«Ούτε τσιμεντώματα αποφασίστηκαν, ούτε άλλες ασύμβατες με τα μνημεία ενέργειες δρομολογήθηκαν» λέει το υπουργείο Πολιτισμού για το Ναό της Αγροτέρας Αρτέμιδος στο Μετς, απαντώντας σε χτεσινά δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία, για πρώτη φορά, από το 1964 που αποφασίστηκε η απαλλοτρίωση του χώρου από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το ΥΠΠΟ θα επαναφέρει το θέμα στο συμβούλιο ως «έγκριση η μη οικοδόμησης» του χώρου και όχι απαλλοτρίωσής του.

Ωστόσο, το ΥΠΠΟ στην ανακοίνωσή του δε διαψεύδει ρητώς πως το θέμα θα εισαχθεί στο ΚΑΣ ως άδεια οικοδόμησης ή όχι, ενώ, αντίθετα, αναφέρει, ότι θα «επανεισαχθεί στο ΚΑΣ με νέα εισήγηση να κατεδαφιστούν οι υπάρχουσες στην περιοχή του Ναού ετοιμόρροπες παλιές οικοδομές και να διενεργηθεί και στο χώρο αυτό αρχαιολογική ανασκαφή, από τα αποτελέσματα της οποίας θα εξαρτηθεί κατά πόσο είναι δυνατόν να ικανοποιηθεί το αίτημα των ενδιαφερομένων για οικοδόμηση των ιδιοκτησιών τους ή όχι».

Εμμέσως λοιπόν επαληθεύονται οι παραπάνω φόβοι και το κράτος δίνει τη δυνατότητα στους ιδιώτες να απαιτούν την οικοδόμηση ενός χώρου, ο οποίος, σύμφωνα με την πρώτη απόφαση του ΚΑΣ: «(...) πρόκειται περί ενός των επιφανέστερων μνημείων των αρχαίων Αθηνών ακόμα και αν αποδεικνύεται τελικώς ότι δεν υπάρχουν λείψανα διά τη σπουδαιότητα του ναού ο οποίος υπήρχε εις τη θέσην» και τη διαμόρφωση του «σε αρχαιολογικό χώρο ελεύθερο και επισκέψιμο» (ΚΑΣ 44/7.7.64).

Τα θεμέλια του ναού της Αγροτέρας Αρτέμιδος βρίσκονται στο, προς απαλλοτρίωση από το 1964, οικοδομικό τετράγωνο (1390,70 τ.μ) που περικλείεται από τις οδούς Αρδηττού, Θωμοπούλου, Κεφάλου και Κούτουλα στην περιοχή Αρδηττός στο Μετς. Η πρώτη συστηματική ανασκαφή το 1897 γίνεται από την Αρχαιολογική Εταιρεία. Ανάλογες με την πρώτη απόφαση για απαλλοτρίωση το 1972 και το 1993. Η διαδικασία «παγώνει» γεγονός που προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών από φορείς όπως το ICOMOS, o Σύλλογος Αρχιτεκτόνων κ.ά. και γίνεται προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Το 1995 το ΚΑΣ καταλήγει ομόφωνα υπέρ της ισχύος της απόφαση του '93 περί απαλλοτρίωσης όλου του οικοδομικού τετράγωνου. Ούτε τότε όμως θα γίνει απαλλοτρίωση και το 1999 θα λήξει η προθεσμία απόδοσης της αποζημίωσης.

Το έργο «Τσικλιντάν» της Στέλλας Βογιατζόγλου, παρουσιάζει στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών το ΚΘΒΕ. Το έργο που έχει βραβευτεί από το ΥΠΠΟ, στον Κρατικό Διαγωνισμό Θεατρικού Εργου το 2001, σε νέα μορφή, με τη συνεργασία της Χριστίνας Χατζηβασιλείου, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου, σκηνικά Σωτήρη Τσέλιου, κοστούμια Αλεξίας Θεοδωράκη, μουσική Βαγγέλη Φάμπα, χορογραφία Ελενας Τοπαλίδου και φωτισμούς Στράτου Κουτράκη. Παίζουν: Μαρία Καραμήτρη, Σοφία Λάππου - Καλού, Κατερίνα Λυπηρίδου, Ελενα Μαυρίδου, Θηρεσία Μανωλούδη, Λίλιαν Παλάντζα, Αγλαΐα Παπά, Αγγελική Πέτκου, Κατερίνα Σαγιά, Θάλεια Σκαρλάτου.

