Η διάψευσή τους, η ανατροπή τους εκπορευόταν από τα μέσα επικοινωνίας της χούντας, αν και τότε δεν ήταν τόσο επεξεργασμένα και πιθανόν ο λαός να μην ήταν τόσο εξαρτημένος από τα ΜΜΕ.

Οι παλαιότεροι που θυμούνται τη δικτατορία του Μεταξά και τα τεχνάσματα του Μανιαδάκη, όσοι τα έχουν διαβάσει ή ακούσει, ίσως εκείνα να τα θεωρούν εντελώς ανεπαρκή. Οχι πως δεν έκαναν τη ζημιά που επιδίωκαν, αλλά ήταν χοντροκομμένα και προκαλούσαν και κάποια δυσπιστία.

Στις αρχές του '70 που βρισκόμουν στην πανεπιστημιούπολη της Λουντ στη Σουηδία, σε μια εκδήλωση ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, ένας Σουηδός φοιτητής με ρώτησε αν ήξερα πόσοι ήταν οι φυλακισμένοι και οι εξόριστοι.

Από τον Τύπο που κυκλοφοφούσε έξω από την Ελλάδα είχα διάφορα στοιχεία. Του είπα, λοιπόν, έναν αριθμό. Τον αμφισβήτησε.

Μου έδειξε ένα έντυπο, ίσως το αμερικάνικο περιοδικό ΤΙΜΕ, και διάβασα ένα κείμενο και διάφορους αριθμούς που δε συμφωνούσαν με τις δικές μου πληροφορίες.

Για εκείνον τον Σουηδό ο αριθμός, αν ήταν 2.500 ή 4.000 ή 6.500, δε σήμαινε λιγότερη ή περισσότερη αντίσταση. Δεν μπορούσε να ανεχθεί την ύπαρξη ούτε ενός πολιτικού κρατούμενου.

Το θέμα δεν ήταν ο πραγματικός αριθμός, αλλά ποιος έλεγχε τις πληροφορίες.

Πιθανόν, να μην είχα το ιδεολογικό υπόβαθρο εκείνου του Σουηδού, αλλά αυτό που πατούσα πάνω του το ένιωθα πολύ στέρεο.

Ωστόσο, μου έδωσε την εντύπωση ότι με θεωρούσε ερασιτέχνη στον αγώνα κατά της χούντας, εύπιστη, προγραμματισμένη να δεχτώ την οποιαδήποτε πληροφορία. Εκείνη τη σκηνή κι εκείνο το διάλογο, καθώς τα ηλεκτρονικά μέσα μάς βομβαρδίζουν με πληροφορίες χρήσιμες και άχρηστες, και όσο ανακαλύπτω τις δυνατότητες των ΜΜΕ, τα φέρνω όλο και πιο κοντά στη μνήμη μου.

Κάτι που με προέτρεψε να τ' αναλογιστώ ακόμα πιο έντονα σε όλες τους τις λεπτομέρειες ήταν το γεγονός ότι παρακολούθησα μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, όπως λέγεται, ανάμεσα σε γνωστούς δημοσιογράφους του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου με θέμα: ο έλεγχος των ειδήσεων, ή κάπως έτσι.

Κατ' αρχήν συμφωνούσαν όλοι ότι προτιμούσαν την πλήρη ελευθερία στη διακίνηση των ειδήσεων και των πληροφοριών.

Ο κ. Ρουμπάτης, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, είπε μάλιστα ότι προτιμούσε την αναρχία της ειδησεογραφίας παρά τη φίμωσή της.

Το δεύτερο σημείο που οι απόψεις τους συνέπιπταν ήταν ότι πολλές φορές η ειδησεογραφία κατασκευάζεται. Επομένως, η εγκυρότητα των ειδήσεων μπορεί να διαμφισβητείται.

Το θέμα είναι ο έλεγχος της εγκυρότητας ή της κατασκευασμένης είδησης.

Ο κ. Αλέξης Παπαχελάς είπε ότι ακόμα δεν έχει βρεθεί ο τρόπος που ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να ελεγχθεί αν λέει αλήθεια ή ψέματα.

Και ασφαλώς όχι. Αφού ο υπολογιστής δίνει σ' όποιον τον ρωτά την πληροφορία που κάποιος άλλος έχει βάλει στη μνήμη του.

