Η «ανάγκη σύνταξης ενός ελληνικού κανονιστικού κειμένου για τον αντισεισμικό σχεδιασμό των επεμβάσεων» στα μνημεία απασχόλησε τη δεύτερη και τελευταία μέρα της επιστημονικής συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού την περασμένη Παρασκευή. Η συνάντηση οργανώθηκε στο πλαίσιο της Ετήσιας Συνάντησης της Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής για την Ανάλυση και Δομητική Αποκατάσταση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς του Διεθνούς ICOMOS (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών). Θυμίζουμε ότι την Πέμπτη οι σύνεδροι συζήτησαν τις οδηγίες της Επιστημονικής Επιτροπής του ICOMOS για την Ανάλυση, Συντήρηση και Δομητική Αποκατάσταση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς.

Οσον αφορά στην αντισεισμική προστασία των μνημείων, η εισήγηση επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι η επιλογή του σχετικού σχεδιασμού «περνάει μέσα από τη σύγχρονη θεώρηση όλων των υπεισερχόμενων μνημειακών και κοινωνικών αξιών, με κατάλληλους κάθε φορά συντελεστές βαρύτητας», τους οποίους «υπαγορεύει η πολιτιστική, ηθική και πολιτική συγκυρία κάθε εποχής και κάθε χώρας».

Διαπιστώθηκε η ύπαρξη «μεγάλης ανάγκης σύνταξης ενός κανονιστικού κειμένου», η κατηγοριοποίηση των μνημείων σε σχέση με τη σπουδαιότητα και τον «αποδεκτό βαθμό» σεισμικής βλάβης τους, καθώς και η «αναγκαιότητα κοινής ανάληψης ευθυνών έναντι των ενδεχόμενων συνεπειών από την πιθανή υπέρβαση του εκάστοτε σεισμικού σχεδιασμού». Πιο απλά... να μη ρίχνει τις ευθύνες ο συντηρητής ή ο αρχαιολόγος στον πολιτικό μηχανικό και το αντίθετο. Ειπώθηκε, μάλιστα, ότι σε ορισμένες χώρες «απαλλάσσονται» οι τεχνικοί από τον υπολογισμό των σχετικών επεμβάσεων στο μνημείο, «οι οποίες έτσι παραμένουν σε μία στάθμη απλής "βελτίωσης"».

Εδώ εννοείται κυρίως η συζήτηση (όχι μόνο επιστημονική αλλά και ιδεολογική - πολιτική) για το αν και σε ποιο βαθμό πρέπει να γίνει οποιαδήποτε επέμβαση σε ένα μνημείο. Γι' αυτό και αναγνωρίστηκε «η ανάγκη μιας πιο θεσμοθετημένης μεθοδολογίας για την επιλογή της σεισμικής δράσης σχεδιασμού κατά περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη σοβαρότατα τις μνημειακές αξίες αλλά και την αξία της ανθρώπινης ζωής και των κοινωνικών χρήσεων».