Associated Press

Ο κλασικός τρόπος αποταμίευσης προτείνεται ακόμη και στο Χρηματιστήριο της Φραγκφούρτης

Το 1994, ο Χριστιανοδημοκράτης Χέλμουτ Κολ θα κέρδιζε έστω και πάνω στο νήμα, παρόλη τη φθορά από την παραμονή του στην εξουσία για 3 συνεχόμενες θητείες και την παταγώδη αποτυχία του να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που είχε δώσει χρόνια πριν στους κατοίκους της Ανατολικής Γερμανίας, ότι πια θα κατοικούν σε «ανθοφόρο περιβάλλον».

Το 1998, η αυταρχική και αλαζονική συμπεριφορά του Κολ, καθώς και η βαθιά κρίση, συνδυασμένη με την ανεργία που κυρίως μάστιζε την Ανατολική Γερμανία, παρέδωσε τη σκυτάλη της εξουσίας σε ένα «νέο πρόσωπο», τον υποψήφιο των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Γκέρχαρντ Σρέντερ, που υποσχόταν «πολλά και ωραία».

Οι εκλογές αυτές είναι ακόμη πιο αμφίρροπες και γίνονται ακόμη πιο σύνθετες, καθώς οι Γερμανοί ψηφοφόροι καλούνται σήμερα να εκλέξουν, όχι τον καγκελάριο, αλλά τη νέα σύνθεση του Ράιχσταγκ, το οποίο θα εκλέξει τελικά τον καγκελάριο. Συνεπώς, θα κριθεί συνολικά από τη δύναμη που θα συγκεντρώσουν τα κόμματα.

Μέχρι πρότινος, ο υποψήφιος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU και CSU), Εντμουντ Στόιμπερ, εμφανιζόταν στα «χαρτιά», δηλαδή στις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Ομως, ο Σρέντερ έβγαλε ένα κρυμμένο άσο από το μανίκι του, συνήθως πολύ ακριβού, κοστουμιού του. «Αφουγκραζόμενος» σωστά τους παλμούς της κοινής γνώμης της χώρας του, ο άσος δεν ήταν άλλος από τη ρητορική της αντίθεσης μέχρι και εναντίωσης, στα σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών για τον πόλεμο που θέλουν να εξαπολύσουν κατά του Ιράκ. Στο μεταξύ, ο Στόιμπερ, που έδειξε να «χάνει το τρένο», άργησε να εισέλθει σ' αυτό το πεδίο της αντιπαράθεσης και, όταν εισήλθε, οι παλινδρομήσεις του ήταν καταφανείς. Από τη μία, κατηγορούσε ευθέως τον Σρέντερ ότι η αντίθεσή του αυτή προκαλεί τον απομονωτισμό της χώρας του από παραδοσιακούς συμμάχους, όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία, αλλά, από την άλλη, δηλώνει ότι ποτέ δε θα στήριζε ένα μονομερή πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ και ότι σε περίπτωση που θα εκλεγόταν θα απαγόρευε ακόμη και τη χρήση των αμερικανικών βάσεων!

Με αυτή την τακτική και στρατηγική, ο Σρέντερ, όχι μόνον κατόρθωσε να ξεφύγει από την εξαιρετικά δύσκολη θέση, δηλαδή αυτή με την πλάτη στον τοίχο, αλλά υπερσκέλισε κιόλας τον αντίπαλό του, σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων. Το προβάδισμά του, μικρό μεν, αλλά σταθερό, και το συμπέρασμα που συνάγεται, ένα και μοναδικό. Το γερμανικό κεφάλαιο, για την ακρίβεια μεγάλο τμήμα του γερμανικού κεφαλαίου, επ' ουδενί δε θέλει τη διεξαγωγή αυτού του πολέμου, τουλάχιστον με τους όρους που θέτουν οι ΗΠΑ. Οι επενδύσεις του στην περιοχή είναι πολλές, για να ριψοκινδυνεύσει την ανακατανομή με προνομιακούς όρους που θέτουν άλλοι.

Περισσότερες απαντήσεις επί του ακανθώδους ζητήματος του Ιράκ, θα δοθούν την 23η Σεπτέμβρη, παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι τα συμφέροντα ΗΠΑ και Γερμανίας, για πρώτη φορά μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δε συμπίπτουν απολύτως, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αντιθέσεις, ακόμη και οξύτατες. Παρ' όλα αυτά, τίποτα επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει και ο διατλαντικός άξονας εξακολουθεί να παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο στην εξωτερική πολιτική της χώρας.

