Δε μπορούν να κάνουν απεργία γιατί πλήττεται ο τουρισμός, ...γιατί μειώνεται ο τζίρος στα μαγαζιά, ...γιατί απειλείται η δημόσια υγεία και πάει λέγοντας. Τα προσχήματα σωρό, προκειμένου κάθε φορά να συκοφαντήσουν τους εργατικούς αγώνες, με πρόσχημα τα προβλήματα που δήθεν θα δημιουργηθούν σε άλλα τμήματα των εργαζομένων, ενώ ουσιαστικά πασχίζουν να στηρίξουν το κεφάλαιο. Να γιατί κάθε αγώνας χρειάζεται σήμερα την ταξική αλληλεγγύη.

Πρωταγωνιστής σε τέτοιου είδους απεργοσπαστική προπαγάνδα έχει αναδειχθεί επάξια ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Στην κατεύθυνση αυτή, χτες, ο εκπρόσωπος αυτού του κόμματος, Κ. Αϊβαλιώτης, δήλωσε για την απεργία στη ΔΕΗ: «Από τη στιγμή που τα νησιά - στη μέση της τουριστικής περιόδου - μένουν χωρίς ρεύμα, πλήττεται ευθέως ο τουρισμός. Κατά συνέπεια, κάποιοι χρειάζονται βούρδουλα». Βεβαίως, για τη ζημιά που παθαίνει η εργατική λαϊκή οικογένεια, μαζί με τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ, από την ιδιωτικοποίησή της, όχι δε νοιάζεται, αλλά το αντίθετο συμβαίνει, αφού είναι με το κεφάλαιο. Υποψιαζόμαστε, λοιπόν, πως αν μπορούσε θα ζητούσε και φάλαγγα...

Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός στηρίζει με κάθε τρόπο τη βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα σε όφελος των αφεντάδων του, των κεφαλαιοκρατών. Στον καταμερισμό που έχει γίνει του έχουν αναθέσει - μεταξύ άλλων - το ρόλο του «λαγού» για τη συκοφάντηση των αγώνων και την ένταση του αυταρχισμού για την καταστολή τους.

Στον καπιταλιστικό βούρδουλα, ο λαός μπορεί να απαντήσει με το μόνο που «πονά» και απειλεί την πλουτοκρατία και τα κόμματά της: Τον αγώνα που υπηρετεί την ανάπτυξη υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Με την εγκατάλειψη των αστικών κομμάτων και τη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Με το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ και της λαϊκής συμμαχίας.

Είναι γεγονός ότι η αστική προπαγάνδα συνεχίζει να βομβαρδίζει τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα με απειλές και εκβιασμούς ότι αν δε δοθεί χρήμα από τους δανειστές στο κράτος, θα γίνει στάση πληρωμών των μισθών, των συντάξεων, δε θα υπάρχουν χρήματα για τη δημόσια Υγεία, Παιδεία κλπ. Στόχος, η ανεμπόδιστη επιβολή όχι μόνο του «Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος» - καρμανιόλα στο ήδη πενιχρό λαϊκό εισόδημα και σε ό,τι απέμεινε από εργασιακά δικαιώματα, αλλά και των επόμενων άγριων μέτρων που ετοιμάζονται με νέο μνημόνιο για το επόμενο δάνειο των 120 δισ. ευρώ, από το 2012. Παίρνουν δάνεια για να πληρώνουν τους δανειστές και τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Η ίδια προπαγάνδα γίνεται τώρα και με τη συζήτηση στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στην ανασχηματισμένη κυβέρνηση. Επιβολή των μέτρων ή χρεοκοπία. Εχοντας τη συναίνεση από ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., ενώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τη λογική της αναγνώρισης του «νόμιμου» χρέους, συμβάλλει στην ίδια λογική.

Ο λαός πρέπει να αντιστρέψει αυτήν την απειλή, ότι αν δε συμμορφωθεί θα χρεοκοπήσει, θα βρεθεί δίχως συντάξεις και μισθούς. Τα διλήμματα των αστών και των κομμάτων τους προσπαθούν να τα μετατρέψουν σε λαϊκά διλήμματα. Τον πανικό και το φόβο τους μπροστά στη βαθιά οικονομική κρίση του καπιταλισμού, συγχρονισμένη στην ΕΕ, που δείχνει ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει λαϊκά προβλήματα αλλά τα οξύνει στο έπακρο, προσπαθούν να τα μεταστρέψουν σε λαϊκό πανικό και φόβο. Φοβούνται επίσης τη μεταστροφή της τεράστιας λαϊκής δυσαρέσκειας σε συνειδητή αμφισβήτηση του συστήματός τους, έχοντας τεράστιες δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης και οξύτατες αντιθέσεις ανάμεσα σε διαφορετικές μερίδες του κεφαλαίου για το ποιος θα χάσει λιγότερα, ποιος θα βγει πιο κερδισμένος από την κρίση αφού αναγκαστικά θα καταστραφεί μέρος του κεφαλαίου.

