ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τηλεπάθη

Γρηγοριάδης Κώστας

«Κάποτε ζούσαμε αρμονικά με τους Αλβανούς, ενώ τώρα δεν τολμάμε να βγούμε από τα σπίτια μας», φώναζε στο μικρόφωνο του ΣΤΑΡ μια γυναίκα του Τέτοβο!

Μα ήρθε η «ελεύθερη αγορά», το ΝΑΤΟ της... ελευθερίας, η Ευρωπαϊκή Ενωση των... ελεύθερων πολιτών και των ελεύθερων βομβαρδισμών και σας... απελευθέρωσαν! Και τώρα εισπράττετε την ελευθερία του «ελεύθερου κόσμου»...

Και μη πιο... ελεύθερα...

***

Είδατε τη διαδήλωση, που διοργάνωσαν οι αντιπολεμικές οργανώσεις της Αθήνας για να καταδικάσουν τον ιμπεριαλισμό του ΝΑΤΟ; Τη μετέδωσαν όλα τα κανάλια... Την Τρίτη το βράδυ. Οσοι και όσες δεν την είδατε, αν και βλέπατε δελτία ειδήσεων, θα ήταν επειδή δεν προσέξατε καλά! `Η επειδή δε βλέπετε καλά! `Η, αν και βλέπετε, δεν τη μετέδωσαν, βρε αδελφέ!

***

Μαρία Δαμανάκη: Τη δημοκρατία «μας» και τα μάτια σας! Από τέτοιες θέσεις, όπως και η κυβέρνηση, αντιδράς στο σκοταδισμό! Μα αυτές οι θέσεις σας δεν είναι αναχρονισμός; Μόνο του Χριστόδουλου είναι; Ο κοσμοπολιτισμός σας (και σένα και του ΣΥΝ) είναι η μία όψη του αντιδραστικού νομίσματος. Στην άλλη φωτογραφίζεται ο έτερος σκοταδισμός, που με τον τρόπο που χειρίζεστε το ζήτημα και με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιείτε τον ενισχύετε και τον τροφοδοτείτε...

***

Γρηγοριάδης Κώστας

Στο Ευρωδικαστήριο θα πας, κύριε Χριστόδουλε; Σ' αυτούς της «παγκοσμιοποίησης», τους ισοπεδωτές των εθνικών χαρακτηριστικών και τα λοιπά και τα λοιπά, που λες σε κάθε ομιλία σου; Μ' αυτούς πας να βρεις άκρη; Τους ολετήρες;

Λάθος ερωτήσεις κάνω! Ιμπεριαλιστές λέγονται. Κοσμοπολίτες! Και αυτοί ταιριάζουν καλά με τους σκοταδιστές. Γι' αυτό, εκ μέρους σου, καλά κάνεις που πηγαίνεις. Εστω κι αν απορρίψουν το αίτημα για δημοψήφισμα...

***

Τζαννετάκον: Ο αντικομμουνισμός σου (ΑΛΦΑ) σε έσπρωξε να ταυτίσεις τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας με την Ελλάδα που είπε ο Χριστόδουλος: Θρησκευτική (ή κάτι τέτοιο) Ελληνική Δημοκρατία!!! Εβαλες, δηλαδή, μαζί, τα σώβρακα με τις γραβάτες! Σπολλάτη σου...

***

Ναυπάκτου Ιερόθεον: Είπες (κι εσύ στον ΑΛΦΑ), ότι θα είναι άλλο θέμα η κατάργηση του θρησκεύματος στην ευρωπαϊκή ταυτότητα, όταν αυτή θα εκδοθεί: Τότε, γιατί φωνάζετε που καταργείται τώρα; Κι εσείς και η ΝΔ... Ποιο είναι το άλλο θέμα; Το ίδιο κι απαράλλαχτο είναι...

***

Πάρκετ ή Πέρκερ λέγεται η Καμίλα; Πάντως, ο Κάρολος δεν τη συνόδεψε στην Κέρκυρα, κι ο Ευαγγελάτος εισέπραξε την αρνητική απάντηση του ρεπόρτερ, στο αγωνιώδες του ερώτημα: «Τη συνοδεύει ο Κάρολος;».