Κατά τα λοιπά, οι δύο μνηστήρες του θώκου ελάχιστες διαφορές έχουν - και θα κριθούν στα σημεία, κυρίως στον οικονομικό τομέα, σε σχέση με τους μετανάστες και κυρίως με τους αντιτρομοκρατικούς νόμους, την ανεργία και, φυσικά, την κατάσταση στην Ανατολική Γερμανία.

Κατ' αρχήν, όσον αφορά στην οικονομία. Τίποτε το θετικό δεν προοιωνίζεται. Ο ρυθμός ανάπτυξης της υποτιθέμενης «ατμομηχανής» της Ευρώπης, το δημοσιονομικό έλλειμμα και οι στατιστικές τραπεζιτικών πτωχεύσεων βρίσκονται στο χειρότερο επίπεδο εδώ και δεκαετίες και οπωσδήποτε η Γερμανία βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση από πολλούς γείτονές της. Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις των οικονομικών παρατηρητών, ο Σρέντερ φαίνεται να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της επιχειρηματικής κοινότητας, της οποίας δείχνει να χαίρει περισσότερο ο Βαυαρός εκλεκτός των Χριστιανοδημοκρατικών, εξαιτίας της προσωπικότητάς του, της πολιτικής του πορείας και κυρίως εξαιτίας της σταθερότητας της συντηρητικής παράταξης, αλλά και της πρότασης για τον υπουργό Οικονομικών σε περίπτωση που εκλεγεί. Πρόκειται για τον Λόταρ Σπέετ, που χαίρει εκτίμησης στην Ανατολική Γερμανία, καθώς η επιχείρηση που διευθύνει, η «Jenoptik», είναι από τις ελάχιστες βιώσιμες και αναπτυσσόμενες στην περιοχή, όπερ σημαίνει και θέσεις εργασίας.

Από την άλλη πλευρά, αν και σε γενικές γραμμές ο «κοκκινοπράσινος» κυβερνητικός συνασπισμός πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις, ορισμένες θέσεις, όπως η εισαχθείσα φορολογία στον ενεργειακό τομέα, δεν προκάλεσαν την ευνοϊκότερη αντιμετώπιση εκ μέρους των επιχειρήσεων.

Για την ανεργία, την οποία απέτυχε να αντιμετωπίσει ο Σρέντερ, καθώς ο αριθμός των ανέργων παραμένει πάνω από τα 4 εκατομμύρια του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, πολύ περισσότερο, δηλαδή, από το στόχο του Σρέντερ, που ήταν κάτω από 3,5 εκατομμύρια. Και οι δύο υποψήφιοι έχουν σχεδόν ταυτόσημο πρόγραμμα για την αντιμετώπισή της, ξανά. Φοροαπαλλαγές, προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και περικοπές στον κοινωνικό τομέα. Βέβαια, το πρόγραμμα του Σρέντερ είναι πιο σύνθετο, καθώς έχει ενστερνιστεί το πρόγραμμα της Επιτροπής Hartz, όπου πρωταρχικός στόχος είναι η δημιουργία μεγάλου στρατού χαμηλόμισθων εργατών.

Για τους ξένους μετανάστες, η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη, ειδικά με το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί μετά την 11η Σεπτέμβρη. Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον, ενώ και οι δύο, με εμφατικό μάλιστα τρόπο, έχουν τονίσει ότι θα μειώσουν, όχι μόνον τον αριθμό των μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα, αλλά και τον υφιστάμενο. Ειδικά, ο Στόιμπερ έχει τονίσει σε όλους τους τόνους ότι «οποιοσδήποτε ξένος θα εκδιώκεται αμέσως, εάν υπάρχουν στοιχεία ή αποδείξεις ότι ενέχεται σε οιουδήποτε είδους εγκληματική ενέργεια», ενώ προσδοκά, σε περίπτωση που εκλεγεί, να εφαρμόσει ένα γενικό μορατόριουμ στις αιτήσεις για τους ξένους εργάτες. Επιπροσθέτως, στον πολύ σκληρό μεταναστευτικό νόμο, τον οποίο τα γερμανικά μέσα έχουν χαρακτηρίσει ως τον πλέον σκληρό από την εποχή του Βίσμαρκ...

Οσο για την Ανατολική Γερμανία, και οι δύο ελάχιστα έχουν να πουν, παρά μόνο γενικολογίες.

