ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 24 Ιούνη 1998
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΟΕ-ΟΤΑ
Υπαναχώρηση σε βάρος των εργαζομένων
  • Οι συνένοχες στην εφαρμοζόμενη πολιτική πλειοψηφίες (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) αποδέχτηκαν τα ψίχουλα που "υποσχέθηκε" η κυβέρνηση, τινάζοντας στον αέρα τον αγώνα των εργαζομένων
  • Στο χέρι μας είναι η επίλυση των προβλημάτων, επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα"

Σε "δεκανίκι" των αντεργατικών επιλογών της κυβέρνησης μετατράπηκαν για άλλη μια φορά οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Δήμους (ΠΟΕ-ΟΤΑ), καθώς στο χτεσινό Γενικό Συμβούλιο προσπέρασαν το βασικό αίτημα του κλάδου, να αποτραπούν οι ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Παράλληλα, οι συνένοχες στην εφαρμοζόμενη πολιτική πλειοψηφίες στην Ομοσπονδία, αποδέχτηκαν τα ψίχουλα που τους "υποσχέθηκε", σε πρόσφατη συνάντηση ο υφυπουργός Εσωτερικών, Λάμπρος Παπαδήμας,τινάζοντας κυριολεκτικά στον αέρα έναν αγώνα 6 μηνών και τις προσδοκίες των εργαζομένων για ικανοποίηση των θεσμικών, οικονομικών και ασφαλιστικών αιτημάτων τους.

Την "υπόσχεση", λοιπόν, του υφυπουργού Εσωτερικών πρόβαλαν χτες, στο Γενικό Συμβούλιο, τα μέλη της παράταξης της ΠΑΣΚΕ - που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ - για να φράξουν το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης των αιτημάτων του κλάδου. Το δρόμο αυτό υπέδειξε η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" (ΔΕ), προτείνοντας τη μαζική παράσταση των πρωτοβάθμιων σωματείων των εργαζομένων του Λεκανοπεδίου, στις 25 Ιούνη, στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Κάτι που η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν έκανε δεκτό.

Ακόμα, η ΠΑΣΚΕ - με την ανοχή των άλλων παρατάξεων, πλην της ΔΕ - αποδέχτηκε την πρόταση του υπουργείου Εσωτερικών, για μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 58 χρόνια, μόνο όσων απασχολούνται στην καθαριότητα, αποκλείοντας έτσι όλες τις άλλες κατηγορίες, όπως οικοδόμους και καθαρίστριες. Δεκτή έγινε επίσης και η κυβερνητική πρόταση να δίνεται το δεκαχίλιαρο - επίδομα για έξοδα κίνησης - ανά τρίμηνο, δηλαδή εκτός μισθού. Αρνήθηκαν έτσι να διεκδικήσουν την ενσωμάτωση του εν λόγω επιδόματος στη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ώστε να καταβάλλεται ως μηνιαία αύξηση, κάτι που πρότεινε η "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα".

Αρνητικά απάντησε, τέλος, το Γενικό Συμβούλιο στην πρόταση της ΔΕ να γίνουν γενικές συνελεύσεις και συσκέψεις στα σωματεία και τους συλλόγους των εργαζομένων, ώστε να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι για τα ζητήματα που συζητήθηκαν και τους αφορούν άμεσα.

Ανάγκη για κοινό μέτωπο

Σε ανακοίνωσή της η ΔΕ καλεί τους εργαζόμενους να αξιολογήσουν ποιοι παλεύουν και με ποιον τρόπο για τα κλαδικά τους αιτήματα. Να συνειδητοποιήσουν πως είναι στο χέρι τους να δώσουν λύση αγωνιστική στα προβλήματά τους. "Στις πολιτικές που καθορίζονται από συναινετικά σενάρια και κωμικοτραγικές διαδικασίες, απαιτείται να προταχθεί η ταξική απάντηση", τονίζει χαρακτηριστικά η παράταξη.

