Η βιομηχανική παραγωγή παρέμεινε ουσιαστικά στάσιμη -παρουσίασε αύξηση μόλις 0,5% - η παραγωγή των ορυχείων είχε εντυπωσιακή πτώση 13,3% και μόνο η παραγωγή ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου παρουσίασε άνοδο 28,6%, κυρίως λόγω της εισαγωγής νέων καταναλώσεων φυσικού αερίου.

Αυτή η δυσοίωνη για πέρσι, αλλά και για το μέλλον της χώρας, εικόνα προκύπτει για τη βιομηχανική παραγωγή της χώρας κατά το 1999, όπως απεικονίζεται στα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ).

Με βάση τις εξελίξεις αυτές προκύπτουν δύο σοβαρά ερωτήματα. Το πρώτο, αφορά τον τύπο ανάπτυξης της χώρας που ακολουθεί η... εκσυγχονισμένη στις κοινοτικές προδιαγραφές, κυβέρνηση Σημίτη. Με την αγροτική παραγωγή να παρουσιάζει μείωση. Τη βιομηχανική παραγωγή να παραμένει για μια ακόμα χρονιά στάσιμη, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση καυχιέται ότι στη χώρα συντελείται αναπτυξιακή κοσμογονία και το ΑΕΠ παρουσίασε άνοδο 3,8%. Μια αύξηση η οποία προφανώς δε στηρίζεται σε αντίστοιχη άνοδο των παραγωγικών κλάδων, αλλά συνδέεται με τον τριτογενή τομέα (υπηρεσίες, όπως τράπεζες, ασφάλειες κλπ). Ως γνωστό όμως, στον τομέα αυτό δε δημιουργούνται νέες αξίες, αλλά μέσω αυτού αναδιανέμονται αξίες και εισοδήματα που γεννιούνται στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας. Επομένως πόσο αληθινή είναι η άνοδος του ΑΕΠ κατά 3,8% το 1999;

Το δεύτερο ερώτημα αφορά την ίδια τη στασιμότητα της βιομηχανικής παραγωγής. Τα τελευταία τρία χρόνια η βιομηχανική παραγωγή (μεταποίηση) παρουσίασε άνοδο 1% το 1997, 3,4% το 1998 και 0,5% το 1999. Ο δε γενικός δείκτης στο τέλος του 1999 ήταν μόλις 5,8 μονάδες υψηλότερος από τα επίπεδα βάσης του 1980. Παρά τα γενναία και προκλητικά οικονομικά κίνητρα, «αναπτυξιακά» και φορολογικά, που χορήγησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στους επιχειρηματίες, η βιομηχανική μεταποιητική παραγωγή δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει από τη στασιμότητα. Η εφαρμοζόμενη πολιτική των «απελευθερώσεων» στις αγορές και τα μέτρα διευκόλυνσης για τη διείσδυση του ξένου κεφαλαίου στη χώρα, είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τη βιομηχανία της χώρας, κάτι που αποδεικνύεται και από τη συνεχή διεύρυνση του εμπορικού ισοζυγίου. Παρ' όλα αυτά τα κέρδη των βιομηχανικών επιχειρήσεων παρουσίασαν τα τελευταία χρόνια εντυπωσιακή άνοδο, αντίθετα με τις θέσεις εργασίας οι οποίες παρουσιάζουν συνεχή μείωση. Από τη στιγμή που η κερδοφορία δε στηρίζεται στην αύξηση των πωλήσεων - οι τελευταίες αυξάνουν με πολύ πιο αργούς ρυθμούς από την αύξηση των επιχειρηματικών κερδών - τότε θα πρέπει να αποδοθεί στην άνοδο των τιμών των βιομηχανικών εμπορευμάτων, στις «ενέσεις» στήριξης που προσφέρουν οι κυβερνήσεις στους επιχειρηματίες και στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων.

Και το 1999 ήταν εμφανής ο δυϊσμός στην ελληνική μεταποιητική βιομηχανία. Οι λεγόμενοι παραδοσιακοί βιομηχανικοί κλάδοι βρίσκονται σε μια κατάσταση συνεχούς υποχώρησης. Ετσι η παραγωγή στη βιομηχανία υφαντικών ειδών υποχώρησε το 1999 κατά 7,2%, τα είδη ένδυσης υπόδησης κατά 3,4% και κατά 18,7% την περίοδο 1996 - 1999, ο τομέας ξύλου - φελλού κατά 10,8%, οι εκτυπώσεις - εκδόσεις κατά 6% και η κατεργασία δέρματος κατά 16,2%.

Στους λεγόμενους ανθηρούς κλάδους είχαμε άνοδο της παραγωγής των ειδών διατροφής κατά 2,6%, στασιμότητα στα ποτά και τον καπνό, η παραγωγή στα προϊόντα από ελαστική και πλαστική ύλη αυξήθηκε κατά 8,8%, στα χημικά προϊόντα κατά 1,8%, στις ηλεκτρικές μηχανές και συσκευές κατά 5,4% και στις μηχανές και συσκευές εκτός ηλεκτρικών κατά 9,8%. Σημαντική άνοδο κατά 16% παρουσίασε η παραγωγή επίπλων, μετά την υποχώρηση κατά 3,4% το 1998 και τη στασιμότητα το 1997.

