Η Ευρωζώνη «ανησυχεί» για το πώς θα ρίξει τους άνεργους στο καναβάτσο και πώς θα τους μετατρέψει σε τζάμπα εργατική δύναμη για τα μονοπώλια

Μιλώντας στον ελληνικό Τύπο («Βήμα της Κυριακής»), είπε ότι «ακόμα και στην Ελλάδα υπάρχουν ενδείξεις ανάκαμψης» και προανήγγειλε νέο κούρεμα του χρέους. Οπως ισχυρίστηκε, είναι «νωρίς για να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση» και πως «είναι προτιμότερο να το κάνουμε σταδιακά, το νωρίτερο, πιστεύω στα μέσα του επόμενου έτους, το 2014».

Μετέθεσε δηλαδή κι αυτός τα παζάρια για ένα νέο κούρεμα του χρέους για μετά τις γερμανικές εκλογές, όπως κάνει και το ΔΝΤ. Σε κάθε περίπτωση, η όποια συζήτηση για νέο «κούρεμα» δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα, αφού θα συνοδευτεί με νέα μέτρα, όπως έγινε και με τα δυο προηγούμενα προγράμματα απομείωσης του ελληνικού χρέους. Κερδισμένη θα βγει η πλουτοκρατία, στην οποία θα διοχετεύεται κάθε ευρώ που εξοικονομεί η κυβέρνηση από τις οφειλές της προς τους δανειστές.

Στο ίδιο πνεύμα, το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» αναφέρεται σε επιστολή που έστειλε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε προς τον υπουργό Οικονομίας Φ. Ρέσλερ, για να ζητήσει την ανάληψη κοινής δράσης ώστε οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση να υποστηριχτούν και διμερώς σε θέματα ανάπτυξης, μέσω της κρατικής γερμανικής τράπεζας επενδύσεων KfW.

Το δημοσίευμα κάνει λόγο για «μεταστροφή» του Βερολίνου, καθώς «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απομακρύνεται από την πολιτική λιτότητας στη νότια Ευρώπη και με νέα δισεκατομμύρια για τις υπό κρίση χώρες η καγκελάριος και ο υπουργός Οικονομικών θέλουν να τονώσουν την ανάπτυξη». «Είμαι της γνώμης ότι θα πρέπει να παράσχουμε βοήθεια και σε διμερές επίπεδο εκ μέρους της Γερμανίας», φέρεται να γράφει η επιστολή Σόιμπλε.

Το περιοδικό εκτιμάει ότι η τράπεζα KfW θα κληθεί να διαδραματίσει ρόλο - κλειδί στο «σχέδιο ανάπτυξης» που επεξεργάζονται εμπειρογνώμονες των δύο υπουργείων, κατ' αρχάς για την Ισπανία και κατόπιν στην Πορτογαλία, ίσως και στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, η γερμανική αστική τάξη επιχειρεί με κρατικά κονδύλια να πλασαριστεί σε καλύτερη θέση στους ανταγωνισμούς που μαίνονται στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες, για το ποια μονοπώλια θα βάλουν στο χέρι τις κρατικές υποδομές και τους ενεργειακούς πόρους που εκποιούνται.

Στο ρεπορτάζ αναφέρεται ακόμη ότι αυτό που κινητοποίησε τη γερμανική κυβέρνηση είναι τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. «Εάν δεν δράσουμε τώρα, τότε ο Νότος της Ευρώπης κινδυνεύει να χάσει μία ολόκληρη γενιά», διαρρέεται από το περιβάλλον Σόιμπλε, σύμφωνα με το περιοδικό, το οποίο προσθέτει ότι «Μέρκελ και Σόιμπλε εμφανίζονται τώρα διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν σταθερές θέσεις της μέχρι τώρα φιλοσοφίας τους περί διάσωσης».

Η ανησυχία της αστικής τάξης για ένταση της λαϊκής πάλης είναι ένα το κρατούμενο σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, που δείχνει τα ζόρια τους να τη διαχειριστούν. Από την άλλη, το «ενδιαφέρον» τους για τους άνεργους είναι πέρα για πέρα υποκριτικό, αφού πρώτο τους μέλημα είναι να τους διοχετεύσουν σαν φτηνή εργατική δύναμη στις μεγαλοεπιχειρήσεις, με προγράμματα «μαθητείας» και «κατάρτισης».

