Το «δίκαιο» παράγεται κάθε φορά ως αποτέλεσμα του συσχετισμού των δυνάμεων στη διεθνή σκηνή και καθορίζεται από αυτόν που έχει τη δύναμη να επιβάλλει τις θέσεις του.

Σήμερα, η ανθρωπότητα, αντιμέτωπη με την αλαζονεία της αμερικανικής αυτοκρατορίας, παρακολουθεί την ξεδιάντροπη άποψη περί Δικαίου της Ουάσιγκτον. Οι Αμερικανοί, επιβάλλοντας το δικό τους «δίκαιο», απαιτούν, ταυτόχρονα, την απόλυτη εξαίρεσή τους από τους κανόνες του. Γι' αυτό το λόγο άσκησαν «βέτο», μαζί με τους Ισραηλινούς, στην ίδρυση του διαρκούς δικαστηρίου εγκλημάτων πολέμου, αν και είναι εκείνοι που ίδρυσαν το «Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τα εγκλήματα στη Γιουγκοσλαβία», στο οποίο και τελικά οδήγησαν τον εκλεγμένο Πρόεδρο της Σερβίας Σλ. Μιλόσεβιτς!

Οι Αμερικανοί, καθώς ισοπεδώνουν ολόκληρες χώρες, σκοτώνουν από τα 20.000 πόδια «κατά λάθος» αμάχους, επιβάλλουν δικτατορίες, δημιουργούν πολέμους, δεν μπορούν παρά να επιφυλάσσουν στον εαυτό τους και ιδιαίτερη μεταχείριση.

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να έχει αυταπάτες για το ρόλο του ΔΠΔ, κάτω από τις σημερινές συνθήκες στον κόσμο. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι Αμερικανοί αρνούνται να το αποδεχτούν, αν και ελέγχουν πλήρως τους «δικαιικούς κανόνες» εντός των οποίων θα λειτουργεί, δείχνει ότι τα εγκλήματά τους κινούνται εκτός κάθε αντίληψης περί «Δικαίου». Ακόμα και της δικής τους αντίληψης...

***

Επιπλέον: Πώς δε λειτούργησαν οι «εφεδρείες» του Ξηρού; Στην περίπτωση της επίθεσης κατά του Γερμανού πρέσβη, παρά τον τραυματισμό του δράστη, όλα τα στοιχεία «εξαφανίστηκαν» από τους συνεργούς του. Στον Πειραιά οι συνεργοί απλώς παρακολουθούσαν; 'Η μήπως δεν υπήρχε «ομάδα κάλυψης»; Επομένως, ή πήγαινε μόνος του να προβεί σε τρομοκρατική ενέργεια (ζωσμένος με μια σειρά αποδεικτικά στοιχεία), ή οι «δικοί του» τον παράτησαν μαζί με τα στοιχεία... Περίεργες και οι δύο εκδοχές.

***

Κατά τα λοιπά: Στον κόσμο του FBI και της CIA η διασύνδεση των μυστικών υπηρεσιών με τις τρομοκρατικές ομάδες είναι τόσο σκοτεινή και ενίοτε άρρηκτη, που στο τέλος δύσκολα ξεχωρίζεις ποιος είναι ποιος, ποιος κατευθύνει ποιον και γιατί. Αυτό, δε, θα είχε μικρή σημασία αν το λέγαμε μόνο εμείς, αλλά το λέει και η ταινία του Χόλιγουντ, με τίτλο «Η πολιορκία». Δείτε τη...

Θα πρόκειται για σατανική σύμπτωση. Το φαινόμενο, απότοκο των κοινοβουλευτικών ηθών του «Μαυρογιαλουρισμού», επαναλαμβάνεται τα τελευταία 25 χρόνια. Κάθε φορά που έρχονται δημοτικές εκλογές, στους 9 από τους 10 δήμους της χώρας επικρατεί «οργασμός έργων»! Τι γερανοί να σκάβουν τους δρόμους! Τι μπουλντόζες να πηγαίνουν «βόλτα» τα χώματα στις γειτονιές! Τι κομπρεσέρ να σπάνε τα τσιμέντα στην άσφαλτο! Ενα πραγματικό εργοτάξιο γίνονται οι δήμοι μας. Λίγο πριν τις εκλογές...

Τα τελευταία τριάντα χρόνια ο γράφων είδε τη «στάθμη» της κεντρικής λεωφόρου του δήμου διαμονής του να έχει «ανέβει» περίπου 2 μέτρα! Κάτι σαν παλίρροια της... ασφάλτου έρχεται στο τέλος της τετραετίας. Τότε ακριβώς οι δημοτικοί άρχοντες θυμούνται ότι πρέπει να ξανασκάψουν τη λεωφόρο και να την ξανακλείσουν με νέα, περισσότερη και... «ψηφοθηρικότερη» άσφαλτο!

Βέβαια, μπορεί οι ψηφοθήρες δήμαρχοι να κάνουν το κομματάκι τους, νομίζοντας ότι κοροϊδεύουν τους δημότες με αυτά τα καραγκιοζιλίκια, αλλά το επαναλαμβανόμενο ρεζιλίκι χτυπά κατευθείαν στα νεύρα. Δε φτάνει που οι δημότες επί 4 χρόνια βουλιάζουν στις λακκούβες των παρατημένων δρόμων, εκεί λίγο πριν τις εκλογές έχουν και τον «εργατικό» δήμαρχο, που με ένα κομπρεσέρ στα χέρια προκαλεί κυκλοφοριακό χάος, με αποτέλεσμα να χρειάζεται γύρω στη μια ώρα για να διανύσεις μια απόσταση 300 μέτρων...

ΜΑΡΤΥΡΙΟ είναι αυτές οι δημοτικές για τον κ. Κωνσταντόπουλο. Στις προηγούμενες, του έφυγε ο κ. Βούγιας. Τώρα, του έφυγε η κ. Λουλέ. Νισάφι πια.

***

ΠΡΟΣ «ΜΕGΑ»: Είναι εξακριβωμένο; Το ελέγξατε; Οντως, δίπλα από τον Χριστοδουλάκη καθόταν ο Ακης; Αν ευκολύνεστε, μήπως θα μπορούσατε να μας ξαναδείξετε το σχεδιάγραμμα (!) του δείπνου;

***

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ του «ποιος καθόταν πού;», πάντως, αυτό ήταν δείπνο! Με τα όλα του! Αμ, η χαρά που πήρε ο λαός! Τι παραπάνω θέλει ο λαός; Υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να βλέπεις χορτάτους τους υπουργούς σου;..