Θυμίζουμε ότι τα αιτήματα είναι: Αμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων συμβασιούχων του ΥΠΠΟ και των εποπτευόμενων από αυτό ΝΠΙΔ, καθώς και την παράταση των συμβάσεων που πρόκειται να λήξουν. Να αποδεχτεί η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ τις δικαστικές αποφάσεις (σ.σ. από τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσαν συμβασιούχοι του υπουργείου) και «να σταματήσει τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη». Να καταβληθούν άμεσα όλα τα δεδουλευμένα (μισθοί, αναδρομικά, επιδόματα, αποζημιώσεις) σε όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από την εργασιακή τους σχέση. Να προσμετρηθεί όλη η προϋπηρεσία των συμβασιούχων και να αναγνωριστεί ως προϋπηρεσία στο ΥΠΠΟ. Ενιαία μορφή σύμβασης για όλους μέχρι την οριστική λύση του ζητήματος. Απόσυρση του ΠΔ «Παυλόπουλου» και τη μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις, με νέα νομοθετική ρύθμιση. Να σταματήσει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ την «προσπάθεια τρομοκράτησης των εργαζομένων με την προκλητική παρουσία ΜΑΤ έξω από το υπουργείο».

Ο προγραμματισμός των κινητοποιήσεων καλύπτει σχεδόν όλο το Νοέμβρη.

Η «ανάγκη σύνταξης ενός ελληνικού κανονιστικού κειμένου για τον αντισεισμικό σχεδιασμό των επεμβάσεων» στα μνημεία απασχόλησε τη δεύτερη και τελευταία μέρα της επιστημονικής συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού την περασμένη Παρασκευή. Η συνάντηση οργανώθηκε στο πλαίσιο της Ετήσιας Συνάντησης της Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής για την Ανάλυση και Δομητική Αποκατάσταση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς του Διεθνούς ICOMOS (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών). Θυμίζουμε ότι την Πέμπτη οι σύνεδροι συζήτησαν τις οδηγίες της Επιστημονικής Επιτροπής του ICOMOS για την Ανάλυση, Συντήρηση και Δομητική Αποκατάσταση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς.

Οσον αφορά στην αντισεισμική προστασία των μνημείων, η εισήγηση επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι η επιλογή του σχετικού σχεδιασμού «περνάει μέσα από τη σύγχρονη θεώρηση όλων των υπεισερχόμενων μνημειακών και κοινωνικών αξιών, με κατάλληλους κάθε φορά συντελεστές βαρύτητας», τους οποίους «υπαγορεύει η πολιτιστική, ηθική και πολιτική συγκυρία κάθε εποχής και κάθε χώρας».

Διαπιστώθηκε η ύπαρξη «μεγάλης ανάγκης σύνταξης ενός κανονιστικού κειμένου», η κατηγοριοποίηση των μνημείων σε σχέση με τη σπουδαιότητα και τον «αποδεκτό βαθμό» σεισμικής βλάβης τους, καθώς και η «αναγκαιότητα κοινής ανάληψης ευθυνών έναντι των ενδεχόμενων συνεπειών από την πιθανή υπέρβαση του εκάστοτε σεισμικού σχεδιασμού». Πιο απλά... να μη ρίχνει τις ευθύνες ο συντηρητής ή ο αρχαιολόγος στον πολιτικό μηχανικό και το αντίθετο. Ειπώθηκε, μάλιστα, ότι σε ορισμένες χώρες «απαλλάσσονται» οι τεχνικοί από τον υπολογισμό των σχετικών επεμβάσεων στο μνημείο, «οι οποίες έτσι παραμένουν σε μία στάθμη απλής "βελτίωσης"».

Εδώ εννοείται κυρίως η συζήτηση (όχι μόνο επιστημονική αλλά και ιδεολογική - πολιτική) για το αν και σε ποιο βαθμό πρέπει να γίνει οποιαδήποτε επέμβαση σε ένα μνημείο. Γι' αυτό και αναγνωρίστηκε «η ανάγκη μιας πιο θεσμοθετημένης μεθοδολογίας για την επιλογή της σεισμικής δράσης σχεδιασμού κατά περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη σοβαρότατα τις μνημειακές αξίες αλλά και την αξία της ανθρώπινης ζωής και των κοινωνικών χρήσεων».

Αν και ο Π. Τατούλης έχει δηλώσει «παλιός αριστερός», η συλλογιστική του δεν αντέχει ούτε στις πιο προωθημένες αστικές θεωρητικές επεξεργασίες για εξειδικευμένους τομείς του εποικοδομήματος, όπως η σχέση ΜΜΕ, διανόησης και κοινωνίας. Ο υφυπουργός λέει ουσιαστικά ότι η «πολιτική απεξάρτηση» (!) των δημιουργών θα προκύψει από την ...άμεση οικονομική τους εξάρτηση από το κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στο χώρο τους! Προφανώς, για τον Π. Τατούλη, το κράτος προέκυψε από...«παρθενογένεση» και δεν αποτελεί τη δομική έκφανση της ταξικής κοινωνίας.