ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 30 Οχτώβρη 1997
Σελ. /36
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΛΕΣΒΟΣ
Μάστιγα η ανεργία

Από το 1991 παραμένει στα αζήτητα το ομόφωνο πόρισμα της διακομματικής της Βουλής για την ανάπτυξη της περιοχής

Σε καθημερινή μάχη και αγωνία έχει μετατραπεί η επιβίωση στην ακριτική Λέσβο, αφού η ανεργία, σύμφωνα με τα στοιχεία του Εργατικού Κέντρου της Μυτιλήνης, ξεπερνάει το 35%. Στο νούμερο αυτό υπολογίζονται μόνο όσοι δε συμπληρώνουν το βασικό μεροκάματο και όσοι δεν έχουν σχέση με την αγροτική παραγωγή και το εμπόριο. Αν όμως υπολογιστούν οι άνεργες γυναίκες, οι νέοι που θα έπρεπε, αλλά δεν έχουν μπει στην παραγωγική διαδικασία, οι ωρομίσθιοι και οι ενήλικες που "επανακαταρτίζονται" σε διάφορα προγράμματα με ελάχιστη επιδότηση, τότε η ανεργία ξεπερνάει το 50%.

Η υποαπασχόληση, επισημαίνει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Μυτιλήνης Θωμάς Τσαγκαρέλης,είναι η ευχή και η κατάρα μας. Μας "βοηθάει" να μην καταντήσουμε Λαύριο, αλλά μας στερεί κάθε δυνατότητα να δούμε προκοπή. Η κατάσταση αυτή στην οποία έχει περιέλθει η περιοχή, δεν είναι βέβαια παρά αποτέλεσμα της πολιτικής των τελευταίων χρόνων και της ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η ντόπια παραγωγή χτυπήθηκε από προϊόντα εισαγόμενα, η βιομηχανία έσβησε, οι μικρές μονάδες παραγωγής δεν τα κατάφεραν και έκλεισαν, η αλιεία αντιμετωπίζει καθημερινά τον αθέμιτο ανταγωνισμό ξένων καϊκιών που εκμεταλλεύονται το Αιγαίο.

Παράλληλα, η οικοδομική δραστηριότητα εξαιτίας της ανόδου της τιμής έκδοσης αδείας έπεσε αισθητά στο νησί και τα αγροτικά και γεωργικά προϊόντα δέχτηκαν σοβαρά πλήγματα. Η καραντίνα που επιβλήθηκε στα κτηνοτροφικά προϊόντα εξαιτίας του αφθώδους πυρετού, η πτώση της τιμής του γάλατος, μαζί με την πτώση της τιμής του λαδιού και τον περιορισμό των δραστηριοτήτων της Ενωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών εξαιτίας των χρεών, μείωσε δραστικά το εισόδημα των κατοίκων που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Ο τουρισμός είναι βέβαια μια πηγή εσόδων, με τη διαφορά όμως ότι ενώ δόθηκαν αρκετά κονδύλια για την ανάπτυξή του, δεν εφαρμόστηκαν αναπτυξιακά κριτήρια, με αποτέλεσμα, πολλοί από όσους πήραν δάνεια να μη δεσμευτούν και σήμερα να παρέχουν μόνο περιστασιακή απασχόληση. Από την άλλη πλευρά μάλιστα, η αύξηση της τιμής των προϊόντων στην αγορά και η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων οδήγησε σε μαρασμό την οικονομία του νησιού.

Από το 1987, τονίζει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Μυτιλήνης, είχε καταρτιστεί ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανάπτυξης, ώστε η οικονομία της Λέσβου να μην είναι μονόπλευρη, αλλά να ενισχυθεί και η βάση της παραγωγής και η μεταποίηση και ο τομέας παροχής υπηρεσιών. Οι κάτοικοι ζητούσαν κίνητρα για την ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής, τον καθορισμό τιμών που να ανταποκρίνονται στην παραγωγή, τη μείωση του κόστους μεταφοράς των πρώτων υλών και των προσώπων, καθώς και την παράλληλη βιομηχανική ανάπτυξη με την ανάπτυξη του περιβάλλοντος. Αντί αυτών όμως, η ΔΕΗ εγκαταστάθηκε δίπλα στα σπίτια, τα λατομεία πάνω από υδροφόρους ορίζοντες και τα αρμόδια υπουργεία αδυνατούν να συνεργαστούν για τη χωροταξική κατανομή των δραστηριοτήτων τους. Απόδειξη της αδυναμίας της κυβέρνησης να επιλύσει τα προβλήματα και μάλιστα μιας ακριτικής περιοχής, είναι το γεγονός ότι ενώ από το 1991 είχε συσταθεί διακομματική επιτροπή, η οποία με ομόφωνο πόρισμα προέβλεπε αναπτυξιακά κίνητρα για την περιοχή - το 80% μάλιστα των προτάσεών της συμφωνούσε με τις δικές μας - το πόρισμα ξεχάστηκε και η κάτοικοι συνεχίζουν να διεκδικούν την ανάπτυξη μέσα από την πάλη ενάντια στην καθημερινή μάστιγα της ανεργίας και την εγκατάλειψη από την πολιτεία.

