Είναι γεγονός ότι η επίσκεψη της Α. Μέρκελ στην Ελλάδα δεν είναι εθιμοτυπική. Ούτε μπορεί να πιστέψει κανείς ότι ήρθε στην Ελλάδα για να δηλώσει μέσα στην Ελλάδα τη στήριξή της στην κυβέρνηση, τη στήριξη στην παραμονή στην Ευρωζώνη και στο ευρώ και να δείξει στον ελληνικό λαό τα «φιλικά της αισθήματα», σε αντίθεση με την έως τώρα δήθεν επιθετική πολιτική της απέναντι στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία. Αυτό μπορούσε να το κάνει και από τη Γερμανία. Σε τελευταία ανάλυση, η επικεφαλής της κυβέρνησης ενός κράτους ηγέτη στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, που προάγει τα συμφέροντα των μονοπωλίων του συγκεκριμένου κράτους δεν μπορεί να έρχεται στην Ελλάδα για λόγους αβροφροσύνης. Δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά συμφέροντα. Αυτά καθορίζονται και καθορίζουν τους ανταγωνισμούς με βάση και τη δύναμη του κεφαλαίου κάθε κράτους, ανεξάρτητα αν υπάρχει συμμαχία με τη μορφή της Ευρωζώνης ή της ΕΕ, ή συμμαχία χωρίς τη συγκεκριμένη μορφή. Και, βεβαίως, η ανισομετρία παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού έχει οξύνει στο έπακρο τους ανταγωνισμούς και εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, και μεταξύ κρατών - μελών της Ευρωζώνης και άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών (π.χ. έχουν οξυνθεί οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία), αλλά έχουν οξυνθεί οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου και εντός των κρατών. Είναι γνωστό και έχει δει κατ' επανάληψη το φως της δημοσιότητας πως στη Γερμανία υπάρχουν οξύτατοι ανταγωνισμοί ανάμεσα στο τμήμα του κεφαλαίου που κάνει εξαγωγές και σε άλλα τμήματα του κεφαλαίου. Εχει π.χ. δεχτεί κριτική και η Μέρκελ ότι ενισχύει τις επενδύσεις έξω από τη Γερμανία και όχι εντός της Γερμανίας. Υπάρχει, επίσης, διαπάλη ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου που επιμένουν στην ενίσχυση της ευρωατλαντικής σχέσης, δηλαδή με τις ΗΠΑ και σε άλλα που προσβλέπουν σε άλλες στρατηγικές συμμαχίες όπως π.χ. με Ρωσία - Κίνα. Αυτοί οι ανταγωνισμοί αντανακλώνται και στις σχέσεις των ΗΠΑ και Γερμανίας με την Ελλάδα, αλλά και με τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι από την αρχή της εκδήλωσης της κρίσης στην Ελλάδα, αλλά και στην ΕΕ, εκτός από τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα υποτίμησης της τιμής της εργατικής δύναμης για να καταναλώνουν οι καπιταλιστές λιγότερο κεφάλαιο για την αγορά της, δηλαδή για πληρωμή μισθών, ασφαλιστικών εισφορών κ.λπ., να έχουν δηλαδή πάμφθηνους εργάτες για να τονωθούν και να έχουν λιγότερες απώλειες από την καταστροφική δύναμη της κρίσης, στη διαχείρισή της εντάχθηκε και ένα τεράστιο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, για να υπάρχει πεδίο επενδύσεων υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που τώρα είναι «νεκρά» ή καλύτερα «εν υπνώσει». Δεν επενδύονται, δηλαδή, γιατί δεν αποφέρουν κέρδη. Τμήματα του γερμανικού κεφαλαίου ενδιαφέρονται για επενδύσεις στην Ελλάδα. Το ίδιο και των ΗΠΑ. Η Ενέργεια, όπως π.χ. οι ανανεώσιμες πηγές, οι υδρογονάνθρακες, ο λιγνίτης και η ηλεκτρική ενέργεια, οι μεταφορές και οι υποδομές για μεταφορές όπως λιμάνια, αεροδρόμια, φιλέτα γης για τουριστικές και άλλες επιχειρήσεις βρίσκονται στο πεδίο ανταγωνισμού για μοιρασιά. Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τους υδρογονάνθρακες, η Γερμανία για τις ανανεώσιμες πηγές Ενέργειας, για τις μεταφορές, κ.ά. (βλέπε αναλυτικά σελ. 6 στο σημερινό «Ριζοσπάστη»), αλλά και ο στρατηγικός της σύμμαχος, η Ρωσία, δεν είναι αδιάφορη για τους υδρογονάνθρακες και στην Ελλάδα. Δεν αποκλείεται και η Γερμανία να ενδιαφέρεται για τους υδρογονάνθρακες της Ελλάδας. Και η κυβέρνηση της Ελλάδας μπορεί να παζαρεύει με «προίκα τη μοιρασιά», την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, άρα και γερμανικών.

Οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - Γερμανίας διαπλέκονται με την υπόθεση εντός ή εκτός ευρώ η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας. Αλλωστε, ένα πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία είναι ο ανταγωνισμός ευρώ - δολαρίου ως διεθνή νομίσματα. Εξοδος της Ελλάδας από το ευρώ καταστρέφει πολλαπλάσια το κεφάλαιο, λόγω υποτίμησης με το όποιο νέο νόμισμα. Η καταστροφή του κεφαλαίου με την έξοδο από το ευρώ και λόγω κρίσης διαπλέκεται με τους ανταγωνισμούς διαφορετικών μερίδων του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, υπάρχουν οι δυνατότητες αλλαγής ιμπεριαλιστών συμμάχων. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την υπονόμευση της Ευρωζώνης και της Γερμανίας. Ταυτόχρονα, οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι στην Ενέργεια και τη μεταφορά της (π.χ. εφοπλιστές, αγωγοί), συναλλάσσονται με δολάριο. Αλλά και το τμήμα του κεφαλαίου που κάνει εξαγωγές ενδιαφέρεται για πιο φτηνό νόμισμα. Μέσα σε όλ' αυτά πρέπει να δούμε την επίσκεψη της Μέρκελ. Ερχεται για να πάρει μέρος στη μοιρασιά ελληνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών, στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ερχεται να εξασφαλίσει και να αυξήσει τις εξαγωγές του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα. Είτε εμπορευμάτων είτε εξοπλισμών κλπ. Απ'αυτό μόνο οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι θα ωφεληθούν, από πιθανές συμπράξεις. Ο λαός δεν έχει τίποτα σε όφελός του να περιμένει. Ο,τι επενδύσεις και αν γίνουν, οι εργασιακές συνθήκες θα είναι οι σημερινές, ίσως και χειρότερες, με μισθούς πείνας και ωράρια - λάστιχο, ενώ δε θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Οι ανεμογεννήτριες, για παράδειγμα, και τα φωτοβολταϊκά δε δημιουργούν. Ενώ οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και στο έδαφος της Ελλάδας, που, σε συνδυασμό με την Ανατολική Μεσόγειο, εγκυμονούν και κινδύνους για το λαό.