Στις διαλέξεις, μάλλον ποτέ, δεν έχω μαζί μου μαγνητόφωνο.

Ωστόσο, θυμάμαι πως όσο μιλούσαν, έκανα στο μυαλό μου διάφορους άλλους συνειρμούς, που είχαν σχέση με τον πληθωρισμό που έφτανε στη χρεοκοπία.

Είχα γνωρίσει νέες εργαζόμενες κοπέλες που είχαν γεμίσει το πορτοφόλι τους με πλαστικές (πιστωτικές) κάρτες που τους παρείχαν τη δυνατότητα ν' αγοράσουν ό,τι έβλεπαν στις βιτρίνες ή επιθυμούσαν ν' αποκτήσουν ή να προβούν σε οποιαδήποτε καταναλωτική πράξη.

Μ' εκείνη ακριβώς την καταναλωτική αδηφαγία χρεοκόπησαν.

Ετσι νομίζω πως κάποια μέρα που θα μάθουμε ακριβώς ποιος κατασκευάζει και πώς λειτουργεί το σύστημα της πληροφόρησης και προς όφελος τίνος, η αξία των ΜΜΕ που τη μεταδίδουν θα χρεοκοπήσει.

Ας διαβάζουμε, ας ακούμε, ας χρησιμοποιούμε τον ηλεκτρονικό μας υπολογιστή ή το Ιντερνετ, αλλά προπαντός να σκεφτόμαστε.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Ενώπιον των ευθυνών της θέτουν την κυβέρνηση, σχετικά με τους σχεδιασμούς, που εξυφαίνονται για την τσιμεντοποίηση και την κατασκευή δεξαμενών καυσίμων σε αρχαιολογικό χώρο του Λαυρίου, οι βουλευτές του ΚΚΕ Μπάμπης Αγγουράκης και Μήτσος Κωστόπουλος,με Ερώτηση που κατέθεσαν στους υπουργούς Πολιτισμού, ΠΕΧΩΔΕ και Ανάπτυξης.

Οπως αναφέρουν, με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού του 1980 η περιοχή της Λαυρεωτικής έχει κηρυχτεί ως αρχαιολογικός χώρος, ιστορικός τόπος και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Οπως αναφέρεται στην απόφαση αυτή, στην περιοχή βρίσκονται αρχαίες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις και αρχαία ερείπια, που δεν έχουν ακόμη ερευνηθεί και που περιλαμβάνουν και γνωστούς αρχαιολογικούς χώρους. Επιπλέον, περιλαμβάνεται ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου και το σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο της χαράδρας "Χάος".

"Το ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού - επισημαίνουν οι βουλευτές - απαντώντας στην 5574/30-12-1998 διαβεβαιώνει ότι "ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου ταυτίζεται με τον Αρχαιολογικό Χώρο της Λαυρεωτικής, όπου έχουν καθοριστεί και ζώνες απόλυτης προστασίας Α και γι' αυτό απαγορεύεται οποιαδήποτε οικοδομική δραστηριότητα" και προσθέτει ότι "πρόσφατα τέθηκε υπόψη και του πρωθυπουργού ολοκληρωμένη πρόταση αναδείξεως των αρχαίων μεταλλευτικών εγκαταστάσεων στον Εθνικό Δρυμό Σουνίου". Εξάλλου, βρίσκεται σε εξέλιξη η έγκριση μελέτης "οργάνωση της περιοχής ΒΙΠΑ - ΒΙΟΠΑ Δήμος Λαυρεωτικής Νομού Αττικής", με την οποία οι ακτές της Λαυρεωτικής χαρακτηρίζονται ως ζώνες προστασίας θαλάσσιου μετώπου, ενώ ήδη έχει θεσμοθετηθεί ευρεία περιοχή ως ζώνη δεύτερης κατοικίας και τουριστικών εγκαταστάσεων".

Ηδη όμως - τονίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ - εξελίσσονται διαδικασίες καταστροφής ή διακινδύνευσης των προστατευόμενων στοιχείων της Λαυρεωτικής και ειδικότερα:

- Ο Εθνικός Δρυμός απειλείται από τις δραστηριότητες επέκτασης και δόμησης του "Πρότυπου Οικισμού Υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομικών, όπως αναφέρεται αναλυτικά στην Ερώτηση 5574/30-12-98, αλλά και σε δημοσιεύματα(λ.χ. "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 13-1-99 και 17-1-99).

