Συνέχεια στην προσπάθεια για κοινή δράση και βηματισμό με εργατικά σωματεία, ιδιαίτερα σε κλάδους που συγκεντρώνουν πολυάριθμο γυναικείο εργατικό δυναμικό, δίνει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας.

Μετά τις πρωτοβουλίες που οργανώθηκαν από κοινού με συνδικαλιστικές οργανώσεις με αφορμή την 8η Μάρτη, η ΟΓΕ όχι μόνο κρατά ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας αλλά επιδιώκει να πάρει ακόμα πιο ουσιαστικό και σταθερό χαρακτήρα η συνεργασία με σωματεία και Ομοσπονδίες.

Στην κατεύθυνση αυτή, το προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις με εργαζόμενες και συνδικαλιστικές οργανώσεις από τον χώρο της Υγείας και της Ειδικής Αγωγής.

Με δεδομένο ότι το μέτωπο της Υγείας βρέθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα και παραμένει στο επίκεντρο της δράσης των Συλλόγων και των Ομάδων Γυναικών, η ΟΓΕ προχώρησε σε σύσκεψη με γυναίκες υγειονομικούς και εργαζόμενες στα δημόσια νοσοκομεία, συζητώντας μαζί τους για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τη δυνατότητα να αναπτύξουν κοινές διεκδικητικές πρωτοβουλίες.

Στο κάλεσμα της Ομοσπονδίας ανταποκρίθηκαν μέλη των ΔΣ Σωματείων και γυναίκες υγειονομικοί από τα Νοσοκομεία «Ευαγγελισμός», ΚΑΤ, ΝΙΜΤΣ, ΨΝΑ και «Μεταξά», που μετέφεραν χρήσιμους προβληματισμούς και ανέδειξαν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες εργαζόμενες στα δημόσια νοσοκομεία εξαιτίας της συστηματικής υποβάθμισης του ΕΣΥ από την τωρινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Αποφασίστηκε να καταρτιστεί υπόμνημα, το οποίο, παίρνοντας υπόψη τα προβλήματα των γυναικών εργαζομένων στα νοσοκομεία, θα περιλαμβάνει τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που αποτελούν προϋπόθεση για την ισοτιμία τους.

Το υπόμνημα θα σταλεί στα ΔΣ των Σωματείων στα νοσοκομεία της Αττικής προς συζήτηση και εμπλουτισμό. Στη συνέχεια, το τελικό κείμενο θα κατατεθεί από την ΟΓΕ και όσα Σωματεία το προσυπογράψουν στον υπουργό Υγείας, στις διοικήσεις της 1ης και 2ης ΥΠΕ και στη Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.

«Το επάγγελμά μας είναι πολύ όμορφο, χρήσιμο, σύνθετο, ενέχει στοιχεία προσφοράς, συνδέεται άμεσα με το ύψιστο αγαθό που είναι η υγεία και η ζωή. Στα νοσοκομεία όλες και όλοι είμαστε χρήσιμοι, κρίκοι μιας αλυσίδας και μιας ομάδας. Οι συνθήκες είναι αυτές που κάνουν τη δουλειά μας δυσβάσταχτη και εξαντλητική. Και γι' αυτή υπάρχουν υπεύθυνοι με ονοματεπώνυμο, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές τους αποφάσεις», τόνισε στην εισηγητική της ομιλία η Μαρία Μανιατάκου, μέλος του Προεδρείου της ΟΓΕ και του ΔΣ του Σωματείου του ΓΝ «Παμμακάριστος».

Παραθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία για τις εγκληματικές ελλείψεις προσωπικού, αναφέρθηκε στις πολλαπλές συνέπειες της υποστελέχωσης τόσο στους ασθενείς και στην ποιότητα παροχής υπηρεσιών Υγείας, όσο και στις ίδιες τις υγειονομικούς, συνέπειες που αποτυπώθηκαν με τραγικό τρόπο στις συνθήκες της πανδημίας.

Τα παραπάνω επιβεβαίωσαν όλες οι παρεμβάσεις που ακολούθησαν: Το δικαίωμα στην ξεκούραση και τα ανθρώπινα ωράρια «έχει καταστρατηγηθεί μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο». Τα προβλεπόμενα ρεπό δεν χορηγούνται ενώ υπάρχουν εργαζόμενες που δεν έχουν πάρει την άδεια που δικαιούνται από το 2020. Η υποστελέχωση έχει ακυρώσει στην πράξη την πρόβλεψη που υπάρχει να μην κάνουν εφημερίες οι νέες μητέρες κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής του παιδιού.

