Associated Press

Η Ιντιφάντα είναι εδώ...

Η ίδια αλυσίδα, η ίδια ιεραρχία, λειτούργησε και στο θέμα του Τείχους. Εύκολα. Φιλικά. Ο «Φράκτης διαχωρισμού», δήλωσε ο Σαρόν, δε θα συμπεριλάβει τον οικισμό που φέρει το όνομά του -τον Αριέλ - και δε θα επεκταθεί βαθύτερα μέσα στα παλαιστινιακά εδάφη. Ο Λαντάου σημειώνει τις δύο υπερατλαντικές εντολές, για να επισημάνει το «υπαρξιακό δίλημμα» του Σαρόν: δεν είναι σε θέση να συγκρουστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Λαντάου αναρωτιέται αν το Ισραήλ μπορεί να βγει από το αδιέξοδό του - να «σωθεί». Ισως, λέει, αν οι ΗΠΑ διέτασσαν τον Σαρόν να τερματίσει την κατοχή.

Ακριβώς μετά τρία χρόνια και τρεισήμισι χιλιάδες νεκρούς -επισήμως- μετά την απαρχή της Νέας Ιντιφάντα, δε χρειάζεται να είναι κανείς ιστορικός με ειδικότητα στη Μέση Ανατολή για να ξέρει ότι η Ιστορία δεν κινείται κατ' αυτόν τον τρόπο στην περιοχή. Η Ουάσιγκτον διέταξε το Σαρόν να συγκρατήσει τους κομάντο του, όχι επειδή ο Γιάσερ Αραφάτ είναι ο εκλεγμένος ηγέτης του παλαιστινιακού λαού, ούτε επειδή θέλησε να εμποδίσει την κόλαση βίας, το ολοκαύτωμα που ήθελε ο ηγέτης του Λικούντ. Κάθε άλλο. Το έκανε για να διευκολύνει τη συνέχιση της κατοχής του Ιράκ. Εξάλλου, ήταν οι ΗΠΑ που άφησαν το δρόμο της δολοφονίας Αραφάτ ανοιχτό, εμποδίζοντας το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να περάσει μιαν απόφαση που θα αξίωνε να μην αναλάβει το Ισραήλ δράση κατά του Παλαιστίνιου ηγέτη.

Η αναβολή της δολοφονίας Αραφάτ έγινε υπό αίρεση: οι ΗΠΑ αναζητούν μια παλαιστινιακή κυβέρνηση που θα δεχτεί τους εξευτελιστικούς όρους που θέτει ο Αριέλ Σαρόν και θα συντρίψει τη λαϊκή αντίσταση - «θα πατάξει την τρομοκρατία», όπως το έθεσαν ο Κόλιν Πάουελ και συμφώνησαν ο Κόφι Ανάν, η ΕΕ και η Ρωσία στη Νέα Υόρκη, την Παρασκευή. Ο Αμπού Μάζεν δεν τα κατάφερε. Ο Αχμέντ Κορέι μένει να δοκιμαστεί...

Ο Σαρόν μπορεί να περιμένει. Συνεχίζει τον πόλεμό του κατά των παλαιστινιακών οργανώσεων, τις «στοχευμένες δολοφονίες», τις σφαγές αμάχων, επεκτείνει κι άλλο τους εποικισμούς -παραβιάζοντας αναρίθμητες αποφάσεις του ΟΗΕ - εξακολουθεί να κτίζει το Τείχος του Αίσχους, έχοντας ήδη παγιδεύσει 250.000 Παλαιστίνιους ανάμεσα στο «φράχτη» του και τα πολυβόλα των στρατιωτών του. Αγνοεί το αντιπολεμικό κίνημα που εκφράστηκε με διαδήλωση χιλιάδων στο Τελ Αβίβ αυτήν τη βδομάδα. Οι συνοδοιπόροι του ανέλαβαν να καταχωρήσουν στην Ιστορία της χώρας ως αποστάτες, ως «καρκίνωμα», τους αεροπόρους που επέδειξαν «απειθαρχία», αρνούμενοι να συνεχίσουν τις σφαγές αμάχων στα Κατεχόμενα.

Ο Σαρόν ουδέποτε έκρυψε τον τρόπο που σκέπτεται. Το Δεκέμβρη του 1982 είχε πει στον Αμος Οζ, με τον απερίγραπτο κυνισμό, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του (μιλώντας για την έρευνα σε βάρος του για τις σφαγές στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα του Λιβάνου): «Δε με νοιάζει, αφού τελειώσουν όλα, αν με πάτε σε μια δίκη της Νυρεμβέργης και με φυλακίσετε ισόβια. Κρεμάστε με αν θέλετε, ως εγκληματία πολέμου. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνετε είναι ότι η βρώμικη δουλιά του Σιωνισμού δεν έχει τελειώσει ακόμα. Κάθε άλλο».

Αν κάτι μπορεί να σταματήσει τον Σαρόν, αυτό δεν είναι ένα νεύμα προς την κυρία Ράις. Είναι η αντίσταση των Παλαιστίνιων και των Ισραηλινών...

«Τις τελευταίες βδομάδες έχει ξεσπάσει ένα νέο κύμα δολοφονιών, απειλών, διά βίας εκτοπισμών και νομιμοποίησης της αδικίας, μαζικών αυθαιρεσιών κατά μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κολομβίας και της Πατριωτικής Ενωσης», καταγγέλλεται σε επιστολή του Γενικού Γραμματέα του ΚΚ Κολομβίας, Χάιμε Καϊσέδο και του Εθνικού Προέδρου της Πατριωτικής Ενωσης Μάριο Ουπεγκουί, προς τον αντιπρόεδρο της Δημοκρατίας της Κολομβίας, Φρανσίσκο Σάντος.

«Στη Ναταγκάιμα, στα τέλη του Ιούλη, δολοφονήθηκε ο σύμβουλος και εκπρόσωπος του ΚΚ Κολομβίας στην Τολίμα, Αλμπέρτο Μάρκες. Δολοφονήθηκαν οι ηγέτες της κοινότητας της Κουκούτα, Λουίς Ρολόν τον Ιούλη και Σαλατιέλ Μαρτίνες στις 5 Σεπτέμβρη. Ο συνδικαλιστής Χοσέ Ντέλιο Μπεντόγια Αλβάρες, στις 16 του Ιούλη στη Σάντα Μπάρμπαρα της επαρχίας της Αντιόκια και ο Ρεϊνάλντο Περδόμο στο Βιγιαβισέντο, στις 12 Αυγούστου.

Μόλις τον περασμένο Ιούνη είχε δολοφονηθεί ο πρώην δήμαρχος με την Πατριωτική Ενωση στην πόλη Τίμπου, Τίρσο Βέλες, ενώ στις 31 Μάρτη, βίαια αφαιρέθηκε η ζωή του Χοσέ Εφρέμ Ραμίρες, στη Σουπία, στην επαρχία Κάλδα.

Παρότι βρίσκονταν στο πρόγραμμα προστασίας της κυβέρνησης ο Γκαμπριέλ Ανχελ Καταρχένα, ηγέτης της κοινότητας ιθαγενών Κανιάμομο Λομαπριέτα, δολοφονήθηκε στην εθνική οδό Σουπία - Ριοσούσιο μαζί με τους επίσης ιθαγενείς ακτιβιστές Ούγο Ταπάσκο Γκερέρο, Ντιέγκο Σουάρες και Φάμπιο Ερνάν Ταπάσκο, ενώ ακόμη τέσσερις ιθαγενείς που τελικά επιβίωσαν της δολοφονικής επίθεσης κατήγγειλαν τη δράση των παραστρατιωτικών στη Βιότα, δήμο που γνωρίζει μεγάλη δράση και ανάπτυξη το ΚΚ Κολομβίας.

