Σταθερά πτωτική πορεία ακολουθούν φέτος, σε σύγκριση με πέρσι, οι εξαγωγές πορτοκαλιών και λεμονιών και τα "σπασμένα" πληρώνουν ακριβά οι παραγωγοί, που βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται ακόμα περισσότερο.

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας, οι εξαγωγές πορτοκαλιών μέχρι 14 Απρίλη μειώθηκαν σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή εμπορική περίοδο κατά 36,4% και στα λεμόνια η μείωση φτάνει το 38,4%.Συγκεκριμένα, οι αριθμοί δείχνουν ότι εξήχθησαν 155.517 τόνοι πορτοκάλια, έναντι 244.517 τόνων και 14.714 τόνοι λεμόνια, έναντι 23.914 τόνων, την αντίστοιχη περσινή περίοδο.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η τρέχουσα εμπορική περίοδος είναι από τις χειρότερες για τα εσπεριδοειδή, αφού, ήδη, μαζί με τις εξαγωγές, "κατρακύλησαν" και οι τιμές παραγωγού σε εξευτελιστικά επίπεδα. Ετσι, για για άλλη μια χρονιά, οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης είναι οι παραγωγοί, οι οποίοι πληρώνουν ακριβά τις συνέπειες της καταστροφικής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ και τις ολέθριες επιπτώσεις της ΓΚΑΤΤ, λόγω της δραστικής μείωσης των εξαγωγικών επιδοτήσεων και του όγκου των επιδοτούμενων εξαγωγών,και της κερδοσκοπίας των εμπόρων - εξαγωγέων. Οι τιμές παραγωγού έπεσαν στο μισό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και έφτασαν να είναι στα πορτοκάλια 25 - 30 δραχμές το κιλό και στα λεμόνια λιγότερο από 20 δραχμές το κιλό. Τιμές, που δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής και πολλοί πορτοκαλοπαραγωγοί, όπως για παράδειγμα στην Αρτα και την Αιτωλοακαρνανία, άφησαν τη σοδειά τους αμάζευτη να σαπίσει στα χωράφια, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους λεμονοπαραγωγούς του Αιγίου και της Κορινθίας.

Από την άλλη, η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Γεωργίας εφαρμόζουν κατά γράμμα τις καταστροφικές επιταγές της ΓΚΑΤΤ και των επιτελείων των Βρυξελλών και αρνούνται, όπως όλα δείχνουν, να πάρουν ουσιαστικά μέτρα στήριξης του εισοδήματος των παραγωγών και σχεδιασμού - προώθησης των εξαγωγών στα εσπεριδοειδή, που είναι μια από τις βασικές καλλιέργειες της χώρας.

Αναφερόμενος στο πρόβλημα αυτό ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ν. Αρτας Νίκος Γιαννούλης τόνισε στο "Ρ":

"Τα εσπεριδοειδή, θεωρούνται ο οικονομικός πνεύμονας του νομού μας. Ομως οι τιμές και οι εξαγωγές από χρόνο σε χρόνο κατρακυλάνε στο χειρότερο και τα δύο τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί για τους παραγωγούς μια τραγική κατάσταση.

Η φετινή σοδειά στο νομό μας φέτος ήταν μειωμένη περίπου στο 50%, λόγω των όψιμων παγετών του Απρίλη της περασμένης χρονιάς, πάνω στην ανθοφορία. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Γεωργίας η παραγωγή την περίοδο '98 - '99 ανερχόταν σε 130.000 τόνους. Από αυτή, έχουν εξαχθεί περίπου 35.000 - 40.000 τόνοι μέρλιν - κατά κύριο λόγο - μαζί με κοινά (τα κοινά είναι επιτραπέζια τα περισσότερα και μια ποικιλία εξαιρετική με καλή περιποίηση). Από την παραγωγή αυτή έχουν χυμοποιηθεί 46.000 τόνοι και άλλοι 11.000 τόνοι - στο σύνολό τους κοινά πορτοκάλια - είναι απούλητα. Από αυτά ελάχιστα θα οδηγηθούν στα χυμοποιεία, που κλείνουν σε λίγες μέρες, και για τα υπόλοιπα δεν υπάρχει ελπίδα ότι θα μπορέσουν να εξαχθούν. Οσο για τις τιμές που έδωσαν οι έμποροι στα επιτραπέζια, αυτές είναι πολύ χαμηλές και δεν ξεπέρασαν τις 30 δραχμές το κιλό, ενώ στα χυμοποιήσιμα οι τιμές είναι ακόμα πιο εξευτελιστικές και φτάνουν το πολύ τις 12 δραχμές.

