Η ισραηλινή αστυνομία κάλυψε την πρόκληση των εξτρεμιστών Ισραηλινών εναντίον των Αράβων την περασμένη Τετάρτη

Ο Γάιτ δήλωσε ότι «δεν έχει επιτευχθεί απολύτως καμία πρόοδος» και επέμεινε ότι το Ισραήλ «θα πρέπει να υπαναχωρήσει όσον αφορά στους εποικισμούς, αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει καμία αλλαγή». Από την άλλη, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός δήλωνε, μετά από συνάντηση με τον Αμερικανό γερουσιαστή, επικεφαλής της επιτροπής της Γερουσίας για την ασφάλεια και τις κυβερνητικές υποθέσεις, Τζο Λίμπερμαν, ότι «οι εποικισμοί είναι δευτερεύον θέμα και δε θα επηρεάσει την τελική χάραξη των συνόρων στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής συμφωνίας», μια δήλωση που ερμηνεύτηκε από ορισμένους αναλυτές ως ένδειξη ότι για τον Νετανιάχου είναι ευκολότερο να εκκενώσει εκ των υστέρων τους εποικισμούς, παρά να επιβάλει, στην παρούσα φάση, εποικιστικό μορατόριουμ.

Στο μεταξύ, μια άλλη πληροφορία ανεβάζει το θερμόμετρο. Σύμφωνα με την παναραβική εφημερίδα «Ασαρκ αλ Αουσατ», που επικαλείται Αμερικανούς διπλωμάτες, ΗΠΑ και Ισραήλ συζητούν μυστικά το ενδεχόμενο οριοθέτησης συνόρων ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, τα οποία, σε γενικές γραμμές, θα ακολουθούν τη συνοριογραμμή του 1967, αλλά το Ισραήλ θα έχει το δικαίωμα να διατηρήσει τον έλεγχο επί παλαιστινιακής γης, κυρίως στην ανατολική Ιερουσαλήμ και πέριξ αυτής, μέσα από μίσθωσή της για 40-99 χρόνια!

Σύμφωνα, πάντα, με την εφημερίδα, ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος Αμπάς δεν έχει ενημερωθεί. Εντούτοις, παλαιστινιακές διπλωματικές πηγές υποστήριζαν ότι γνωρίζουν το θέμα. Αντίθετα, το Ισραήλ απέφυγε να σχολιάσει. Αν μη τι άλλο, όμως, έχει ενδιαφέρον ότι ο πρωθυπουργός Νετανιάχου προέβη σε μια νέα δήλωση, σύμφωνα με την οποία «μόνο μέσα από τις άμεσες συνομιλίες με τους Παλαιστινίους μπορεί να εξευρεθεί λύση». Εσπευσε, δε, να προειδοποιήσει ενάντια στις μονομερείς λύσεις, αναφερόμενος στις δεδηλωμένες προθέσεις της Π. Αρχής, με υποστήριξη του Αραβικού Συνδέσμου, να ζητήσουν μονομερή ανακήρυξη ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους από ΟΗΕ και ΗΠΑ.

Το κλίμα εντός Ισραήλ παραμένει εξαιρετικά ηλεκτρισμένο. Εκτός από τις τριβές στους κόλπους της κυβέρνησης συνασπισμού, αλλά και την κοινωνική ένταση που έχει προκαλέσει η προώθηση νομοσχεδίου που ζητά από τους Ισραηλινούς πολίτες να ορκίζονται πίστη «στο εβραϊκό κράτος» (κάτι που εξόργισε τόσο τους Ισραηλινούς Αραβες, αλλά και Εβραίους που αντιτάσσονται στην κυβερνητική πολιτική ιδιαίτερα προς τους Παλαιστινίους), ένα νέο «μέτωπο» άνοιξε την Τετάρτη.

Σφοδρά επεισόδια ξέσπασαν, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ανάμεσα σε εξαγριωμένους Ισραηλινούς Αραβες και αστυνομικές δυνάμεις, μετά την προκλητική πορεία ακροδεξιών του κόμματος «Καχ» μέσα από την αραβική πόλη Ουμ αλ Φαχμ του Βόρειου Ισραήλ. Οι ακροδεξιοί προστατεύτηκαν από την αστυνομία, ενώ έγιναν δεκάδες συλλήψεις. Το «Καχ» ζητά την εκδίωξη των Παλαιστινίων και από το Ισραήλ και από τη Δυτική Οχθη.

Στην ατμόσφαιρα αυτή ήρθε να προστεθεί η απόφαση της «Ουνέσκο» να χαρακτηρίσει «κοινά μνημεία» για Μουσουλμάνους και Εβραίους σειρά από θρησκευτικά μνημεία της Δυτικής Οχθης, όπως ο Τάφος της Ραχήλ, προκαλώντας την οργή του Ισραήλ που μίλησε για «παραλογισμό», ιδιαίτερα επειδή στην απόφαση της «Ουνέσκο» αναφέρεται ότι όποιος μονομερώς χρησιμοποιεί τα μνημεία θα «παραβιάζει το διεθνές δίκαιο».

Η υποψήφια του Κόμματος Εργατών (PT) και εκλεκτή του απερχόμενου προέδρου Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, Ντίλμα Ρουσέφ, φαντάζει το αδιαφιλονίκητο «φαβορί» για μία ακόμη φορά στο σημερινό δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στην αναμέτρησή της με τον υποψήφιο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Ζοζέ Σέρα, που στηρίζουν ανοιχτά οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις στη Βραζιλία και την Λατινική Αμερική. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.