Κρίμα! Κάτι έσπασε μέσα μας...

***

Εναν μήνα, λένε, κάνει διακοπές ο Μπους και πολλοί τον κατηγόρησαν, επειδή, λένε, παραμέλησε την οικονομία! Δεν είμαστε καθόλου καλά! Λες κι ο Μπους κατευθύνει την οικονομία, που δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα! Ας τον αφήσουν να παίξει με τα αυτοκινητάκια! Αλλοι κουμαντάρουν την κατάσταση και αυτοί πρέπει να μπουν στο στόχαστρο! Ο Μπους απλώς τους εκφράζει. Τον ανέβασαν, αύριο θα τον ρίξουν, αν τον βαρεθούν...

***

Θαύματα! Θαύματα! Θαύματα! Θαύματα! Θαύματα! Θαύματα! Θαύματα! Θαύματα!

Γρηγοριάδης Κώστας

Τι θαύμα περνάμε, χάρη στα θαύματα...

***

Τέλος οι διακοπές και για τη Γιάννα! Από σήμερα, πάλι στον αγώνα για το μεροκάματο...

***

Σε λίγες μέρες καταφθάνουν τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ! Τρεις του Σεπτέμβρη, ντε! Τι έχουν να δουν τα μάτια μας! Κυρίως τον Αντρέα, βεβαίως, αλλά και τα... ιστορικά στελέχη! Και τον Σημίτη, φυσικά, που πήρε ένα... καλό ΠΑΣΟΚ και το 'κανε... κακό!

Ρέστα δίνει ο Αντρίκος, υποθέτω, ενώ θα δούμε και τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Β΄! Οχι τον Γιωργάκη, τον άλλο, τον Αντρέα τ' αδελφάκι, το μικρό..

Τι έχουμε να (ξανα)τραβήξουμε...

***

Αντε, αγαπητοί μου τηλέπαθοι, γεια σας και για σήμερα. Κι αν δείτε κάνα όνειρο για το πού ακριβώς βρίσκεται η εικόνα (της Λουκίας) πάρτε τον Αγιο Φθιώτιδος κι ενημερώστε τον. Γιατί έτσι που πάει θα σκάψει όλη την παραλία του Μώλου...

Associated Press

ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ

Κινητοποίηση αγροτών

Χιλιάδες αγρότες απ' όλα τα μέρη της Νικαράγουας ξεκίνησαν μια πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης για τις αγροτικές τιμές και την ανεργία. Βρίσκονται τώρα 37 χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα Μανάγκουα και είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν.

Με αφορμή μια φωτογραφία

Βρίσκομαι αντιμέτωπος με μια φωτογραφία. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Μια φωτογραφία μόνο. Απεικονίζει ένα νέο στην άσφαλτο, πεσμένο. Τα αίματα έχουν πλημμυρίσει την πίσσα. Ο αιμόφυρτος βρίσκεται κλεισμένος από έναν κλοιό αστυνομικών - ακόμα και νεκρό τον φοβούνται. Ισως να μη φοβούνται τον ίδιο. Μπορεί και τα ιδανικά τα οποία αυτός ο νέος αντιπροσωπεύει να μην είναι αυτά που οι σημερινοί ηγέτες τρέμουν, όμως ξέρουν καλά - πολύ καλά - πως το τέλος τους έρχεται. Και αυτό ακριβώς φοβούνται. Θέλουν να έχουν ακόμη τον πρώτο λόγο. Και θα τον έχουν για αρκετά χρόνια. Γνωρίζουν όμως ότι δε θα τον έχουν για πάντα.