Το όνομά της είναι «Εξπίριαν» (EXPERIAN). Διαθέτει πλούσιο «βιογραφικό» τριάντα χρόνων επαγγελματικής δράσης και εμπειρίας, ενώ τα κέρδη της, που ξεπερνούν ετησίως τα 1,5 δισ. δολάρια, προέρχονται από τη συγκέντρωση, ανάλυση και εμπορία προσωπικών και άλλων δεδομένων. Διαθέτει δεκάδες εξειδικευμένες τράπεζες πληροφοριών, που αφορούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, γνωρίζοντας γι' αυτούς σχεδόν τα πάντα... Ονόματα, διευθύνσεις, αριθμούς κυκλοφορίας αυτοκινήτων, μορφωτικό επίπεδο, θρησκευτικές πεποιθήσεις, καταναλωτικές συνήθειες και άλλα οικονομικά και δημογραφικά στοιχεία.

Η «Εξπίριαν», που αναγνωρίζεται διεθνώς ως μία απ' τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες συγκέντρωσης και πώλησης προσωπικών δεδομένων στον κόσμο, διαθέτει ευλόγως μία διόλου ευκαταφρόνητη ισχύ! Με έδρες την Κόστα Μέσα της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ και το Νότιγχαμ της Βρετανίας, και παραρτήματα σε τουλάχιστον πενήντα χώρες, η «Εξπίριαν» καμαρώνει πως διαθέτει «χαρτιά και ντοκουμέντα» για εκατοντάδες εκατομμύρια πελάτες σε δεκάδες χώρες της υφηλίου και πως όχι μόνο διατηρεί, αλλά και «ενημερώνει» διαρκώς τις τεράστιες τράπεζες δεδομένων που διαθέτει! Η «Εξπίριαν», που «συμπτωματικά» είναι θυγατρική μιας απ' τις μεγαλύτερες και πιο παλιές εταιρίες διαφήμισης και δημοσίων σχέσεων στον κόσμο («Γκρέι Γκλόμπαλ Γκρουπ» ή «Γκρέι Γουορλντγουάιντ»), θεωρείται - όπως φανερώνει και το όνομά της... - ο «έμπειρος ειδικός οργανισμός» στον τομέα της συγκέντρωσης, ανάλυσης και εμπορευματοποίησης προσωπικών δεδομένων!

Ομως, το μόνο που δεν προσφέρουν πολυεθνικές εταιρίες δεδομένων όπως η «Εξπίριαν» είναι... υπηρεσίες τηλεφωνικού καταλόγου! Και αυτό γιατί ο λόγος ύπαρξης τέτοιων «βιομηχανικών» γιγάντων συλλογής πληροφοριών είναι, μεταξύ άλλων, η συγκέντρωση και μεταπώληση της «γνώσης» που δίνει ο συνδυασμός και η ανάλυση προσωπικών δεδομένων με τη μορφή αποτελεσματικότερων εταιρικών (αλλά και πολιτικών) εργαλείων μάρκετινγκ. Αλλωστε ο κάθε «πελάτης» ή «καταναλωτής» φέρει συνήθως τη διττή ιδιότητα του «πολίτη»...

Γι' αυτό και προσφάτως, αξιωματούχοι της κυβέρνησης των ΗΠΑ εκδήλωσαν και δημόσια ενδιαφέρον για την αξιοποίηση των υπηρεσιών που προσφέρουν εταιρίες αυτού του είδους. Επί παραδείγματι, πριν μερικές βδομάδες γνωστοποιήθηκε πως ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Τζον Ασκροφτ, έχει δρομολογήσει «εξελίξεις» με σκοπό να επωφεληθούν και οι πράκτορες του FBI απ' τις υπηρεσίες της νομότυπης συγκέντρωσης και «μετάφρασης» προσωπικών δεδομένων που προσφέρουν επιτελεία εταιρίων όπως η «ΕΞΠΙΡΙΑΝ». «Και οι υπηρεσίες επιβολής νόμου, όπως το FBI, πρέπει να έχουν ανεμπόδιστα πρόσβαση στις ιδιωτικές τράπεζες προσωπικών δεδομένων», δήλωσε ο Ασκροφτ, εκστομίζοντας το γνωστό, τετριμμένο πρόσχημα «πάταξης της τρομοκρατίας».