Οταν λέμε ο λαός να αντιστρέψει τις απειλές και τα εκβιαστικά διλήμματα εννοούμε ότι αντί να περιμένει πότε θα έρθουν τα δάνεια, που έτσι και αλλιώς θα τα πληρώσει ο ίδιος, αντί να σκέφτεται αν η κρατική περιουσία πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί ή να υποθηκευτεί, προκειμένου να μπει χρήμα στα κρατικά ταμεία για να το πάρουν οι δανειστές αλλά και οι μεγαλοεπιχειρηματίες για να κάνουν επενδύσεις, με τη δύναμη του δίκιου του εργάτη, του αυτοαπασχολούμενου, του αγρότη, να δώσει ακόμη πιο αποφασιστικούς αγώνες, για τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών και όχι των μονοπωλίων. Να μην πληρώσει δεκάρα ο λαός. Του χρωστάνε, δε χρωστάει.

Να πληρώσει η πλουτοκρατία τα κρατικά χρέη, αυτή άδειασε τα ταμεία, να πληρώσει και αυτά που χρωστά από την κλεμμένη υπεραξία, τη δραστική μείωση των μισθών, τον τεράστιο πλούτο που έχει συσσωρεύσει στις τράπεζες της Ελβετίας και αλλού, τη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, τις ελλείψεις στην προστασία των ανέργων. Χρωστά όλα όσα έχει πληρώσει η λαϊκή οικογένεια για Παιδεία, Υγεία, υγιεινή και ασφάλεια, βαρέα και ανθυγιεινά, τους άδικους άμεσους και έμμεσους φόρους, τα τεράστια ποσά για πολεμικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ και των τοπικών πολέμων. Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους που οφείλουν οι καπιταλιστές στο λαό είναι ότι χτύπησαν αλύπητα τον παραγωγικό πλούτο και τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας. Δυνατότητες που μπορεί να εξασφαλίσουν στο λαό δουλειά και ευημερία. Υπάρχουν παραγωγικές, αναπτυξιακές δυνατότητες σε ορυκτό πλούτο, σε όλους σχεδόν τους κλάδους της βιομηχανίας, σε όλους τους κλάδους της αγροτικής παραγωγής, στη ναυτιλία, στην αλιεία. Αναπτυξιακές δυνατότητες για τον κοινωνικό λαϊκό τουρισμό, την επιστήμη, την έρευνα υπέρ των λαϊκών αναγκών, αναπτυξιακές δυνατότητες που αξιοποιεί το κεφάλαιο για δικό του αποκλειστικό όφελος, που δεσμεύουν και υποθηκεύουν η ΕΕ, οι ανισόμετρες συμφωνίες με άλλα καπιταλιστικά κράτη και στρατιωτικές συμμαχίες.

Για να γίνει αυτό ο λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την εξουσία, την ιδιοκτησία, με κοινωνικοποίηση και λαϊκό συνεταιρισμό, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με εργατικό - λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, με λαϊκό κοινοβούλιο εκλεγμένων από τους τόπους δουλειάς, τις οργανώσεις των συνταξιούχων, των μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών, με πανεθνικό σχεδιασμό. Ο λαός μπορεί με τους αγώνες του και με τις εκλογές να καταφέρει ένα μεγάλο χτύπημα στο αστικό πολιτικό σύστημα. Να τσακίσει πολιτικά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, τ' άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Οσο πιο αδύναμη κυβέρνηση προκύψει, τόσο πιο εύκολα ο λαός θα αποτρέψει τα χειρότερα. Και από την επομένη των εκλογών, με ακόμη μεγαλύτερη ορμή στους ταξικούς αγώνες, για να κάνει πιο βαθιά την επιτυχία του. Γι' αυτό έχει σημασία η συμπόρευση με το ΚΚΕ.