Για μια ακόμα φορά θέλουν να οδηγήσουν το λαό στις εκλογές απαυδισμένο και ζαλισμένο από τα παραισθησιογόνα της μπόχας, πάνω στην οποία ρίχνουν και τα «πατσουλιά» της δημαγωγίας.
*
Τα κόμματά τους είναι πρώτα στις «μίζες», κι αυτοί πρώτοι στην υποκρισία!
Πρόκειται για τα κόμματα που η «Ζήμενς» λέει ότι τα «λάδωνε». Αυτά τα κόμματα είναι που οι «στρατηγοί» τους τα «πιάνανε». Είναι τα κόμματα που στο εσωτερικό τους ενδημούν οι «Ρόκοι» και τα «αδέλφια» του. Είναι τα κόμματα που δεν μπορούν να εγγυηθούν για τα πρόσωπα που τα απαρτίζουν. Που τα παιδιά του κομματικού τους σωλήνα, τα «δικά τους παιδιά», ισχυρίζονται ότι «λαδώνουν» τους υπουργούς, τους γραμματείς και τους φαρισαίους τους. Που σπρώχνονται ποιο θα πρωτοεξυπηρετήσει το Βατοπέδι. Που εναλλάσσονται στο ρόλο του κυβερνήτη για να εκδίδουν με το ένα χέρι τα χαρτιά επιστράτευσης των ναυτεργατών και με το άλλο να μοιράζουν τα εκατομμύρια των επιδοτήσεων στους εφοπλιστές.
*
Ενας κανονικός άνθρωπος θα αποφάσιζε να χαθεί από προσώπου Γης. Θα παρακαλούσε να ανοίξει η πέτρα και να τον καταπιεί. Θα έψαχνε το πιο βαθύ λαγούμι για να κρυφτεί μέσα.
Αλλά, εδώ έχουμε την ακριβώς αντίθετη τακτική: Αντί να εξαφανιστούν να μην τους βλέπει ανθρώπου μάτι, αυτοί, κάθε φορά που οι πομπές τους ξεχειλίζουν, ψάχνουν μικρόφωνο και τηλεοπτικό στασίδι για να κάνουν κηρύγματα περί «πολιτικής ηθικής»!
Ολοι αυτοί οι εκλεκτοί εκπρόσωποι του λαού, λες και η υπόθεση της διαπλοκής αφορά κάποιον άλλον, ωσάν η βρωμιά να μην έχει καμία σχέση με τα «στρατηγεία» τους, με τα υπουργεία τους, με τα κομματικά ταμεία τους, εντέλει με το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που υπηρετούν, «διαπληκτίζονται» αν είναι η «γαλάζια» ή η «πράσινη» εκδοχή της φαυλότητας που εγγυάται καλύτερα τη ...«διαφάνεια» και την ...«κάθαρση»!
*
Ο λαός μπορεί και πρέπει να τους στείλει το δικό του διάφανο και καθαρό μήνυμα: Μαυρίστε τους! Καταψηφίστε τους! Ανατρέψτε τους!
Και εδώ τίθεται το εύλογο ερώτημα: Τι, άραγε, συμβαίνει; Τελικά, η κρίση θα κρατήσει μια δεκαετία (και βάλε) ή, μήπως, οι επιπτώσεις και τα βάρη που (τάχα μου «προσωρινά») καλούνται να τα αποδεχτούν οι εργαζόμενοι από όσους προκάλεσαν την κρίση, έχουν αποφασίσει (αυτοί που δημιούργησαν την κρίση) να τα επιβάλουν ως μόνιμο και παντοτινό καθεστώς στις πλάτες των εργαζομένων;
Η απάντηση είναι προφανής: Η επίκληση της κρίσης, η επαναλαμβανόμενη κρισιακή καταστροφολογία, ώστε να δημιουργείται ένα κλίμα πανικού και γενικευμένου φόβου στους λαούς, με στόχο να παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους, είναι η καλύτερη «ευκαιρία» για τους κεφαλαιοκράτες, ώστε να μετασχηματίσουν τη σημερινή κρίση σε διαρκή εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα.
Κάθε υποχώρηση, επομένως, του εργατικού και λαϊκού κινήματος, σήμερα, κάθε συμβιβασμός, «συναίνεση» και συνδιαλλαγή με τους κεφαλαιοκράτες, όπως συνιστούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεν υπονομεύει μόνο το «τώρα» των εργαζομένων. Ναρκοθετεί και το «αύριο» των λαϊκών στρωμάτων.
1949 Δημιουργείται η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας.
1964 Στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο παραπέμπεται τελικά ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κων. Κόλλιας, για απόπειρα παρέμβασης στις ανακρίσεις Σαρτζετάκη για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.
1967 Ο υπασπιστής του Χίτλερ, Μάρτιν Μπόρμαν, ο αρχηγός της Γκεστάπο, Χάινριχ Μίλερ, ο πρώην διοικητής στρατοπέδων συγκέντρωσης Ρίχαρντ Γκλικ και ο διαβόητος αρχίατρος του Αουσβιτς, Γιόζεφ Μένγκελε, ζουν στη Λατινική Αμερική, ανακοινώνει ο γνωστός «κυνηγός ναζί» Σίμον Βίζενταλ.
1968 Απόπειρα δολοφονίας κατά του ηγετικού στελέχους του φοιτητικού κινήματος στη Γερμανία Ρούντι Ντούτσκε, από ακροδεξιό, στο κέντρο του Δυτικού Βερολίνου.
1970 Το διαστημόπλοιο «Απόλλων 13» εκτοξεύεται και κατευθύνεται προς τη Σελήνη με τριμελές πλήρωμα. Δυο μέρες αργότερα, εκδηλώνεται σοβαρή βλάβη, η οποία γίνεται αιτία να ματαιωθεί η προσσελήνωσή του και προς στιγμήν θέτει υπό αμφισβήτηση τη δυνατότητα επιστροφής των αστροναυτών στη Γη. Τελικά, η περιπέτεια λήγει αίσια στις 18 του Απρίλη.
2005 Πεθαίνει σε ηλικία 94 ετών ο πρώην αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος.