Πώς άραγε μπορεί να ξεχάσει κανείς, ότι ο πρόσφατος πολύ ισχυρός σεισμός στο Ελ Σαλβαδόρ, που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες κατοίκους, δε θα είχε τόσο τραγικές συνέπειες, παρά το μεγάλο μέγεθός του, εάν δεν είχε γίνει η αποψίλωση των δασών και δεν υπήρχαν οι -τουλάχιστον- ανασφαλείς παραγκουπόλεις των φτωχών; Τα βουνά κίνησαν και πλάκωσαν πόλεις και χωριά και δεν άνοιξε η γη να τους καταπιεί...

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις πλημμύρες στην Κεντρική Αμερική το 1998 και την ανείπωτη καταστροφή που προκάλεσαν; Την ένταση και την αλλοίωση του φαινομένου Ελ Νίνιο.

Ο κατάλογος των φυσικών καταστροφών, είναι ατελείωτος και θα παραμείνει ανοιχτός. Θα παραμείνει όσο καταγράφονται περιστατικά τραγικά, που δεν τα χωρά ο νους του ανθρώπου. Οπως η ξηρασία που πλήττει αυτό το διάστημα την Ονδούρα. Σύμφωνα με τους κύκλους της φύσης, η περίοδος των βροχών για τις χώρες της Κεντρικής Αμερικής ξεκινά το Μάη. Ομως, έχουν περάσει τρεις μήνες κοντά, και ούτε μία στάλα βροχής δεν έπεσε στη διψασμένη γη της Ονδούρας. Η κυβέρνηση κήρυξε τη βδομάδα που πέρασε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οπως αναφέρει η ανακοίνωση της κυβέρνησης ήδη έχει αρχίσει η αποστολή τροφίμων στις οκτώ επαρχίες, που περισσότερο έχουν πληγεί και περισσότεροι από 20.000 αγρότες όχι μόνο είδαν τις καλλιέργειές τους να καταστρέφονται αλλά και να αντιμετωπίζουν πια το φάσμα της πείνας. Τόσο αυτοί όσο και οι πολυμελείς οικογένειές τους, που το πενιχρό εισόδημά τους στηρίζεται αποκλειστικά στη μικρή αγροτική παραγωγή καλαμποκιού και φασολιών.

Παράλληλα, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού του ΟΗΕ, υπολογίζεται ότι η ξηρασία που πλήττει τις περισσότερες χώρες της Κεντρικής Αμερικής, εκτός της Ονδούρας, θα έχει ως αποτέλεσμα να οξυνθεί η έλλειψη τροφίμων και να δημιουργηθεί κρίση, που θα επηρεάσει πάνω από ένα εκατομμύρια ανθρώπους, με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις. Ηδη η ξηρασία που πλήττει την περιοχή είναι η χειρότερη από του 1997 και οι φόβοι εντείνονται για τη συνέχεια του δράματος, αφού μετά από την εκτεταμένη ξηρασία, που μάλλον αποδίδεται στο φαινόμενο Ελ Νίνιο, θα έρθουν πλημμύρες. Ισως...

Εν τω μεταξύ, με την παραγωγή τους να έχει καταστραφεί και την έλλειψη τροφίμων, οι κάτοικοι πωλούν τα λιγοστά ζώα που μπορούν να έχουν στην κατοχή τους για να εξασφαλίσουν χρήματα και να αγοράσουν τρόφιμα. Οταν και αυτά τελειώσουν, πολλοί παίρνουν το δρόμο για την πρωτεύουσα ή άλλες μεγάλες πόλεις, αναζητώντας εργασία, ενώ τα παιδιά καταλήγουν να ζητιανεύουν...

Ανάλογο, αλλά όχι τόσο τραγικό ακόμη, είναι και το σκηνικό που επικρατεί στη Νικαράγουα και το Ελ Σαλβαδόρ, όπου οι αρχές αναμένεται από μέρα σε μέρα να κηρύξουν τις χώρες σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, καθώς ούτε και εκεί έχει αρχίσει η εξάμηνη περίοδος των βροχών. Στο Ελ Σαλβαδόρ, η κυβέρνηση ήδη έχει θέσει σε εφαρμογή το πρόγραμμα ανακούφισης των αγροτών των ανατολικών περιοχών, που μαστίζονται κυρίως από την ξηρασία.

Στη Νικαράγουα, η κατάσταση είναι παρόμοια, αλλά επιδεινώνεται από την κρίση μετά την κατάρρευση πολλών καφεφυτειών, εξαιτίας της δραματικής μείωσης της τιμής πώλησης του προΙόντος, καθώς και από την οικονομική δίνη στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, εξαιτίας του υπέρογκου εξωτερικού χρέους. Αυτό έχει προκαλέσει την έξοδο των αγροτών προς τις πόλεις ακόμη και τη μετανάστευση προς βορρά. Μόνο και μόνο για την αναζήτηση τροφής!

ΑΓΚΥΡΑ.-

Δεν είναι μόνο οι φτωχοδιάβολοι των τουρκικών μεγαλουπόλεων που στενάζουν κάτω από την τυραννία της οικονομικής κρίσης, της απώλειας 50% της αξίας της τουρκικής λίρας, της κατρακύλας των μισθών, του πληθωρισμού, των δεκάδων χιλιάδων απολύσεων, της ελεύθερης πτώσης της αξίας των τραπεζικών καταθέσεων, της κυβερνητικής δυσπραγίας και των φιρμανιών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Πέρα από τους κλοσάρ της Κωνσταντινούπολης, τους λιανοπωλητές που μειώνουν τις τιμές 50% και πάλι δε βλέπουν πελάτες, το πρόβλημα παρασύρει στη δίνη του και εκείνους που, ως πέρυσι, ήλπιζαν στην ταξική κινητικότητα - τη «μέση τάξη» της Τουρκίας. Λογιστές και οικονομολόγοι ζητούν χειρωνακτικές δουλιές. Μεταφράστριες και φιλόλογοι συρρέουν σε γραφεία εργασίας που ζητούν καθαρίστριες. Οι οικογένειες, βέβαια, που αντέχουν ακόμα στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία: Η Σιμπέλ ξόδεψε αυτό το μήνα 340 δολάρια, το 40% του οικογενειακού προϋπολογισμού της, για τα έξοδα του ιδιωτικού σχολείου όπου πάει η κόρη της. «Κάνουμε μια επένδυση για το μέλλον», λέει. «Αλλά πώς να επενδύσεις όταν δεν έχεις χρήματα και δεν ξέρεις τι θα σου κάνει η οικονομία αύριο;».

Για εκείνους, βέβαια, που ζουν με τον κατώτατο μισθό, τέτοιες πολυτέλειες μοιάζουν με όνειρα ...θερινής νυκτός. Ο Μεμέτ, δάσκαλος σε δημόσιο σχολείο, έχει μαθητές των οποίων οι γονείς δεν αντέχουν όχι το κόστος των βιβλίων, αλλά ούτε αυτό μιας ποδιάς. «Αν μπορώ να τους βοηθήσω να αγοράσουν βιβλία, το κάνω. Και για τα ρούχα τούς στέλνω σε ένα φίλο μου. Απλά τους τα χαρίζει». Τα σχολεία βρίσκονται σε τέτοια απελπισία που ζητούν από τους γονείς χρήματα για να αγοράσουν τα αναγκαία - βιβλία, θρανία, κιμωλίες.

Ο τουρκικός Τύπος, πάντως, αντιμετωπίζει την κρίση με βάση το αξίωμα Ντερβίς. Ο υπερυπουργός Οικονομικών και Μεσσίας της Τουρκικής Οικονομίας Κεμάλ Ντερβίς τις δύο τελευταίες ημέρες είχε συναντήσεις τον Στάνλεϊ Φίσερ του ΔΝΤ, από τον οποίο ζήτησε «χαλάρωση» κάποιων παραμέτρων του προγράμματος δανειοδότησης 15,7 δισ. δολαρίων. Ο Φίσερ χαμογέλασε, δείχνοντας τα κοφτερά του δόντια και ο Ντερβίς υποκλίθηκε στην ανωτερότητα των... επιχειρημάτων του. «Ο Ντερβίς άρχισε τα μαγικά του κόλπα», και «η ανάκαμψη άρχισε» σχολίασε ο... αντικειμενικός, πάνω απ' όλα, τουρκικός Τύπος.