Με την ταινία της Γκουριντέρ Τσαντά «Κάν' το όπως ο Μπέκαμ» ξεκινά στις 8/11 το 43ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο θα ολοκληρωθεί στις 17/11, με την ταινία του Αμερικανού Τοντ Χέινς «Ο παράδεισος είναι μακριά».

Στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα (που θα «μοιράσει» και τα βραβεία) συμμετέχουν οι ταινίες: «Για πάντα δικός σου» του Απιτσατπόνγκ Βιρασετακούλ (Ταϊλάνδη), «Μπάνγκαλοου» του Ούλριχ Κέλερ (Γερμανία), «Ελ Μποναερένσε» του Πάμπλο Τραπέρο (Αργεντινή), «Χαπόν» του Κάρλος Ρεϊγκάντας (Μεξικό/Ισπανία), «Μην κλαις» του Μπουνγκ Κουν Μιν (Κορέα), «Δύση» του Κριστιάν Μούνγκιου (Ρουμανία), «Επιθυμίες της Γης» του Βαχίντ Μουσαγιάν (Ιράν), «Ρότζερ Ντίτζερ» του Ντίλαν Κιντ (ΗΠΑ), «Γυναίκα της Βροχής» του Χιντενόρι Σουγκιμόρι (Ιαπωνία), «Εξόριστος σε άλλον ουρανό» του Γκαέλ Μορέλ (Γαλλία/Αλγερία), «Τυφλός στόχος» της Χάνα Σλακ (Σλοβενία), «Η ζωή με σφάζει» του Ζαν Πιερ Σιναπί (Γαλλία), «Ο Γάμος της Ράνα» του Παλαιστίνιου Χανού Αμπού Ασάντ, «Μυστικά μιας εκδρομής» της Αλίς Νελίς (Τσεχία/Σλοβακία) και οι ελληνικές «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου» της Πέννυς Παναγιωτοπούλου και «Θα το μετανιώσεις» της Κατερίνας Ευαγγελάκου. Εκτός συναγωνισμού θα προβληθούν οι ταινίες «Θεϊκή Παρέμβαση» του Ελία Σουλεϊμάν και «Χάλμπε Τρέπε» του Αντρέας Ντρέσεν. Στο ελληνικό πρόγραμμα συμμετέχουν 23 ταινίες που θα διαγωνιστούν για τα κρατικά βραβεία ποιότητας.

Παράλληλα, θα πραγματοποιηθεί ένα αναδρομικό αφιέρωμα στον Μάρκο Μπελόκιο, καθώς και αφιερώματα στον Ούγγρο, Μπέλα Ταρ, στον Αμερικανό Μπομπ Ράφελσον, στον Παντελή Βούλγαρη και στον Γιάννη Δαλιανίδη. Στις 11/11 θα τιμηθεί ο Κώστας Χατζηχρήστος και θα προβληθεί η ταινία του, «Της κακομοίρας», σε σκηνοθεσία Ντίνου Κατσουρίδη. Οι «Ματιές στα Βαλκάνια» θα προβάλουν 11 ταινίες, ενώ φέτος τιμώμενη, κινηματογραφικά, περιοχή είναι η Ασία με επτά ταινίες.

Τα μέλη της διεθνούς κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ είναι ο Ιταλός σκηνοθέτης Μάρκο Μπελόκιο (πρόεδρος), ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μπομπ Ράφελσον, ο Γάλλος κριτικός κινηματογράφου και σκηνοθέτης Τιερί Ζους, η Ιρανή ηθοποιός Νίκι Καρίμι, ο Γιουγκοσλάβος κριτικός κινηματογράφου Μίσα Βούτσκοβιτς, ο Αλβανός σκηνοθέτης και περσινός νικητής Φατμίρ Κότσι και ο πεζογράφος και κριτικός κινηματογράφου Αχιλλέας Κυριακίδης.

Ο «Χρυσός Αλέξανδρος» Καλύτερης Ταινίας (το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ) συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 36.700 ευρώ και ο «Αργυρός Αλέξανδρος» - Βραβείο Κριτικής Επιτροπής από 22.000 ευρώ. Επίσης, βραβεύονται με «Χρυσό Αλέξανδρο» οι κατηγορίες σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α' Αντρικής Ερμηνείας, Α' Γυναικείας Ερμηνείας, Καλύτερης Καλλιτεχνικής Επίτευξης.

Οπως κάθε χρόνο θα απονεμηθούν βραβεία κριτικών και παραγόντων του κινηματογράφου καθώς και το βραβείο κοινού.

Η «Εφεσος», συνεχίζοντας την εκδοτική της προσπάθεια ανάδειξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και με αφορμή τα 80 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, παρουσίασε χτες την επιστημονικά πολύπλευρη, καλαίσθητη, εικονογραφικά πλούσια και ποικίλη, αφιερωματική έκδοση «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ Η Πόλη των πόλεων». Γι' αυτό το συλλογικό επιστημονικό έργο, το οποίο αφορά κυρίως στα τελευταία 150 χρόνια της Κωνσταντινούπολης, αλλά και με ένα κεφάλαιο αναδεικνύει το βυζαντινό της παρελθόν, μίλησαν από μέρους του εκδοτικού οίκου οι: Νίκος Χατζηγεωργίου, Κωνσταντίνος Φιλίππου, Γιώργος Πενταδάκης, καθώς και ο καθηγητής της Ιστορίας Νεότερου Ελληνισμού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνος Σβολόπουλος και ο διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους Γιώργος Α. Γιαννακόπουλος, ο οποίος έγραψε δύο κεφάλαια και επιμελήθηκε το έργο.