Ρ. Μπ.

    
Νιούστεντ

Ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος 2ος Πλανταγενέτης (1133 - 1189), επειδή κινδύνευε ν' αφοριστεί για τη δολοφονία του πολέμιού του, αρχιεπισκόπου του Καντέρμπερι Θωμά Μπέκετ το 1170, έταξε μετάνοια στον Πάπα και ενίσχυση των μοναστηριών. Κάποιοι μοναχοί ήρθαν τότε στο δάσος του Σέργουντ, κοντά στη Νότιγχαμ, διάλεξαν μια τοποθεσία κοντά σε μια λίμνη και μια πηγή, έκοψαν δέντρα κι έχτισαν ένα όμορφο γοτθικό μοναστήρι. Το ονόμασαν Νιούστεντ (Newstead), δηλαδή "νέο τόπο" και το αφιέρωσαν στη Θεοτόκο (Sancta Maria novi loci). Υστερα από τρεις αιώνες το μοναστήρι πέρασε στην κατοχή του Ερρίκου 8ου. Αυτός έδιωξε τον ηγούμενο Τζον Μπλέικ και τους 11 μοναχούς, υποχρεώνοντάς τους στις 21 - 7 - 1539 να υπογράψουν "εθελούσια παραίτηση" και να συνταξιοδοτηθούν. Το 1540 πούλησε το Νιούστεντ για 800 λίρες στον "μικρόσωμο σερ Τζον Μπάιρον με τα μεγάλα γένια". Το γενεαλογικό δέντρο των Μπάιρον ξεκινούσε από τη Νορμανδία το 1066 με το όνομα ντε Μπιρόν.

Ο σερ Τζον Μπάιρον μετέτρεψε τη μονή σε πύργο με επάλξεις. Γύρω της άρχισαν να χτίζονται επαύλεις και υποστατικά. Το 1641 ένας άλλος Τζον Μπάιρον, διοικητής συντάγματος ιππικού στον εμφύλιο πόλεμο, στάθηκε η αιτία να πολιορκηθεί από τους κοινοβουλευτικούς. Ο ιδιοκτήτης της μονής ανταμείφθηκε δυο χρόνια μετά, για τις υπηρεσίες του στον Κάρολο 1ο Στιούαρτ, παίρνοντας τον τίτλο του 1ου Λόρδου Μπάιρον. Το 1798 ο 10χρονος Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον, ο μετέπειτα ρομαντικός ποιητής και φιλέλληνας, κληρονόμησε το Νιούστεντ και τον τίτλο του Λόρδου (του 6ου) από τον 5ο "κακό λόρδο" Μπάιρον, αδελφό του παππού του.

Από την πρώτη στιγμή το αγάπησε κι ας ήταν ερειπωμένο, μας πληροφορεί ο Αντρέ Μορουά. Φύτεψε, μάλιστα, ένα βελανίδι για να έχει τη "βελανιδιά του". Τον Απρίλη του 1803 το Νιούστεντ μισθώθηκε στο λόρδο Γκρέι ντε Ρούθιν για πέντε χρόνια. Ο ίδιος ο Λόρδος Μπάιρον εγκαταστάθηκε εκεί από το Σεπτέμβρη του 1808 ως τον Ιούνη του 1809, που έφυγε για το πρώτο μεγάλο ταξίδι του στο εξωτερικό (Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Τουρκία). Ξανάζησε σ' αυτό από τον Ιούλη του 1811 ως το χειμώνα. Το Σεπτέμβρη του 1812 το αββαείο βγήκε σε πλειστηριασμό. Το αγόρασε κάποιος Κλόουτον αντί 140.000 λιρών. Δεν είχε όμως τα χρήματα. Ετσι, δεν το παρέλαβε ποτέ και επιπλέον πλήρωσε και την ποινική ρήτρα των 25.000 λιρών. Ο Λόρδος Μπάιρον έζησε για λίγο ακόμα στις επιβλητικές αίθουσές του το 1815 - 1816, οπότε μετακόμισε στο Λονδίνο. Το Δεκέμβρη του 1818 υπέγραψε το πωλητήριο συμβόλαιο του Νιούστεντ από τη Βενετία, όπου βρισκόταν, αντί 94.500 λιρών. Η συμφωνία είχε κλειστεί από το Νοέμβρη του 1817 και ο αγοραστής δεν ήταν άλλος από το συνταγματάρχη Τομ Ουάιλντμαν, παλιό συμμαθητή του Μπάιρον στο Χάροου.