• Το έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου «Ελίζα» ανεβάζει σήμερα το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Παίζουν: Νατάσα Ζάγκα, Κωνσταντίνος Παπαβασιλείου, Παναγιώτης Κλίνης, Φάνης Δημουλιάς. Στο βίντεο εμφανίζονται οι Γιάννης Μποσταντζόγλου, Κώστας Φλωκατούλας, Γιάννης Στεφόπουλος, Τάσος Γιαννόπουλος, Κώστας Μπάρας, Βαγγέλης Χατζηνικολάου.
• Ξεκίνησαν χτες, στο «Φούρνο» οι παραστάσεις του έργου «Η μελωδία της φάλαινας» του Αντονι Μινγκέλα. Η άφιξη ενός μωρού φέρνει κοντά έξι γυναίκες, οι οποίες επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις τους και τις σχέσεις τους με το άλλο φύλο. Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Η μετάφραση είναι των Ρούλας Πατεράκη - Δέσποινας Σεραφείδου - Λένικας Αρφάνη, σκηνικά - κοστούμια Κίκας Καράμπελα, χορογραφία Λίας Μελετοπούλου. Παίζουν: Γιώτα Γεωργοπούλου, Δέσποινα Σαραφείδου, Αργυρώ Πιπίνη, Εύρη Σωφρονιάδου, Λένικα Αρφάνη, Σόνια Περλέγκα, Τασία Σοφιανίδου.
• Η δραματική κωμωδία της Μάρσα Νόρμαν «Στους 90⁰ C», που παίζεται στη θεατρική σκηνή Black Box του πολυχώρου «Επί Κολωνώ» ολοκληρώνει τον κύκλο των παραστάσεων στις 31/1. Το μονόπρακτο έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, έχει για ηρωίδες δυο γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, που συναντιούνται μια νύχτα, σε δημόσιο πλυντήριο. Οι δυο γυναίκες εγκλωβισμένες στη γενιά της η κάθε μια, δεν επικοινωνούν αμέσως, καθώς τις χωρίζει ένα χάος νοοτροπίας. Σταδιακά, μέσα από μια «περιπετειώδη» επικοινωνία με συνεχείς ανατροπές, οι διαμετρικά αντίθετοι κόσμοι τους συναντιούνται. Η σκηνοθεσία - μετάφραση είναι του Δημήτρη Κομνηνού, τα σκηνικά - κοστούμια της Χριστίνα Κάλμπαρη, οι φωτισμοί του Παναγιώτη Μανούση. Παίζουν: Αννα Πορφύρη, Μαριάννα Λαμπίρη.

Πενήντα εννέα έργα ζωγραφικής του Ανδρέα Γεωργιάδη, ή Κρης, όπως συνήθιζε να τα υπογράφει, εκτίθενται (έως 31/1) στην έκθεση που φιλοξενείται στην Casa Bianca, με διοργανωτή τη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης. Οι δημιουργίες του σημαντικού αυτού ζωγράφου που παρουσιάζονται στην έκθεση, προέρχονται από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, συλλέκτες και από την οικογένειά του και αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα του συνόλου του έργου του.

Τη δημιουργία μόνιμης ποντιακής σκηνής, στο πλαίσιο του ΚΘΒΕ, ζήτησαν ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, καθηγητής Ιατρικής του ΑΠΘ, Γιώργος Παρχαρίδης και τα μέλη της διοίκησης, σε συνάντησή τους με τον πρόεδρο του ΚΘΒΕ, Νίκο Μαρκαντωνάκη και τον καλλιτεχνικό διευθυντή, Νικήτα Τσακίρογλου. Τόσο ο πρόεδρος όσο και ο καλλιτεχνικός διευθυντής βρήκαν θετική την ιδέα, αλλά επισήμαναν τη δύσκολη οικονομική θέση του ΚΘΒΕ. Ομως, ο Νικήτας Τσακίρογλου υποσχέθηκε πως από τη νέα θεατρική περίοδο, στο ρεπερτόριο του ΚΘΒΕ θα υπάρχει ποντιακό έργο, όπως και κάθε περίοδο, όσο θα είναι καλλιτεχνικός διευθυντής.