Οξυμένα προβλήματα και δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι συμβασιούχοι, που αποτελούν μεγάλο μέρος του προσωπικού των νοσοκομείων, οι καθαρίστριες και τραπεζοκόμοι που δουλεύουν μέσω εργολάβων με μισθούς - ψίχουλα και συνθήκες εντατικοποίησης.

Αναφερόμενη στις πολλές και διαφορετικές μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται η βία σε βάρος των εργαζόμενων γυναικών στα νοσοκομεία, η Μ. Μανιατάκου τόνισε τα εξής: «Βία είναι να σε αναγκάζουν να εργάζεσαι 3 στα 4 Σαββατοκύριακα, να έρχεσαι στη δουλειά ενώ είναι το παιδί σου άρρωστο, έγκυος να αναγκάζεσαι να δουλεύεις σε στρεσογόνο και ανθυγιεινό περιβάλλον, να μην αναγνωρίζουν ότι λόγω των παιδιών θα πρέπει να έχεις ανάλογα προγράμματα και βάρδιες. Βία είναι να σε απειλούν υπόγεια να μη συμμετέχεις στις εκλογές του σωματείου, ακόμα και για να μη μιλήσεις στη Γενική Συνέλευση, διότι τα λεγόμενά σου θα μεταφερθούν στη διοίκηση και θα έχεις συνέπειες. Η βία έχει πολλές μορφές και εκφράσεις, λοιπόν, όπως η αντιστροφή της πραγματικότητας που προσπαθούν να μας παρουσιάσουν, για να αποδεχθούμε μοιρολατρικά την κατάντια των νοσοκομείων και την απαξίωση του ασθενούς, της ανθρώπινης ζωής και της εργασίας μας. Βία είναι οι απολύσεις των συμβασιούχων και η εργασία με ημερομηνία λήξης που αποτελεί κανόνα στα νοσοκομεία».

«Η ΟΓΕ από την ίδρυσή της έχει ως πρωτεύον αίτημα την καθολική, δημόσια, ποιοτική και δωρεάν Υγεία για όλες και όλους», σημείωσε η Μ. Μανιατάκου και υπενθύμισε τη δράση που έχουν ξεδιπλώσει στο μέτωπο αυτό οι Σύλλογοι και οι Ομάδες Γυναικών σε όλη τη χώρα, τις κινητοποιήσεις στις οποίες ένωσαν τη φωνή τους με τους μαχόμενους υγειονομικούς.

Στην κατεύθυνση αυτή, επισήμανε την ανάγκη η κοινή δράση να συνεχιστεί και να δυναμώσει, τόσο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών που δουλεύουν στα νοσοκομεία, όσο και ενάντια στην επίθεση της κυβέρνησης στην Υγεία μέσα από τα σχέδια για το «νέο ΕΣΥ» που φέρνει μαζί του ακόμα μεγαλύτερη «ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση, υποβάθμιση, συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος Υγείας».

Τη βάση για μια ουσιαστική συνεργασία με το Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες, Ιδρύματα και Σχολεία Ειδικής Αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ) και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή (ΠΟΜΕΕΑ), τη διαμόρφωση κοινού πλαισίου διεκδικήσεων και δράσεων, έθεσε η συζήτηση που ξεδιπλώθηκε μετά από κάλεσμα της ΟΓΕ.

Με βάση την πείρα που μετέφεραν οι εργαζόμενες για το εργασιακό τοπίο που αντιμετωπίζουν, η ΟΓΕ σχεδιάζει το άνοιγμά της στις γυναίκες που δουλεύουν στην Ειδική Αγωγή με ανακοίνωση που θα ετοιμάσει. Μέσα από το άνοιγμα αυτό θα δρομολογηθούν και οι επόμενες κοινές πρωτοβουλίες με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

«Ο κλάδος στον οποίο εργάζεστε και το αντικείμενο της εργασίας σας αποτελούν προτεραιότητα για το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα. Από τη μια γιατί είναι ένας χώρος που απασχολεί πολλές γυναίκες εργαζόμενες, που σίγουρα αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα, που μας ενδιαφέρει να τα προσεγγίσουμε και να προωθήσουμε την κοινή μας δράση», τόνισε η Πόπη Ξεκαλάκη, μέλος του Προεδρείου της ΟΓΕ.