Από την πλευρά της, η «Goldman Sachs» εκτιμάει πως η στάση της Γερμανίας δε θα μεταβληθεί από το κυρίαρχο μείγμα της διαχείρισης, ενώ ο επικεφαλής του νεοσύστατου κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), Μπ. Λούκε, δηλώνει ότι «στο παρασκήνιο, συζητείται ήδη ότι μετά τις (γερμανικές) εκλογές θα γίνει νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους» και προβλέπει κατάρρευση του ευρώ και προβλήματα για τη γερμανική οικονομία.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Die Welt», υποστήριξε ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι έχουν ως τώρα ξοδέψει 20-30 δισεκατομμύρια ευρώ «μόνο για την αναπόδραστη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους».

«Η χώρα είναι προφανώς υπερχρεωμένη και χρειάζεται αναδιάρθρωση του χρέους της. Παρ' όλα αυτά, με την αλλαγή των όρων, η Ελλάδα έλαβε πρακτικά ένα τρίτο πακέτο βοήθειας. Το να χορηγούνται πιστώσεις σε μια χώρα χρεοκοπημένη είναι αντίθετο προς το γερμανικό δίκαιο προϋπολογισμού, καθώς έτσι ξοδεύονται, συνειδητά, χρήματα των φορολογουμένων» δήλωσε ο επικεφαλής ενός κόμματος, το οποίο εκφράζει μερίδες του γερμανικού κεφαλαίου που βλέπουν τα συμφέροντά τους να υπηρετούνται καλύτερα από τη διάλυση της Ευρωζώνης και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα.

Ο ίδιος δήλωσε βέβαιος ότι και η γερμανική οικονομία θα αντιμετωπίσει σύντομα προβλήματα, διότι -όπως υποστηρίζει- κανένα από τα προβλήματα που ταλανίζουν την Ευρωζώνη δεν έχει επιλυθεί. «Το ευρώ θα καταρρεύσει. Το ερώτημα είναι μόνο πόσο θα διαρκέσει η όλη διαδικασία και πόσο ακριβή θα αποβεί για μας» είπε στη συνέντευξη και πρόσθεσε ότι η κρίση κρατείται σε ελεγχόμενο επίπεδο, με μαζική χορήγηση κεφαλαίων εις βάρος των φορολογούμενων.

Τέλος, μιλώντας χτες σε εκδήλωση του Ιδρύματος «Κόνραντ Αντενάουερ», ο Β. Σόιμπλε εξήρε τα αντιλαϊκά μέτρα σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία, προειδοποιώντας τα κράτη - μέλη της ΕΕ να μην έχουν την ψευδαίσθηση πως μπορούν να μεταβιβάσουν την ευθύνη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τράπεζές τους στον «ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης».

Ο Αλ.Τσίπρας σε συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής», καθόρισε πως το δίλημμα που μπαίνει μπροστά στο λαό είναι «Δεξιά - Αριστερά», επομένως πρέπει στο πολιτικό επίπεδο να επιλέξει ανάμεσα σ' αυτές τις δυνάμεις. Καλεί δε το λαό να μετατρέψει την «κοινωνική πόλωση» σε «πολιτική πόλωση» και να κάνει τη «δημοκρατική ανατροπή» αναδεικνύοντας την «κυβέρνηση της αριστεράς». Στο «Σχέδιο Θέσεων» του ΣΥΡΙΖΑ για το συνέδριό του αναφέρουν επίσης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θέτει ευθέως θέμα δημοκρατικής ανατροπής της και διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία ως απαραίτητη προϋπόθεση για να σταματήσει η λεηλασία των εργαζομένων και η καταστροφή της χώρας. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε μια κυβέρνηση της Αριστεράς να πετύχει τους στόχους της. Αυτές οι προϋποθέσεις είναι, υπογραμμίζουμε, η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των ανέργων, των μεσαίων στρωμάτων και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της αγροτικής παραγωγής, της νεολαίας, των καταπιεσμένων κοινωνικών κατηγοριών, των δυνάμεων της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού. Είναι η δημιουργία ενός ισχυρού μαζικού κινήματος με αντινεοφιλελεύθερη οπτική και στόχευση και η επέκταση και η εμβάθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι η διαμόρφωση ενός ρωμαλέου ενωτικού πολιτικού κινήματος ανατροπής του υπάρχοντος κομματικού και πολιτικού συστήματος».

Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας την άποψη της μετατροπής της «κοινωνικής πόλωσης» σε «πολιτική πόλωση» εννοεί τη μετατροπή της αντίθεσης των λαϊκών δυνάμεων στην κυβερνητική πολιτική σε πολιτική επιλογή ανάδειξης της κυβέρνησης της αριστεράς με βασική δύναμη και μοχλό το ΣΥΡΙΖΑ. Καλεί δε για την επίτευξη αυτού του στόχου σε συμμαχία των λαϊκών δυνάμεων και τη δημιουργία από τη συμμαχία αυτή ενός ισχυρού κινήματος, που να πάρει και πολιτικά χαρακτηριστικά (πολιτικό κίνημα), αλλά με στόχευση, την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και την ανάδειξη της κυβέρνησης της αριστεράς, δίνοντας σ' αυτό το κίνημα «αντινεοφιλελεύθερη στόχευση».

