Υπέρ της διεξαγωγής του αθλήματος της σφαιροβολίας στο αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας γνωμοδότησε, κατά πλειοψηφία, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, με τρεις ψήφους κατά και... την «ευχή» να υπάρχουν λιγότεροι θεατές από αυτούς που απαιτεί η τηλεοπτική μετάδοση του αγωνίσματος.

Το θέμα είχε συζητηθεί και στην προηγούμενη συνεδρίαση αλλά δεν είχε οριστικοποιηθεί γιατί έλειπε ο φάκελος με τα στοιχεία. Ο φάκελος αυτή τη φορά τέθηκε υπόψη του σώματος και από τη συζήτηση που ακολούθησε προκύπτει ότι μάλλον δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι λύνει. Οι περιορισμοί που έθεσε το ΚΑΣ αλλά και η αρμόδια Εφορεία - η γνώμη της οποίας, αν και τυπικά θετική ως προς την παραχώρηση του σταδίου, μάλλον δόθηκε με «κρύα καρδιά» - στην «Αθήνα 2004» είναι τόσοι και τέτοιοι που από μόνοι τους αρκούν για να διαπιστώσει κανείς το επικίνδυνο - για το μνημείο - της παραχώρησης.

Μεταξύ άλλων απαγορεύονται καρέκλες και ομπρέλες. Οι θεατές θα κάθονται στο γρασίδι, θα υπάρχουν 100 καρέκλες μόνο για τα μέλη της «ολυμπιακής οικογένειας» και ομπρέλες μόνο για τους αθλητές. Δε θα υπάρχει ηλεκτρονική σήμανση των αποτελεσμάτων του αγωνίσματος αλλά η κλασική χειροκίνητη για να μην υπάρχουν καλώδια. Για τον ίδιο λόγο οι τηλεοπτικές κάμερες θα είναι ασύρματες και δε θα υπάρχουν μεγάλες οθόνες βίντεο. Στον φάκελο περιλαμβάνονται αναλυτικά το πότε θα έρθουν στην Ολυμπία οι 143 αθλητές, κριτές και συνοδοί και οι 200 δημοσιογράφοι (την ίδια μέρα του αγωνίσματος στις 18 Αυγούστου ή μία μέρα πριν), πώς θα έρθουν (με πούλμαν), πού θα καταλύσουν (σε ξενοδοχεία ή σε υπάρχουσες εγκαταστάσεις), πόσες και ποιες τουαλέτες θα χρησιμοποιούν (τις υπάρχουσες του αρχαιολογικού χώρου συν 30 χημικές), από πού θα μπουν οι αθλητές στο στάδιο (μάλλον θα ακολουθήσουν την αρχαία διαδρομή) και πολλά άλλα.

Την ημέρα διεξαγωγής του αγωνίσματος θα αποκλειστεί από την κυκλοφορία ένα χιλιόμετρο της εθνικής οδού Πύργου - Τρίπολης, ενώ οι θεατές θα έρθουν και αυτοί με πούλμαν και όχι με ΙΧ. Η είσοδος στο στάδιο θα είναι ελεύθερη, μέσω ειδικού δελτίου. Ο αριθμός των θεατών προβλημάτισε αρκετά το συμβούλιο, αφού σύμφωνα με την εκπρόσωπο του «Αθήνα 2004» που παραβρέθηκε στη συζήτηση του θέματος, το «αφεντικό» της τηλεοπτικής μετάδοσης των αγώνων, Μ. Ρομέρο, θέλει 15.000 κόσμο για να βγει καλή εικόνα! Ο αριθμός αυτός φόβισε αρκετά μέλη του ΚΑΣ, γι' αυτό προέκυψε και η «ευχή» να μειωθεί.

Από τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι η επιλογή του σημαντικού αυτού μνημείου για τη διεξαγωγή σύγχρονων αγωνισμάτων είναι τουλάχιστον προβληματική. Οι διοργανωτές και η Αρχαιολογική Υπηρεσία θα κληθούν να «ισορροπήσουν» μεταξύ πολύ λεπτών και πολλών χειρισμών. Γι' αυτό και θα έπρεπε να έχει αποκλειστεί, κάτι που έχει δηλώσει εγγράφως και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων. Ας «όψεται» όμως το «φολκλόρ»...