Ετσι, όπου να 'ναι, οι πράκτορες του FBI θα έχουν - για πρώτη φορά! - το πλεονέκτημα να αλιεύουν «λαβράκια» από τα ηλεκτρονικά φακελώματα «καταναλωτών»/πολιτών, και δη αυτών που δε φέρουν το χαρακτηρισμό του «σεσημασμένου εγκληματία» ή του «πιθανού υπόπτου»... Η λεπτομέρεια, όμως, είναι αυτή που κάνει (και εδώ...) τη διαφορά. Οι εταιρίες του είδους και του βεληνεκούς της «Εξπίριαν», γέμιζαν εδώ και χρόνια τις τράπεζες προσωπικών δεδομένων με μία σειρά μεθόδων. Μεταξύ αυτών: Απ' τη συμπλήρωση αρκετά λεπτομερειακών ερωτηματολογίων που έκαναν εκατομμύρια αφελείς είτε για να κερδίσουν το «δώρο» μιας εταιρίας, είτε για να τους αποσταλούν «ενημερωτικά υλικά» με την ακόλουθη «διαβεβαίωση»: οι προσωπικές τους πληροφορίες δε θα πέσουν στα χέρια ούτε άλλων εταιριών, ούτε, βεβαίως, των αρχών...

Αλλωστε, ο τρόπος με τον οποίο εταιρίες όπως η πολυεθνική «Εξπίριαν» μετατρέπει προσωπικά δεδομένα σε θησαυρό είναι απλώς και φαινομενικά αθώος. «Ολα ξεκινούν με ακατέργαστα δεδομένα» (π.χ. στοιχεία που θα μπορούσε κάποιος να βρει για οποιονδήποτε - ονοματεπώνυμο, διεύθυνση - λ.χ. σε τηλεφωνικούς καταλόγους) αναφέρει η εταιρία στον ηλεκτρονικό κόμβο της. Και συνεχίζει:

«Με ονόματα και διευθύνσεις, αριθμούς κυκλοφορίας αυτοκινήτων και πληροφορίες για πιστωτικές κάρτες, σχεδιάζουμε μία τεράστια βάση της γνώσης που έχουμε αφομοιώσει εδώ και τρεις δεκαετίες. Διατηρούμε έναν τεράστιο πλούτο πληροφοριών για τους καταναλωτές και πώς αυτοί συμπεριφέρονται. Για τις επιχειρήσεις και τι αποδίδουν. Για τις αγορές και πώς αυτές αλλάζουν. Τα τεράστια αποθέματα δεδομένων παρέχουν τις πιο ακριβείς, κατανοητές πληροφορίες για τους πελάτες σας και τις προοπτικές τους. Στην πραγματικότητα, έχουμε τα περισσότερα στοιχεία για άτομα και επιχειρήσεις - τόσο δημογραφικά όσο και πιστωτικά - από οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση στον κόσμο. Αυτού του είδους η γνώση σας δίνει εξουσία και διόραση για καλύτερη κατανόηση των αναγκών που έχουν οι πελάτες σας».

Και το εισαγωγικό σημείωμα του παραρτήματος της «Εξπίριαν» (για τις δραστηριότητές της στις ΗΠΑ...) καταλήγει με την ακόλουθη σημείωση: «Διαθέτουμε στοιχεία για 215.000.000 καταναλωτές σε 110.000.000 νοικοκυριά, 330.000.000 οχήματα, 40.000.000 ιδιοκτήτες ακινήτων, 15.000.000 επιχειρήσεις και τουλάχιστον 100.000.000 ηλεκτρονικές διευθύνσεις ταχυδρομείων με βάση το Διαδίκτυο».

«Η πρωτοποριακή αυτή βιομηχανία πληροφοριών», όπως αυτοχαρακτηρίζεται η «ΕΞΠΙΡΙΑΝ», διαθέτει υποτράπεζες δεδομένων ανά κατηγορίες με πολύ εύγλωττους κωδικούς χαρακτηρισμούς:

- Τράπεζα Συμπεριφοράς (Behaviour Bank). Στο σημείωμα της εταιρίας διαβάζουμε: «Αυτή η βιομηχανική ηγέτιδα πηγή αυτο-αναφερόμενων πληροφοριών αποτελείται από τουλάχιστον τριακόσιες μεμονωμένες κατηγορίες δεδομένων που καλύπτουν τριάντα εκατομμύρια νοικοκυριά και άλλα τόσα μεμονωμένα άτομα. Η Τράπεζα Συμπεριφοράς είναι το μεγαλύτερο απόθεμα δεδομένων για τον τρόπο και είδος ζωής και συνήθειας καταναλωτών που έχουν συγκεντρωθεί από έρευνες και κάρτες εγγραφής για την πώληση προϊόντων με προνομιακούς όρους» (θυμηθείτε τις εκπτωτικές «αθώες» κάρτες ενισχυμένων με μικροεπεξεργαστές μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, τις οποίες για να τις αποκτήσετε, καλείστε, βεβαίως, να δώσετε αντίγραφο φορολογικής δήλωσης και αστυνομική ταυτότητα!).

