Γρηγοριάδης Κώστας

***

Ο Θ. Παφίλης, υποψήφιος υπερνομάρχης, έκανε δηλώσεις για τα ναρκωτικά. Τις θάψατε TV! Τι έπρεπε να κάνει; Να βαφτίσει κανένα παιδάκι, όπως ο Παπουτσής και η Ντόρα, για να τον προβάλετε; Σχέδιο...

***

«Πέστε μας τι είδατε;», ρωτούσε η Στεφανίδου τον παπά, που έβγαλε τα ράσα, επειδή ήθελαν άλλοι παπάδες να τον βιάσουν, και εκείνος βγήκε στης Στεφανίδου, για να περιγράψει κατά γράμμα τις σκηνές, όπου παπάδες τριγύριζαν ένα νεαρό!...

***

Τα δάκρυα σταμάτησαν να τρέχουν από το ένα μάτι της Παναγίας, εκεί στη Χαλκιδική...

***

Για κόσμο δίχως ναρκωτικά μίλησε ο Ανάν! Σαν αισιόδοξος μίλησε ο Ανάν! Ισως επειδή ο ΟΗΕ στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.

***

Ανωμερίτη (προβοκάτορα υπουργό - «όπλα οι ναυτεργάτες»!): Γιατί κάθε απόφαση έχει πολιτικό κόστος; Αν, δηλαδή, η κυβέρνηση ήταν με τους ναυτεργάτες και όχι με τους εφοπλιστές, όπως είναι, τι κόστος θα είχε;

***

Στεφανόπουλο (Πρόεδρο Δημοκρατίας): Οι μπολσεβίκοι εξόρισαν Ελληνες (κάποιους τέλος πάντων) στο Καζαxστάν; Γιατί συνέβη αυτό, αφού, όπως λέτε, συνέβη; Λόγω ανθελληνισμού; `Η επειδή κάποιοι από αυτούς τους Ελληνες ήσαν σαν τον Βενιζέλο και τον Πλαστήρα, που έστειλαν στρατό να χτυπήσει τους μπολσεβίκους; Και δεν έκαναν καλά οι μπολσεβίκοι, που τους κυνήγησαν; Αλλά, έτσι, γράφεται η ιστορία, κύριε Πρόεδρε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μιχάλης Βιολάρης (γνωστός παλιός τραγουδιστής), που μια θαυμάστριά του, του κάνει τη ζωή πατίνι! Κι εκείνος, για να ξεδώσει, βγήκε στα κανάλια να πει τον πόνο του! Μαζί του και η θαυμάστρια, που δήλωσε ως ιδιότητα «θαυμάστρια Μιχ. Βιολάρη»! Ημαρτον...

***

Παπουτσή: Σε έτσουξε η θέση του ΚΚΕ για τον β΄ γύρο; Δεν πειράζει! Περαστικά σου...

***

Παπουτσή: Αφού απολογείσαι, ότι δεν είσαι ίδιος με την Ντόρα, τότε βγες και δήλωσε ότι τάσσεσαι κατά της μερικής απασχόλησης, κατά της φορολογίας του λαού, κατά της δημοτικής αστυνομίας, και λοιπά κατά! Αλλιώς, ίδιoς είσαι...

***

Οι «8» στον Καναδά θα συζητήσουν (συζήτησαν) και για την τρομοκρατία; Φυσικό! Είναι οι πιο αρμόδιοι να το κάνουν...

***

Κοντεύει να παντρευτεί και η Αλεξία, η άλλη κόρη του Κοκού - Γλύξμπουργκ! Καιρός της να αποκατασταθεί «με τον εκλεκτό της καρδιάς της», που είπε και το ΣΤΑΡ, κατασυγκινημένο...

***

Μέχρι και προτομές έφτιαξαν στη Ν. Κορέα! Του προπονητή της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου! Και καλά εκείνοι που τις έφτιαξαν! Ξέρουν τι κάνουν! Ομως, εκείνοι οι αλλόφρονες που πανηγυρίζουν, δεν έχουν καταλάβει ακόμη, ότι το άγαλμα θά 'πρεπε να ανήκει στους διαιτητές, αφού χάρη σ' αυτούς μια ομάδα διακρίθηκε τόσο;

***

Αντε αγαπητοί μου τηλέπαθοι, γεια σας και χαρά σας και για σήμερα μέχρι αύριο το πρωί, με πολλές καινούριες «ειδήσεις»... καναλάτες!