- Το Δημοτικό Συμβούλιο Λαυρίου και το Νομαρχιακό Συμβούλιο Ανατολικής Αττικής ενέκριναν μελέτες για την εγκατάσταση 15 δεξαμενών υγρών καυσίμων σε σημείο που βρίσκεται στη ζώνη προστασίας του θαλάσσιου μετώπου, σε επαφή με τον Εθνικό Δρυμό και με περιοχές κατοικιών και σε απόσταση 2 ως 4 χιλιομέτρων από τους γνωστούς αρχαιολογικούς χώρους του Σουνίου και του Θορικού (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 7-2-1999).

- Το γήπεδο, στο οποίο θα εγκατασταθούν δεξαμενές, είχε πουληθεί από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου σε ιδιώτη, με τον όρο ότι θα χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση Μονάδας Επεξεργασίας Πετρελαιοειδών Καταλοίπων.

"Η προώθηση αυτών των σχεδιασμών - υπογραμμίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ - οδηγεί σε υποβάθμιση του φυσικού τοπίου και των γνωστών αρχαιολογικών χώρων, απειλεί με καταστροφή αδιερεύνητα μνημεία των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων της αρχαιότητας και δημιουργεί διαρκή κίνδυνο για τις κατοικίες, αλλά και τον Εθνικό Δρυμό Σουνίου".

Στη συνέχεια οι δύο βουλευτές απευθύνουν τα ακόλουθα καίρια ερωτήματα που ζητούν απάντηση από τους υπουργούς:

• Συμφωνεί η κυβέρνηση με την εγκατάσταση των 15 δεξαμενών πετρελαιοειδών και προτίθεται να εγκρίνει τις αποφάσεις του Δήμου Λαυρίου και της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής;
• Θεωρεί η κυβέρνηση ότι η εγκατάσταση Μονάδας Επεξεργασίας Πετρελαιοειδών Καταλοίπων στο συγκεκριμένο σημείο είναι νόμιμη και συμβατή με το χαρακτήρα της περιοχής;
• Αποδέχεται η κυβέρνηση τη μετατροπή του προορισμού του συγκεκριμένου γηπέδου, ώστε να διευκολυνθεί η εγκατάσταση των δεξαμενών;
• Θεωρεί η κυβέρνηση ότι συμβιβάζεται ο χαρακτήρας της Λαυρεωτικής ως αρχαιολογικού χώρου, ιστορικού τόπου και τοπίου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, με την εγκατάσταση δεξαμενών υγρών καυσίμων στο θαλάσσιο μέτωπο;
• Σκοπεύει η κυβέρνηση να αναλάβει θετικές δράσεις για την αναβάθμιση της Λαυρεωτικής, με την προώθηση της αρχαιολογικής έρευνας στον Εθνικό Δρυμό και την ανάδειξη των ευρημάτων, που ιστορούν τη μεταλλουργική δραστηριότητα για περισσότερο από 2.500 χρόνια (ανασκαφές κλασικής και προκλασικής περιόδου), δεδομένου ότι με την ολοκλήρωση και ανάδειξη της αρχαιολογικής έρευνας μπορεί να δημιουργηθεί ένα μεταλλευτικής ιστορίας αρχαιολογικό πάρκο παγκόσμιας ακτινοβολίας και ενδιαφέροντος;
• Τι περιλαμβάνει η "ολοκληρωμένη πρόταση αναδείξεως των αρχαίων μεταλλευτικών εγκαταστάσεων στον Εθνικό Δρυμό Σουνίου", που η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού έθεσε υπόψη του πρωθυπουργού και οι σχεδιασμοί που περιέχονται σ' αυτήν είναι συμβατοί με τις προαναφερθείσες εξελίξεις σχετικά με την εγκατάσταση των δεξαμενών και της Μονάδας Επεξεργασίας Πετρελαιοειδών Καταλοίπων;

Σούνιο: Κομμάτια του Εθνικού Δρυμού που διεκδικούν οι συνεταιρισμοί