Οι εσπεριδοκαλλιεργητές στο νομό βρίσκονται σε απελπιστική θέση, αφού οι τιμές δεν καλύπτουν ούτε το κόστος, η ΓΚΑΤΤ περιορίζει τις εξαγωγές, η κυβέρνηση δεν παίρνει κανένα μέτρο, οι έμποροι και οι βιομήχανοι εκβιάζουν να αγοράσουν τζάμπα και έχουμε από πάνω και τους παγετούς. Ολα αυτά μάς χτυπούν ανελέητα και θα οδηγήσουν στο μαζικό ξεκλήρισμα".

Πώς αλλιώς να ορίσεις το φόβο και την αγωνία στα βαθιά μάτια των παιδιών;

Το πνιχτό μουρμούρισμα της γυναίκας, που ψάχνει στ' αποκαϊδια ένα σημαδάκι απ' το ρούχο του άντρα της, του παιδιού της, του γονιού της; Το σκίρτημά της σ' ένα θρόισμα ανάσας, ένα χτύπο καρδιάς, δείγμα ότι κάποιος ζει κάτω απ' τα βομβαρδισμένα ερείπια;

Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις την καταστροφή των δημιουργημάτων του ανθρώπινου μόχθου, του ανθρώπινου πνεύματος;

Το συνωστισμό των νοσοκομείων από νεκρούς και τραυματίες;

Τον κυνισμό και τη θηριωδία μιας ιδεολογίας, που θεμελιώνεται και οικοδομείται στην ανθρώπινη καταπίεση και εκμετάλλευση;

Πόλεμος, θάνατος, καταστροφή!

Ούτε οι πρωτοβουλίες των αξιωματούχων του ΝΑΤΟ, που αποφάσισαν να καταργήσουν οριστικά τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα της Γιουγκοσλαβίας, καταστρέφοντάς τα με βόμβες.

Ούτε η ελληνική κυβέρνηση που επιχειρεί να λογοκρίνει το δημοσιογραφικό λόγο των πολεμικών ρεπορτάζ για τη Γιουγκοσλαβία, που καίγεται και αντιστέκεται.

Πώς αλλιώς όλα αυτά να τα πεις; Πόλεμο! Θάνατο! Καταστροφή!

Ετσι είναι. Ετσι ορίζονται. Με απλές λέξεις. Γι' αυτό συγκλονίζουν.

Τίποτα δεν μπορεί να αναχαιτίσει τη δυναμική της αλήθειας, της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η αλήθεια δε βομβαρδίζεται ούτε χειραγωγείται.

Ο πόλεμος είναι και λέγεται πόλεμος, η επίθεση, επίθεση, η καταστροφή, καταστροφή, η εκμετάλλευση, εκμετάλλευση, και η αιτία τους είναι μία και λέγεται "αρπαγή του πλούτου από τα χέρια αυτών που τον παράγουν".

Δεν υπάρχουν άλλες λέξεις, για να αλλάξουν την έννοια της καπιταλιστικής θηριωδίας.

Αλλά ούτε και θα βρεθούν λέξεις για να πεις αλλιώς το θάρρος του σέρβικου λαού, που αντιστέκεται στον κυνισμό και τη βία του ιμπεριαλισμού. Του λαού που προκαλεί, χλευάζει και εξευτελίζει τη συμμαχία των λύκων, προσφέροντάς της τα στήθη του σα στόχο. Που πυρακτώνει την ψυχή και το νου του με τη φωτιά της αντίστασης και τη μετατρέπει σε θρήνο για το "κτήνος", σε κόκκινη σημαία αγώνα και δύναμης για τον "άνθρωπο".

Οπως και να το πουν, όπως και να το στρεβλώσουν, η φλογερή σημαία της αντίστασης του σέρβικου λαού ξετυλίγεται και διαπερνά τις συνειδήσεις. Είναι και λέγεται "όπλο θανάσιμο" της αδιαφορίας μας και της υποταγής μας. Είναι και λέγεται "σπόρος ζωοδότης" της αντίστασης και της πάλης μας για ανεξαρτησία.

Αυτή είναι η πραγματικότητα κι έτσι μόνο πρέπει να λέγεται. Απλά και κυριολεκτικά.

Είναι καθήκον απέναντι στην ιστορία και την εξέλιξη.

Ελένη ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