Οταν ένα εκατομμύριο συνταξιούχοι ζουν με 400 ευρώ το μήνα (!),

οι εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο τραπεζίτες, το μεν 2004 (έρευνα της Hellastat) είχαν έσοδα 2,9 εκατ. ευρώ ανά κατάστημα (!) και 145.000 ευρώ ανά εργαζόμενο (!), το δε 2005 αύξησαν περαιτέρω τα ενοποιημένα κέρδη τους κατά 73,6%!!!

*

Αυτό ποια «απογραφή» το αλλάζει; Μήπως της ΝΔ ή μήπως του ΠΑΣΟΚ;

***

Οταν τα εκατομμύρια των μισθωτών ξεκινάνε με βασικό μισθό τα 600 ευρώ (!),

οι 273 κερδοφόρες εταιρίες του Χρηματιστηρίου εμφανίζουν για τη χρήση του 2004 κέρδη ύψους 8,4 δισ. ευρώ, τουτέστιν κάθε ένας από αυτούς τους μπουρζουάδες, που ελέγχουν κάθε μια από αυτές τις εταιρίες, κέρδιζε το ποσό των 2.874.604 δραχμών (τη μέρα!), ήτοι το ποσό των 86.238.144 δραχμών ή 254.000 ευρώ (το μήνα)!

*

Αυτό ποια «απογραφή» το αλλάζει, μήπως του ΠΑΣΟΚ ή μήπως της ΝΔ;

ΥΓ: Α, να χαθείτε, λεχρίτες!

Ενα από τα προσχήματα του ΝΑΤΟ, για να εξαπολύσουν το βομβαρδισμό εναντίον της Γιουγκοσλαβίας ήταν ότι ήθελαν να σταματήσουν την «εθνοκάθαρση» που συντελούνταν στο Κοσσυφοπέδιο.

Αλλά, δεν είναι μόνο, όπως σημειώνει ο Γιάννης Τριάντης στην «Ελευθεροτυπία», ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μέχρι και της CIA που «έσκαψε» όλο το Κοσσυφοπέδιο ούτε «ομαδικοί τάφοι» ανακαλύφθηκαν ούτε «γενοκτονία» προέκυψε («Βήμα», 22/10/99).

Δεν είναι μόνο ότι από τους 100.000 «εκτελεσμένους» Αλβανούς που έλεγε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ το Μάη του 1999, για να δικαιολογήσει τους βομβαρδισμούς, ακόμα και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, τέσσερις μήνες αργότερα, δεν μπόρεσε να μιλήσει για πάνω από 2.108 νεκρούς, αφού τόσους είχε «ανακαλύψει», θύματα του πολέμου, που ούτε καν η Κάρλα ντελ Πόντε μπορούσε να εμφανίσει σαν «θύματα γενοκτονίας».

Δεν είναι μόνο ότι ο Ισπανός ιατροδικαστής Εμίλιο Περέθ Πουγιόλ, που οι Δυτικοί τον έστειλαν να «ανακαλύψει» τους περίφημους «90 ομαδικούς τάφους», μετά από τρεις μήνες σκάψιμο, αναγκάστηκε στις 12 Σεπτέμβρη 1999 να ανακοινώσει ότι στην περιοχή δε βρέθηκαν πάνω από 187 θύματα, ως αποτέλεσμα των εχθροπραξιών και όχι κάποιας «εκκαθάρισης».

*

Είναι και τούτα εδώ, τα επίσημα δικά τους στοιχεία. Ας τα δούμε:

• Σε διακοίνωσή του στις 28 Δεκέμβρη 1998 προς το Διοικητικό Δικαστήριο της Κάτω Σαξονίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, αναφέρει:

«Κατά την κρίση και γνώση του υπουργείου Εξωτερικών, τα μέτρα των δυνάμεων ασφαλείας της Γιουγκοσλαβίας έχουν ως στόχο, κυρίως, την καταπολέμηση του UCK, που, χρησιμοποιώντας τρομοκρατικά μέσα, παλεύει για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, σύμφωνα δε, με μερικούς εκπροσώπους τους και για τη δημιουργία της "Μεγάλης Αλβανίας"».

• Με διακοίνωσή του στις 15 Μάρτη 1999, εννέα μόλις μέρες πριν από την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας τόνιζε προς το Διοικητικό Δικαστήριο του Μάιντς:

«Οπως αναφέρεται στην έκθεση, στις 18 Νοέμβρη 1998, ο UCK, μετά την εν μέρει αποχώρηση των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας, επανακατέλαβε τις θέσεις του, έτσι ώστε τώρα να ελέγχει και πάλι εκτεταμένες εκτάσεις στην περιοχή των συγκρούσεων. Και πριν από την έναρξη της άνοιξης του 1999 υπήρχαν συγκρούσεις μεταξύ του UCK και των δυνάμεων ασφαλείας, αν και δεν είχαν φτάσει να έχουν την ένταση των μαχών του καλοκαιριού/ άνοιξης του 1998».

