Το «θερμό κλίμα» συμμάχων ιμπεριαλιστών δεν κρύβει τις αντιθέσεις

Εντούτοις η σημασία της δεν αφορά μόνο την εγχώρια κατανάλωση.

Καταρχήν η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση διατάραξε το στάτους κβο που είχε επιβληθεί μετά το 1991 και τον πρώτο πόλεμο του Ιράκ: Οι ΗΠΑ είναι ένα από τα τρία μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ξεπερνά οποιαδήποτε άλλη δύναμη από την άποψη της στρατιωτικής της κυριαρχίας, η οποία εξαπλώνεται γρήγορα, και γενικώς μπορεί να βασίζεται στην υποστήριξη της δεύτερης ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης, της Ευρώπης ή της Ιαπωνίας. Ωστόσο, η συνεχώς φθίνουσα πορεία των ΗΠΑ, αλλά και των υπολοίπων ισχυρά ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, εν μέσω κρίσης, σε αντίθεση με την ανάδυση της Κίνας ως «υπερδύναμης» και δευτερευόντως της Ρωσίας, της Ινδίας και της Βραζιλίας ως «μεγάλων παικτών» στην παγκόσμια σκακιέρα, δημιουργεί νέα δεδομένα.

Ο Σαρκοζί έτσι αναρωτήθηκε δημόσια, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου που έδωσε με τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα στο Λευκό Οίκο μετά τη συνάντησή τους και τις συνομιλίες τους: «Γιατί είναι τόσο εύκολο για μας να συνεργαστούμε με τις ΗΠΑ;» και απάντησε «γιατί όταν ο πρόεδρος Ομπάμα λέει κάτι, κρατάει το λόγο του. Ο λόγος του είναι δέσμευση». Πρόσθεσε ότι υπάρχει απόλυτη ταύτιση στο ζήτημα της ενίσχυσης των πιέσεων προς το Ιράν και στην απόρριψη του εμπορικού προστατευτισμού ως προϋπόθεσης για την επίτευξη του στόχου της παγκόσμιας «οικονομικής ανάκαμψης», για την οποία εργάζονται από «κοινού και εντατικά» και κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος όσον αφορά την κλιματική αλλαγή και την «πράσινη οικονομία». Επίσης ο Νικολά Σαρκοζί τόνισε ότι ο ίδιος βρίσκεται σε συνεχή διαβούλευση με τον Αμερικανό πρόεδρο για πληθώρα ζητημάτων, από την επανέναρξη του διαλόγου μεταξύ Γαλλίας και Συρίας μέχρι τις γαλλορωσικές σχέσεις.

Η αβρότητα δεν έλειψε από την πλευρά του οικοδεσπότη Μπάρακ Ομπάμα καθώς λίγο πριν τη συνάντηση των δύο ηγετών, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ρόμπερτ Γκιμπς προϊδέασε ότι ο πρόεδρος Ομπάμα δε θα ζητήσει από τον Γάλλο ομόλογό του να ενισχύσει το γαλλικό στρατιωτικό σώμα στο Αφγανιστάν, «αν και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα μιλήσουν για τη γαλλική συμβολή στη διεθνή δύναμη στο Αφγανιστάν». Ο λόγος απλός: Η ενίσχυση των γαλλικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων, κάτι που θα έφερνε σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τον πρόεδρο Σαρκοζί σε μία στιγμή που η δημοτικότητά του βρίσκεται στο ναδίρ της.

Δεν έλειψαν και οι «μεγαλοστομίες» εκ μέρους του προέδρου Μπάρακ Ομπάμα, κάνοντας λόγο περί «θαυμασμού» της «μνημειώδους ενεργητικότητας» του Γάλλου πρόεδρου και κυρίως της «εκπληκτικής ηγετικής του ικανότητας» στα ζητήματα της οικονομίας, του περιβάλλοντος, αλλά και του «ιστορικού βήματος» που πραγματοποίησε ο Σαρκοζί, επαναφέροντας τη Γαλλία στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Σε αυτό το κλίμα θα πρέπει να προστεθούν δύο επίσης γεγονότα: Η ομιλία του Νικολά Σαρκοζί στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης την προηγούμενη ημέρα, όπου κάλεσε τον πρόεδρο των ΗΠΑ «να ακούσει την Ευρώπη» για τη ρύθμιση των αγορών και τη «σωτηρία του καπιταλισμού μέσα από ένα νέο διεθνές σύστημα, που θα του θέτει κανόνες», αλλά και η δημοσιοποίηση της επιστολής προς τους ηγέτες της G20, που υπογράφουν εκτός των Ομπάμα και Σαρκοζί ο Νοτιοκορεάτης πρόεδρος Λι Μιουνγκ-Μπακ και οι πρωθυπουργοί της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν και του Καναδά Στίβεν Χάρπερ, όπου καλούν τους ομολόγους τους να συντονίσουν τις οικονομικές πολιτικές τους υπό το σκεπτικό ότι η παγκόσμια οικονομία παραμένει «εύθραυστη».

