε σκηνοθεσία Νίκου Νικολαϊδη,σκηνικά - κοστούμια Ντένης Βαχλιώτη και μουσική Γιώργου Τσαγκάρη.Παίζουν: Ιωάννα Γκαβάκου και Γιώργος Μαρκόπουλος.Ενα έργο - όπως λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης - "βίαιο και τρυφερό, ένα ταξίδι σε σαρκαστικά τοπία, σε εφιαλτικά, αλλά και ονειρικά εσωτερικά πεδία. Ενα έργο που υμνεί τον έρωτα. Οι ήρωές του ανατρέποντας και ανατρεπόμενοι, παλεύουν απελπισμένα για το δικαίωμα στην αγάπη, κρατώντας με σεβασμό τους κανόνες του οδυνηρού παιχνιδιού.
• Συνεχίζονται, για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο "Οραμα - Κώστα Πρέκα" οι παραστάσεις του "Οιδίποδα Τύραννου" του Σοφοκλή,σε μετάφραση Κωστή Λειβαδέα,σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα,σκηνικά Τάκη Νικολαϊδη,κοστούμια Θεόδωρου Βαρδαξή,μουσική Λευτέρη Καλκάνη.Παίζουν: Κώστας Πρέκας, Μάκης Λειβαδάς, Κώστας Πασπάλης, Βασίλης Σιάφης, Θεοδώρα Βαρδαξή,κ. ά. Οι παραστάσεις του "Οιδίποδα" δίνονται πρωινές ώρες για μαθητές, μετά από συνεννόηση με το θέατρο. Παράλληλα, συνεχίζονται οι πρόβες του έργου "Δαίδαλος και Ικαρος" του Γιάννη Κουλάκη,που θα παρουσιάσει η Παιδική Σκηνή, από το Μάρτη, σε σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα,σκηνικά - κοστούμια Θεόδωρου Βαρδαξή και μουσική Κρις Μπάκα.Παίζουν: Κώστας Πρέκας, Στέφανος Αθανασόπουλος, Θεοδώρα Βαρδαξή, Ζωή Κατσάτου, Βασίλης Σιάφης,κ. ά.

Δύο έργα θα παρουσιάσει το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας,μέσα στο Φλεβάρη. Στην Κεντρική Σκηνή συνεχίζονται οι πρόβες του έργου "Ο Επαγγελματίας" τουΚοβάσεβιτς,σε σκηνοθεσία Στέφανου Κοτσίκου,σκηνικά - κοστούμια Αντη Παρτζίλη,μουσική Μπρέκοβιτς.Παίζουν: Γιάννης Μόρτζος, Ρήγας Αξελός, Δημήτρης Συμεωνίδης, Πελαγία Αγγελίδου.Στο τέλος του Φλεβάρη, στη Νέα Σκηνή θα ανέβει ο "Δαίδαλος" του Ανδρέα Στάικου,σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη και σκηνικά - κοστούμια Αριάδνης Βοζάκη.Παίζουν: Κώστας Ζαμπάρας, Κίμων Ρηγόπουλος και Ντέπυ Πάγκα.

• Αρχισαν οι πρόβες του έργου "Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν" του Μπρεχτ,που θα παρουσιάσει το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου,στις αρχές Μάρτη. Η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Ν. Φαρμασώνη,τα σκηνικά - κοστούμια του Μιχάλη Σδούγκου,η μουσική του Κώστα Θωμαϊδη,η κινησιολογία του Βασίλη Μυριανθόπουλου.Στον διπλό ρόλο Σεν Τεν και Σούι Τα, η Αννα Φόνσου.Παίζουν επίσης: Νίκος Γκεσούλης, Λόπη Δουφεξή, Μαριάννα Γληνού, Τάσος Κοροζής, Βλάσης Ζώτης, Μαριλένα Λιναράκη,κ.ά.