Ο διαγωνισμός - φιάσκο για την "πρόσληψη" των εκλεκτών (sic) της εκπαιδευτικής κοινότητας έληξε άδοξα για τους εμπνευστές του. Τα ποσοστά συμμετοχής - σε σχέση με αυτούς που είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν - αλλά και αυτών που συμμετείχαν - από όσους είχαν δηλώσει ότι θα έπαιρναν μέρος - προκάλεσαν όχι μόνο την αμηχανία και τον εκνευρισμό στους "επιτελείς" της οδού Μητροπόλεως, αλλά τους οδήγησαν σε παραλήρημα αντικομμουνιστικών κηρυγμάτων και απειλές προς κάθε κατεύθυνση. ΜΑΤ-ωσαν την εκπαιδευτική κοινότητα - πανελλαδικά - σε μια επίδειξη δύναμης (ή αδυναμίας) αποδεικνύοντας ότι η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι βασική τους επιλογή και πάει πακέτο με το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα στα πλαίσια των εξετάσεων που δίνουν σε διάφορα κέντρα εντός και κυρίως εκτός ελληνικών συνόρων.

Την ίδια στιγμή που χιλιάδες διαδηλωτές εκπαιδευτικών (μόνιμων και αδιόριστων) εξέφραζαν την αντίθεσή τους στη διάλυση της παιδείας και δεκάδες οδηγούνταν στα κρατητήρια σαν εγκληματίες, με χειροπέδες και σπασμένα κεφάλια, από τα... εκσυγχρονιστικά ΜΑΤ και η κοινωνία παρακολουθούσε έκπληκτη τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της πιο αντιδραστικής μεταπολιτευτικής κυβέρνησης εντύπωση προκάλεσε η σιωπή των διανοουμένων. Μια σιωπή που είχε επαναληφθεί και στις περσινές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών. Μόνο που σήμερα η κατάσταση ήταν πολύ πιο σκληρή. Η αρχή (της σιωπής) των διανοουμένων είχε εξασφαλιστεί προεκλογικά στη Μεγάλη Βρετανία (σ.σ. το ξενοδοχείο) όταν συνέρευσαν για ν' ακούσουν τον κ. καθηγητή να τους αναλύει τις θέσεις του κόμματός του. Θέσεις που θα οδηγούσαν, με μαθηματική ακρίβεια, σε μια κοινωνία 2/3 (όπερ και εγένετο), αλλά ουδόλως ίδρωσαν τα ώτα τους. Η κοινωνία πλέον δεν τους ενδιέφερε. Μόνο οι νοικοκυραίοι και οι γιάπηδες. Χειροκρότησαν ενθέρμως στο άκουσμα του συνθήματος για αξιοκρατία. Κι ας είχαν εξασφαλίσει οι περισσότεροι τα οφίκιά τους αναξιοκρατικά, μέσω κλαδικών και κουμπαριών...

Οι δυνάμεις καταστολής είναι γι' αυτούς πλέον οι υπερασπιστές (sic) του κράτους δικαίου. Ο ρατσισμός κι ο εθνικισμός, που, με τόση μεθοδικότητα, καλλιεργούνται δεν τους "ακουμπούν". Πολύ περισσότερο η παιδεία. Θέλουν τους εκπαιδευτικούς ηττημένους και υποταγμένους, υπηρέτες ενός συστήματος που θα κατασκευάζει υπηκόους τηλεχαυνωμένους, μονομανείς καταναλωτές κι όχι ανήσυχους πολίτες, που συμμετέχουν στα κοινά με θέση και άποψη. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιος από αυτούς μίλησε για την αναγκαιότητα της εφαρμογής "ήπιου βολονταρισμού". Μόνο τους μέλημα η μη βύθιση του Τιτανικού που θα τους συμπαρασύρει (και μαζί μ' αυτούς τις θεσούλες και τα ευρωπαϊκά προγράμματα που ξεκοκαλίζουν). Η σιωπή τους σήμερα είναι συνενοχή, ταύτιση με την κυβερνητική αλαζονεία, αυθαιρεσία και αυταρχισμός. Είναι συμπαράταξη μ' αυτούς που δε διστάζουν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας δεκαετίες πίσω, αποκαλύπτοντας για άλλη μια φορά τον αντικομμουνισμό τους (τον οποίο εξ άλλου δεν έκρυψαν ποτέ). Η βύθιση του Τιτανικού είναι βέβαιη. Μόνο που αυτή τη φορά αιτία δε θα είναι κάποιο παγόβουνο, αλλά το λαϊκό κίνημα.