Στο βωμό της προεκλογικής τακτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αλλά και των επιλογών της, που χρόνια τώρα ενισχύουν τους «Μαικήνες» του πολιτισμού, θυσιάστηκε η υπόθεση του νέου, σύγχρονου κτιρίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Οπως και το όραμα δημιουργίας μιας αξιοπρεπούς στέγης για το μοναδικό λυρικό θέατρο του τόπου μας, που θα του έδινε τις δυνατότητες ν' αναπτύξει τις καλλιτεχνικές δραστηριότητές του και την παρουσία του στον πολιτισμό μας.

Η λύση, που ανακοίνωσε χτες ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, σε συνέντευξη Τύπου για το κτιριακό πρόβλημα της ΕΛΣ - «οριστική και μακρόχρονη» τη χαρακτήρισε - απέχει πολύ από τις ανάγκες και το ρόλο της Λυρικής. Το νέο και πολυαναμενόμενο κτίριο, για την ανέγερση του οποίου χρόνια και χρόνια δίνονται υποσχέσεις, δε θα είναι τίποτα περισσότερο από το παλιό και ανεπαρκέστατο θέατρο «Ολύμπια», που κι αυτό «θα» αποκτηθεί (ανήκει στο Ταμείο Εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδας), «θα» ανακατασκευαστεί και «θα» επεκταθεί στο μικρό παρακείμενο χώρο, όπου σήμερα λειτουργεί ένα μικρής χωρητικότητας πάρκινγκ (ιδιοκτησία του Ταμείου Συντάξεως Αυτοκινητιστών). Ολα αυτά βέβαια βρίσκονται στο στάδιο της αρχικής προμελέτης και βέβαια απαιτείται «να κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι» μέχρι την υλοποίησή τους.

Απαιτείται, όμως, όπως μεταξύ σοβαρού και αστείου είπε ο Ε. Βενιζέλος, και «να στηρίξουμε για να βγει το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση»! Μια κυβέρνηση, βεβαίως, η οποία έχει αποδείξει ποιους και τι ενισχύει όλα της τα χρόνια, και ότι δεσπόζουσα θέση στον πολιτιστικό ορίζοντά της κατέχει το Μέγαρο Μουσικής. Χαρακτηριστικά τα λόγια του υπουργού: «Στο χώρο της μουσικής και του λυρικού θεάτρου πραγματοποιούμε ως χώρα μεγάλη επένδυση με την επέκταση του Μεγάρου Μουσικής, που ως δημόσιος χώρος (!) έχει τεράστιες δυνατότητες». Ετσι, τη στιγμή που η «μεγάλη επένδυση» αφορά στο Μέγαρο Μουσικής, η Λυρική Σκηνή, ως φτωχός συγγενής, εγκαλείται να αποδεχτεί μια απαξιωτική για την ιστορία και το ρόλο της «λύση». «Λύση», που θα αυξήσει (όποτε και αν πραγματοποιηθεί) τη χωρητικότητα της υπάρχουσας αίθουσας της ΕΛΣ στις 900 θέσεις (από 890 που είναι σήμερα), τις διαστάσεις της κεντρικής σκηνής στα 20Χ14μ (14Χ9μ είναι σήμερα) και το μέσο ύψος της αίθουσας στα 14μ (από 10μ). Πριν απ' όλα αυτά τα μεγάλα και σπουδαία (!) και την ανακαίνιση, θα πρέπει και το «Ολύμπια» και το οικόπεδο να αγοραστούν και να γίνουν οι μελέτες.

«Εμείς είμαστε εδώ για να αποφασίζουμε πού θα διατεθεί το δημόσιο χρήμα που βγαίνει από τους κόπους του ελληνικού λαού», ήταν η γλαφυρή ρήση του Ε. Βενιζέλου, στην απόπειρά του ν' ακυρώσει προσπάθειες προσώπων για την απόκτηση αξιοπρεπούς στέγης της ΕΛΣ, κάνοντας λόγο μάλιστα για «αυτόκλητους ρόλους» και «επίδειξη υπερβάλλοντα ζήλου».

Αξίζει να σημειωθεί ότι «το συντονισμό της προσπάθειας» για το κτιριακό θέμα, ανέλαβε «με φαντασία και αποτελεσματικότητα» όπως είπε ο Ε. Βενιζέλος, η συνεργάτριά του Β. Μπελεζίνη, γνωστή από τη «φανταστική» θητεία της στο Ελληνικό Φεστιβάλ!

Ενα μικρό αφιέρωμα στον μεγάλο δημιουργό του παγκόσμιου κινηματογράφου, στον Τσάρλι Τσάπλιν, παρουσιάζει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (από σήμερα μέχρι τις 2/10) στο «Ολύμπιον». Θα προβληθούν σε νέες κόπιες τρία αριστουργήματά του, «Τα φώτα της πόλης» (1931), «Μοντέρνοι Καιροί» (1936) και «Ο μεγάλος δικτάτωρ» (1940).

Στα «Φώτα της πόλης» παρουσιάζεται η ιδιοφυΐα του Τσάπλιν σε όλο της το μεγαλείο. Η ταινία «Μοντέρνοι Καιροί» θεωρήθηκε κομμουνιστική προπαγάνδα και απαγορεύτηκε στην Ιταλία και στη Γερμανία. «Ο μεγάλος δικτάτωρ» είναι η πρώτη πλήρως ομιλούσα και ηχητική ταινία του Τσάπλιν, δεκατρία χρόνια μετά την εισαγωγή του ήχου. Πρόκειται για μια γενναία και ανελέητη πολιτική σάτιρα για το φασισμό. Η ταινία απαγορεύτηκε από τους Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο, ενώ ήταν υποψήφια για 5 Οσκαρ.