- Βάση Κυκλοφορίας έντυπου λόγου (CircBASE Publisher DATABASE). Ο,τι διαβάζεις λέει πολλά γι' αυτό που είσαι, μας θυμίζει η «Εξπίριαν», εξηγώντας: «Αυτή η "συνεργατική τράπεζα στοιχείων" περιέχει δεδομένα για τις αναγνωστικές δραστηριότητες και συνήθειες πάνω από 90.000.000 ατόμων για 274 διαφορετικές εκδοτικές κατηγορίες».

- Φάκελος Εθνική Πιστωτική Τράπεζα Δεδομένων (File OneSM National Credit Database). H συγκεκριμένη τράπεζα περιέχει «την αφρόκρεμα» δεδομένων ποιότητας της βιομηχανίας πληροφοριών, με χαρακτηριστικά την «ευκαμψία, την ακρίβεια και την ευκολία πρόσβασης παντού στον κόσμο». Οι πελάτες της συγκεκριμένης τράπεζας έχουν τη «δυνατότητα συνδυασμού, σύγκρισης και ολοκλήρωσης των δικών τους δεδομένων με εκείνων της "Εξπίριαν" για τις πιστωτικές δραστηριότητες ανταγωνιστών/πελατών κ.ά.» με στόχο «καλύτερες επιχειρηματικές αποφάσεις»...

Αλλες εξειδικευμένες τράπεζες δεδομένων της «ΕΞΠΙΡΙΑΝ» περιλαμβάνουν την INSOURCESM, που περιέχει εξειδικευμένα στοιχεία για εκατομμύρια νοικοκυριά σχετικά με τις καταναλωτικές τους συνήθειες, εισοδήματα, περιουσιακά στοιχεία, την Εθνική Επιχειρηματική Τράπεζα Δεδομένων (National Business Database) για περισσότερες από 15.000.000 εταιρίες, βιομηχανίες, επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ, την Εθνική Βάση Δεδομένων για Τροχοφόρα (National Vehicle Database), που περιέχει καταλόγους και στοιχεία για πάνω από 335.000.000 οχήματα που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ.

Τέλος, η βάση δεδομένων «Z-24 Catalog» που περιέχει τις «προσωπογραφίες» 65.000.000 αμερικάνικων νοικοκυριών, που αγοράζουν αγαθά μέσω 590 τίτλων εμπορικών καταλόγων (με πιστωτικές κάρτες ή ταχυδρομικώς) και αναλύσεις στοιχείων από αρχεία που περιέχουν πάνω από 600.000.000 τέτοιου είδους πωλήσεις...

Οι βάσεις προσωπικών δεδομένων που διαθέτει η «Εξπίριαν» δεν είναι απαραίτητο να είναι, λοιπόν, μόνον «ευαίσθητες» για να μεταφραστούν σε πληροφορίες αξίας. Το τι και πόσα τρόφιμα αγοράζουμε, τι συσκευή κινητής τηλεφωνίας ή άρωμα χρησιμοποιούμε, τι βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά διαβάζουμε, τι αυτοκίνητο οδηγούμε, ποιες πιστωτικές κάρτες χρησιμοποιούμε, πόσο εισόδημα βγάζουμε το χρόνο, σε τι σπίτι μένουμε και άλλες τέτοιες μεμονωμένες και δη συνδυασμένες πληροφορίες, που τις γνωρίζει (ή μάλλον... τις γνώριζε) μόνον το οικογενειακό, φιλικό και ίσως επαγγελματικό περιβάλλον, είναι (στο εξωτερικό) εδώ και τρεις δεκαετίες εμπόρευμα μεγάλης αξίας. Οσο δε εξελίσσονται τα μέσα πληροφορικής, τα εργαλεία διαδικτύου και - το χειρότερο - όσο περισσότερο εγκλωβιζόμαστε σε «ελεγχόμενα και ασφαλή» περιβάλλοντα κατοικίας, εργασίας ακόμη και διασκέδασης, τόσο μεγαλύτερος και ασφυκτικότερος είναι ο έλεγχος παρακολούθησης τον οποίο ασκούν συστήματα όχι μόνο της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς, αλλά και άλλων επιβητόρων εξουσίας. Οσο πολλαπλασιάζονται οι κωδικοί ασφαλείας και τα συνθήματα που «πρέπει να θυμόμαστε» για να κάνουμε τραπεζικές συναλλαγές, καταναλωτικές αγορές, τηλεφωνικές συνδιαλέξεις (και οσονούπω... ιατρικές εξετάσεις), τόσο περισσότεροι ευάλωτοι - και όχι βεβαίως... άτρωτοι -γινόμαστε. Γιατί, πλέον, ελάχιστα πράγματα είναι αυτόχρημα αθώα. Και δη οι προσωπικές πληροφορίες, που για εμάς μπορεί να θεωρούνται «απλά δεδομένα», αλλά άλλοι τις χρησιμοποιούν όχι μόνο για να πολλαπλασιάζουν το χρήμα, αλλά για να εντείνουν τον έλεγχο και να διευρύνουν - όπου και όσο νομίζουν πως μπορούν - την εξουσία και το κέρδος...