Ο Κ. Σβολόπουλος, επαινώντας όλους τους συντελεστές της έκδοσης, επισήμανε ότι το «βλέμμα» των Ελλήνων ιστορικών «πρέπει να εκταθεί στον ευρύτερο χώρο του ελληνισμού» για να αναδείξει τη «διφυή συνείδηση» του ελληνισμού για το γένος και έθνος, «δυναμική εστία της οποίας υπήρξε η Κωνσταντινούπολη». Στην Ινσταμπούλ (που σημαίνει «εις την Πόλη») το «αείποτε ελληνικό γένος λειτούργησε ως προφυλακή για την ειρηνική συνεργασία των δύο εθνοτήτων, Ελλήνων και Τούρκων, ακόμα και υπό τις δυσμενείς συνθήκες από το καθεστώς των Νεοτούρκων και την ελληνική εκστρατεία», σημείωσε ο καθηγητής.

Ο επιμελητής του έργου, αφού υπογράμμισε ότι και στις μέρες μας διατηρείται «η γοητεία, η αίγλη, η αρχοντιά των παλιών ημερών της Κωνσταντινούπολης», αναφέρθηκε στους συντάκτες (καθηγητές πανεπιστημίου, διδάκτορες, ιστορικοί) και στα θέματα των κεφαλαίων: Γιώργος Α. Γιαννακόπουλος «Από την ακμή στη συρρίκνωση. Αναφορά στην πολιτική ιστορία της Ελληνικής Κοινότητας της Πόλης» και «Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος Κωνσταντινουπόλεως (1861-1922)». Σάββας Τσιλένης «Ο αιώνας του εξευρωπαϊσμού στην πολεοδομική εξέλιξη της Κωνσταντινούπολης (1840-1950)». Χρυσόθεμις Σταματοπούλου - Βασιλάκου «Το Ελληνικό Θέατρο στην Κωνσταντινούπολη τον 19ο αιώνα». Εφη Κάννερ «Ενδεια και φιλανθρωπία στην Ορθόδοξη Κοινότητα της Κωνσταντινουπόλεως». Πηνελόπη Σπάθη «Τα ελληνικά εκπαιδευτήρια της Πόλης» και «Οι Ρωμιοί της Πόλης, μια δυναμική παρουσία». Ριντβάν Ακάρ (Τούρκος ιστορικός και δημοσιογράφος) «Μακάρι να μην έφευγαν, μακάρι να ήταν εδώ. Μακάρι...».

Ενας γιγάντιος λευκός θόλος ύψους 21 μέτρων στήνεται από σήμερα και για δέκα ημέρες, στο Αλσος Στρατού στο Γουδί, για να υποδεχτεί τους Γάλλους ακροβάτες και μουσικούς του τσίρκου «Les Arts Sauts» στην παράσταση με τίτλο «Καγιασίν». Δεκαοχτώ Γάλλοι ακροβάτες και μουσικοί χορεύουν στον αέρα, προσφέροντας μια συγκλονιστική εμπειρία με εκπληκτικά ακροβατικά, ακριβώς πάνω από το κεφάλι των θεατών, υπό τους ρυθμούς μιας ζωντανής ορχήστρας και την εκτέλεση μιας θαυμάσιας χορογραφίας.

Οι «Λες Αρ Σο» απέχουν πολύ από τους συνηθισμένους ακροβάτες που εκτελούν νούμερα στο ακροβατικό μονόζυγο του τσίρκου. Οι 18 Γάλλοι ακροβάτες και μουσικοί είναι αφοσιωμένοι, όπως υποδηλώνει και το όνομά τους, στην τέχνη του άλματος, ή καλύτερα στην τέχνη των «πτήσεων».

Η παράσταση «Καγιασίν» χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα στιλ, φαντασίας και επιδεξιότητας. Μια μαγευτική παράσταση με ιπτάμενα σώματα, που χορεύουν στον αέρα υπό τους ήχους των μουσικών και των τραγουδιστών (τσέλο, κόντρα μπάσο και φωνές). Κανένας του δε θεωρείται ένας απλός ακροβάτης τσίρκου. Αντίθετα, έχει ένα πλούσιο παρελθόν καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στις σχολές επαγγελματιών ακροβατών στη Γαλλία και την Ουγγαρία. Μετά την αποφοίτησή τους, όλοι εργάστηκαν στα μεγαλύτερα τσίρκα του κόσμου.

Χαρακτηριστικό του θιάσου που θεωρείται χαριτωμένο και εντυπωσιακό συνάμα είναι ότι οι ακροβάτες αποκαλύπτουν ο καθένας ένα ξεχωριστό στιλ και προσωπικότητα. Ορισμένοι είναι ντυμένοι με κοστούμια - παραλλαγές των χαρακτήρων της Κομέντια ντελ άρτε, δίνοντας έμφαση στο κωμικό στοιχείο (εκτελώντας επίτηδες «αδέξιες» επικίνδυνες κινήσεις), άλλοι εμφανίζονται ως ποιητές κι άλλοι επιδίδονται σε επιδέξιες φιγούρες.