Το βράδυ έρχεται μετά από μια κουραστική ημέρα. Ανοίγω ένα βιβλίο να διαβάσω. Οι γραμμές κάνουν «κύματα». Ούτε μια σειρά δεν μπορώ να αντικρίσω. Ολο το βιβλίο έχει μετατραπεί σε αυτή τη φωτογραφία. Κοιτάω στα δεξιά μου, όπου και υπάρχει κρεμασμένη μια φωτογραφία του Τσε. Αν και στέκεται στα πόδια του και γελάει, εγώ τον φαντάζομαι νεκρό. Τον «βλέπω» ξαπλωμένο στο νεκροκρέβατο και σκέφτομαι: «Δεν έχει σημασία ποιος, πού, πότε και γιατί. Σημασία έχει ότι προσπάθησε να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους».

Αφήνω για λίγο τον Τσε και το βιβλίο που επιχείρησα να κοιτάξω. Χαζεύω για λίγο τα βιβλία μου και τότε το μάτι μου πέφτει σε ένα μυθιστόρημα, γνωστό σε όλους μας: «Η Σιδερένια Φτέρνα». Το παίρνω και το ξεφυλλίζω. Διαβάζω τις πρώτες γραμμές: «Σε εφτακόσια χρόνια από σήμερα...». Φυλλομετράω τα πρώτα και τα τελευταία κεφάλαια. Φαντάζομαι τον Ερνεστ Εβερχαρντ, αυτόν τον ηγέτη της εργατικής τάξης, να κείτεται νεκρός.

Βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει και φαντάζομαι τον εαυτό μου «νεκρό» - όχι τόσο με τη φυσική έννοια του όρου, όσο με την πνευματική ή ακόμα και τη συναισθηματική. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτή η ιδέα. Μα, το ακόμη χειρότερο ήταν ότι δεν ήξερα πώς να ξεφύγω από αυτή. Ο «θάνατος», μου είχε γίνει εμμονή. Νιώθω τις πρώτες ζεστές ακτίνες του ήλιου να καίνε το πρόσωπό μου. Σιγά σιγά, απομακρύνεται αυτή η εμμονή. Οσο ο ήλιος ανεβαίνει, ανακτώ την ψυχραιμία μου και προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια στοιχειώδη τάξη. Πράγμα δύσκολο, ιδιαίτερα δύσκολο, όταν είσαι ψυχικά και συναισθηματικά φορτισμένος. Φτιάχνω έναν καφέ στην προσπάθειά μου να ξυπνήσω. Η μόνη φωνή που αυτή τη στιγμή εμπιστεύομαι. Τι πρέπει να κάνω; Πώς; Γιατί; Δεν ξέρω τι θέλω, χάνω την επαφή με το χώρο και τον χρόνο. Πρέπει όμως να συνέλθω γρήγορα. Οι σκέψεις δε σταματάνε. Και ξαφνικά μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα. Η μοναδική εικόνα: Ο νεαρός διαδηλωτής νεκρός και οι αστυνομικοί γύρω του.

Και μετά σαν μια δίνη τα βλέπω όλα γύρω μου να γυρίζουν. Ολοι οι νεκροί της εργατικής τάξης, όλοι όσοι έδωσαν το αίμα τους για έναν καλύτερο κόσμο, εκατομμύρια άνθρωποι, άλλοι γνωστοί, άλλοι άγνωστοι, όλοι αρχίζουν και γυρίζουν σαν σβούρα στο κεφάλι μου, το οποίο πάει να σπάσει. Και σταματάει στον Εβερχαρντ. Στη «Σιδερένια Φτέρνα». Σαν να μου ήρθε... «επιφοίτηση», είμαι μπροστά στον εαυτό μου. Ο,τι χειρότερο. Να είσαι μόνος απέναντι σε εσένα! Και η «Σιδερένια Φτέρνα» να σε παρακολουθεί. Κάθε σου κίνηση. Κάθε σου σκέψη. Κάθε σου λέξη. Είσαι ήδη «νεκρός», Κώστα, και αν δεν το κατάλαβες στο λέω τώρα. Είσαι «νεκρός», όσο κάθεσαι. Είσαι ζωντανός, όσο πράττεις. Και αν δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, σου λέω, τουλάχιστον το εξής:

«Σεβάσου τη θυσία»! «Στάσου ανήσυχος και ανυπότακτος»!

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