Σοβαρότατα ερωτηματικά προκύπτουν για το ΥΠΕΧΩΔΕ από την αδράνειά του να στείλει έγκαιρα στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) τις απόψεις του για μια έκταση 56.837 τετραγωνικών μέτρων του Δήμου Αμαρουσίου. Αποτέλεσμα αυτής της "αργοπορίας" ήταν το ΣτΕ να κάνει αποδεκτή τελικά την αίτηση του Σωματείου Ελεήμων Εταιρία Αθηνών για άρση της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου αυτού, στην περιοχή του Παραδείσου.

Το θέμα αυτό συζητήθηκε στη διάρκεια ειδικής συνεδρίασης στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης και μέσα σε κλίμα έντονης δυσφορίας για τον άμεσο κίνδυνο που υπάρχει να χαθεί ένας ακόμη ελεύθερος χώρος για τους κατοίκους.Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ, το ΥΠΕΧΩΔΕ είχε στα χέρια του το φάκελο της υπόθεσης από τις 13 Αυγούστου 1996, αλλά μέχρι και τις 16 Οκτώβρη 1996 δεν απέστειλε το φάκελο και τις δικές του θέσεις για το θέμα στο ΣτΕ, με αποτέλεσμα να θεωρηθούν αληθείς οι ισχυρισμοί του σωματείου που διεκδικεί το χώρο.

Η εξέλιξη αυτή, βέβαια, δημιουργεί πάρα πολλά ερωτηματικά και κυρίως πώς το αρμόδιο για την προστασία του περιβάλλοντος υπουργείο αδιαφορεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε δικαστικές αποφάσεις, εξαιτίας του, να βγαίνουν σε βάρος του. Τα αξιοπερίεργα βέβαια της κυβερνητικής πολιτικής για το περιβάλλον ίσως δεν έχουν τέλος. Μέρα με τη μέρα το πράσινο μειώνεται, αλλά σύμφωνα με την απόφαση του υπουργού Γεωργίας, Στ. Τζουμάκα, οι εκτάσεις που βρίσκονται μέσα σε εγκεκριμένα ρυμοτομικά σχέδια δε διέπονται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, ανεξάρτητα αν φέρουν ή όχι δασική βλάστηση. Για να επανέλθουν οι εκτάσεις αυτές στην προστασία του δασικού νόμου, θα πρέπει να ανακληθεί το ρυμοτομικό σχέδιο. Ετσι, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον στο Μαρούσι κινδυνεύει εξαιτίας αυτής της απόφασης και το δάσος Μιμικόπουλου, αν ο δήμος δεν πάρει θέση και δεν προστατέψει ό,τι απέμεινε. Ενόψει μάλιστα των έργων που θα γίνουν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, είναι αναμενόμενο το πράσινο αλλά και το περιβάλλον γενικότερα να δεχτούν μια νέα επίθεση. Στη διάρκεια της ειδικής συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης για το περιβάλλον, έκδηλη ήταν η πρόθεση, ο λαός ο ίδιος να διεκδικήσει δυναμικά τους χώρους που του ανήκουν. Σχετικά με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο ίδιος ο δήμαρχος τόνισε ότι αν χρειαστεί θα χρησιμοποιηθεί το τελευταίο όπλο: Η λαϊκή αντίδραση.

Τώρα βέβαια που ο δήμος βρίσκεται μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, ο δήμαρχος θυμήθηκε τον απλό δημότη του, που ήδη τον έχει υπερφορολογήσει προκειμένου να υπηρετήσει πιστά την εντολή της κυβέρνησης, οι δημότες να πληρώνουν για όλα. Μήνες όμως πριν ο επικεφαλής της "Δημοτικής Ενότητας", Χρ. Μέντζος,είχε επισημάνει τον κίνδυνο και είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στη δημοτική αρχή. Χαρακτηριστικά, όπως δήλωσε στο Δημοτικό Συμβούλιο, "δύο μήνες πριν είχαμε καταγγείλει ότι με τις ρυθμίσεις Τζουμάκα κινδυνεύει το δάσος Παραδείσου. Σήμερα ένας χώρος 16 στρεμμάτων μάλλον οδεύει προς τσιμεντοποίηση, εκτός κι αν έρθουν τα πάνω κάτω. Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν μπορεί να σωθεί, αν ακολουθήσουμε την πρόταση για ειδικό τέλος εξασφάλισης πόρων για την απόκτησή του. Το αντίθετο, ανοίγουμε το δρόμο στο να πληρώνουμε γι' αυτά που μας ανήκουν".

