Την πρόταση αποκατάστασης των παραμορφωμένων τμημάτων εδωλίων στις βόρειες και νότιες κερκίδες του Σταδίου Δελφών και μελέτες παρεμβάσεων στην Ολυμπία ενέκρινε προχθές το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ).

Στο Στάδιο των Δελφών (αν και η κατάσταση του μνημείου είναι γενικά αρκετά καλή στις κερκίδες της βόρειας πλευράς), οι νότιες κερκίδες αντιμετωπίζουν προβλήματα, γιατί είναι θεμελιωμένες σε σαθρό, τεχνητό πρανές. Ωστόσο, πρόβλημα ολίσθησης αντιμετωπίζουν τα εδώλια και των βορινών κερκίδων, ενώ εντονότερο είναι το πρόβλημα στα εδώλια των νότιων κερκίδων.

Η επέμβαση που ενέκρινε το ΚΑΣ θα αποκαταστήσει την οριζοντίωση των εδωλίων που έχουν πάρει κλίση λόγω καθιζήσεων. Στην πρόταση αναφέρεται επίσης ότι μπορεί να επαναλειτουργήσει τμήμα του αρχαίου αποστραγγιστικού συστήματος, αφού υπάρχουν ορατά λείψανά του.

Για την Ολυμπία το ΚΑΣ ενέκρινε τη μελέτη διαμόρφωσης της περιοχής εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο. Συγκεκριμένα: Διαμόρφωση της νότιας εισόδου, του ελεύθερου χώρου μεταξύ του νέου μουσείου της Ολυμπίας και της νότιας εισόδου. Διευθέτηση της νέας βόρειας εισόδου στο χώρο από το Αρχαιολογικό Μουσείο και χωροθέτηση νέου θεάτρου 850 θέσεων, βόρεια του Κρόνιου. Κατασκευή τριών - τεσσάρων φυλακίων, αναψυκτηρίου, βοηθητικών εγκαταστάσεων για άτομα με ειδικές ανάγκες. Αποκατάσταση του αναλημματικού τοίχου του ανδήρου των Θησαυρών στο Κρόνειο.

Σύμφωνα με τη μελέτη η κατασκευή του νέου θεάτρου θα «ανακουφίσει» τη χρήση του Αρχαίου Σταδίου από διάφορες εκδηλώσεις. Με το ίδιο σκεπτικό ενέκρινε πρόσφατα το ΚΑΣ την κατασκευή λυόμενου θεάτρου για την Ολυμπιακή Ακαδημία, στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις της, εντός του αρχαιολογικού χώρου. Μήπως, όμως, τα πολλά θέατρα θα «ανακουφίσουν» το Αρχαίο Στάδιο, αλλά θα επιβαρύνουν τον αρχαιολογικό χώρο συνολικά;

Οταν το 1974, μετά τη μεταπολίτευση, ο Αγγελος Δεληβοριάς ανέλαβε τη διεύθυνση του Μουσείου Μπενάκη, δυο παλαιοπώλες του πρότειναν να δει και να αγοράσει έναντι 125.000 δραχμών τα εκατοντάδες σπαράγματα μιας ξυλόγλυπτης διακόσμησης από το αρχοντικό Καραπάνου (οδός Ρηγίλλης), ούτε οι παλαιοπώλες ούτε ο Α. Δεληβοριάς υποψιάζονταν περί τίνος επρόκειτο. Το Μουσείο αγόρασε και αποθήκευσε τα ξυλόγλυπτα.

