Με τις επιχειρούμενες συνταγματικές αλλαγές και την κατάθεση πριν από λίγες μέρες του «τρομονόμου», η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απώλεσε και το τελευταίο φύλλο συκής αποκαλύπτοντας, όχι όπως το παραμύθι του Αντερσεν, ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, αλλά ότι η εξουσία στοχεύει σε φαύλες καταστάσεις, που πρέπει να αποτραπούν εν τη γενέσει τους, αν δε θέλουμε να επιστρέψουμε πολλές δεκαετίες πίσω.

Με ριζωμένες τις καθεστωτικές αντιλήψεις και πρακτικές και με το μακιγιάζ του «εκσυγχρονισμού», οι πάλαι πότε οπαδοί του τρίτου δρόμου, επιθυμώντας να μιμηθούν τις καρικατούρες της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς, που θεωρούν ως μέντορές τους, Μπλερ, Φίσερ, Ζοσπέν και λοιπά ρετάλια, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του θεωρητικού του κινήματος κ. Θ. Πάγκαλου (σ.σ. ο οποίος αδίκως βρίσκεται εκτός κυβερνήσεως, ύστερα από τις πολύτιμες υπηρεσίες που πρόσφερε στο Μεγάλο Αδερφό με την κατάπτυστη παράδοση του Οτσαλάν στους χασάπηδες της Τουρκίας), προετοιμάζουν συστηματικά, εδώ και αρκετά μεγάλο διάστημα, το σκηνικό για ένα καθεστώς στο οποίο κάθε πολίτης θα θεωρείται ύποπτος «αν δε συμμορφούται πλήρως προς τας υποδείξεις», για να θυμηθούμε τα λόγια του ποιητή. Φαίνεται πως οι διεκπεραιωτές των αμερικάνικων κελευσμάτων μελέτησαν με προσοχή το «1984» του Τζωρτζ Oργουελ και προσπαθούν να περιορίσουν στο ελάχιστο τις αντιδράσεις των πολιτών στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη ναρκοθέτηση του Aσφαλιστικού, την υποβάθμιση της παιδείας, την εκχώρηση ζωτικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, τη ληστεία των αποταμιεύσεων του λαού, την υποταγή των ΜΜΕ για να αναφέρουμε ορισμένες από τις επιδόσεις της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης», όπως συνηθίζουν να αυτοαποκαλούν το κόμμα τους.

Το Υπουργείο Τύπου δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από το υπουργείο Αλήθειας του Oργουελ. Η μόνη διαφορά περιορίζεται στην ονομασία. Ισως στα πλαίσια της αλλαγής των συμβόλων που συζητούν κάποιος παρατρεχάμενος του Μαξίμου να «σερβίρει» κάτι τέτοιο. Μέσω του πλήρους ελέγχου των ΜΜΕ καθημερινά η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται και παρουσιάζεται μια εικόνα που η σχέση της με την αλήθεια είναι όση η σχέση ΠΑΣΟΚ και σοσιαλισμού. Η ιστορία παραχαράσσεται και διάφοροι μαϊντανοί από το πουθενά υποστηρίζουν τερατώδεις θεωρίες που ανατριχιάζει κι ο ελάχιστα υποψιασμένος πολίτης. Βαφτίζουν πολέμους ειρηνικές παρεμβάσεις. Τις κυριαρχικές παραχωρήσεις τις εμφανίζουν βήματα καλής θέλησης. Την καταστρατήγηση του Συντάγματος, (που αφορούν την είσοδο ξένων στρατών) βαφτίζουν διευκολύνσεις συμμάχων. Τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος επενδύσεις για ανάπτυξη. Τη βαριά φορολογία συνεισφορά του λαού για καλύτερες μέρες. Το βάλτωμα σε όλους τους τομείς δικαιολογείται σαν μεταβατικό στάδιο. Η διάλυση στρατηγικών επιχειρήσεων του κρατικού τομέα σαν προσπάθεια για τη βελτίωση του ανταγωνισμού. Την αύξηση της εγκληματικότητας σαν προϊόν των αλλοδαπών, ενισχύοντας το ρατσισμό. Την καταστροφή του φυσικού μας πλούτου και ιστορικών περιοχών που αποτελούν φωτοδότες της παγκόσμιας ιστορίας (βλ. Μαραθώνας) ονομάζουν αναβάθμιση και ορθολογική διαχείριση! Ακόμα ζητούν επαίνους- αλήθεια από ποιους;- για έργα ημιτελή (Εγνατία), ανύπαρκτα (ζεύξη Ρίου - Αντίρριου) και άλλων που κόστισαν τρεις και τέσσερις φορές πάνω από τις αρχικές προβλέψεις (μετρό). Τέλος, πλασάρουν σαν Μεγάλη Ιδέα τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, μια φιέστα ολίγων βδομάδων που θα στοιχίσει 2-3 τρισ..

