Στη Ζάτουνα της ορεινής Αρκαδίας, το χωριό που εξορίστηκε ο Μίκης Θεοδωράκης με την οικογένειά του την περίοδο της δικτατορίας, συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο άνθρωποι όλων των ηλικιών για να τιμήσουν τον μεγάλο συνθέτη, που έφυγε από τη ζωή πριν τρία χρόνια, τραγουδώντας τις «Αρκαδίες» του.

Στην πλατεία της Ζάτουνας, κάτω από το Μουσείο «Μίκης Θεοδωράκης» μαζεύτηκε ο κόσμος για να ακούσει τους Τάσο Αποστόλου και Ιωάννα Φόρτη, τους οποίους συνόδευε στο πιάνο ο Αχιλλέας Γουάστωρ. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της ΚΕ του ΚΚΕ. Παρευρέθηκε ο Νίκος Κουτουμάνος, μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Το «Πνευματικό Εμβατήριο» του Αγγελου Σικελιανού δίνει τη σκυτάλη στον «Χάρη 1944» του Μανόλη Αναγνωστάκη και στη συνέχεια και σε άλλα τραγούδια από τις υπόλοιπες «Αρκαδίες», με τον κόσμο να συμμετέχει ενεργά χειροκροτώντας θερμά και τραγουδώντας.

Ο Μ. Θεοδωράκης εξορίστηκε στη Ζάτουνα το 1968. Ηταν ένα μικρό, δυσπρόσιτο, ορεινό χωριό. Τη φύλαξή του είχε αναλάβει ολόκληρη διμοιρία χωροφυλάκων. Του επιτρέπουν να βγει μόνο για 4 ώρες τη μέρα, πάντα βέβαια με τη συνοδεία της αστυνομίας. Δεν επιτρέπεται να επικοινωνεί με τον κόσμο, να διατηρεί αλληλογραφία, να διαβάζει βιβλία και περιοδικά.

Κι όμως, και σ' αυτές τις συνθήκες δεν σταματά να δημιουργεί. Εκεί, σ' αυτό το χωριό, έως τον Οκτώβρη του 1969, οπότε μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ωρωπού, συνέθεσε 11 κύκλους τραγουδιών με τίτλο «Αρκαδίες», σε ποίηση δική του, Μάνου Ελευθερίου, Ανδρέα Κάλβου, Αγγελου Σικελιανού, Τάκη Σινόπουλου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Νότη Περγιάλη και Κώστα Καλατζή, και τη μουσική της ταινίας «Ζ» του Κώστα Γαβρά. Σε μήνυμά του εκείνα τα δύσκολα χρόνια αναφέρει: «Σαν πνευματικός δημιουργός, επιτελώντας το λαϊκό λειτούργημά μου, συνέθεσα και εδώ στη Ζάτουνα έξι κύκλους τραγουδιών, που τους ονομάζω "Αρκαδίες". Αυτά τα τραγούδια που γράφω τώρα, όπως εκείνα που θα γράψω και αύριο, είναι αφιερωμένα σε σας, δηλαδή σε όλους τους ανθρώπους που πιστεύουν στον άνθρωπο, που πιστεύουν στη ζωή, στο δίκιο, στη δημοκρατία και την ελευθερία και που έχουν τάξει σκοπό της ζωής τους τον αγώνα για την υπεράσπισή τους. Αφιερώνονται ιδιαίτερα στους Ελληνες αγωνιστές της ελευθερίας και στους ξένους φίλους του λαού μας, που μας συμπαραστέκονται στον δύσκολο αγώνα μας».

Οι αστυνομικοί γίνονται το ...κοινό που ακούει για πρώτη φορά αυτές τις μελωδίες του Μίκη. Και, βέβαια, παρά τις απαγορεύσεις, καταφέρνει με διάφορους τρόπους να στέλνει μαγνητοταινίες με τα καινούργια έργα στο εξωτερικό, τα οποία μεταδίδονται από ξένους σταθμούς και ακούγονται στην Ελλάδα...

Πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 85 ετών ο ηθοποιός Ντίνος Καρύδης, ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Ηταν αριστούχος της Δραματικής Σχολής Αθηνών. Η πρώτη του εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι ήταν με τον θίασο της Δωδεκάτης Αυλαίας, ενώ την ίδια περίοδο συμμετείχε και στην εμβληματική παράσταση «Οδός ονείρων», του Μάνου Χατζιδάκι και των Αλέξη Σολωμού, Μίνου Αργυράκη και Μανώλη Καστρινάκη.

Σε όλη τη μακρόχρονη διαδρομή του συνεργάστηκε με πολλούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς σε μια ποικιλία έργων. Συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε αρκετές ταινίες της, αλλά και με την Τζένη Καρέζη.

Ο Ντίνος Καρύδης διέπρεψε, εκτός του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, και στη μεταγλώττιση.

Ηταν πατέρας της γνωστής ηθοποιού Σμαράγδας Καρύδη και σύζυγος της επίσης ηθοποιού Τζούλιας Αργυροπούλου.

Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αποχαιρετά τον Ντίνο Καρύδη σημειώνοντας:

«Αποχαιρετούμε με θλίψη τον πολυτάλαντο και αγαπητό ηθοποιό Ντίνο Καρύδη, ο οποίος στη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του κέρδισε επάξια την αναγνώριση του κοινού.

Ο Ντίνος Καρύδης υπηρέτησε από πολύ νέος με αφοσίωση και πολλή δουλειά μια ευρύτατη γκάμα θεατρικών ρόλων από το κλασικό και σύγχρονο ρεπερτόριο, ενώ διέπρεψε και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση.

Επιδιώκοντας πάντοτε την "αναμέτρηση" με "δύσκολους" ρόλους, συνέβαλε στη διαρκή προσπάθεια εξύψωσης του επιπέδου του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ενώ σε όλες τις συνεργασίες του με σημαντικούς σκηνοθέτες διακρίθηκε για τη φυσικότητα των ερμηνειών του.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Η Επιτροπή Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια για τον θάνατο του Πρόδρομου Χ. Μάρκογλου, που «έφυγε» από τη ζωή στις 10 Σεπτέμβρη, στην οικογένειά του και στους οικείους του.

Ο Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου ήταν ένας ιδιαίτερα σημαντικός ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1935 και τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τις μνήμες της Κατοχής και της ΕΑΜικής Αντίστασης. Το 1944 ακρωτηριάστηκε στο χέρι από χειροβομβίδα που πέταξε Γερμανός στρατιώτης κατά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων. Εργάστηκε ως λογιστής σε καπνεμπορικές εταιρείες. Από το 1971 ζούσε στη Θεσσαλονίκη, με τα Γράμματα της οποίας συνδέθηκε στενά αν και το έργο του είναι διαποτισμένο από τον χώρο της γενέτειράς του, Καβάλας.

Η ποίησή του από το 1958 έως το 2010 βρίσκεται συγκεντρωμένη στη συλλογή «Εσχατη υπόσχεση». Ειδικά τα ποιήματα της δεκαετίας του 1960 είναι συχνά εμπνευσμένα από την κατάσταση και τους αγώνες των καπνεργατών, γενικά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, όντας παράλληλα βαθιά αισθαντική και στοχαστική. Παράλληλα, από το 1980, δημοσίευσε πεζά έργα, εκ των οποίων δύο συλλογές διηγημάτων, δύο νουβέλες και ένα μυθιστόρημα. Σε πολλά πεζά του μεταφέρει διεισδυτικά στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της δεκαετίας του 1940, μέσα από μια απέριττη και άμεση γραφή. Το πνευματικό βάθος, η κοινωνικοπολιτική ευαισθησία και το ασύγκριτο ήθος διέκριναν τον Πρόδρομο Μάρκογλου, ο θάνατος του οποίου αποτελεί μεγάλη απώλεια για τα Γράμματα της Μακεδονίας και όλης της χώρας.

• Στο φύλλο του «Ριζοσπάστη» (1/10/2020) φιλοξενείται άρθρο, με τίτλο «Το ήθος και η συνέπεια ενός κομμουνιστή ποιητή» που είχε γραφτεί από τον φιλόλογο Στέλιο Φώκο με αφορμή τα 85χρονα του Πρ. Μάρκογλου.