Γρηγοριάδης Κώστας

Μια γεύση πήραμε, όσοι βρεθήκαμε τη μέρα εκείνη στο πειραϊκό λιμάνι, μάρτυρες της δολοφονικής επίθεσης ενάντια στους απεργούς ναυτεργάτες και σ' όσους τους συμπαραστέκονταν.

Ποια μάνα γέννησε εκείνο το κουρεμένο «βατράχι» με τη στολή της παραλλαγής, που πάταγε στην κοιλιά με τις μπότες του την ανυπεράσπιστη νεολαίισσα; Και ποιοι ήταν αυτοί οι «τζάμπα μάγκες», που χτυπούσαν μέσα στο ασθενοφόρο τους τραυματίες νεολαίους;

Εφυγαν ντροπιασμένοι, «νικητές» μιας άνισης μάχης, αυτοί με τα πιστόλια, τα γκλομπς, τις σιδερένιες γροθιές, τις χειροπέδες και τα πλωτά περιπολικά, έτοιμα να εκτοξεύσουν θαλασσινό νερό στους απεργούς, κι οι άλλοι πάνω στους καταπέλτες με το κεφάλι ψηλά, με πολλή ψυχή και πολλή πίστη και με ανίκητο όπλο το δίκιο, αυτό που δίνει δύναμη, που το νιώθει μόνον αυτός που αγωνίζεται.

Είναι κι αυτό ένα κεφάλαιο στις μεθόδους εκπαίδευσης, που αποβλέπει στην «αναπτέρωση» του ηθικού. Η μέθοδος δηλαδή να βλέπει ο εκπαιδευόμενος μέσα κι από το τραγούδι τον εχθρό - όποιος κι αν είναι αυτός - πρέπει να πούμε ότι δεν είναι καινούρια.

Βέβαια, το περιεχόμενο των τραγουδιών στο στρατό, στα σώματα ασφαλείας και ειδικότερα στους βατραχανθρώπους, στις ειδικές δυνάμεις του στρατού ξηράς, αλλάζει από εποχή σε εποχή. Τώρα με την καθιέρωση του μπερέ, το τραγούδι που μαθαίνουν στους εκπαιδευόμενους κοιτώντας προς ανατολή μεριά, είναι το εξής:

«Θα τον καρφώσω τον μπερέ

εκεί ψηλά στο μιναρέ...».

Κοιτώντας προς δυσμάς το τραγούδι αλλάζει:

«Θα φτιάξω ρούχο από δέρμα σκοπιανό

και θα βάψω το σπίτι από αίμα τούρκικο...».

Παλιότερα της μόδας στο στρατό ήταν αυτό που έδειχνε προς Βορρά...

«Τι ζητούν οι Βούλγαροι, τι ζητούν οι βάρβαροι

στα ελληνικά βουνά, έξω Βουλγαριά ουστ!

Θράκη και Μακεδονία δε θα δείτε πια...».

Οταν μας πήγαν στην Κορέα, για τα συμφέροντα των Αμερικανών, οι σμηνίτες της Ελληνικής Αεροπορικής Μοίρας, ήταν υποχρεωμένοι να τραγουδάνε:

«... Και το σμήνος που επήγε στην Κορέα,

πολεμούσε για τα ιδανικά

κι είχε βάψει τους κίτρινους μ' αίμα

δείχνοντάς τους τι θα πει ελευθεριά...».

Ε, τώρα αν συμπληρώναμε το τι τραγουδάνε οι στρατιώτες του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Σώματος στο Αφγανιστάν, δε θα προσθέταμε τίποτα το ιδιαίτερο. Απλά θα επιβεβαιωνόταν ο τίτλος μας:

«Τραγουδάνε το... εμβατήριο που τους μάθανε να λένε...».