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι κοινός τόπος η ύπαρξη κυβερνήσεων - μαριονετών που ενδιαφέρονται για την παθητικότητα των πολιτών απέναντι στην πολιτική εξουσία που σήμερα αγγίζει τα όρια της ολοκληρωτικής διαστροφής. Καλλιεργούν το χαφιεδισμό σαν υπέρτατο αγαθό σε όλους τους τομείς με πρόσχημα την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Ισως, σύντομα να δούμε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα τη δημιουργία ομάδων «μικρών κατασκόπων», που θα καταγγέλλουν καθετί διαφορετικό που θα υποπίπτει στην αντίληψή τους, όπως στο «1984». Τολμούν να συζητούν την απαγόρευση των διαδηλώσεων, για να μη θίγεται η κυκλοφορία των ΙΧ. Οι ειδήσεις είναι ήδη ελεγχόμενες με την πλήρη συναίνεση των βαρόνων του Τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού), δηλαδή όλων αυτών που παίρνουν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι των δημόσιων έργων. Η απειλή του περιορισμού της ελευθερίας των πολιτών και του ασφυκτικού ελέγχου της κοινωνίας από τον συνένοχο δικομματισμό είναι ορατή. Για να παραφράσουμε τον φιλόσοφο Ανταμ Σαφ: η εμπειρία μας από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι άκρως παιδαγωγική. Μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίζουμε τι πρέπει να απορρίψουμε πολιτικά.

Τα όσα διαδραματίζονται σήμερα βρίσκουν την ένθερμη υποστήριξη μερίδας πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών και δημοσιογράφων, που υπό μία έννοια ανήκουν στην ελίτ των διανοουμένων. Εξαγορασμένοι με θέσεις της κρατικής μηχανής (εντελώς αναξιοκρατικά και σε ορισμένες περιπτώσεις κραυγαλέα προκλητικά ) και τρυγίζοντας τα ευρωπαϊκά προγράμματα, δεν έχουν την παραμικρή αντίρρηση να συμμετέχουν σε γεύματα, ταξίδια αναψυχής και να βάζουν την υπογραφή τους σε κείμενα στήριξης σε μια διεφθαρμένη ως το κόκαλο εξουσία. Να τι έλεγε ο Γκίτερ Γκρας για τους διανοούμενους το 1984 ( σ.σ. πριν περάσει κι ο ίδιος στην πτέρυγα που καταγγείλει δεκαέξι χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία) σ' ένα αφιέρωμα της ΟΥΝΙΤΑ «η ελίτ των διανοουμένων της δεκαετίας του ογδόντα, πηγαίνουν πολύ πιο πέρα από το 2000. Ασχολούμενοι με την πυρηνική επιστήμη, την ηλεκτρονική, τη βιοχημεία ή τη γενετική, ζουν μακριά από τα πραγματικά προβλήματα του πλανήτη μας, εκστασιασμένοι καθώς είναι μέσα στην απόσταση του ουτοπικού σχεδιασμού της σκέψης τους. Ούτε η πείνα, ούτε η δίψα που είναι υπαρκτές τους ενοχλούν, ούτε τα κοινωνικά προβλήματα, ούτε τα προβλήματα διατροφής, αποτελούν γι' αυτούς μια πρόκληση, ούτε η αυξανόμενη εξαθλίωση της ανθρωπότητας, ούτε τα αποψιλωμένα κι ετοιμοθάνατα δάση, ούτε τα ποτάμια και οι μολυσμένες θάλασσες τους παρακινούν στο χρέος που έχουν ως διανοούμενοι».