ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 26 Σεπτέμβρη 2010
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Δέκα χρόνια από τη δεύτερη παλαιστινιακή «Ιντιφάντα»

Αντιμετωπίζοντας τα τανκς με τις σφεντόνες

Associated Press

Αντιμετωπίζοντας τα τανκς με τις σφεντόνες
Με την προκλητική, σε συμβολικό επίπεδο, επίσκεψη του Αριέλ Σαρόν, του δολοφόνου Ισραηλινού στρατηγού εν αποστρατεία, στην πλατεία των Τεμένων στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, δηλαδή στην περίμετρο του τεμένους αλ Ακσα, ιερού χώρου των Αράβων, το απόγευμα της 28ης Σεπτεμβρίου του 2000, η ισραηλινή ηγεσία πυροδότησε το ξέσπασμα της δεύτερης παλαιστινιακής εξέγερσης «Ιντιφάντα» . Ενα ξέσπασμα οργής του παλαιστινιακού λαού, μετά από επτά χρόνια αλλεπάλληλων διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο της συμφωνίας του Οσλο, οι οποίες απέδειξαν το θνησιγενή χαρακτήρα της, καθώς έδινε το δικαίωμα να τεθούν σε επαναδιαπραγμάτευση όλα τα θεμελιώδη αιτήματα και δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, όπως αυτά κατοχυρώνονται από, ήδη, υπάρχουσες αποφάσεις του ΟΗΕ.

Η 2η «Ιντιφάντα» (είχε προηγηθεί η πρώτη το 1987) πήρε την μορφή μαζικών λαϊκών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, που ο ισραηλινός στρατός αιματοκύλισε και εξώθησε την κατάσταση σε έναν νέο κύκλο αίματος.

Τα δέκα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε, σημαδεύτηκαν με μερικές από τις πιο αιματηρές στιγμές της ισραηλινής καταπίεσης: τις δολοφονίες ακριβείας, τους βομβαρδισμούς ολόκληρων συνοικιών, την ισοπέδωση της Δυτικής Οχθης το 2002, την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τη Λωρίδα της Γάζας του 2005 προκειμένου να μετατραπεί σε μια μεγάλη κλειστή φυλακή της οποίας ο πληθυσμός αργοπεθαίνει από το εμπάργκο, από την επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας το 2009, από την ανέγερση του διαχωριστικού τείχους στη Δ. Οχθη και από την ενίσχυση των εποικισμών. Και φυσικά, από την απώλεια του Παλαιστινίου ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ, το 2004, μια απώλεια που άφησε τεράστιο πολιτικό κενό, το οποίο, μεθοδικά, η ισραηλινή πολιτική αξιοποίησε για να διχάσει τις παλαιστινιακές δυνάμεις.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, ο παλαιστινιακός λαός βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας του. Στα παλαιστινιακά εδάφη λειτουργούν δύο κέντρα εξουσίας και παρά τις, μέχρι σήμερα, προσπάθειες συνεννόησης, οι «Χαμάς» και «Φατάχ» δεν έχουν καταλήξει σε έναν τρόπο συντονισμού. Υπό την απειλή των ΗΠΑ για περικοπή κάθε βοήθειας και υπό τις ασφυκτικές πιέσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού προκειμένου το Παλαιστινιακό να αξιοποιηθεί ως μοχλός βελτίωσης της εικόνας της Ουάσιγκτον στην μουσουλμανική κοινή γνώμη, προκειμένου να διευκολυνθούν οι ευρύτεροι σχεδιασμοί του, άρχισε ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων, «άμεσων» αυτή τη φορά, οι οποίες είναι ηλίου φαεινότερον, ότι εμπεριέχουν το σπέρμα της αποτυχίας.

Αποκαλυπτικό είναι και μόνο το γεγονός ότι σε αντικείμενο «παζαριού» έχει εξελιχθεί ο τρόπος συνέχισης του εποικισμού: αν θα είναι «περιορισμένος» ή όχι. Είναι προφανές ότι, υπό τις συνθήκες αυτές, ο πραγματικός στόχος των διαπραγματεύσεων αυτών ουδεμία σχέση έχει με τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, τα οποία, για άλλη μια φορά, γίνονται τα ίδια, αντικείμενο «παζαριού».


Ε.Μ.

ΙΑΠΩΝΙΑ - ΚΙΝΑ
Στην τροχιά νέας έντασης...

Τα αντικρουόμενα συμφέροντα Ιαπωνίας και Κίνας στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ασίας και ιδιαίτερα η εκμετάλλευση «παρθένων» τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου, που έχουν εντοπιστεί εδώ και χρόνια σε διαφιλονικούμενη περιοχή της ανατολικής Κινέζικης Θάλασσας, κορυφώθηκαν την περασμένη βδομάδα, με αφορμή τη σύλληψη και κράτηση ενός 41χρονου Κινέζου καπετάνιου κοντά στις βραχονησίδες Νταϊόγιου (για τους Κινέζους) ή Σενκόκου (για τους Ιάπωνες) όταν το αλιευτικό του σκάφος συγκρούστηκε στις 7 Σεπτέμβρη με σκάφος της ιαπωνικής ακτοφυλακής.

Η δικαστική απόφαση για παράταση της σύλληψης του καπετάνιου Ζιαν Τσιζιόνγκ στις αρχές της βδομάδας ανέβασε στο κόκκινο το θερμόμετρο των διμερών σχέσεων, μέχρι βεβαίως την αναγκαστική προχτεσινή υποχώρηση του Τόκιο, που ανακοίνωσε ότι θα αφήσει ελεύθερο τον καπετάνιο. Γιατί; Διότι, όπως παραδέχθηκε και ο Ιάπωνας εισαγγελέας, Τόρου Σουζούκι, πρέπει «να αποφευχθούν οι επιπτώσεις στον ιαπωνικό λαό και στις σχέσεις Ιαπωνίας - Κίνας»...

