Ηταν κάτι πολύ πιο μεγάλο πολύ πιο ανθρώπινο. Ηταν που πέρασαν από μπροστά μου ογδόντα χρόνια γεμάτα χαρά και πόνο, γέλιο και δάκρυ, ογδόντα χρόνια γεμάτα αγώνα και ελπίδα. Κι όλα αυτά τα χρόνια, κλεισμένα σε τρία μόνο γράμματα. Κάπα - Κάπα - Εψιλον.

Ηταν η αίσθηση του πόνου της μάνας πάνω απ' το νεκρό κορμί του γιου, η θλίψη για το χαμό του μονάκριβου αδελφού.

Ηταν η σκέψη της εικόνας του φεγγαριού, να φωτίζει το σκοτεινό κελί και κει, στη γωνιά, πάνω στο φθαρμένο πανωφόρι, να κείται κουλουριασμένο το παλικάρι, κρατώντας σφιχτά στη χούφτα του, στο μέρος της καρδιάς, το γράμμα της αγαπημένης, πληρώνοντας μακριά της το τίμημα του ονείρου του για έναν καλύτερο κόσμο.

Ηταν η παπαρούνα στο συρματόπλεγμα, κόκκινη σαν το αίμα, που 'κλεινε μέσα της όλη την ομορφιά του κόσμου ετούτου, μα πιότερο αυτού που θα 'ρθει.Ηταν μετά η προσφυγιά, ο διωγμός στα ξένα κι η νοσταλγία των αετόμορφων βουνών της Ρούμελης, της αφρισμένης θάλασσας του Αιγαίου, του ήλιου της πατρίδας που κόλλησε στη λάσπη. Το σκαμμένο πρόσωπο του πατέρα, τα σβησμένα απ' τις κακουχίες μάτια της μάνας, τα ακριβά χέρια της καλής.

Ηταν οι θύμησες οι ηρωικές, ο Αρης, οι αντάρτες, ζωσμένοι τα φισεκλίκια τους, τα δασιά τους γένια, το αγέρωχό τους βλέμμα κι αυτή η αναπόφευκτη σύγκρισή τους με τους Τιτάνες της μυθολογίας.

Ηταν κι αυτά τα γελαστά μάτια, τα πάντοτε γελαστά, και το κόκκινο γαρούφαλο στα χέρια του, που ευώδιαζε την ελπίδα. Το χαμόγελό του, που δεν έφυγε ποτέ απ' τα χείλη του, ακόμα κι όταν άκουγε το θάνατο, με βήματα βαριά, να πλησιάζει.

Χιλιάδες άνθρωποι εκεί μέσα κι αναρίθμητοι έξω, σ' όλον τον κόσμο, με μια μοναδική λάμψη μέσ' στα μάτια τους και στην ψυχή τους.

Αλλοι με έντονα χαραγμένα στο πρόσωπό τους τα σημάδια του καιρού κι άλλοι με τη δροσιά της νιότης στα χείλια τους, όλοι τους όμως αγέραστοι, πάντα νέοι. Πώς τάχα να γεράσει το μυαλό κι η ψυχή σαν ποτιστούν με τις ιδέες του μέλλοντος;

Κι αυτή η λάμψη μέσ' στα μάτια τους, η λάμψη η άσβεστη, η εκτυφλωτική, που φέγγει αδιάλειπτα, ογδόντα χρόνια τώρα, να στέλνει μήνυμα υπόσχεσης κι ελπίδας.

Ελπίδας πως οι καλύτερές μας μέρες είναι αυτές που δε ζήσαμε ακόμη και πως το μέλλον που θα 'ρθει θα 'ναι φωτεινό κι υπόσχεσης ότι όλοι αυτοί, όλοι εμείς, θα προσπαθήσουμε, θα δώσουμε τα πάντα για να γίνει ετούτ' η γη, όχι κόκκινη από θάνατο αλλά κόκκινη από ζωή. Απ' τη νέα ζωή.

Χρόνια μας πολλά σύντροφοι.

Μιχάλης ΧΑΡΟΣ

Ο "κούκος - αηδόνι" θα στοιχίσει, τελικά, και η κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Ελευσίνα - Σταυρός - Σπάτα - Δυτική Περιφερειακή Υμηττού! Ενα έργο, που απαιτείται από τη σκανδαλώδη σύμβαση για το αεροδρόμιο Σπάτων και θα κληθεί ο ελληνικός λαός να ξεπληρώσει, μέσω ενός δικτύου 31 σταθμών διοδίων που θα εκτείνονται από την Ελευσίνα ως την Καισαριανή και το Κορωπί.