Η δημοσιοποίηση της επιστολής δεν έγινε τυχαία την παραμονή της συνάντησης των δύο ηγετών. Αυτό εκτός των άλλων δείχνει ότι οι συμμαχίες είναι υπό συνεχή διαμόρφωση και πάνε παράλληλα με τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.

Αργά αλλά σταθερά συνεχίζει ο Κονγκολέζος πρόεδρος Τζόζεφ Καμπίλα τα στρατηγικά ανοίγματα προς την περιοχή της ΝΑ Ασίας καθώς διαπιστώνει πως η χώρα του τα τελευταία λίγα χρόνια προσελκύει το ενδιαφέρον ξένων δυνάμεων μολονότι δεν κατασιγάζει η κατά καιρούς ανάφλεξη της βίας στο ΒΑ τμήμα της χώρας...

Στα μέσα της περασμένης βδομάδας ο πρόεδρος της ΛΔ Κονγκό ολοκλήρωσε τετραήμερη περιοδεία στη Νότια Κορέα, πραγματοποιώντας συνάντηση με τον Νοτιοκορεάτη ομόλογό του Λι Μιουνγκ - Μπακ και σειρά σημαντικών επαφών με τους εκπροσώπους επιχειρηματικών κολοσσών στους τομείς της ενέργειας, των κατασκευαστικών έργων, των υπηρεσιών Υγείας και Παιδείας.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ νοτιοκορεατικών εφημερίδων, ο Καμπίλα συζήτησε με τον Νοτιοκορεάτη ομόλογό του τη συμβολή της Σεούλ σε μία σειρά από μεγάλα κατασκευαστικά έργα, αλλά και τις επενδυτικές ευκαιρίες για την εκμετάλλευση φυσικών πόρων και πηγών. Ο Λι Μιουνγκ Μπακ απ' την πλευρά του διαβεβαίωσε ότι η Σεούλ είναι έτοιμη να μοιραστεί με τη ΛΔ Κονγκό την εμπειρία της στον τομέα της «γρήγορης» καπιταλιστικής ανάπτυξης με «επωφελείς», υποτίθεται, όρους. Κομβικό σημείο αναφοράς στις πολύωρες συνομιλίες που είχε ο Καμπίλα με Νοτιοκορεάτες επιχειρηματίες ήταν η (δύσκολη κατασκευαστικά) δημιουργία λιμανιού στη δυτική περιοχή Μπανανά (εκτιμώμενου κόστους 400.000.000 δολαρίων) όπου σχεδιάζεται να γίνει το νέο ορμητήριο της ΛΔ Κονγκό στις εξαγωγές εμπορευμάτων και πετρελαίου.

Τα παζάρια για το κλείσιμο συμφωνιών για μία σειρά τεράστια κατασκευαστικά έργα δεν τελειώνουν με την ολοκλήρωση της επίσκεψης του Καμπίλα στη Ν. Κορέα, την οποία επισκέφθηκε δεύτερη φορά απ' το 2005. Είναι ενδεικτικό πως νοτιοκορεατικές κατασκευαστικές εταιρείες ανέλαβαν τη δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου μήκους 1.500 χλμ, δύο χρόνια μετά την πρώτη επίσκεψη του Καμπίλα στη Σεούλ...

Με δεδομένο, λοιπόν, τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της χώρας, αλλά και τις σοβαρότατες ανάγκες σε κατασκευαστικά έργα, είναι μάλλον προφανές πως θα ενταθεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια το ενδιαφέρον του μεγάλου ξένου κεφαλαίου και πολλών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων καθώς όλοι «μυρίζονται» κέρδη και επιδιώκουν ένα κομμάτι απ' την περιουσία του κονγκολέζικου λαού.