Οι Ιάπωνες λοιπόν υποχρεώθηκαν να κάνουν την ανάγκη «φιλοτιμία» μιας που η Κίνα έδειξε να μην αστειεύεται καθόλου με την παράταση της σύλληψης του καπετάνιου Τσιζιόνγκ, αφού διεκδίκησε από την αρχή της κρίσης αταλάντευτα την άνευ όρων άμεση απελευθέρωσή του.

Μάλιστα δεν περιορίστηκε σε δηλώσεις. Στις αρχές της βδομάδας αποφάσισε να αναστείλει μέχρι νεωτέρας όλες τις διμερείς συναντήσεις υπουργικού επιπέδου και τις επαφές ανάμεσα σε περιφερειακούς αξιωματούχους, τις προγραμματισμένες συνομιλίες για την αύξηση των αεροπορικών συγκοινωνιών μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και τις διαπραγματεύσεις για την ενέργεια και τη μελλοντική συνεκμετάλλευση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Κινεζική Θάλασσα. Την Τετάρτη μάλιστα ο Κινέζος πρωθυπουργός Ουέν Τζιαμπάο προειδοποίησε την Ιαπωνία με ακόμη σκληρότερα μέτρα εάν, όπως είπε, δεν αφεθεί ελεύθερος «άμεσα, άνευ όρων» ο Κινέζος καπετάνιος...

Την Πέμπτη, οι Ιάπωνες διαπίστωσαν πως το Πεκίνο σταμάτησε τις εξαγωγές σπάνιων ορυκτών μεταλλευμάτων, απόλυτα απαραίτητων για την κατασκευή ηλεκτρονικών συστημάτων υψηλής τεχνολογίας. Εγινε δηλαδή σαφές πως οι επιπτώσεις δε θα σταματούσαν σε επίπεδο διμερών επαφών...

Αναλυτές υποστηρίζουν έτσι ότι η Ιαπωνία στη σημερινή γεωπολιτική συγκυρία θεωρεί το ζήτημα της εδαφικής της κυριαρχίας στις βραχονησίδες και ζωτικό οικονομικό θέμα και ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Είναι άλλωστε γνωστά από το 1968 τα τεράστια υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου που κρύβονται κάτω από τις επίμαχες βραχονησίδες, αλλά και ευρύτερα στην ανατολική Θάλασσα της Κίνας, σύμφωνα με έρευνα που είχαν κάνει τότε αξιωματούχοι τηςΟικονομικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Ασία και την Απω Ανατολή. Διόλου τυχαία, τρία χρόνια μετά, το 1971, Κίνα και Ταϊβάν έθεσαν θέμα επαναδιεκδίκησης των συγκεκριμένων βραχονησίδων, στις οποίες βεβαίως εμπλέκονται (με το δικό τους γνωστό τρόπο...) και οι ΗΠΑ.

Είναι επιπλέον ενδιαφέρον πως τον περασμένο Αύγουστο η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον σε συνδιάσκεψη του ASEAN (Σύνδεσμος Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας) είχε εκφράσει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη Θάλασσα της Κίνας, μεταξύ άλλων και για την επίλυση της κρίσης σε μία ακόμη εστία έντασης, τις βραχονησίδες Σπράτλεϊ (όπου υπάρχουν επίσης τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και διεκδικούνται από τις εξής έξι χώρες: Κίνα, Ταϊβάν, Βιετνάμ, Μπρουνέι, Μαλαισία, Φιλιππίνες). Η Κλίντον χαρακτήρισε λοιπόν «εθνικό συμφέρον» των ΗΠΑ την επίλυση των εδαφικών διεκδικήσεων στην περιοχή «με διπλωματικό, ειρηνικό τρόπο»...

Είναι μάλλον πρόδηλο πως οι διαστάσεις της παρούσας έντασης στις σινο-ιαπωνικές σχέσεις είναι ευρύτερες και σχετίζονται άμεσα με τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό όχι μόνον στον τομέα εκμετάλλευσης ορυκτού πλούτου, αλλά και στο πεδίο ευρύτερης κυριαρχίας και «τελικής» επικράτησης των μεγάλων δυνάμεων σε μία περιοχή μείζονος γεωπολιτικού ενδιαφέροντος.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Στο πλευρό του πακιστανικού λαού

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, συνεχίζει την συγκέντρωση βοήθειας για το δοκιμαζόμενο πακιστανικό λαό, θύμα των καταστροφικών πλημμυρών και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Εκφράζοντας τον προλεταριακό διεθνισμό του έχει ορίσει την 4η Οκτώβρη 2010 ημέρα αλληλεγγύης. Ηδη τα συνδικάτα, αλλά και φορείς των επαγγελματοβιοτεχνών και των φτωχών αγροτών, οργανώσεις των γυναικών και της νεολαίας, συμμετέχουν στην πρωτοβουλία αυτή που χρειάζεται να ενισχυθεί. Ιδιαίτερη αναγκαιότητα υπάρχει για την συγκέντρωση στα εξής είδη: νερό, γάλα σε σκόνη, ζάχαρη και λάδι. Οι προσφορές γίνονται δεκτές στα ταξικά συνδικάτα καθώς και στα κεντρικά γραφεία του ΠΑΜΕ (Αγ. Φιλοθέης 5β, 10556 Aθήνα, τηλ. 210.3301842 από τις 8.30 το πρωί ως τις 8.00 το βράδυ).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