Και συνεχίζει: "Σήμερα, που ξεπουλιούνται όλα στο όνομα της ΟΝΕ, του προγράμματος σύγκλισης, που με ευλάβεια ακολουθεί η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της, χρειάζεται να δοθεί απάντηση αγωνιστική, ενωτική και συντονισμένη. Η τύχη των αιτημάτων του κλάδου αφορά όλους τους εργαζόμενους. Αυτές οι πλειοψηφίες δεν μπορεί να εκπροσωπούν τον κλάδο των εργαζομένων στους ΟΤΑ. Στο "χέρι" των εργαζομένων είναι να τις αλλάξει, ξεκινώντας από τα σωματεία".

Αναφορικά με τη στάση που κράτησαν οι πλειοψηφίες στην Ομοσπονδία, η παράταξη τονίζει: "Στην ουσία απέρριψαν το συντονισμό των κλάδων εργαζομένων που παλεύουν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. "Καλύτερα μόνοι μας", είπαν, "γιατί έχουμε ιδιαιτερότητες σαν κλάδος". Βέβαια, με τον τρόπο αυτό, περνάνε πιο εύκολα τα αντεργατικά μέτρα. Γι' αυτό μιλάμε για καταδίκη, στη συνείδηση του εργαζόμενου, του κυβερνητικού συνδικαλισμού".

Τέλος, το Γενικό Συμβούλιο απέρριψε ψήφισμα της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας", με το οποίο κατήγγειλε τα φαινόμενα του αυταρχισμού και της βίας της κυβέρνησης, στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, αλλά και τα γενικότερα φαινόμενα βίας κατά των εργαζομένων, που οδηγούν σε "σκοτεινές εποχές".

Γιατί είμαι με τη Βραζιλία

Είμαι με τη Βραζιλία. Και γιατί τώρα παίζει "τεχνικό" και όμορφο ποδόσφαιρο, αλλά και διότι νοσταλγώ το Μουντιάλ του 1970, όταν - παιδί ακόμα- παρακολουθούσα τον Πελέ, τον Τοστάο, τον Ριβελίνο, τον Ζαϊρζίνιο, τον Κάρλος Αλμπέρτο να "ζωγραφίζουν" μέσα στο γήπεδο. Η νοσταλγία ωραιοποιεί μεν το παρελθόν, αλλά συγκρίνει το παρόν κι αναζητεί το μέλλον. Και το μέλλον του ποδοσφαίρου δεν μπορεί να έρθει μέσα από τα προγραμματισμένα ποδοσφαιρικά συστήματα των Ευρωπαίων, αλλά θα στηριχτεί στο "αυΘόρμητο", στο"απρόβλεπτο", στο "διαφορετικό" που πρεσβεύει ο βραζιλιάνικος"ζογκλερισμός".

Είμαι με τη Βραζιλία, γιατί δεν αντέχω να βλέπω τη "στρατιωτική πειθαρχία" της γερμανικής "ποδοσφαιρικής μηχανής", την προβλέψιμη "γιόμα" των Αγγλων, την "άμυνα με αντεπιθέσεις" των Ιταλών. Γιατί δε μου προσφέρουν καμιά συγκίνηση τα "ποδοσφαιρικά ρομπότ", που "προγραμματίστηκαν" στα "εργαστήρια", αλλά "φτιάχνομαι" βλέποντας τα "αλητάκια" του Ρίο Ντε Τζανέιρο να "ντριπλάρουν" επιτόπου και να σουτάρουν με "φάλτσο". Γιατί μ' αρέσει να βλέπω τις Βραζιλιάνες να χορεύουν "σάμπα" στις κερκίδες, συμμετέχοντας στο πανηγύρι, ενώ "διαολίζομαι" με τους Γερμανούς νεοναζί και τους Αγγλους"χούλιγκανς".

Γνωρίζω, όμως, ότι για να έρθουν τα καλά αποτελέσματα στο ποδόσφαιρο δεν αρκεί το ατομικό ταλέντο και η ποδοσφαιρική παράδοση, αλλά χρειάζεται και η οργάνωση της συλλογικής προσπάθειας, ο καθορισμός των στόχων και ο προγραμματισμός της μάχης μέσα στο γήπεδο.

