Στην αρχή μας είπαν:

«Αλλαγές στο Ασφαλιστικό (σ.σ.: εννοούσαν διάλυση του Ασφαλιστικού) ή χρεοκοπία;»...

*

Ακολούθως ισχυρίστηκαν:

«Αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις (σ.σ.: εννοούσαν επιβολή εργασιακών σχέσεων τύπου «Νταχάου») ή χρεοκοπία;»...

*

Στη συνέχεια και αφού πρώτα οι «παπαγάλοι» τους προλείαναν το έδαφος με... αθώα ερωτήματα του τύπου

«ΔΝΤ ή χρεοκοπία;»,

«τρόικα ή χρεοκοπία;»,

πέρασαν στο προκείμενο:

«Μνημόνιο (τουτέστιν: μειώσεις μισθών, κατακρήμνυση συντάξεων, κατάργηση δώρου, φοροεπίθεση κλπ.) ή χρεοκοπία;»...

*

Στην πορεία εφαρμογής του «σωτήριου» μνημονίου, δίπλα στα κεντρικά τρομοκρατικά «διλήμματα» με τα οποία ουδέποτε σταμάτησαν να βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη, είχαμε και τις απειλές... ειδικής στόχευσης:

«Απολύσεις ή χρεοκοπία;»,

«μείωση κρατικών δαπανών (σ.σ.: εννοούσαν διάλυση της Παιδείας, της Υγείας και κάθε υπολείμματος κοινωνικής πρόνοιας) ή χρεοκοπία;»,

«νέες αυξήσεις φόρων ή χρεοκοπία;»...

*

Ενα χρόνο αργότερα, και ενώ παράλληλα μας έλουσαν με «γλυκόλογα» (σ.σ.: «όλοι μαζί τα φάγαμε», «κοπρίτες» κλπ.), επανήλθαν δριμύτεροι:

«Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία (και... τανκς);»,

«Εφαρμοστικός ή χρεοκοπία;»,

«ιδιωτικοποιήσεις (σ.σ.: ξεπούλημα άνευ προηγουμένου δηλαδή) ή χρεοκοπία;»,

«νέα φορολεηλασία ή χρεοκοπία;»...

*

Κάπως έτσι πορεύεται η Ελλάδα δυο σχεδόν χρόνια. Αλλά τώρα πια, έπειτα από την τόσο παθιασμένη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να μας διασώσει από την χρεοκοπία, έφτασε η ώρα. Τώρα πια δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Το παζλ ολοκληρώθηκε:

Και μνημόνιο,

και μειώσεις μισθών,

και αφαίμαξη των συντάξεων,

και ξεπούλημα των πάντων,

και φορογιουρούσι,

και εργασιακές σχέσεις - απαρτχάιντ,

και απολύσεις,

και μετά από όλα αυτά τα... «σωτήρια»,

πάρτε από πάνω και μια (σ.σ.: «επιλεκτική»...) χρεοκοπία!

*

Αυτοί είναι οι «σωτήρες»!

Αυτό ήταν το προαποφασισμένο σχέδιο:

Να ρημάξουν τον ελληνικό λαό, να του φορτώσουν τα βάρη της κρίσης που προκάλεσαν οι εκμεταλλευτές του, να τον βυθίσουν στον γκρεμό της ανεξέλεγκτης πτώχευσης και μετά, με «καθαρό» το έδαφος, να προχωρήσουν στις μεταξύ τους... «επιλεκτικές» διευθετήσεις.

*

Αυτά είναι τα «μνημόνια» που αδίστακτα οι κεφαλαιοκράτες, οι τραπεζίτες, οι κερδοσκόποι, οι τοκογλύφοι, οι ομολογιούχοι, οι κυβερνώντες - υπηρέτες τους και τα «αντιπολιτευόμενα» πολιτικά τους ανδρείκελα, εφαρμόζουν πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού.