Απόδειξη ότι η κυβερνητική πολιτική δεν ικανοποιεί ούτε αυτούς που την εφαρμόζουν, είναι και η δήλωση του δημάρχου Αμαρουσίου σχετικά με το φυσικό αέριο: "Δεν είμαι ευχαριστημένος, τόνισε. Το σχήμα που επιλέχτηκε δεν είναι το καλύτερο. Ο νόμος Πεπονή είναι τερατούργημα και σε λίγους μήνες με τους διαγωνισμούς θα δούμε τα μεγάλα προβλήματα".

Γιατί οι γιγάντιες πλαστικές σημαίες των πολυεθνικών της τροφής μπορεί να στήνονται, εδώ και χρόνια, σε κάθε σημείο της Γης, "προκαλώντας" στους υποψιασμένους συνειρμούς στρατηγικού επιτραπέζιου παιχνιδιού για μοίρασμα της υδρογείου μεταξύ κατακτητών...

Ομως, πλέον, δεν αρκεί μόνο αυτό!

Η "πόλις" των κεφαλαιούχων της πρόχειρης τροφής θα σε κυνηγά παντού, μη αρκούμενη να χαράζει τα σημάδια της στους τόπους συναντήσεών σου υπό τη σκέπη της "σημαίας". Δεν αρκείται να απολαμβάνει κέρδη και "ηθική" ικανοποίηση (τρόπος του γράφειν...), όταν εις τουρίστας - πελάτης της σε αναπτυσσόμενες χώρες αναγνωρίζει τα ίχνη του "οικείου", της "πατρίδας" που τον "γαλούχησε" (πάλι τρόπος του γράφειν...) στα καταστήματα που διαθέτουν τα καλύτερα μπιφτέκια και τις αστραφτερές πατάτες σε τιμές ευκαιρίας, όλα προ πολλού γνώριμα από τη ζωή του στην "αναπτυγμένη" χώρα προέλευσης ή καταγωγής του!

Τώρα, η πρόχειρη τροφή, αφού πέρασε από το "Δούρειο Ιππο" του στομαχιού μας, είναι έτοιμη να "αλώσει" τα κεφάλια μας.

Τα σημάδια μιας άλλης νέας εποχής ήρθαν από την άλλη άκρη του κόσμου, από την αυστραλέζικη πολιτεία της Βικτώριας. Εκεί, πριν μερικές μέρες, η γνωστή πολυεθνική πρόχειρης τροφής ΜΑΚΝΤΟΝΑΛΝΤΣ πέτυχε νομίμως και με την έγκριση του υπουργού Παιδείας, Ντέιβιντ Κεμπ, την πανηγυρική εισβολή της στα λύκεια, αλλά και στα πανεπιστήμια της περιοχής.

Η συμφωνία με στελέχη της εταιρίας προβλέπει, μεταξύ άλλων, να θεωρείται η "μαθητεία" στα φαστφουντάδικα της ΜΑΚΝΤΟΝΑΛΝΤΣ εκπαιδευτικό προσόν, που θα περιλαμβάνεται στην εξεταστέα ύλη των μαθητών και μαθητριών που θέλουν να εισέλθουν στα... πανεπιστήμια! Ναι, διαβάσατε σωστά: Οι μαθητές που θα δουλεύουν στα ΜΑΚΝΤΟΝΑΛΝΤΣ στην πολιτεία Βικτώρια θα μπορούν, αν το προτείνουν οι προϊστάμενοί τους και το εγκρίνουν τα σχολεία τους, να συμπεριλαμβάνουν στα μαθήματα για την είσοδό τους στα ΑΕΙ και την ειδίκευσή τους στο ψήσιμο μπιφτεκιών, τηγάνισμα πατάτας κλπ.

Το εισιτήριο για τα πανεπιστήμια - σύνδεση με άλλα λόγια (γνώριμα και από παλιότερους Ελληνες υπουργούς Παιδείας) των ΑΕΙ με το κεφάλαιο, την παραγωγικότητα, την εξασφάλιση εμπειρίας για μία μελλοντική μάχη στις πολεμόχαρες αρένες εύρεσης δουλιάς - θα περνάει εκεί (ίσως, αργότερα και ΕΔΩ) από το επαγγελματικό ψήσιμο των καλύτερων μπιφτεκιών, των "επταώροφων" χάμπουγκερ ή το τηγάνισμα της "χρυσής πατάτας".

Δ. ΟΡΦ.