Και για να γενικεύσω: Και μέσα στη σημερινή κοινωνία των μακροχρόνιων σχεδιασμών και των λεπτομερών προγραμματισμών - που αφορούν σ' όλες, σχεδόν, τις ανθρώπινες δραστηριότητες - χρειάζεται το "ατομικό", το "αυθόρμητο" και το "διαφορετικό", που προσδίδουν μια αίσθηση ελευθερίας, δημιουργίας και ομορφιάς, να συλλογικοποιούνται ως αντίσταση στο "μοιραίο" και να προγραμματίζονται, με στόχο τη νίκη μέσα στο "γήπεδο" της κοινωνίας. Χρειάζεται, δηλαδή, μια συλλογικότητα στη δράση που θ' απελευθερώνει την ατομική προσωπικότητα και θα την εντάσσει, ταυτόχρονα, στη συλλογική κοινωνική προσπάθεια και δυναμική.

Στη σημερινή εποχή της "παγκοσμιοποίησης" του καπιταλισμού δε φτάνει ο ρομαντισμός της "κομμουνιστικής νοσταλγίας" και στη συγκυρία της "νέας τάξης πραγμάτων" του ιμπεριαλισμού δεν αρκεί ο αυτοματισμός της "εθνικής υπερηφάνειας", αλλά χρειάζεται η συλλογική δράση των κομμουνιστών, των αριστερών, των προοδευτικών ανθρώπων και η διεθνιστική συνεργασία των λαών, για να αναπτυχθούν παντού οι εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης προς επίτευξη του τελικού στόχου.

Είμαι, λοιπόν, με τη Βραζιλία. Γιατί παθιάζομαι με το αγωνιστικό πάθος του Ντούνκα και του Σαμπάιο, συναρπάζομαι με τις διεισδύσεις του Ρονάλντο, τις ντρίπλες του Ριβάλντο, τους "κεραυνούς", με το αριστερό πόδι, του Ρομπέρτο Κάρλος, αλλά και γιατί νικάει μέσα στο γήπεδο συνδυάζοντας τις ατομικές αρετές με τη συλλογική προσπάθεια. Γιατί αποτελεί ένα "σύνολο ελεύθερων αρίστων" κι όχι μια "ομάδα κουρδισμένων μετριοτήτων".

Κι αν η Βραζιλία δεν πάρει το παγκόσμιο κύπελλο, πάλι μ' αυτή θα είμαι. Διότι αν δεν κερδίσει τώρα η "ντελικάτη" ομορφιά του νέου και υπερισχύσει η"ρομποτική" ασχήμια του παλιού, θα 'ρθουν άλλοι Πελέ και Ρονάλντο να ξαναπροσπαθήσουν.

Πώς ν' αλλάξω ομάδα, μόνο και μόνο γιατί συγκυριακοί παράγοντες θα έφερναν μια πρόσκαιρη ήττα; Είναι σαν να πήγαινα με τον Σημίτη που "κέρδισε" πρόσκαιρα, με τη χρησιμοποίηση των ΜΑΤ, έχοντας και την εύνοια της δικαστικής "διαιτησίας", τις μάχες με τους εκπαιδευτικούς, τους εργαζόμενους της Ιονικής, τους αγρότες. Ετσι, όμως, θα έχανα την ομορφιά που προσφέρει ο αγώνας που θα συνεχιστεί και θα κριθεί στο "κοινωνικό γήπεδο", με πάρα πολλούς άλλους να μπαίνουν στις καθημερινές μάχες, συνδυάζοντας την ατομική ενεργητικότητα με τη συλλογική, συντονισμένη δράση.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

"Οχι" στον αγώνα, είπαν στην ουσία χτες, οι συμβιβασμένες παρατάξεις της ΠΟΕ - ΟΤΑ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