Ο υπουργός Οικονομικών, μιλώντας χτες στο Ελληνοκινεζικό Συνέδριο Επιχειρηματικότητας, πρόβαλε τα επιτεύγματα της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου σαν τον καλύτερο κράχτη στους ξένους και ντόπιους καπιταλιστές για να κάνουν επενδύσεις, αφού θα έχουν σίγουρα και μεγάλα κέρδη. Είπε ακριβώς: «Οι μισθοί και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχουν μειωθεί δραματικά (!) ακολουθώντας τις αλλαγές στην αγορά εργασίας και την ύφεση. Αυτό προκάλεσε μια ταχεία βελτίωση της ανταγωνιστικότητας κόστους». Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ), Τ. Αθανασόπουλος, διαβεβαίωσε στο ίδιο συνέδριο τους καπιταλιστές ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει γι' αυτούς το νέο «Ελ Ντοράντο». Είναι δύο βασικές παράμετροι που διαφημίζει η κυβέρνηση προκειμένου να προσελκύσει κεφάλαια για επενδύσεις, δηλαδή για να περάσει η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας από την οικονομική κρίση στην ανάκαμψη.

Είναι γεγονός ότι από την αρχή της εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης, τα αστικά επιτελεία, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» πασχίζουν να συγκαλύψουν το χαρακτήρα της, μιλούν για κρίση χρέους και όλα τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται τα συνδέουν με την αντιμετώπιση του χρέους. Βεβαίως, υπάρχουν και κάποια μέτρα, αυτά της μείωσης των κρατικών δαπανών, που διευκολύνουν την αντιμετώπιση του χρέους. Αλλά από τη μείωση, π.χ., των μισθών, το κόψιμο επιδομάτων πάνω στους μισθούς των κλαδικών συμβάσεων, δεν πρόκειται να μπει ούτε ευρώ στα κρατικά ταμεία. Οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, όπως μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία κ.λπ., αυξάνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση, αλλά καμιά επίδραση δεν έχουν στη μείωση του χρέους. Η μείωση των εργοδοτικών εισφορών επίσης δεν έχει καμιά σχέση. Ούτε βεβαίως η δραστική περικοπή των Βαρέων και Ανθυγιεινών, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Είναι όμως μέτρα που κάνουν πάμφθηνη την εργατική δύναμη, θεμελιακή προϋπόθεση για την αύξηση της κερδοφορίας. Και εφαρμόζονται, θα έρθουν και νέα παρόμοια, πιο βάρβαρα ακόμη, προκειμένου το κεφάλαιο να αντιμετωπίσει την κρίση σε όφελός του, όπως οι 13 ώρες δουλειάς τη μέρα χωρίς πληρωμή υπερωριών και για 6 μέρες τη βδομάδα μαζί με το διαχωρισμό του εργάσιμου χρόνου σε ενεργό - ανενεργό. Η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης, δηλαδή από μια χρονική περίοδο μεγάλης κερδοφορίας, συσσωρεύτηκαν κεφάλαια τα οποία τώρα δεν μπορούν να επενδυθούν γιατί δε θα φέρουν κέρδη, παράχθηκαν πολλά εμπορεύματα που δεν μπορούν να πουληθούν για να φέρουν κέρδη. Η κρίση οφείλεται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, άρα ο καπιταλισμός είναι ξεπερασμένος.

Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη, τους εργάτες. Η δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, οι δραστικές περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό σε τομείς αναγκαίους για τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, η συνεχής επέκταση της εμπορευματοποίησής τους, η ανεργία που αυξάνεται ραγδαία, με το κλείσιμο εργοστασίων και άλλων τόπων δουλειάς, των μικρομάγαζων, η μείωση εργαζομένων, αλλά και η αδυναμία πληρωμής εργαζομένων από καπιταλιστικές επιχειρήσεις, αποκαλύπτουν αυτή την τεράστια καταστροφή της εργατικής δύναμης που ωθεί στην εξαθλίωση. Με τη συμβολή βεβαίως της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης που μεταφέρει τις καταστροφικές συνέπειές της στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών. Η κρίση αναπόφευκτα καταστρέφει και κεφάλαιο. Το κλείσιμο εργοστασίων, η μείωση της παραγωγής σε όλους σχεδόν τους κλάδους της οικονομίας είναι καταστροφή.

Για τη διέξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, με τα αντεργατικά μέτρα πασχίζουν να αντισταθμίσουν τη χασούρα κερδών, να αμβλύνουν την καταστροφή κεφαλαίου, αλλά και να δημιουργήσουν συνθήκες γρήγορης και μεγάλης κερδοφορίας για να γίνουν επενδύσεις. Αυτό προπαγάνδισε ο Γ. Στουρνάρας. Ταυτόχρονα, οι αποκρατικοποιήσεις επιχειρήσεων, υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, κ.λπ.), και γης κρατικής ιδιοκτησίας γίνονται για να βρουν σχεδόν «τζάμπα» επενδυτική διέξοδο τα αδιάθετα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Πάμφθηνοι εργαζόμενοι και αποκρατικοποιήσεις, αυτό είναι το νέο «Ελ Ντοράντο» που είπε ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ. Για το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος των εργαζομένων προϋπόθεση είναι ο καπιταλισμός να καταργηθεί, να ανατραπεί, η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία να γίνει κοινωνική ιδιοκτησία. Να γιατί λέμε ότι διέξοδος σε όφελος του λαού θα έρθει όταν ο ίδιος αποφασίσει την αντεπίθεση για ρήξη, σύγκρουση με το κεφάλαιο, για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και να πάρει την οικονομία από τους καπιταλιστές στα δικά του χέρια.