«Από την άλλη, μία από τις ουσιαστικές προϋποθέσεις για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση της γυναίκας, για τις οποίες παλεύει η ΟΓΕ, συνδέεται άμεσα με τις διεκδικήσεις των δικών σας σωματείων, δηλαδή τη λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και δομών για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών της οικογένειας, των παιδιών, των ΑμεΑ, των ηλικιωμένων, ιδιαίτερα η φροντίδα των χρονίως πασχόντων από ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας», πρόσθεσε.

Οσον αφορά τις σχέσεις εργασίας, στον χώρο επικρατούν οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, οι ολιγόμηνες συμβάσεις, η δουλειά με το «μπλοκάκι». Κυριαρχούν τα εξουθενωτικά ωράρια που ξεκινούν το πρωί και τελειώνουν το βράδυ, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, η δουλειά σε δύο και τρεις διαφορετικούς χώρους, οι μετακινήσεις από τη μια άκρη της Αττικής μέχρι την άλλη. Το πρόβλημα της απλήρωτης εργασίας αφορά τόσο τις καθυστερήσεις στην καταβολή δεδουλευμένων όσο και την απλήρωτη από τους εργοδότες συμμετοχή σε επιστημονικές ομάδες, την εποπτεία, τις εκπαιδεύσεις.

Στο έδαφος της γενικευμένης ανασφάλειας, καταγράφονται περιπτώσεις εργαζομένων που προσπαθούν να κρύψουν την εγκυμοσύνη τους για να μη βρεθούν αντιμέτωπες με τη μη ανανέωση της σύμβασης. Αντίστοιχα, όταν απασχολούνται με «μπλοκάκι» συνεχίζουν να εργάζονται μέχρι να γεννήσουν και επιστρέφουν στα καθήκοντά τους αμέσως μετά τον τοκετό, αφού στερούνται κάθε δικαίωμα σε άδεια και επίδομα, ενώ είναι υποχρεωμένες να συνεχίζουν να πληρώνουν οι ίδιες για την Ασφάλισή τους.

Τόσο η ΟΓΕ όσο και οι ίδιες οι εργαζόμενες δεν παρέλειψαν να σκιαγραφήσουν τις αρνητικές συνέπειες που προκαλούν για τις οικογένειες που έχουν ανάγκη από σχετικές υπηρεσίες η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση του τομέα της Ειδικής Αγωγής. Η υποστελέχωση των δομών και η εντατικοποίηση, όπως τονίστηκε, αφήνουν αναπόφευκτα το αποτύπωμά τους και στην ποιότητα των υπηρεσιών. Οι επιχειρήσεις απασχολούν το ελάχιστο δυνατό προσωπικό, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενες να αναγκάζονται να βλέπουν «δέκα και έντεκα περιστατικά σερί».

Οι γονείς, και πολύ συχνά οι μητέρες που σηκώνουν μόνες τους το οικονομικό και ψυχολογικό βάρος, δεν υποστηρίζονται στο ελάχιστο. Η αναμονή για μια διάγνωση από τις δημόσιες δομές είναι μεγάλη, το κόστος των υπηρεσιών που έχουν ανάγκη τα παιδιά τους δυσβάσταχτο, τα χρήματα που τους επιστρέφει ο ΕΟΠΥΥ είναι ένα μόνο μέρος από αυτά που πληρώνουν στους ιδιώτες. Συνήθης πρακτική, όπως εξήγησαν οι εργαζόμενες, είναι να «θυσιάζονται» οι λιγοστές συνεδρίες που δικαιολογεί ο ΕΟΠΥΥ για τους γονείς προκειμένου να καλυφθεί με αυτές ένα μέρος των θεραπειών των παιδιών.

«Σήμερα, τον 21ο αιώνα, η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση καθ' όλη τη διαδρομή της ζωής του ανθρώπου με αναπηρίες, με ίδρυση και επέκταση σύγχρονων δομών, δημόσιων και δωρεάν, Ειδικής Αγωγής, Εκπαίδευσης, φροντίδας για την υγεία, την ειδίκευση, την εργασία», συνόψισε η Π. Ξεκαλάκη το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπει η ΟΓΕ την Ειδική Αγωγή και την ανάγκη για μόνιμο και με πλήρη δικαιώματα επιστημονικό, παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό. Ενώ εργαζόμενη που πήρε τον λόγο έθεσε με εύγλωττο τρόπο το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η πλούσια συζήτηση: «Κέρδος και Ειδική Αγωγή είναι εξ ορισμού αντίθετα».