Στη Ζάτουνα της ορεινής Αρκαδίας, το χωριό που εξορίστηκε ο Μίκης Θεοδωράκης με την οικογένειά του την περίοδο της δικτατορίας, συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο άνθρωποι όλων των ηλικιών για να τιμήσουν τον μεγάλο συνθέτη, που έφυγε από τη ζωή πριν τρία χρόνια, τραγουδώντας τις «Αρκαδίες» του.

Στην πλατεία της Ζάτουνας, κάτω από το Μουσείο «Μίκης Θεοδωράκης» μαζεύτηκε ο κόσμος για να ακούσει τους Τάσο Αποστόλου και Ιωάννα Φόρτη, τους οποίους συνόδευε στο πιάνο ο Αχιλλέας Γουάστωρ. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της ΚΕ του ΚΚΕ. Παρευρέθηκε ο Νίκος Κουτουμάνος, μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Το «Πνευματικό Εμβατήριο» του Αγγελου Σικελιανού δίνει τη σκυτάλη στον «Χάρη 1944» του Μανόλη Αναγνωστάκη και στη συνέχεια και σε άλλα τραγούδια από τις υπόλοιπες «Αρκαδίες», με τον κόσμο να συμμετέχει ενεργά χειροκροτώντας θερμά και τραγουδώντας.

Ο Μ. Θεοδωράκης εξορίστηκε στη Ζάτουνα το 1968. Ηταν ένα μικρό, δυσπρόσιτο, ορεινό χωριό. Τη φύλαξή του είχε αναλάβει ολόκληρη διμοιρία χωροφυλάκων. Του επιτρέπουν να βγει μόνο για 4 ώρες τη μέρα, πάντα βέβαια με τη συνοδεία της αστυνομίας. Δεν επιτρέπεται να επικοινωνεί με τον κόσμο, να διατηρεί αλληλογραφία, να διαβάζει βιβλία και περιοδικά.

Κι όμως, και σ' αυτές τις συνθήκες δεν σταματά να δημιουργεί. Εκεί, σ' αυτό το χωριό, έως τον Οκτώβρη του 1969, οπότε μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ωρωπού, συνέθεσε 11 κύκλους τραγουδιών με τίτλο «Αρκαδίες», σε ποίηση δική του, Μάνου Ελευθερίου, Ανδρέα Κάλβου, Αγγελου Σικελιανού, Τάκη Σινόπουλου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Νότη Περγιάλη και Κώστα Καλατζή, και τη μουσική της ταινίας «Ζ» του Κώστα Γαβρά. Σε μήνυμά του εκείνα τα δύσκολα χρόνια αναφέρει: «Σαν πνευματικός δημιουργός, επιτελώντας το λαϊκό λειτούργημά μου, συνέθεσα και εδώ στη Ζάτουνα έξι κύκλους τραγουδιών, που τους ονομάζω "Αρκαδίες". Αυτά τα τραγούδια που γράφω τώρα, όπως εκείνα που θα γράψω και αύριο, είναι αφιερωμένα σε σας, δηλαδή σε όλους τους ανθρώπους που πιστεύουν στον άνθρωπο, που πιστεύουν στη ζωή, στο δίκιο, στη δημοκρατία και την ελευθερία και που έχουν τάξει σκοπό της ζωής τους τον αγώνα για την υπεράσπισή τους. Αφιερώνονται ιδιαίτερα στους Ελληνες αγωνιστές της ελευθερίας και στους ξένους φίλους του λαού μας, που μας συμπαραστέκονται στον δύσκολο αγώνα μας».

Οι αστυνομικοί γίνονται το ...κοινό που ακούει για πρώτη φορά αυτές τις μελωδίες του Μίκη. Και, βέβαια, παρά τις απαγορεύσεις, καταφέρνει με διάφορους τρόπους να στέλνει μαγνητοταινίες με τα καινούργια έργα στο εξωτερικό, τα οποία μεταδίδονται από ξένους σταθμούς και ακούγονται στην Ελλάδα...