ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 27 Ιούνη 1998
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
"Μουντιάλ" κατά των ναρκωτικών

Ενας διαφορετικός ποδοσφαιρικός αγώνας έγινε χτες στην πλατεία Κλαυθμώνος με έπαθλο την ίδια τη ζωή

"Ελάτε να "αλλάξουμε το σκορ" με νικητή τη ζωή"!Αυτό ήταν το μήνυμα, που έδωσε η Θεραπευτική Κοινότητα "Διάβαση", με την εκδήλωση που πραγματοποίησε χτες στην πλατεία Κλαυθμώνος, απ' αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Κατά των Ναρκωτικών.

Η Κοινότητα οργάνωσε έναν διαφορετικό ποδοσφαιρικό αγώνα, στον οποίο συμπαίκτες ήταν οι νέοι που παρακολουθούν το πρόγραμμα της "Διάβασης" και τα παιδιά της αθλητικής κατασκήνωσης του Νίκου Σαργκάνη.Αντίπαλοι ήταν τα ναρκωτικά, η αδιαφορία, η συγκάλυψη του προβλήματος, η άγνοια.

"Προσπαθήσαμε να βρούμε έναν τρόπο προσέγγισης, που θα προκαλούσε το ενδιαφέρον του κόσμου, με σκοπό να τον ευαισθητοποιήσουμε και να τον ενημερώσουμε για το καυτό ζήτημα των ναρκωτικών", μας είπε η Αναστασία Καρούμπα,υπεύθυνη του βραδινού προγράμματος της "Διάβασης".

Η προσπάθεια αυτή είναι αναγκαία, αφού, όπως τόνισε η Στέλλα Κοσκινά,μια από τους 320 γονιούς και συγγενείς χρηστών, που παρακολουθούν τα οικογενειακά προγράμματα ενημέρωσης και υποστήριξης της "Διάβασης", "οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για τα ναρκωτικά, μέχρι το πρόβλημα να τους "χτυπήσει την πόρτα". Η πρέζα καραδοκεί έξω από την πόρτα όλων μας". Αλλωστε, εκείνο που θεωρεί πολύ σημαντικό η πλειοψηφία των συγγενών, οι οποίοι παρακολουθούν τα οικογενειακά προγράμματα της "Διάβασης", είναι η αποδοχή της κατάστασης και η προσπάθεια ενημέρωσής τους για την υποστήριξη των χρηστών. "Η εμπειρία μου αυτό μου έχει δείξει. Το κουκούλωμα της κατάστασης, η μη παραδοχή του προβλήματος οδηγεί στην όξυνσή του. Η οικογένεια πρέπει να ζητάει τη βοήθεια των ειδικών, έτσι ώστε να μπορεί, κατ' επέκταση, να βοηθήσει τον ίδιο τον πάσχοντα. Αυτό κάνουμε εγώ και η οικογένειά μου. Παρ' όλο που ο γιος μου σταμάτησε το πρόγραμμα, εμείς συνεχίζουμε και είμαστε εδώ περιμένοντάς τον να γυρίσει". Αυτά είναι τα λόγια του Κώστα Ζαρκωτού,του οποίου ο γιος είναι τοξικομανής.

Η "Διάβαση" ιδρύθηκε το 1990 και αποτελεί ένα από τα πολυφασικά προγράμματα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ). Ενα από τα ελάχιστα "ανοιχτά" προγράμματα - ο χρήστης δε μένει μέσα στην Κοινότητα - που απευθύνονται σε χρήστες, οι οποίοι, παράλληλα με τη θεραπεία, συνεχίζουν να ζουν και να εργάζονται κανονικά.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα "στεγνό", δηλαδή που δεν προβλέπει τη χορήγηση υποκατάστατων κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης. "Παρ' όλο που δεν απορρίπτουμε τις διαφορετικές θεραπευτικές μεθόδους, θεωρούμε ότι η χορήγηση υποκατάστατων είναι απλώς μια παράταση της εξάρτησης. Απ' τη στιγμή που μιλάμε για απεξάρτηση, πρέπει να "χτυπήσουμε" το κακό στη ρίζα του και το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης έχει τη ρίζα του στην ψυχική εξάρτηση του χρήστη. Το "στεγνό" πρόγραμμα είναι μια δοκιμασμένη και πετυχημένη πρόταση", τονίζει η Α. Καρούμπα.

"Δε νομίζω ότι χρειάζονται υποκατάστατα. Η εμπειρία μου αυτό έχει δείξει. Αλλωστε, αυτά εξυπηρετούν και διαφόρων ειδών συμφέροντα. Με τα υποκατάστατα συντηρείται το πρόβλημα, μια και ο χρήστης ουσιαστικά δεν αλλάζει τον τρόπο ζωής του", λέει ο Διονύσης Φυρστ,που παρακολουθεί το πρόγραμμα της "Διάβασης" και ταυτόχρονα εργάζεται.

Η προσπάθεια και ο αγώνας για την καταπολέμηση των ναρκωτικών είναι κάτι που οι νέοι άνθρωποι το επικροτούν και το στηρίζουν όσο μπορούν. Αυτό, άλλωστε, έκαναν τα παιδιά της αθλητικής κατασκήνωσης του Νίκου Σαργκάνη - παλιού τερματοφύλακα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου - με τη συμμετοχή τους σε αυτή την εκδήλωση. Πράξη σημαντική, τόσο από άποψη κοινωνικής ευαισθησίας, όσο και για την ίδια τους τη ζωή. "Η καλύτερη θωράκιση του νέου από τα ναρκωτικά είναι ο αθλητισμός", λέει ο Τάκης Λεμονής,προπονητής των παιδιών της κατασκήνωσης, και καταλήγει: "Σήμερα παίζουμε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με σημαντικότατο τρόπαιο: το τρόπαιο της ζωής".

