ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας ο Γιάννος! Ενας των ...προοδευτικών δυνάμεων!!!

***

Τον θέλει κι η ΝΔ! Αλίμονο! Λες κι έχει κάποια διαφορά...

***

Τσίπρα: Το κράτος είναι ταξικό! Δε γίνεται καλό! Εσύ το θέλεις σύγχρονο! Εδώ βρίσκεται το δούλεμα που κάνεις ή η αυταπάτη σου...(;)

***

Αν παίρνεις στα σοβαρά αυτά που λες κάθε φορά, δηλαδή...

***

Εχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη, λένε μονίμως οι TV!..

***

Εμείς δεν έχουμε...

***

Ενεκα χαρακτήρα νομοθεσίας!..

***

Πάντως, τα «περαστικά», που ευχήθηκε η Αλ. Παπαρήγα στην Μαρ. Γιαννάκου, έπαιξαν σ' όλες τις TV!..

***

Οταν, όμως, πρόκειται για πολιτικό θέμα...

***

Οχι ότι είναι αρνητικό που έπαιξαν τα «περαστικά», αλλά μιλάμε για ό,τι οι TV κρίνουν ως πολιτικά ανώδυνο! Αυτό παίζει...

***

Η Κάρλα δείχνει αμήχανη σε σοβαρές εμφανίσεις...

***

Ο Χάρι πήγε μέτωπο!!! Αλλά τον ανακάλεσαν...

***

Ηταν αραχτός σ' ένα στρατόπεδο στο Αφγανιστάν, αλλά αν ορμήσει κανένας καμικάζι; Σκέφθηκε η βασιλική οικογένεια της Βρετανίας! Και ανακάλεσαν τον Χάρι στο Λονδίνο!..

***

Κάποιος Τσούκαλης (ντετέκτιβ) πάει στις TV και μιλάει για όλα! Βρίζει τους μαθητές που κάνουν καταλήψεις, τάσσεται υπέρ των εθνικιστικών συλλαλητηρίων κλπ.!!!

***

Γιάννος!.. (ΠΑΣΟΚ)...

***

Γρηγοριάδης Κώστας

Associated Press

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Φτάνει πια!

Παλαιστίνιοι φοιτητές διαδηλώνουν στη Ναμπλούς της Δυτικής Οχθης ενάντια στη σφαγή στη Γάζα από τον ισραηλινό στρατό. Μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν και σε γειτονικές χώρες - Συρία (φωτο), Λίβανο, Ιορδανία αλλά και μέσα στο Ισραήλ - όπου χιλιάδες άνθρωποι είπαν «φτάνει πια!» στο έγκλημα και την υποκρισία...

Εγκλημα και Τιμωρία

Ξεκινάς και γράφεις: «Δυο οικοδόμοι βρήκαν το θάνατο, την ώρα της δουλειάς, στη Θεσσαλία...». Απανωτά χτυπήματα δακτύλων στον ηλεκτρονικό υπολογιστή δημιουργούν μικρά σχήματα τοποθετημένα στην οθόνη. Προσπαθείς, με λίγες λέξεις, να δώσεις ολοκληρωμένη την είδηση. Να περιγράψεις το «ποιος», το «πότε», το «πού», το «πώς», το «γιατί». Να απαντήσεις και στο «διά ταύτα». Δεν είναι εύκολο. Δεν έχεις να κάνεις, απλώς, με το θάνατο δυο ανθρώπων. Τον ξαφνικό, τον άδικο. Πρόκειται και για εγκλήματα. Κατά συρροήν και ειδεχθή. Βεβαίως, ξέρεις. Οι θάνατοι των εργατών στη δουλειά δεν είναι «εργατικά ατυχήματα», όπως αποκαλούνται, επισήμως, για να ενοχοποιούνται οι αθώοι και να αθωώνονται οι ένοχοι. Είναι άγρια φονικά, ύπουλες δολοφονίες. Κι έτσι πρέπει να τα παρουσιάσεις.

Ο δημοσιογραφικός λόγος πρέπει να είναι λιτός, περιεκτικός. Ομως, πώς να συμπτύξεις σ' ένα μικρό γραπτό όσα εμπεριέχονται και συνυπάρχουν σε τέτοια είδηση; Την αγωνιώδη προσπάθεια του εργάτη να εξασφαλίσει το ψωμί της οικογένειας, που, πολλές φορές, τον αναγκάζει να εκθέτει και τη ζωή του σε κίνδυνο. Την ελπίδα του ότι με την εργασία θα καταφέρει να διασφαλίσει καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του. Κι από την άλλη, την ακράτητη κερδοσκοπική βουλιμία του εργοδότη, που τον σπρώχνει στην ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης και τον οδηγεί σε πλήρη αδιαφορία για την ασφάλεια των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς.

Δεν είναι εύκολο να ξεφύγεις από τα συναισθήματα που σου προκαλεί ο χαμός των μεροκαματιάρηδων. Η συγκίνηση που ένας νέος άνθρωπος, 37 ετών, γκρεμίστηκε από τη σκαλωσιά, ημέρα Σάββατο - οικοδόμοι, κυρίως μετανάστες, δουλεύουν και τα Σαββατοκύριακα, πιεζόμενοι από τους εργοδότες - κι «έφυγε», αφήνοντας πίσω του δυο μικρά παιδιά, να βιώνουν την ορφάνια, να ζουν στη φτώχεια. Η οδύνη για τον άλλο οικοδόμο απ' τα Τρίκαλα, που, στα 60 χρόνια του, ήταν αναγκασμένος να ανεβαίνει στη σκαλωσιά, για να μπορέσουν τα δυο παιδιά του να συνεχίσουν τις σπουδές στο πανεπιστήμιο, μια και η Παιδεία έχει τυλιχτεί στο «δίχτυ» της πολιτικής εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης.

Ισως, περισσότερο από τη λύπη για τα θύματα, σε καταλαμβάνει η οργή για τους θύτες αυτών των εγκλημάτων, που στη χώρα μας είναι καθημερινά. Εκατοντάδες εργάτες μετατρέπονται σε «αναλώσιμα υλικά», σε «καύσιμη ύλη» για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Η εργατική τάξη λιώνει στην εκμετάλλευση, πεθαίνει, κυριολεκτικά, στη δουλειά. Για να βγει από την «κόλαση» δεν έχει άλλο τρόπο από το να οργανώσει την πάλη της. Οχι μόνο για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, αλλά και για την ανατροπή της πολιτικής των κυβερνήσεων της αστικής τάξης, που ωθεί την εργοδοτική ασυδοσία και συγκαλύπτει τα εργοδοτικά εγκλήματα. Αυτή θα είναι η τιμωρία για το έγκλημα. Προϋπόθεση είναι η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Κι αυτό, ας το βάλει στο μυαλό του κάθε εργάτης...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