Στις διαδηλώσεις συμμετείχαν και οι οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Αγγλία

Οι αποφάσεις της Συνόδου πάρθηκαν στα μέσα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η βρετανική εργατική τάξη βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Η βρετανική οικονομία θα βρίσκεται, ακόμα και με τους αστικούς οικονομετρικούς όρους, σε ύφεση στο τέλος αυτού του έτους. Το επίπεδο της ανεργίας έχει εκτιναχθεί και είναι το μεγαλύτερο τις 2 τελευταίες δεκαετίες. Καθημερινά γίνονται απολύσεις, εργοστάσια κλείνουν. Πλήττεται η εργατική κατοικία, καθώς οι τράπεζες κατάσχουν σπίτια.

Μέσα σε αυτό το κλίμα τα συμβιβασμένα συνδικάτα χαιρετίζουν τις αποφάσεις της Συνόδου ως ιστορικές και αποπροσανατολίζουν υποστηρίζοντας ότι είναι σε θετική κατεύθυνση, γιατί θέτουν το ζήτημα του ελέγχου στις αγορές. Οπως μάλιστα αναφέρει το δελτίο Τύπου του τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού φορέα TUC που εκδόθηκε κατά τη διάρκεια της Συνόδου, η μόνη αδυναμία της Συνόδου είναι η έλλειψη επαρκούς «επικοινωνίας» μεταξύ συνδικάτων και αρχηγών κρατών για ζητήματα περιβάλλοντος. Κατά τ' άλλα, καλεί τους ηγέτες να τηρήσουν τη Συμφωνία του Λονδίνου και τις αποφάσεις τους. Με άλλα λόγια, το TUC λέει στους εργαζόμενους ότι η ενίσχυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με 1 τρισ. δολάρια είναι μέτρο σωστό. Ουσιαστικά οι ίδιοι οι συνδικαλιστικοί φορείς καλούν τους εργαζόμενους να καλύψουν την κρίση και την ενίσχυση των καπιταλιστικών φορέων.

Παρ' όλες τις αποπροσανατολιστικές κινήσεις από τα ρεφορμιστικά συνδικάτα, στους χώρους δουλειάς εκδηλώνεται ανυπακοή στις απολύσεις και στην προσπάθεια μείωσης της εργάσιμης βδομάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη επίθεση των εργατών στο εργοστάσιο της BMW στην Οξφόρδη. Οι εργάτες επιτέθηκαν στους εκπροσώπους της εργοδοσίας αλλά και του συνδικάτου, όταν τους ανακοινώθηκε η απόλυσή τους μια ώρα πριν ολοκληρωθεί η βάρδια τους. Με απεργίες, διακοπές παραγωγής και διαφορές άλλες κινητοποιήσεις εκδηλώνουν την αγανάκτησή τους οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα χωρίς συνήθως να έχουνε τη στήριξη των ρεφορμιστικών συνδικάτων.

Η καταστολή έδειξε το πιο άγριο πρόσωπό της. Τέθηκε σε εφαρμογή ο αντιτρομοκρατικός νόμος. Η αστυνομία σταματούσε διαδηλωτές κατά την είσοδο ή την απομάκρυνσή τους από τη διαδήλωση για να τους πάρει τα στοιχεία και να τους φωτογραφήσει, στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας. Ολες οι συγκεντρώσεις ήταν σχεδόν φυλακισμένες από ισχυρό αστυνομικό κλοιό. Η αστυνομία ουσιαστικά έλεγχε και φακέλωνε όσους έμπαιναν και έβγαιναν από τους χώρους διαμαρτυρίας. Και το σημαντικότερο, ένας διαδηλωτής έπεσε νεκρός, θύμα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Με βάση την επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας, ο θάνατος οφείλεται σε καρδιακό επεισόδιο. Επιπλέον, οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι δεν είχαν καμία επαφή με το διαδηλωτή, ενώ μόλις πήγαν να τον βοηθήσουν τους επιτέθηκε η πορεία. Τα ΜΜΕ αμέσως να ενημερώσουν τον κόσμο ότι δεν εμπλέκεται η αστυνομία. Τις τελευταίες μέρες βγήκαν στη δημοσιότητα βίντεο στα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο διαδηλωτής δέχεται κτύπημα στο κεφάλι από τα βρετανικά ΜΑΤ απροκάλυπτα, χωρίς καμία διαδήλωση ή ο ίδιος να είναι σε επιθετική στάση απέναντί τους.

Οι οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Βρετανία δώσανε αγωνιστικό και δυναμικό παρών συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις που είχαν καλέσει συνδικάτα και φορείς στις 28 Μάρτη, 1 και 2 Απρίλη. Καλώντας τους Ελληνες εργαζόμενους και φοιτητές να καταδικάσουν τα μέτρα στήριξης της πλουτοκρατίας ενόψει της κρίσης.

Προϋπόθεση διευκόλυνσης αυτής της πολιτικής ήταν η ενθάρρυνση της διάλυσης και εξανδραποδισμού αυτών των γειτονικών λαών, με τη μαζική, ανεξέλεγκτη είσοδό τους στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, επιτύγχανε τη διάλυση της εσωτερικής συνοχής των Ελλήνων και ιδιαίτερα του εργατικού κι ευρύτερου λαϊκού προοδευτικού δημοκρατικού κινήματος. Αποδείκνυε έμπρακτα, και στη βάση των διεθνών σχέσεων της χώρας, τη σύνδεση της εσωτερικής με τη διεθνή εκμετάλλευση.

Η πορεία των γεγονότων είναι άκρως αποκαλυπτική των προθέσεων του ελληνικού καπιταλισμού. Η προσπάθειά του ήταν να ταυτίσει τους εργατολαϊκούς αγώνες με το κοινό έγκλημα. Ενδιάμεσος κρίκος σ' αυτήν τη σύνδεση ήταν ολιγομελής ομάδα κουκουλοφόρων, που επί σειρά ετών έδρασαν ύποπτα σε λαϊκές κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας, προκαλώντας υλικές ζημιές σε καταστήματα. Ολα τα χρόνια, υπήρξε μια σκανδαλώδης ύποπτη αδυναμία των κατασταλτικών αρχών να εξουδετερώσουν τριάντα κουκουλοφόρους, στους οποίους απέδιδαν σκόπιμα την ιδιότητα μέρους του λαϊκού κινήματος.

Ολη η χρόνια διατεταγμένη δραστηριότητα της κουκούλας και του πλιάτσικου γίνεται ιδεολογικό ένδυμα, για να αλυσοδέσει το εργατικό και ευρύτερο λαϊκό, προοδευτικό και δημοκρατικό κίνημα. Η ελληνική αστική τάξη χρησιμοποιεί την ανασφάλεια και το φόβο του λαού που η ίδια εξέθρεψε από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μ' αυτόν τον τρόπο βοήθησε στο σπάσιμο της εσωτερικής συνοχής του εργατολαϊκού κινήματος και στην αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας, του φόβου και της εγκληματικότητας. Ολα αυτά στο βωμό της υπερεκμετάλλευσης, υπερσυσσώρευσης, «διείσδυσης» και καταστροφής των Ελλήνων και των γειτονικών λαών.