Στο ναδίρ παραμένει ο εκσυγχρονισμός των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης της πρωτεύουσας, παρά τα «παχιά λόγια» της κυβέρνησης περί επενδυτικών προγραμμάτων, όταν ξεκίνησε την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ το 1999 και παρότι ο λαός πλήρωσε - και εξακολουθεί να πληρώνει - από τότε σημαντικές και σταθερές ετήσιες αυξήσεις με τους λογαριασμούς του νερού.

Χτες μάλιστα ο πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ, Ελ. Τζέλλας, εξήγγειλε ένα επενδυτικό πρόγραμμα ύδρευσης και αποχέτευσης συνολικού προϋπολογισμού 405 εκατ. ευρώ για την πενταετία 2003 - 2007, το οποίο είναι τουλάχιστον κατά 33% μειωμένο από αυτό που είχε δεσμευτεί να κάνει η ΕΥΔΑΠ, αμέσως μετά την ιδιωτικοποίησή της. Συγκεκριμένα, είχε δεσμευτεί τότε ότι θα εκτελέσει ένα πρόγραμμα αναβάθμισης της υποδομής ύδρευσης και αποχέτευσης συνολικού ύψους 683 εκατ. ευρώ, ενώ τώρα εξαγγέλλονται έργα 405 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, για το 2003 και 2004 πρόκειται να γίνουν μόνον έργα που έχουν σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 (ανακαίνιση διυλιστηρίων για αύξηση παροχετευτικότητας, ώστε να καλύψουν τη ζήτηση του 2004, υδροδότηση Ολυμπιακού Χωριού, υδροδότηση περιοχών κατά μήκος μαραθώνιας διαδρομής κλπ.). Ετσι παραπέμπονται για αργότερα φλέγοντα έργα που αφορούν λαϊκές συνοικίες, όπως η κατασκευή δεξαμενής άντλησης στο Πέραμα, ή άλλα έργα που αφορούν ευρύτερες περιοχές, όπως η επέκταση του αγωγού ακαθάρτων Αλίμου - Βάρκιζας που παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.

Ο πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ εξήγγειλε ξανά την κατασκευή των Κέντρων Επεξεργασίας Λυμάτων Θριασίου και Βορείων Μεσογείων, τα οποία εκκρεμούν εδώ και δεκαετίες, την ολοκλήρωση της κατασκευής αποχετευτικών δικτύων των Βορείων Προαστίων και άλλων περιοχών της πρωτεύουσας. Απέφυγε, ωστόσο, να μιλήσει για το χρέος 60 - 70 δισ. δρχ. του Δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ, το οποίο εμποδίζει να αναπτυχθεί το επενδυτικό της πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται αποκλειστικά οι καταναλωτές, ενώ δεν είπε κουβέντα για τα δάνεια που συνεχίζει να παίρνει η ΕΥΔΑΠ, παρά τη σταθερή κερδοφορία που έχει τα τελευταία χρόνια. Ισως το έκανε αυτό επειδή η κυβέρνηση ετοιμάζεται το φθινόπωρο να αναζητήσει «στρατηγικό επενδυτή» για να πουλήσει άλλο ένα 9% της επιχείρησης, προσθέτοντας νέα βάρη στους καταναλωτές, πολύ περισσότερο που από το 2005 η ΕΥΔΑΠ θα έχει δικαίωμα να διαμορφώνει ελεύθερα τα τιμολόγιά της επιβάλλοντας νέες υπέρογκες αυξήσεις. Στα πλαίσια μάλιστα αυτά της μεγαλύτερης ιδιωτικοποίησης και της ικανοποίησης των ιδιωτών μετόχων της, δε διστάζει να αναλαμβάνει όλο και μεγαλύτερα ρίσκα συμμετέχοντας σε κοινοπραξίες για τη διανομή του φυσικού αερίου, την ανάπτυξη ανταγωνιστικών του ΟΤΕ τηλεπικοινωνιακών δικτύων ή συμμετέχοντας μαζί με ξένη εταιρία σε έργα εκτός Ελλάδος, όπως στη διαχείριση του Συστήματος Υδρευσης και Αποχέτευσης στην Κοστάνζα της Ρουμανίας...

Τέλος, η ΕΥΔΑΠ ανακοινώθηκε ότι προσφεύγει στα δικαστήρια, προκειμένου να εισπράξει τα χρήματα (44 εκατ. ευρώ) που της χρωστούν 63 Δήμοι, των οποίων ενισχύει με δικό της νερό τα δίκτυα ύδρευσης.

Η Συμφωνία έκδοσης πολιτών μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ είναι προϊόν ισχυρών πιέσεων απ' την πλευρά της Αμερικής, ενώ χαρακτηρίζεται από γενικόλογες διατυπώσεις οι οποίες αφήνουν παράθυρα για δυνατότητα έκδοσης πολίτη κράτους - μέλους της Ενωσης στις ΗΠΑ, ακόμη κι αν αυτός απειλείται με την ποινή του θανάτου.

Αυτά τόνισαν, σε συνέντευξη Τύπου χτες, οι πρόεδροι των Δικηγορικών Συλλόγων Αθήνας Δ. Παξινός, Πειραιά Κ. Πεταλάς και Θεσσαλονίκης Ι. Παπαδόπουλος. Αναφέρθηκαν στα άρθρα 16 και 9, τα οποία μιλούν για αναδρομική ισχύ της έκδοσης και για παροχή της δυνατότητας για «διπλή δίκη» του προσώπου που εκδίδεται. Ετσι, είπαν οι πρόεδροι των Δικηγορικών Συλλόγων, οι ΗΠΑ μπορούν να ζητήσουν την έκδοση προσώπων που θεωρούν ύποπτα για υποθέσεις του παρελθόντος (ακόμη και παραγεγραμμένων), αλλά και να δικάζουν τον εκδιδόμενο ακόμη κι αν δικαστεί για το ίδιο αδίκημα στη χώρα του. Τέλος, κρίσιμο σημείο αυτής της Συμφωνίας χαρακτήρισαν το άρθρο 17 (παρ. 2), όπου οι συνταγματικές αρχές ενός κράτους, όπως και οι δικαστικές αποφάσεις, γίνονται «αντικείμενο διαπραγμάτευσης αν εμποδίζουν την έκδοση ενός προσώπου από το συγκεκριμένο κράτος».

Οι τρεις πρόεδροι διαμαρτυρήθηκαν έντονα και «για την επιχειρούμενη από την πολιτεία υποβάθμιση του θεσμικού και κοινωνικού ρόλου του δικηγόρου, με την ερήμην του δικηγορικού σώματος και με αιφνιδιαστικό τρόπο κατάθεση νομοσχεδίων» που αφορούν το χώρο της Δικαιοσύνης και τον κλάδο τους.