Χρεοκοπούν, καταστρέφουν, εξανδραποδίζουν τον κόσμο του μόχθου για να εξασφαλίσουν ότι το μερίδιο της ζημιάς που αναγκαστικά θα κληθεί να καταβάλει η πλουτοκρατία για την κρίση που η ίδια δημιούργησε θα είναι το ελάχιστο δυνατό.

*

Αυτό ήταν εξ αρχής το «πλάνο» τους:

Επέφεραν την φτωχοποίηση τως εργαζομένων.

Επιτάχυναν την ερημοποίηση της χώρας.

Προκάλεσαν ένα εκατομμύριο άνεργους.

Εσπειραν χιλιάδες «λουκέτα».

Δημιούργησαν μια Ελλάδα της καθημερινής δυστυχίας, της ανείπωτης ανέχειας και της γενικευμένης ανασφάλειας.

Γύρισαν τον τόπο σε συνθήκες προπολεμικής μιζέριας.

Και τώρα λανσάρουν το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» με όρους 21ου αιώνα!

*

Ας θυμηθούμε:

Πόσες και πόσες φορές δεν ακούσαμε τον Παπανδρέου να πουλάει «πατριωτισμό» και να διαλαλεί ότι η πολιτική του... «προφυλάσσει τη χώρα από τη χρεοκοπία»;

Σε πόσα και πόσα Υπουργικά Συμβούλια, σε πόσα και πόσα διαγγέλματα, σε πόσες και πόσες δημόσιες εμφανίσεις, σε πόσα και πόσα «ραβασάκια» που μετέφεραν οι φίλοι του στα ΜΜΕ, δεν ακούστηκε και δεν γράφτηκε: «'Η εφαρμόζουμε την πολιτική των μνημονίων ή χρεοκοπούμε»;

*

Επί δυο χρόνια ακατάπαυστα, πόσες και πόσες φορές ο πρωθυπουργός, τα κυβερνητικά στελέχη και τα πολιτικά τους δεκανίκια, δεν εμφανίστηκαν με θράσος τριακοσίων πιθήκων ενώπιον του λαού για να κατακεραυνώσουν κάθε φωνή καταδίκης της πολιτικής τους, λέγοντας:

«Και τι θέλετε, να χρεοκοπήσουμε;»!

*

Ε, λοιπόν, αυτοί είναι,

οι «και τι θέλετε, να χρεοκοπήσουμε;»,

που από προχτές με θράσος εξακοσίων πιθήκων (διπλάσιο δηλαδή θράσος από το προηγούμενο) μας λένε:

Ε, δεν είναι και τόσο κακό να χρεοκοπήσουμε!

Μάλιστα έχουν την αναίδεια να ζητούν και... περγαμηνές, γιατί - όπως διαβεβαιώνουν τα εκατομμύρια θύματά τους - τα «κατάφεραν» και τους εξασφάλισαν μια προνομιακή μεταχείριση:

Χρεοκοπία μεν, αλλά... «επιλεκτική»!

Ο καπιταλισμός δεν είναι καπιταλισμός. Είναι η «οικονομία της ελεύθερης αγοράς»...

Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ιμπεριαλισμός. Είναι «παγκοσμιοποίηση»...

Οι βομβαρδισμοί λαών δεν είναι βομβαρδισμοί. Είναι «προληπτική δράση»...

Οι δολοφονίες αμάχων δεν είναι δολοφονίες. Είναι «παράπλευρες απώλειες»...

Η απόλυση και η ανεργία δεν είναι απόλυση ούτε ανεργία. Είναι «εργασιακή εφεδρεία»...

Η μισο-ανεργία δεν είναι μισο-ανεργία. Είναι «απασχολησιμότητα»...

Ο εργασιακός μεσαίωνας δεν είναι εργασιακός μεσαίωνας. Είναι «εκ περιτροπής εργασία»...

Οι μίζες δεν είναι μίζες. Είναι «χορηγίες»...

Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου δεν είναι ξεπούλημα. Είναι «αξιοποίηση»...

Η ιδιωτικοποίηση δεν είναι ιδιωτικοποίηση. Είναι «μετοχοποίηση»...

Η μετατροπή της χώρας σε ενέχυρο και σε υποθήκη δεν είναι ενέχυρο ούτε υποθήκη. Είναι «εμπράγματη εγγύηση»...

Η καταστροφή κεφαλαίου δεν είναι καταστροφή κεφαλαίου. Είναι «κούρεμα»...

Η στάση πληρωμών δεν είναι στάση πληρωμών. Είναι «πιστωτικό γεγονός»...

Η πτώχευση δεν είναι πτώχευση. Είναι «επιλεκτική χρεοκοπία»...

*

Αυτό είναι το «λεξικό» του καθεστώτος της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης. Είναι διαδεδομένο και στα τέσσερα σημεία του πλανήτη. Ειδικά στην Ελλάδα, όμως, μπορούμε να είμαστε περήφανοι: Εδώ έχουμε το ΠΑΣΟΚ.

Και το ΠΑΣΟΚ - το κόμμα του άλλα λέω, άλλα πιστεύω, άλλα εννοώ και άλλα πράττω - δε θα μπορούσε παρά να έχει αναγάγει σε επιστήμη το διασυρμό των εννοιών μέσα από την αποκολοκύνθωση των λέξεων.

*

Να, όμως, που ακόμα και για το ΠΑΣΟΚ, όση εμπειρία κι αν διαθέτει, είναι πολύ δύσκολο να γίνει η υπέρβαση κάποιων ορίων.

Ετσι οι κύριοι που κυβερνούν και η τάξη που τους χρησιμοποιεί για να κυβερνούν, θα έχουν - αργά ή γρήγορα - να αναμετρηθούν με ένα λαό που κανένα καθεστωτικό «λεξικό» και καμία πλύση εγκεφάλου δε θα του αλλάξει άποψη για τις έννοιες που κρύβουν οι λέξεις

«τσίπα», «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια».

Οσο δε πιο κρίσιμες αναδεικνύονται οι ώρες που διανύουμε, με τόσο μεγαλύτερη σφοδρότητα θα πεταχτούν στα αζήτητα, εκεί που τους αξίζει, όσοι χωρίς τσίπα και χωρίς φιλότιμο παίζουν με τη ζωή και την αξιοπρέπεια του λαού.

«Επιλεκτική»; «Εκλεκτική»; «Ελεγχόμενη»; «Ατακτη»; «Τακτική»; «Αναδιαρθρωμένη»; «Επιμηκυμένη»;

Ποιον αφορούν όλα αυτά; Το λαό;

Μα, ο λαός ζει τη μια, τη μοναδική χρεοκοπία που τον αφορά: Την ανεξέλεγκτη, την αέναη, την αβάσταχτη, την ολοσχερή, την απόλυτη χρεοκοπία, πτώχευση και καταστροφή του!

*

Δεν είναι «δίλημμα» και «υποχρέωση» του λαού να διαλέξει το όνομα που θα έχει η «οδός» του μαρτυρίου του και του αφανισμού του.

Ο λαός έχει έναν και μοναδικό δρόμο, μια και μοναδική «υποχρέωση», ένα και μόνο «δίλημμα», που η απάντησή του αποτελεί πλέον ζήτημα ζωής, προϋπόθεση της ίδιας του της ύπαρξης:

`Η θα σαρώσει την τάξη των πλουτοκρατών και τα όργανά της, τις αδίστακτες κυβερνήσεις της, τα χρεοκοπημένα κόμματά της, τις ληστρικές Ευρωενώσεις της, τα μισητά ΔΝΤ της, ή θα τον αφανίσουν.

«Θα τον αφανίσουν»! Μακάρι να ήταν σχήμα λόγου. Δεν είναι πια...