Οι απειλές που δέχτηκαν εκ μέρους παραστρατιωτικών οργανώσεων καθηγητές πανεπιστημίου και φοιτητές, στην Κούκουτα και στην Παμπλόνα τους υποχρέωσαν σε αναγκαστικό εκτοπισμό. Ειδικά, η ηγεσία της τοπικής οργάνωσης της Κούκουτα εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη. Στην Αράουκα, εξαιτίας του τεράστιου κύματος καταστολής και βίας οι υποψήφιοι του ΚΚ Κολομβίας και της Πατριωτικής Ενωσης δεν μπορούν να εγγραφούν, προκειμένου να λάβουν μέρος στις εκλογές της 26ης του Οκτώβρη. Στην επαρχία της Τολίμα και ειδικότερα στις πόλεις Κογάιμα, Ναταγκάιμα υπάρχουν εκατοντάδες πρόσφυγες. Στο Κάλι, υπάρχουν συνεχείς απειλές από τους παραστρατιωτικούς του Μπλοκ Καλίμα προς όλα τα μέλη της λίστας της Επιτροπής για ένα Πολιτικό και Κοινωνικό Μέτωπο.

Εχουν δημοσιοποιηθεί οι πληροφορίες για τα σχέδια δολοφονίας κατά του βουλευτή Γουίλσον Μπόρχα και του διευθυντή της εβδομαδιαίας εφημερίδας VOZ, Κάρλος Λοσάνο και άλλων γνωστών στελεχών του ΚΚ Κολομβίας.

Στην Τολίμα, στην Κουντιναμάρκα, στην Κακετά, στη Μέτα, στο Σανταντέρ, στο Νόρτε ντε Σανταντέρ, στην Αράουκα, στην Μπογκοτά και στο Ναρίνιο γίνονται αθρόες συλλήψεις ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτα ή το ξημέρωμα, ενώ ο τύπος κάνει λόγο για δεκάδες συλλήψεις "τρομοκρατών" παρότι στην πλειοψηφία τους αυτοί οι άνθρωποι αφήνονται μετά από μερικές ώρες ελεύθεροι»... Και ο κατάλογος των αυθαιρεσιών, της καταστολής, της καταπίεσης, των συλλήψεων, όπως αυτής του πρώην δημάρχου της Καρθαγένα και άλλων 115 ανθρώπων... και των χιλιάδων συλληφθέντων χωρίς λόγο και αιτία στις πόλεις Σούκρε, Μπολίβαρ, Αράουκα, Κουντιναμάρκα, Τολίμα, Βάγιε δελ Κάουκα, που πολλές φορές κρατούνται μέχρι και έξι μήνες, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί ποτέ καμία κατηγορία και φυσικά παραβιάζοντας όλα τα δικαιώματα, ανθρώπινα, κοινωνικά, πολιτικά, που χαίρει κάποιος. Η έξοδος των κατοίκων των περιοχών συνεχίζεται με την άφιξη των παραστρατιωτικών ομάδων. Στα Πανεπιστήμια φοιτητές, εκπαιδευτικοί και προσωπικό ζουν στη σκιά των απειλών των παραστρατιωτικών.

Η ασφάλεια που διατείνεται η κυβέρνηση του Αλβαρο Ουρίμπε Βέλες, σημαίνει εκτοπισμό και διωγμό όλων των πολιτικών και λαϊκών οργανώσεων.

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας και η Πατριωτική Ενωση αποφάσισαν να καταγγείλουν ενώπιον της Διεθνούς Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τη στάση της κυβέρνησης και την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και να απαιτήσουν την άμεση λήψη μέτρων προστασίας»... και η επιστολή καταλήγει «Απαιτούμε την προστασία, τη στιγμή που αντιστεκόμαστε στις απειλές των παραστρατιωτικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση»...