Ν.

Η σιωπή των ... αμνών

Ο διαγωνισμός - φιάσκο για την "πρόσληψη" των εκλεκτών (sic) της εκπαιδευτικής κοινότητας έληξε άδοξα για τους εμπνευστές του. Τα ποσοστά συμμετοχής - σε σχέση με αυτούς που είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν - αλλά και αυτών που συμμετείχαν - από όσους είχαν δηλώσει ότι θα έπαιρναν μέρος - προκάλεσαν όχι μόνο την αμηχανία και τον εκνευρισμό στους "επιτελείς" της οδού Μητροπόλεως, αλλά τους οδήγησαν σε παραλήρημα αντικομμουνιστικών κηρυγμάτων και απειλές προς κάθε κατεύθυνση. ΜΑΤ-ωσαν την εκπαιδευτική κοινότητα - πανελλαδικά - σε μια επίδειξη δύναμης (ή αδυναμίας) αποδεικνύοντας ότι η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι βασική τους επιλογή και πάει πακέτο με το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα στα πλαίσια των εξετάσεων που δίνουν σε διάφορα κέντρα εντός και κυρίως εκτός ελληνικών συνόρων.

Την ίδια στιγμή που χιλιάδες διαδηλωτές εκπαιδευτικών (μόνιμων και αδιόριστων) εξέφραζαν την αντίθεσή τους στη διάλυση της παιδείας και δεκάδες οδηγούνταν στα κρατητήρια σαν εγκληματίες, με χειροπέδες και σπασμένα κεφάλια, από τα... εκσυγχρονιστικά ΜΑΤ και η κοινωνία παρακολουθούσε έκπληκτη τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της πιο αντιδραστικής μεταπολιτευτικής κυβέρνησης εντύπωση προκάλεσε η σιωπή των διανοουμένων. Μια σιωπή που είχε επαναληφθεί και στις περσινές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών. Μόνο που σήμερα η κατάσταση ήταν πολύ πιο σκληρή. Η αρχή (της σιωπής) των διανοουμένων είχε εξασφαλιστεί προεκλογικά στη Μεγάλη Βρετανία (σ.σ. το ξενοδοχείο) όταν συνέρευσαν για ν' ακούσουν τον κ. καθηγητή να τους αναλύει τις θέσεις του κόμματός του. Θέσεις που θα οδηγούσαν, με μαθηματική ακρίβεια, σε μια κοινωνία 2/3 (όπερ και εγένετο), αλλά ουδόλως ίδρωσαν τα ώτα τους. Η κοινωνία πλέον δεν τους ενδιέφερε. Μόνο οι νοικοκυραίοι και οι γιάπηδες. Χειροκρότησαν ενθέρμως στο άκουσμα του συνθήματος για αξιοκρατία. Κι ας είχαν εξασφαλίσει οι περισσότεροι τα οφίκιά τους αναξιοκρατικά, μέσω κλαδικών και κουμπαριών...

Οι δυνάμεις καταστολής είναι γι' αυτούς πλέον οι υπερασπιστές (sic) του κράτους δικαίου. Ο ρατσισμός κι ο εθνικισμός, που, με τόση μεθοδικότητα, καλλιεργούνται δεν τους "ακουμπούν". Πολύ περισσότερο η παιδεία. Θέλουν τους εκπαιδευτικούς ηττημένους και υποταγμένους, υπηρέτες ενός συστήματος που θα κατασκευάζει υπηκόους τηλεχαυνωμένους, μονομανείς καταναλωτές κι όχι ανήσυχους πολίτες, που συμμετέχουν στα κοινά με θέση και άποψη. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιος από αυτούς μίλησε για την αναγκαιότητα της εφαρμογής "ήπιου βολονταρισμού". Μόνο τους μέλημα η μη βύθιση του Τιτανικού που θα τους συμπαρασύρει (και μαζί μ' αυτούς τις θεσούλες και τα ευρωπαϊκά προγράμματα που ξεκοκαλίζουν). Η σιωπή τους σήμερα είναι συνενοχή, ταύτιση με την κυβερνητική αλαζονεία, αυθαιρεσία και αυταρχισμός. Είναι συμπαράταξη μ' αυτούς που δε διστάζουν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας δεκαετίες πίσω, αποκαλύπτοντας για άλλη μια φορά τον αντικομμουνισμό τους (τον οποίο εξ άλλου δεν έκρυψαν ποτέ). Η βύθιση του Τιτανικού είναι βέβαιη. Μόνο που αυτή τη φορά αιτία δε θα είναι κάποιο παγόβουνο, αλλά το λαϊκό κίνημα.

Νίκος ΜΟΛΥΒΙΑΤΗΣ

Αριστερά ο Ν. Σαργκάνης, δεξιά ο Τ. Λεμονής και στη μέση τα παιδιά που έστειλαν το μήνυμα ότι ο αθλητισμός είναι η καλύτερη θωράκιση απέναντι στα ναρκωτικά



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