ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΠΚΣ ΑΣΟΕΕ

«Δυναμώστε τις άμυνές σας»

Από τη χτεσινή πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στην ΑΣΟΕΕ

Ενα από τα πιο επίκαιρα θέματα, με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι στην καθημερινότητα μας, «το life style και η επίδρασή του στη ζωή και τον τρόπο σκέψης μας», ήταν το αντικείμενο της εκδήλωσης - συζήτησης, που έγινε χτες το μεσημέρι στην ΑΣΟΕΕ, με πρωτοβουλία της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας της σχολής. Κύριοι ομιλητές της εκδήλωσης ήταν η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ και δημοσιογράφος και ο Ισίδωρος Σταμούλης, ηθοποιός και επικεφαλής της παράταξης «Δημοτική Αγωνιστική Συσπείρωση Υμηττού».

Για το τι ακριβώς είναι life style, η Λιάνα Κανέλλη υπογράμμισε: «Είναι η μάχη των εντυπώσεων, της εξωτερικής γλώσσας και όχι της εσωτερικής. Πρόκειται για ακόμα μια παγίδα, επειδή προσπαθεί μέσα από τη μαζικότητα της αγοράς και από την πτώση των αξιών να δημιουργεί πλασματικές ανάγκες. Αντίσταση δε θα κάνεις σε σλογκανάκια του τύπου "πάμε πλατεία", αλλά στην ανάγκη να δημιουργηθούν πλατείες αντί για μεγαθήρια».

«Χρειάζεται ιδεολογία για να επικρατήσει το life style. Η μαζικότητα των μέσων ενημέρωσης, σε συνδυασμό με τη διαφήμιση, το ανήγαγε σε ιδεολογία. Ιδεολογία για το πως πρέπει να σκέφτεσαι, να καπνίζεις, να κινείσαι και να ντύνεσαι. Χωρίς μαζικά μέσα ενημέρωσης, χωρίς φύση αγέλης, χωρίς αγορά, το life style δε θα μπορούσε να αντέξει. Ουσιαστικά στηρίζεται στην εξάπλωση των μέσων ενημέρωσης και αποσκοπεί στη δημιουργία ακόμα περισσότερων πλασματικών αναγκών και θέσεων», κατέληξε η βουλευτής του ΚΚΕ.

«Προσπαθούν να μας πείσουν να δώσουμε αξία σε πράγματα φθηνά», τόνισε ο Ισίδωρος Σταμούλης. Μιλώντας ειδικά για το χώρο του θεάτρου, είπε πως «σήμερα είναι λίγοι οι ηθοποιοί που "ανατριχιάζουν" με κάποιο ρόλο, που ενδιαφέρονται για την ποιότητα δουλιάς τους. Αρκούνται στο να βγάλουν χρήματα, να γίνουν αστέρες της τηλεόρασης. Μας καθορίζεται ο τρόπος ζωής, οι επιλογές μας από όλο αυτό που ονομάζεται life style. Το θέμα είναι πολιτικό και εμείς πρέπει να ενισχύσουμε τις άμυνες και τις αντιστάσεις μας», κατέληξε ο Ι. Σταμούλης.

Στο ερώτημα ενός φοιτητή, αν είναι εύκολο να αντισταθείς και με ποιους τρόπους, η Λιάνα Κανέλλη τόνισε: «Να αντισταθείς σε πράγματα που δε γουστάρεις και να αρνείσαι να μπεις στην αγέλη. Αν εσύ έχεις διαφορετικές επιλογές χρειάζεται πολύ πείσμα, αλληλεγγύη, αλλά και επικοινωνία για να προσελκύσεις τον άλλον, να έρθει πιο κοντά στις ιδέες σου. Η αντίθεση θέλει κόπο και δράση, δεν πρέπει να απομονωθείς, γιατί την ιστορία πρέπει να τη γράφουν οι παρέες και όχι οι χρήσιμες πληροφορίες του διαδικτύου».

Μια ζωή με style, αλλά χωρίς life

Είναι αρκετή μια ματιά στα εξώφυλλα των life style περιοδικών που κρέμονται στα περίπτερα, για να καταλάβεις πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι για να είσαι in. Μια ματιά στις σελίδες τους, για να καταλάβεις ποιες είναι οι λέξεις του συρμού... δήθεν στον παλμό της νεολαίας. Μια ματιά για να δεις το «απαιτούμενο» βλέμμα.

Και όμως, μόνο μια ματιά στην καθημερινότητα αρκεί για να καταλάβεις πως είναι μια ζωή με style, αλλά χωρίς life. Είναι όλες εκείνες οι στιγμές που φτύνεις τις σελίδες τους και επιμένεις να μιλάς για αγάπη, συντροφικότητα και ελευθερία. Αξίες που δε γράφτηκαν ποτέ στις σελίδες τους και ευτυχώς δεν έγιναν ποτέ μόδα.

Εκείνες οι στιγμές που επιμένεις στις δικές σου λέξεις και βλέμμα. Τότε που επιλέγεις να είσαι έξω από το μαντρί τους, παραγκωνίζοντας τους «κακούς λύκους»...