Οπως αποκάλυψε χτες το απόγευμα ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) Π. Γεννηματάς,κατά τη διάρκεια της υπογραφής του δανείου, ύψους 220 δισ. δρχ., προς τους κατασκευαστές (14 από τις μεγαλύτερες τεχνικές εταιρίες της χώρας), με την εγγύηση φυσικά του ελληνικού δημοσίου, το κόστος του έργου θα ξεπεράσει τα 750 δισ. δρχ. Μαζί, μάλιστα, με το αεροδρόμιο των Σπάτων - ανέφερε ο ίδιος - το κόστος των δύο έργων ξεπερνά το 1,5 τρισεκατομμύριο δρχ.!

Ο ίδιος, επίσης, αποκάλυψε ότι οι υποχρεώσεις που απορρέουν για το κράτος από τις δύο αυτές συμβάσεις, είναι τόσο δυσβάσταχτες και ασφυκτικές από πλευράς χρόνου, ώστε θα πρέπει να ρίξει όλο το βάρος και τις προτεραιότητες σ' αυτά, σε αντίθεση με άλλα έργα (σ.σ. πιθανώς ασύγκριτα πιο αναπτυξιακά) που πρέπει να περιμένουν...

Να σημειώσουμε ότι η ΕΤΕπ για το ίδιο έργο έχει χορηγήσει στο δημόσιο από πέρσι ένα ακόμη δάνειο, ύψους 45 δισ. δρχ. Πέρα από αυτά, η συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου στην κατασκευή του έργου ανέρχεται σε 125 δισ. δρχ.,ενώ αυτό έχει αναλάβει και όλο το βάρος των απαλλοτριώσεων, συνολικού ύψους 220 τουλάχιστον δισ. δρχ., από τα οποία έχουν πληρωθεί μέχρι στιγμής τα 136 δισ. δρχ.

Παρ' όλα αυτά όμως, το ΥΠΕΧΩΔΕ αρνείται επίμονα να ικανοποιήσει το δίκαιο αίτημα των κατοίκων των Βριλησσίων και του Χαλανδρίου,οι οποίοι ζητούν η λεωφόρος να περάσει από σήραγγα για να μην κόψει στα δύο τις δύο πόλεις, με πρόσχημα ότι θα απαιτηθούν επιπλέον 15 δισ. δρχ.!

Η κοινοπραξία των εργολάβων "Αττική Οδός", σύμφωνα με την αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση, θα πρέπει να συμμετάσχει στην κατασκευή του έργου με 45 δισ. δρχ. (λιγότερο από 7% του συνολικού κόστους) από ίδια κεφάλαια και σαν αντάλλαγμα θα αναλάβει την εκμετάλλευση της λεωφόρου για 22 ολόκληρα χρόνια!Κι αυτά, όμως, τα 45 δισ. δρχ. οι εργολάβοι προσπαθούν να τα εξασφαλίσουν από δάνεια από όμιλο ελληνικών και ξένων τραπεζών, οι οποίες, όμως, απαιτούν και για τα χρήματα αυτά την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου! Ισως γι' αυτό ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, κατά τη διάρκεια της χτεσινής "φιέστας" στο Ζάππειο, έκανε έκκληση στους παριστάμενους εκπροσώπους των ιδιωτικών τραπεζών να υπογράψουν τα δάνεια, αναλαμβάνοντας και κάποιο ρίσκο...

Πάντως, η κατασκευή του έργου καθυστερεί αρκετά, ενώ, όπως είπαν οι εκπρόσωποι των εργολάβων, η επίσημη προθεσμία έναρξης θα αρχίσει σε ένα εξάμηνο, ενώ το έργο αναμένεται να είναι έτοιμο το 2003.Τα 18, όμως, χιλιόμετρα Παλλήνης - Σπάτων θα πρέπει να είναι έτοιμα το Φλεβάρη του 2001,γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, το δημόσιο θα πληρώνει ρήτρες εκατομμυρίων για κάθε μέρα καθυστέρησης στη γερμανική "Χόχτιφ"...

Ν. Π.

Mε χρήματα του ελληνικού λαού θα ξεπληρώσει το ελληνικό δημόσιο το αεροδρόμιο των Σπάτων και τη λεωφόρο Σταυρού - Ελευσίνας