Η παραγωγή στα ορυχεία παρουσίασε μεγάλη μείωση κατά 13,3%, έναντι μείωσης 4,4% το 1998 και ανόδου 3,6% το 1997. Μεγάλες μειώσεις σημειώθηκαν στην παραγωγή λευκολίθου (-18,3%), στα μεταλλεία θειούχων μεικτών βαριτίνης κατά 11,9%, στα μεταλλεύματα χρωμίτη και μαγγανίου κατά 48% και στα μεταλλεύματα νικελίου και σιδηρομεταλλευμάτων κατά 10,4%. Αντίθετα άνοδο 8% σημείωσε η παραγωγή των λατομικών και οικοδομικών υλικών και 4,9% η παραγωγή στα μεταλλεία βωξίτη.

Ανοδικά τέλος κινήθηκε η παραγωγή ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου, η οποία αυξήθηκε κατά 28,6% έναντι 48% το 1998.

Κορυφώνεται ο δημαγωγικός χαρακτήρας των κυβερνητικών εξαγγελιών και υποσχέσεων όσο η προεκλογική περίοδος πλησιάζει προς την τελική της ευθεία. Χτες, στην υπηρεσία της εξυπηρέτησης των προεκλογικών σκοπιμοτήτων του κυβερνώντος κόμματος τέθηκαν για άλλη μια φορά οι διαδικασίες κατάρτισης του Τρίτου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (Γ' ΚΠΣ) ενόψει της τελικής του έγκρισης από τα αρμόδια κοινοτικά όργανα.

Πρωταγωνιστής του χτεσινού «επεισοδίου» προβολής του κυβερνητικού «έργου» στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, υπήρξε ο υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας Χρ. Πάχτας. Στα πλαίσια του προεκλογικού σχεδιασμού του κυβερνώντος κόμματος, ο κύριος υφυπουργός έδωσε χτες συνέντευξη Τύπου για να ανακοινώσει ότι «ολοκληρώθηκε η κατάρτιση των 13 νέων Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων» που εντάσσονται στο Γ' ΚΠΣ και την αποστολή τους προς έγκριση στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Στα ίδια πλαίσια, ανακοίνωσε ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα θα αποσταλούν και τα σχέδια των Τομεακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων (τα προγράμματα των υπουργείων).

Αναφερόμενος στα νέα περιφερειακά επιχειρησιακά προγράμματα, ο υφυπουργός δεν έχασε την ευκαιρία να τάξει «λαγούς με πετραχήλια» στην περιφέρεια για το διάστημα υλοποίησης του Γ' ΚΠΣ 2000 - 2006. Στο πνεύμα αυτό, δε δίστασε μάλιστα να αναφέρει ως δείγμα του «έργου» που έχει επιτελέσει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση στην ελληνική περιφέρεια, ότι «η Ελλάδα μαζί με τη Φινλανδία και την Ολλανδία έχει τη μικρότερη διαφορά μεταξύ πλουσιότερης και φτωχότερης περιφέρειας απ' ό,τι οι άλλες χώρες της ΕΕ»! Αποσιώπησε βέβαια το γεγονός ότι σύμφωνα με τα επίσημα κοινοτικά στοιχεία, στην Ελλάδα ανήκει η φτωχότερη περιφέρεια όλων των χωρών - μελών της ΕΕ (πρόκειται για την Ηπειρο) καθώς επίσης ότι συνολικότερα η ελληνική περιφέρεια είναι από τις φτωχότερες της Ευρώπης...

Σε ό,τι αφορά το χρονοδιάγραμμα οριστικής έγκρισης του Γ' ΚΠΣ από τα αρμόδια κοινοτικά όργανα, ο Χρ. Πάχτας εκτίμησε ότι θα ολοκληρωθεί εντός των αμέσως επόμενων βδομάδων, χωρίς να διευκρινίσει αν οι σχετικές διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη θα λήξουν πριν ή μετά τις εκλογές. Φαίνεται πάντως, ότι οι αξιώσεις που προβάλλουν τα κοινοτικά όργανα (και τις οποίες η κυβέρνηση συνήθως ακολουθεί κατά γράμμα εν τέλει) είναι ιδιαίτερα σκληρές σε σχέση με τους μηχανισμούς παρακολούθησης και διαχείρισης των έργων του Γ' ΚΠΣ. Πληροφορίες αναφέρουν ότι τα κοινοτικά όργανα στις διαπραγματεύσεις τους με την ελληνική κυβέρνηση, ζητούν επιμόνως την ενίσχυση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων της περίφημης ΜΟΔ (Μονάδα Οργάνωσης και Διαχείρισης με τη σύσταση της οποίας τέθηκαν τα θεμέλια παραχώρησης της διαχείρισης των κοινοτικών έργων σε ιδιώτες) στην κατεύθυνση της πλήρους αυτονόμησής της από το υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Ο Χρ. Πάχτας απαντώντας χτες σε σχετική ερώτηση, παραδέχτηκε ότι έχει τεθεί τέτοιο ζήτημα, χωρίς ωστόσο να προβεί σε περαιτέρω διευκρινίσεις, όπως ήταν αναμενόμενο...