Οσα δε φτάνει η αλεπού...

Σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», ο Γιάννης Δραγασάκης, «πρωτοκλασάτο» στέλεχος του ΣΥΝ, κάνει, μεταξύ άλλων, και την εξής «συνταρακτική» διαπίστωση: «Ο ιστορικός κύκλος της κομμουνιστικής Αριστεράς έχει κλείσει». Αρα, για τον ένθερμο αυτό οπαδό της θεωρίας «του τέλους της πολιτικής και των ιδεολογιών», το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας δεν έχει πια κανένα λόγο ύπαρξης και σύντομα θα εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή της χώρας μας, ώστε να αφήσει ελεύθερο το πεδίο στο «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου», που... αγωνίζεται για την επικράτηση, σε παγκόσμια κλίμακα, του «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο».

Θα μπορούσε, εύλογα, να εκφράσει κανείς την απορία του και να ρωτήσει τον «εμβριθή» θεωρητικό και την παρέα του: Τότε, πώς, αγαπητοί «σύντροφοι», θα τον αλλάξουμε τον κόσμο; Χωρίς το ΚΚΕ, χωρίς αγώνα και σύγκρουση, πώς θα ανατρέψουμε αυτό το απάνθρωπο σύστημα της ληστείας και της βαρβαρότητας; Μήπως εσείς, με το μαγικό ραβδάκι της «συναίνεσης», με την «πειθώ» και το «διάλογο», αυτό το φιλοπόλεμο και αιμοδιψή αμερικανοΝΑΤΟικό Δράκουλα, που όσο πιο πολύ αίμα πίνει, τόσο πιο πολύ του ανοίγει η όρεξη, θα καταφέρετε να τον μεταμορφώσετε σε ιεραπόστολο της αγάπης και της ειρήνης; Εχετε, μήπως, καμιά μυστική, «ανανεωτική» συνταγή - που εμείς οι «δογματικοί» και «ξεπερασμένοι» δεν τη γνωρίζουμε - ώστε αυτό το φρικτό και ανελέητο καθεστώς της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας να το «μεταλλάξετε» σε «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο»; Μήπως, σε «σύμπλευση» με το «αριστερό» ΠΑΣΟΚ, προς το οποίο αλληθωρίζετε οι πιο πολλοί από εσάς, θα επουλώσετε με τα θαυματουργά ματζούνια σας τις αγιάτρευτες πληγές και θα κάνετε την Ελλάδα μια Εδέμ της «ευημερίας» και της «κοινωνικής» γαλήνης; `Η μήπως, τελικά, ως μέλος και εσείς της «Διεθνούς Κεντροαριστεράς», που δρομολογείται με πρόεδρο τον «σκανταλιάρη» φίλο της Μόνικας, θα πρωτοστατήσετε ώστε να αρθούν ως διά μαγείας τα «τρωτά» του συστήματος και να... στρωθούμε όλοι μαζί, σαν μια αγαπημένη οικογένεια, στο πλούσιο τραπέζι της «παγκοσμιοποίησης»;

Αλλά, - για να σοβαρευτούμε, αγαπητοί «σύντροφοι» - με ευχολόγια και με τις «περισπούδαστες» σοφιστείες σας περί «καλής» και «προοδευτικής» Αριστεράς δε βγαίνει τίποτα. `Η είσαι πραγματική Αριστερά και αγωνίζεσαι να ανατρέψεις αυτό το ληστρικό σύστημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ή είσαι τσόντα και «υποπόδιον» της άρχουσας τάξης, «σκαμνάκι» και «μαξιλαράκι» αναπαυτικό, για τα αφεντικά των Βρυξελλών, όπως (πολύ σωστά) χαρακτηρίσατε το κόμμα σας μερικοί από εσάς τους ίδιους.

Οσο για την... κληματαριά του ΚΚΕ είναι πολύ ψηλή για το μπόι σας. Κι όσο κι αν, σαν την αλεπού του Αισώπου, ορέγεστε τα ολοκόκκινα σταφύλια της, είναι αδύνατο να τα φτάσετε. Οπότε, θα περιορίζεστε στο να τα... περιφρονείτε, χαρακτηρίζοντάς τα «όμφακες», δηλαδή αγουρίδες, ακατάλληλες «προς βρώσιν».

Ο ιστορικός κύκλος της κομμουνιστικής Αριστεράς όχι μόνο δεν έχει κλείσει, αλλά, αντίθετα, θα μένει πάντα ζωντανός φάρος και ελπίδα μοναδική για τους λαούς και για το μέλλον της ανθρωπότητας. Και το ΚΚΕ είναι και θα είναι πάντα το «βότσαλο στη λίμνη», που θα ταράξει τα νερά και θα κρατάει «ανοιχτό» αυτόν τον κύκλο της κομμουνιστικής ιδεολογίας, παρά τις Κασσάνδρειες προφητείες και το διακαή πόθο κάποιων θεωρητικών του πεσιμισμού και της μοιρολατρίας να τον δουν «κλεισμένο».

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