Ενας σπουδαίος εικαστικός δημιουργός μας, ο Γιώργος Ζογγολόπουλος, «έφυγε» χτες τα ξημερώματα από κοντά μας, πλήρης ημερών. Γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας, ο Γιώργος Ζογγολόπουλος, υπήρξε μία σημαντική εικαστική προσωπικότητα, με διεθνή αναγνώριση και βραβεύσεις.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο δημοσία δαπάνη από το νεκροταφείο Κηφισιάς.

Γεννημένος το 1903 στην Αθήνα, ο Γ. Ζογγολόπουλος σπούδασε γλυπτική αρχικά στην ΑΣΚΤ (1924 - 1930), με δάσκαλο τον Θ. Θωμόπουλο. Τη δεκαετία 1930 - 1940 εργάστηκε στο Αρχιτεκτονικό Τμήμα του υπουργείου Παιδείας, ενώ το 1949 με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης πήγε στο Παρίσι και αργότερα, με υποτροφία του ΙΚΥ, στη Ρώμη (1953 - 1954).

Τα έργα της πρώτης περιόδου (1934 - 1958), έχουν ως θέμα τους την ανθρώπινη μορφή. Ξεκινώντας με πορτρέτα ρεαλιστικά, περνά σε έργα με χαρακτήρα περισσότερο αφαιρετικό. Δουλεύει κυρίως, μάρμαρο, πέτρα, γύψο και μπρούντζο. Μετά το 1940, όταν στρέφεται και προς τις ολόσωμες μορφές, παρατηρείται μια τάση για επιμήκυνση και σχηματοποίηση. Την επόμενη δεκαετία (έως το 1968) δημιουργεί κατασκευές με υλικό αποκλειστικά το μέταλλο. Τα έργα οργανώνονται με τη διάταξη όγκων του υλικού κατά μήκος οριζόντιων και κάθετων αξόνων.

Στην περίοδο 1968 - 1971 ο Γ. Ζογγολόπουλος στρέφεται κυρίως στο σχέδιο. Τα γλυπτά αυτής της περιόδου ανήκουν στο χώρο της οπτικοκινητικής τέχνης, με κύρια εκφραστικά μέσα το νίκελ, το γυαλί, το χρώμα, το πλεξιγκλάς, την κίνηση και το φως. Στην τελευταία φάση της δουλιάς του συνεχίζει την ενσωμάτωση της κίνησης στα έργα, με πρόσθετα τα στοιχεία του νερού και του ήχου. Βασικό δομικό υλικό είναι το ανοξείδωτο μέταλλο, το οποίο χρησιμοποιεί σε συνδυασμό με φακούς, ελατήρια, ομπρέλες, σωλήνες κ.ά. Από τα έργα αυτής της περιόδου σημειώνουμε τη μεταλλική κατασκευή με ομπρέλες που εγκατέστησε το 1995 στην αποβάθρα μπροστά από την είσοδο της Μπιενάλε Βενετίας.

Ο Γ. Ζογγολόπουλος ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την αρμονική «συνομιλία» γλυπτού και περιβάλλοντος χώρου. Από τις βραβευμένες συμμετοχές του για έργα σε δημόσιους χώρους σημειώνουμε: «Μνημείο δήμου Αγίου Γεωργίου» (Πειραιάς, 1947), «Μνημείο για τις Ηρωίδες του Ζαλόγγου» (1954 - 1960), «Μνημείο Πεσόντων» Δήμου Νίκαιας (1955), «Χωρίς τίτλο» (κατασκευή με ομπρέλες (Βρυξέλλες, 1995) κ.ά. Από τις συμμετοχές του σε Μπιενάλε σημειώνουμε: Βενετίας: 1940, 1956, 1964, 1993, 1995. Καΐρου: 1946, 1947. Σάο Πάολο: 1957.