Ο ΣΥΡΙΖΑ επομένως καλεί σε ανατροπή, αλλά μιας μορφής διαχείρισης του καπιταλισμού με ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης, εστιάζοντας τις αιτίες της κρίσης, επομένως και των βάρβαρων συνεπειών της στην εργατική τάξη, στο λαό, όχι στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά στη διαχείρισή της. Επικίνδυνη προπαγάνδα, γιατί δεν είναι ανατροπή, πολύ περισσότερο σε όφελος του λαού.

Τα ζητήματα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ με το δίλημμα σε πολιτικό επίπεδο και στην πολιτική στόχευση του λαϊκού κινήματος, δεν είναι καινούργια ως προς τη σύλληψή τους. Από τη μεταπολίτευση μέχρι και την τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2009, το δίλημμα «Δεξιά - δημοκρατικές δυνάμεις» που έθετε το ΠΑΣΟΚ, ή διαφορετικά «ΠΑΣΟΚ - Δεξιά», τον ίδιο σκοπό υπηρετούσε. Τον εγκλωβισμό των λαϊκών δυνάμεων στο συγκεκριμένο δίπολο «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ», εκβιάζοντας τις λαϊκές συνειδήσεις προκειμένου να τις εγκλωβίζει στους δύο πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος, με το ΠΑΣΟΚ, ως σοσιαλδημοκρατία, να έχει το ρόλο και την ικανότητα χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων στο σύστημα.

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και οι τεράστιες δυσκολίες διαχείρισής της σε όφελος του κεφαλαίου από το 2009 ακόμη, δηλαδή το γεγονός ότι έχουν επιβληθεί τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα από το αστικό πολιτικό σύστημα δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία του, όπως είχε διαμορφωθεί μετά τη μεταπολίτευση. Ηδη έχει δρομολογηθεί η αναμόρφωσή του, αλλά η τελική του μορφή του δεν έχει ολοκληρωθεί και οι διεργασίες εντείνονται.

Οι αστοί ποντάρουν στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όταν τους χρειαστεί από τη θέση της κυβέρνησης, με δεδομένη την καταβαράθρωση της σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Η σοσιαλδημοκρατία είχε την ικανότητα να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα. Τώρα τέτοιες εξετάσεις δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στους αστούς. Οταν ανάγει τις αιτίες της κρίσης στην πολιτική διαχείρισής της, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές, καλώντας το λαό να αναδείξει μια άλλη κυβέρνηση για άλλη διαχείριση της κρίσης και της καπιταλιστικής οικονομίας, ήδη έχει ενταχθεί στο αστικό πολιτικό σύστημα, αναλαμβάνοντας να γίνει ο άλλος πόλος του, ή ο βασικός του μοχλός. Μόνο που το παλιό κάλπικο δίλημμα, σήμερα το επαναφέρει με άλλη ονομασία, «Δεξιά - Αριστερά». Η ταξική ουσία ποια είναι; Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για πολιτική εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη με κέντρο την επιχειρηματικότητα, δηλαδή τα μονοπώλια. Δεν τα αμφισβητεί, όπως δεν αμφισβητεί την εξουσία τους, την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αναζητά και σε άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία κλπ) συμμάχους. Επομένως είναι με τους κεφαλαιοκράτες. Στη δική τους ανάπτυξη εγκλωβίζει το λαό, με φρούδες ελπίδες ότι απ' αυτήν θα ανακουφιστεί. Να γιατί είναι επικίνδυνο το κάλεσμά του για κοινωνική συμμαχία εργατών, μεσαίων στρωμάτων αγροτών κλπ με αντινεοφιλελεύθερο περιεχόμενο. Επειδή ακριβώς αυτό το περιεχόμενο, το οποίο απέχει ακόμη και απ' αυτό της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή είναι η πολιτική διαχείρισης του Ομπάμα, όπως οι ίδιοι λένε, είναι εχθρικό για το λαό. Να γιατί μόνον η αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη είναι διέξοδος για το λαό. Να γιατί χρειάζεται λαϊκή συμμαχία κόντρα στα μονοπώλια και όχι στα παραδοσιακά τους κόμματα. Οχι αλλαγή κυβέρνησης, αλλά εργατική, λαϊκή εξουσία.