(Δηλαδή, όπως ομολογούσε ένας εκ των επιτιθέμενων, η Γερμανία, η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, λίγο πριν από την εισβολή του NATO, ήταν υποτονική, συγκρινόμενη με τα προ έτους γεγονότα και σε κάθε περίπτωση δε συνιστούσε «εθνοκάθαρση», αλλά πολεμική σύγκρουση μεταξύ αντιμαχομένων).

• Από το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας προς το Διοικητικό Δικαστήριο του Τριρ, σε αναφορά της 12/1/1999, με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 514 - 516 80/32 426), σημειωνόταν:

«Ακόμα και στο Κόσσοβο ένας ανοιχτός διωγμός που να έχει σχέση με την αλβανική εθνότητα δεν είναι επαληθεύσιμος. Οι ενέργειες των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας δεν κατευθύνονται κατά των Κοσσοβο-Αλβανών, ως εθνοτικά προσδιορισμένη ομάδα, αλλά εναντίον του στρατιωτικού αντιπάλου...».

• Στην απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου της Βαυαρίας, της 29/10/1999 με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 22 ΒΑ 94,34252), τονιζόταν:

«Οι αποφάσεις του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας της 6/5, 8/6 και 13/7 του 1998, δεν επιτρέπουν την εξαγωγή του συμπεράσματος ότι υπάρχει ομαδικός διωγμός εθνοτικών Αλβανών από το Κόσσοβο... Ενα (γιουγκοσλαβικό) κρατικό πρόγραμμα διωγμών που έχουν ως στόχο ολόκληρη την εθνοτική ομάδα των Αλβανών ούτε υπάρχει τώρα ούτε υπήρξε νωρίτερα...».

• Στις 11 Μαρτίου 1999, δυο βδομάδες μόλις πριν την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, στην απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου του Μίνοτερ (ΑΖ: 13Α 3894/94 Α), τονιζόταν:

«Οι εθνοτικοί Αλβανοί στο Κόσσοβο ούτε εξετέθησαν ούτε εκτίθενται τώρα σε τοπικούς ή καθ' άπασαν τη χώρα διωγμούς στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας»!

*

Πότε έλεγε αλήθεια το NATO και τα στελέχη του, όπως ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας ή ο «κεντροαριστερός» Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γ. Φίσερ; Οταν δι' επίσημων εγγράφων ομολογούσαν ότι στο Κοσσυφοπέδιο δε συντελούνταν «εθνοκάθαρση» ή όταν λίγες μέρες αργότερα δολοφονούσαν αμάχους για να τους «σώσουν» από την ...«εθνοκάθαρση»; Οσο για τα εγχώρια ΝΑΤΟ - «παπαγαλάκια», που με το θάνατο του Μιλόσεβιτς ξαναθυμήθηκαν το ρόλο τους, τέτοιες απορίες δεν έχουν...

Μια συζήτηση, της Μπουρμπούλια, χωρίς η ίδια να γνωρίζει ότι βιντεοσκοπείται, παίζεται υπό μορφήν είδησης στα κανάλια, ακόμα και τα κρατικά, και χωρίς ουδείς να ενίσταται για την όλο και πιο ζοφερή επιβολή της τακτικής της «κρυφής κάμερας»...

Μια «οφ δε ρέκορντ» συνομιλία μεταξύ δημοσιογράφων και ενός υπουργού, του Βουλγαράκη, γίνεται φέιγ - βολάν, παρότι βασικό μάθημα δημοσιογραφικής δεοντολογίας ήταν ανέκαθεν η ευλαβική τήρηση του «οφ δε ρέκορντ». Ενας κώδικας τιμής, που τιμά τους δημοσιογράφους και που η εφαρμογή του ποτέ δεν εμπόδισε τους τίμιους δημοσιογράφους να επιτελούν το έργο τους χωρίς εκπτώσεις στην αλήθεια, καταστρατηγείται συνοπτικά...

Χαλεποί καιροί...

Ηξερε ή δεν ήξερε η «Vodafone» ότι είχε το λογισμικό για τις παρακολουθήσεις; Το είχε ή δεν το είχε παραδώσει η «Ericsson»; Μα, αν όλοι αυτοί που «ψάχνουν» ενδιαφέρονται να μάθουν, γιατί δεν κάνουν κάτι απλό: Να ρωτήσουν την ΕΥΠ, τους εισαγγελείς, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, πόσες φορές έχουν παραγγείλει στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας να προβούν σε (...νόμιμες, εννοείται) παρακολουθήσεις τηλεφώνων, πόσες τέτοιες υποκλοπές έχουν γίνει και σε ποια περίοδο.

Τι λέτε; Χωρίς ...λογισμικό γίνονταν (πριν ακόμα τις παράνομες υποκλοπές) οι ...νόμιμες υποκλοπές;