Την αντίθεσή τους στις προωθούμενες αλλαγές των άρθρων του Συντάγματος, που αφορούν στην προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκφράζουν καθηγητές Πανεπιστημίου και μάλιστα κατεξοχήν αρμόδιοι για το θέμα. Οπως προκύπτει από την επιστημονική συνάντηση που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή καθηγητών του Τμήματος Δασολογίας και του Τομέα Δημοσίου Δικαίου του ΑΠΘ, η προτεινόμενη αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, έτσι όπως διατυπώθηκε από την αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για την αναθεώρηση, οδηγεί τελικά σε αποδυνάμωση της συνταγματικής προστασίας των δασών και του περιβάλλοντος για τους ακόλουθους λόγους:

• Αναθέτει στο νόμο, δηλαδή στη βούληση της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας, την εξουσία να ορίζει κάθε φορά την έννοια του δάσους και των δασικών εκτάσεων. Τα δάση και οι δασικές εκτάσεις χάνουν με την προτεινόμενη ρύθμιση την πάγια προστασία, που είχαν αποκτήσει μέχρι τώρα, και αποχαρακτηρίζονται συνταγματικά. Μια μακραίωνη νομοθετική πρακτική, που συνέπλεε με τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, διακόπτεται βίαια και υποθηκεύεται η μελλοντική διαλεκτική τους πορεία.
• Με την προσθήκη της παραγράφου 3 στο άρθρο 24, ο προορισμός των δασών μπορεί να αλλοιώνεται ή να μεταβάλλεται με την καθιέρωση άλλων χρήσεων, κυρίως οικιστικών, και την εφαρμογή χωροταξικών ή πολεμικών σχεδιασμών.
• Με τον ρητό συνταγματικό αποκλεισμό στην ίδια παράγραφο «των τεχνικών επιλογών και σταθμίσεων» της διοίκησης και του νομοθέτη από τον δικαστικό έλεγχο, κυρίως όμως με την προτεινόμενη στο άρθρο 90 παράγραφο 1 αφαίρεση της ακυρωτικής αρμοδιότητας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η δικαιοκρατική προστασία του περιβάλλοντος απέναντι στον νομοθέτη και στη διοίκηση πλήττεται καθοριστικά.

Σχετικά με την ισχύουσα συνταγματική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και ειδικότερα των δασών και των δασικών εκτάσεων, παρατηρείται ότι, έτσι όπως εξειδικεύτηκε από τη νομοθεσία και εφαρμόστηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, υπήρξε, συνολικά κρινόμενη, θετική. «Θα μπορούσε, τονίζεται, να χαρακτηριστεί ακόμη και ευεργετική, αν τα αρμόδια όργανα είχαν εφαρμόσει με συνέπεια και σύνεση τις συνταγματικές εξαγγελίες. Η σημερινή επιδείνωση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος με την "οικοπεδοποίηση" και καταπάτηση δασικών εκτάσεων δεν οφείλεται πάντως σε ανεπάρκειες ή ελλείψεις, όπως λέγεται, του άρθρου 24, αλλά στη μη έγκαιρη και προγραμματισμένη εφαρμογή σχεδίων ορθολογικής οικιστικής ανάπτυξης, στην απουσία δασολογίου και κτηματολογίου και γενικά στη μη ταξινόμηση των χρήσεων γης. Πραγματικά οικιστικά προβλήματα, που έχουν δημιουργηθεί από αδράνειες και παραλείψεις των αρχών, θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν από το νομοθέτη χωρίς να υποθηκευτεί για το μέλλον η συνταγματική προστασία του περιβάλλοντος».

Τέλος, στα συμπεράσματα της επιστημονικής συνάντησης του Τμήματος Δασολογίας και του Τομέα Δημοσίου Δικαίου του Νομικού Τμήματος του ΑΠΘ επισημαίνεται ότι η αναθεώρηση του άρθρου 24 θα είχε νόημα να γίνει μόνον για να διευρύνει ή για να εντείνει και όχι για να σχετικοποιήσει ή να ελαττώσει την υπάρχουσα συνταγματική προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. «Ετσι, θα μπορούσε, π.χ., η συνταγματική προστασία των δημοσίων δασών να επεκταθεί και στα ιδιωτικά δάση ή ακόμη να προβλεφτεί ρητά η βιώσιμη ή αειφόρος ανάπτυξη ή το δικαίωμα συμμετοχής των πολιτών και των ενώσεών τους στη διαδικασία λήψης αποφάσεων που θίγουν το περιβάλλον», σημειώνεται.