Τα παραπάνω στοιχεία αφορούν μόνο μερικές απ' τις δραστηριότητες της «Εξπίριαν» στις ΗΠΑ. Σε δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου συγκροτούνται τράπεζες δεδομένων και γίνονται αναλύσεις πληροφοριών με παρόμοια ευκολία και με παρόμοιες μεθόδους. Π.χ. στο βρετανικό παράρτημα της «ΕΞΠΙΡΙΑΝ» μπορείς να βρεις ανάλογα στοιχεία, μεταξύ αυτών την οικονομική κατάσταση πληθυσμού κάθε βρετανικής πόλης, κωμόπολης, χωριού, μαθαίνοντας π.χ. το ποσοστό (και επί πληρωμή τις διευθύνσεις...) πολυεκατομμυριούχων, εκατομμυριούχων, μεσαίων εισοδηματιών, μεσαιοαστικών και μικροαστικών στρωμάτων σε ποσοστά ανά περιοχή...

Βεβαίως και η «Εξπίριαν», μολονότι αυτοπροβάλλεται ως η μεγαλύτερη, δεν είναι η μόνη πολυεθνική εταιρία πρόσβασης, συγκέντρωσης και ανάλυσης προσωπικών δεδομένων. Αλλες πολυεθνικές εταιρίες της «βιομηχανίας πληροφοριών» με έδρα τις ΗΠΑ είναι η «Τρανγιούνιον» (που όπως η «Εξπίριαν» δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση σε διευθυντικά στελέχη με βρετανικούς «τίτλους ευγενείας», με διαπιστευτήρια απ' την κορυφή της πυραμίδας μεγαλοτραπεζών, διαφημιστικών εταιριών κλπ.) ή η «Τσόις πόιντ Αλφαρέτα» (Choicepoint Alpharetta), που ειδικεύεται στο ηλεκτρονικό φακέλωμα εργαζομένων (βιογραφικό, επαγγελματική εμπειρία, ιατρικοί φάκελοι, ασφαλιστικά στοιχεία, συνδικαλισμός κ.λπ)...

Περιέργως (και ευτυχώς...), ούτε η «Εξπίριαν», ούτε η «Τρανγιούνιον», ούτε η «Τσόις πόιντ Αλφαρέτα» δεν έχουν ανοίξει παράρτημα στην Ελλάδα (όπως έχουν κάνει π.χ. στις γειτονικές Ιταλία, Τουρκία). Ωστόσο, η δραστηριότητα τέτοιων (πολύ μικρότερων σε μέγεθος και ενδεχομένως σε «αναλυτική δυνατότητα») εταιριών έχει εκδηλωθεί και στη χώρα μας απ' τα τέλη της δεκαετίας του '80. Τα δε ισχύοντα ελαστικά ή ετεροχρονισμένα νομικά πλαίσια που υπάρχουν όχι μόνον στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, μοιάζουν να υφίστανται για να καλύπτουν τα προσχήματα για την ανεμπόδιστη λειτουργία τέτοιων βιομηχανιών της πληροφορίας. Στο χέρι μας, πάντως, είναι τι και πόσα θα τους αφήσουμε(;) να νομίζουν πως γνωρίζουν για εμάς! Οπως, στο χέρι μας, είναι να ασκήσουμε και πολιτικά τις πιέσεις για την, κατά το δυνατόν, μείωση της δραστηριότητας εταιριών με τακτικές «Μεγάλου Αδελφού» που θησαυρίζουν από αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε απλώς «δεδομένα»...