Μια φωτογραφία των αρχών του αιώνα «άνοιξε» στο μελετητή της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς Γεώργιο Αγγ. Προκοπίου το δρόμο για την ανακάλυψη της καταγωγής των ξυλογλύπτων. Η έρευνα οδήγησε τον Γ. Α. Προκοπίου στην Υδρα. Στο άδειο, χορταριασμένο, με ελάχιστα λείψανα φρουριακής τοίχισης, σήμερα οικόπεδο, όπου μεταξύ των αρχοντικών του Κουντουριώτη και του Τομπάζη, από τις αρχές του 19ου αιώνα δέσποζε το διώροφο αρχοντικό- «πραγματικό σεράι» του Γ. Βούλγαρη. Το αρχοντικό, αν και δωρίστηκε από τους κληρονόμους του Βούλγαρη στο Δήμο Υδρας για να λειτουργήσει ως μουσείο, υπήρξε «θύμα της μισαλλοδοξίας», στις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων. Το 1912, με απόφαση του Δήμου Υδρας αναθεματίστηκε αρχιτεκτονικά ως «τουρκικό» και γκρεμίστηκε. Η ξυλεία των δομικών του στοιχείων πουλήθηκε στα ναυπηγεία του νησιού και επί τρία χρόνια κατασκευάζονταν με αυτήν καράβια, ενώ οι ξυλόγλυπτες διακοσμήσεις του πουλήθηκαν σε παλιατζήδες. Η κληρονόμος της οικογένειας Βούλγαρη αναζήτησε και αγόρασε από παλιατζή του νησιού όσα ξυλόγλυπτα βρήκε και με αυτά διακόσμησε το αρχοντικό της στην οδό Ρηγίλλης. Επρόκειτο για τα ξυλόγλυπτα του ανατολικού οντά (ενός από τους πέντε διακοσμημένους θαλάμους του «σαραγιού» του Βούλγαρη).

Ο διάκοσμος αυτού του οντά, πλαισιωμένος και με άλλα υδραίικα κειμήλια (παραδοσιακές ενδυμασίες, χρηστικά και διακοσμητικά σκεύη) κοσμεί πλέον ένα χώρο του Μουσείου Μπενάκη.

Τη διπλή περιπέτεια, την «ανάσταση εκ της τέφρας» του ξυλόγλυπτου διακόσμου, τη μακρόχρονη συντήρηση και την αισθητική του οποίου συναντάτε συχνά σε αρχοντικά της μεταβυζαντινής ελλαδικής αρχιτεκτονικής (πρόκειται για την τουρκική εκδοχή του ροκοκό, λεγόμενου και «τουρκομπαρόκ»), «ιστορεί» η μελέτη του Γεωργίου Αγγ. Προκοπίου «Το αρχοντικό του Γ. Βούλγαρη (Αρχιτεκτονική και ξυλόγλυπτα)». Τη μελέτη εξέδωσε και παρουσίασε το Μουσείο Μπενάκη, με ομιλητές τους Αγ. Δεληβοριά, Γ. Α. Προκοπίου και τον συντηρητή Βασίλη Πασχάλη.

«Η κόκκινη κορδέλα του έρωτα» είναι ο μίτος που ενώνει τις εννέα εκδηλώσεις της «Ορχήστρας των Χρωμάτων» στο Ιδρυμα «Μελίνα Μερκούρη» (Πολυγνώτου 9-11, Πλάκα). Οι συναυλίες, οι οποίες βασίζονται στη νεοελληνική λογοτεχνία, αρχίζουν στις 4/2, με το «Ερωτικόν» του Γιώργη Γιατρομανωλάκη και τα τραγούδια της αγάπης από την Αναστασία Εδεν. Θ' ακολουθήσουν: «Ονειρο στο κύμα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη - πρωτότυπη μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή (11/2). «Η Εβραία» του Μένη Κουμανταρέα - οι Μίλτος Λογιάδης και Βασίλης Γισδάκης ερμηνεύουν Μάνο Χατζιδάκι (18/2). «Ψυχολογία Συριανού συζύγου» του Εμμανουήλ Ροΐδη - άριες από όπερες από τους Μαρία Κόκκα, Βαγγέλη Χατζησίμο και Δημήτρη Γιάκα (25/2). «Λι» του Νίκου Καββαδία - πρωτότυπα τραγούδια του Πέτρου Περάκη (4/3). «Ο γάμος» του Γιώργου Χειμωνά - έργα για φλάουτο από την Κατερίνα Τσενς (11/3). «Σαν ψέμα» της Μαργαρίτας Καραπάνου - πρωτότυπη μουσική του Βασίλη Κίτσου (1/4). «Από τα σπασμένα χέρια της Αφροδίτης» του Νάνου Βαλαωρίτη - σόλο σαντούρι από την Αγγελίνα Τκάτσεβα (8/4). «Επέστρεφε...», λυρική ερωτική ποίηση - μελοποιημένη ποίηση του 20ού αιώνα με τους Σπύρο Σακκά και Γιώργο Κουρουπό (15/4).