Εντούτοις από τα σκαμπανεβάσματα στις δημοσκοπήσεις (η Ρουσέφ αποσπά κοντά στο 50% από 47% που είχε στον πρώτο γύρο) και το γεγονός ότι το Πράσινο Κόμμα (τρίτο στον πρώτο γύρο με 19%), που είχε ως υποψήφια την Μαρίνα Σίλβα, δε διευκρινίζει τι θα πράξει, το αποτέλεσμα μπορεί να διαφοροποιηθεί. Θεωρείται δεδομένο ότι το ΡΤ και η Ρουσέφ θα κερδίσουν με μεγάλη διαφορά στις φτωχές βορειοανατολικές επαρχίες της Βραζιλίας, εξαιτίας κυρίως της θετικής επίδρασης στο φτωχό πληθυσμό που είχε το πρόγραμμα κοινωνικής στήριξης, «bolsa familia», που δίνει επίδομα σε οικογένειες που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Πρόκειται για τα μέτρα που εφαρμόστηκαν την περίοδο Λούλα και «άμβλυναν κάποιες ακραίες αντιθέσεις», ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι τόσο ο Λούλα όσο και η Ρουσέφ δεν εξυπηρετούν πρωτίστως τα συμφέροντα της αστικής τάξης, της λεγόμενης εθνικής.

Η υποψήφια πρόεδρος πλασάρεται ως καλύτερη διαχειρίστρια του συστήματος και έχει προτείνει τη μερική ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων και άλλων κομβικής σημασίας επιχειρήσεων του κρατικού τομέα, ώστε όπως ισχυρίζεται να μειωθούν τα προβλήματα που καταγράφονται στις παρεχόμενες υπηρεσίες. H Ρουσέφ έχει ταχθεί επίσης υπέρ της ύπαρξης ισχυρών κρατικών επιχειρήσεων σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας - την ενέργεια, το πετρέλαιο και τo τραπεζικό σύστημα. Ωστόσο, με κάθε τρόπο τονίζει ότι το ιδιωτικό κεφάλαιο θα έχει ευκαιρίες και καθησυχάζει τους εγχώριους και ξένους επενδυτές για την πολιτική της, υποσχόμενη αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και αυτονομία της Κεντρικής Τράπεζας.

Μέσα στη βδομάδα παρουσίασε στα 11 κόμματα και πολιτικούς οργανισμούς που στηρίζουν την υποψηφιότητά της το πρόγραμμα των 13 δεσμεύσεων για την κυβέρνηση που θα σχηματίσει.

Δεσμεύτηκε ότι θα είναι πρόεδρος «όλων των Βραζιλιάνων», ρίχνοντας το βάρος της στους εργαζόμενους, στους φτωχούς, στους ιθαγενείς... Μεταξύ των προτάσεων περιλαμβάνονται: Η ενίσχυση της δημοκρατικής πολιτικής, η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, ενίσχυση της απασχόλησης και του εισοδήματος των εργαζομένων, μακροοικονομική ισορροπία με στόχο την αποφυγή των εξωτερικών πιέσεων και των πιέσεων των περιφερειακών ανισοτήτων, προστασία του περιβάλλοντος, εξασφάλιση της αειφόρου ανάπτυξης. Μάλιστα, η Ρουσέφ έκανε λόγο για την προώθηση ενός σχεδίου ανάπτυξης, σε εθνικό επίπεδο, «που θα εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό το βιώσιμο και παραγωγικό χαρακτήρα του μετασχηματισμού της Βραζιλίας», ενώ παράλληλα θα συνεχίσει την εκστρατεία για την εξάλειψη της απόλυτης φτώχειας και τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Ολα αυτά εντός του καπιταλιστικού συστήματος εννοείται. Η «σοσιαλδημοκρατικού τύπου» διαχείριση που προτείνει ωστόσο δεν μπορεί να αποτελέσει λύση για τα αδιέξοδα που παράγει ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Σε ό,τι αφορά το ΚΚ Βραζιλίας, που και από τον πρώτο γύρο στήριξε την Ρουσέφ, όπως παλιότερα και τον Λούλα, προβάλλει τη στήριξη της Ρουσέφ ως επιλογή που εξυπηρετεί σε επίπεδο τακτικής την ανάγκη της «συνέχισης της αλλαγής». Το Βραζιλιάνικο ΚΚ στον πρώτο γύρο είχε κατεβάσει δικό του υποψήφιο, τον Ιβάν Πινιέρο, ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, απορρίπτοντας τη λογική του «μικρότερου κακού», προβάλλοντας ως μοναδική διέξοδο τη ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τη ρήξη με την καπιταλιστική εξουσία για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Τώρα στο δεύτερο γύρο καλεί τον κόσμο να δώσει κριτική ψήφο στην Ρουσέφ, με το σύνθήμα «Να ηττηθεί στις κάλπες ο Σέρα και μετά στους δρόμους η Ρουσέφ», σημειώνοντας ότι πρέπει να δυναμώσει ο ταξικός αγώνας και η αναγκαιότητα της οικοδόμησης ενός δυνατού αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού κινήματος.