Μ' αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, βλέπουμε τον καινούριο διαχειριστή να ξετινάζει ακόμη περισσότερο όλους εμάς, που είμαστε στα χαμηλά και να προσφέρει περισσότερη άνεση και καλοπέραση στους από πάνω. Κι ακόμη τον βλέπουμε, σίγουρα, να πουλάει εκείνο το χαλί της σκάλας, που δεν πρόλαβε να πουλήσει ο πρώην! Γι' αυτό ακριβώς και λέω ότι θα είμαστε πολύ τυχεροί αν γλιτώσουμε τελικά απ' το "σφυρί" το... τεπόζιτο του καλοριφέρ. Ναι, τυχεροί, αφού με όλη αυτή τη θλιβερή κατάσταση ό,τι μας απέμεινε για να ελπίζουμε είναι το "καζάνι". Οσο υπάρχει αυτό και θερμαίνεται (από την οργή του λαού) δεν μπορεί, θα κάνει "μπαμ" κάποια στιγμή και τότε πολλά θ' αλλάξουν στ' αλήθεια!

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Βαρέλια με χημικά δίπλα ακριβώς σε σπίτια, παραπήγματα και λάκκοι με επικίνδυνα απόβλητα, αποθήκες που αντί για πόρτα έχουν κουρελού και αλουμίνιο για σκεπή.Αυτή είναι η κατάσταση που κυριαρχεί στον περίβολο του εργοστασίου παραγωγής συγκολλητικών ουσιών (κόλλες) και σύρματος ηλεκτροσυγκόλλησης του κ. Γιαλυράκη, στην περιοχή "Πάτημα" της Κοινότητας Μαγούλας. Μια κατάσταση που, όπως είναι φυσικό, προκάλεσε τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν δίπλα σε κάθε είδους βρωμιές και να αναπνέουν τη δυσοσμία των χημικών και καυστικών υλών, χωρίς κανένας αρμόδιος να ενδιαφέρεται.

Το συγκεκριμένο εργοστάσιο δεν έχει άδεια λειτουργίας από το 1993 και συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα παράνομα, με την ανοχή του ίδιου του κράτους. Συγκεκριμένα, το 1994 οι βουλευτές του ΚΚΕ, Δήμος Κουμπούρης και Γεράσιμος Αραβανής,είχαν καταθέσει αναφορά στους υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ και Βιομηχανίας σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί το εργοστάσιο στους κατοίκους. Οι απαντήσεις των υπουργείων τόνιζαν ότι έχουν διαπιστωθεί οι καταγγελίες των κατοίκων και ότι δόθηκε 20ήμερη προθεσμία στον ιδιοκτήτη για να υποβάλει περιβαλλοντική μελέτη, ώστε να του δοθεί νέα άδεια λειτουργίας.

Εχει περάσει από τότε περισσότερο από ένας χρόνος, αλλά ο κ. Γιαλυράκης ακόμη δεν έχει υποβάλει περιβαλλοντική μελέτη στα αρμόδια υπουργεία. Ούτε, όμως, από την πλευρά των αρμόδιων υπουργείων έχει γίνει κάποια ενέργεια - όπως ορίζει ο νόμος - για να λάβει ο ιδιοκτήτης κάποια μέτρα. Κι όλα αυτά, όταν ο ίδιος ο κ. Γιαλυράκης, μιλώντας στο τελευταίο Νομαρχιακό Συμβούλιο Δυτικής Αττικής, από το οποίο ζήτησε άδεια λειτουργίας, ισχυρίστηκε ότι έχει πάρει κάποια μέτρα προστασίας. Η περιβαλλοντική μελέτη, όμως, της Επιτροπής Περιβάλλοντος της νομαρχίας είναι αρνητική για την έκδοση νέας άδειας λειτουργίας του εργοστασίου και εκκρεμεί η απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου για οριστικό κλείσιμο μέχρι να γίνει αυτοψία στο χώρο.

Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν στείλει πολλές φορές επιστολές διαμαρτυρίας προς τον πρόεδρο της Κοινότητας Μαγούλας, στις οποίες ζητάνε να σταματήσει η λειτουργία και να μεταφερθεί το εργοστάσιο σε άλλη περιοχή. Η κατάσταση, λένε, έχει γίνει ανυπόφορη και υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, κυρίως για τα παιδιά, που αναγκάζονται να παίζουν ανάμεσα σε βαρέλια και λάκκους με χημικά και καυστικά. Ο πρόεδρος της κοινότητας, κ. Μίχας, είχε υποσχεθεί προεκλογικά ότι το εργοστάσιο θα φύγει από την περιοχή μέχρι το τέλος του 1995, όμως, οι κάτοικοι βλέπουν το εργοστάσιο να συνεχίζει να λειτουργεί ανενόχλητο.

Να σημειώσουμε ότι το εργοστάσιο εγκαταστάθηκε στην περιοχή πριν 20 χρόνια, όταν η Μαγούλα δεν ήταν ακόμη στο σχέδιο πόλης. Το πολεοδομικό σχέδιο της περιοχής, μάλιστα, προβλέπει ότι στη θέση που βρίσκεται το εργοστάσιο πρέπει να γίνουν χώροι πρασίνου.

Οι καταγγελίες, όμως, των ίδιων των κατοίκων στο "Ρ" αποδεικνύουν ότι, εκτός από τη μόλυνση που προκαλεί το εργοστάσιο, βάζει σε κίνδυνο και την ασφάλεια των ίδιων των ανθρώπων. "Οι φωτιές που προκαλούνται στο εργοστάσιο από την καύση των χημικών είναι καθημερινές και δίπλα ακριβώς στα σπίτια μας", δήλωσε ενδεικτικά η Αναστασία Κολιού,που τα βρώμικα βαρέλια του εργοστασίου έχουν απόσταση ελάχιστων εκατοστών από το σπίτι της. "Πώς μπορούν οι αρμόδιοι και επιτρέπουν βρώμικα βαρέλια μέσα στα σπίτια; Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να ζει μαζί με τις βρωμιές του κυρίου", σημείωσε η Αναστασία Κολιού.

Ο Χρήστος Βεζυρόπουλος τόνισε ότι από τη δυσοσμία και τη βρώμα δεν μπορεί κανείς να αναπνεύσει, ειδικά το βράδυ. "Το εργοστάσιο προσπαθεί να λειτουργεί μέρες που βρέχει και φυσάει για να μην αντιδρούμε", είπε χαρακτηριστικά. Μια ηλικιωμένη γυναίκα μονολογούσε με λύπη: "Οι βερικοκιές, οι αμυγδαλιές και τα λουλούδια μου έχουν ξεραθεί. Τίποτα δεν μπορεί να ζήσει σ' αυτή τη γη".

Ο Κώστας Τόζογλου επισήμανε: "Μεγαλώνω δύο παιδιά δίπλα σ' αυτές τις βρωμιές, ενώ στην περιοχή υπάρχουν 15 ακόμα παιδιά κάτω των 5 χρόνων. Εμείς απλώς ζητάμε - όπως ορίζει ο νόμος - να μεταφερθεί το εργοστάσιο και να κατασκευαστεί η πλατεία. Δεν μπορούμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μέσα σ' αυτό το περιβάλλον".

Γ. Μ.

"Οι φωτιές που προκαλούνται στο εργοστάσιο από την καύση των χημικών είναι καθημερινές και δίπλα ακριβώς στα σπίτια μας"

Τα άδεια βαρέλια των χημικών είχαν τοποθετηθεί ελάχιστα εκατοστά από την αυλή του σπιτιού!