Το ιστορικό αυτό μοναστήρι κινδυνεύει σήμερα να κατεδαφιστεί από την εταιρία Mining, που θέλει, λέει, ν' ανοίξει ορυχεία άνθρακα στην περιοχή. Ομως, πρέπει να σωθεί. Τόσοι αιώνες το σεβάστηκαν. Οι υπουργοί Πολιτισμού Ελλάδας - Αγγλίας, το Μεσολόγγι (αδελφή πόλη του Νιούστεντ), όλος ο πνευματικός κόσμος της Ευρώπης, ας υποστηρίξουν θερμά τη συγκινητική πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Θεωνά. Το φλογερό μα βασανισμένο πνεύμα του Μάνφρεντ θα τους ευγνωμονεί.

Κυριακή ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

    
Νιούστεντ

Ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος 2ος Πλανταγενέτης (1133 - 1189), επειδή κινδύνευε ν' αφοριστεί για τη δολοφονία του πολέμιού του, αρχιεπισκόπου του Καντέρμπερι Θωμά Μπέκετ το 1170, έταξε μετάνοια στον Πάπα και ενίσχυση των μοναστηριών. Κάποιοι μοναχοί ήρθαν τότε στο δάσος του Σέργουντ, κοντά στη Νότιγχαμ, διάλεξαν μια τοποθεσία κοντά σε μια λίμνη και μια πηγή, έκοψαν δέντρα κι έχτισαν ένα όμορφο γοτθικό μοναστήρι. Το ονόμασαν Νιούστεντ (Newstead), δηλαδή "νέο τόπο" και το αφιέρωσαν στη Θεοτόκο (Sancta Maria novi loci). Υστερα από τρεις αιώνες το μοναστήρι πέρασε στην κατοχή του Ερρίκου 8ου. Αυτός έδιωξε τον ηγούμενο Τζον Μπλέικ και τους 11 μοναχούς, υποχρεώνοντάς τους στις 21 - 7 - 1539 να υπογράψουν "εθελούσια παραίτηση" και να συνταξιοδοτηθούν. Το 1540 πούλησε το Νιούστεντ για 800 λίρες στον "μικρόσωμο σερ Τζον Μπάιρον με τα μεγάλα γένια". Το γενεαλογικό δέντρο των Μπάιρον ξεκινούσε από τη Νορμανδία το 1066 με το όνομα ντε Μπιρόν.

Ο σερ Τζον Μπάιρον μετέτρεψε τη μονή σε πύργο με επάλξεις. Γύρω της άρχισαν να χτίζονται επαύλεις και υποστατικά. Το 1641 ένας άλλος Τζον Μπάιρον, διοικητής συντάγματος ιππικού στον εμφύλιο πόλεμο, στάθηκε η αιτία να πολιορκηθεί από τους κοινοβουλευτικούς. Ο ιδιοκτήτης της μονής ανταμείφθηκε δυο χρόνια μετά, για τις υπηρεσίες του στον Κάρολο 1ο Στιούαρτ, παίρνοντας τον τίτλο του 1ου Λόρδου Μπάιρον. Το 1798 ο 10χρονος Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον, ο μετέπειτα ρομαντικός ποιητής και φιλέλληνας, κληρονόμησε το Νιούστεντ και τον τίτλο του Λόρδου (του 6ου) από τον 5ο "κακό λόρδο" Μπάιρον, αδελφό του παππού του.

Από την πρώτη στιγμή το αγάπησε κι ας ήταν ερειπωμένο, μας πληροφορεί ο Αντρέ Μορουά. Φύτεψε, μάλιστα, ένα βελανίδι για να έχει τη "βελανιδιά του". Τον Απρίλη του 1803 το Νιούστεντ μισθώθηκε στο λόρδο Γκρέι ντε Ρούθιν για πέντε χρόνια. Ο ίδιος ο Λόρδος Μπάιρον εγκαταστάθηκε εκεί από το Σεπτέμβρη του 1808 ως τον Ιούνη του 1809, που έφυγε για το πρώτο μεγάλο ταξίδι του στο εξωτερικό (Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Τουρκία). Ξανάζησε σ' αυτό από τον Ιούλη του 1811 ως το χειμώνα. Το Σεπτέμβρη του 1812 το αββαείο βγήκε σε πλειστηριασμό. Το αγόρασε κάποιος Κλόουτον αντί 140.000 λιρών. Δεν είχε όμως τα χρήματα. Ετσι, δεν το παρέλαβε ποτέ και επιπλέον πλήρωσε και την ποινική ρήτρα των 25.000 λιρών. Ο Λόρδος Μπάιρον έζησε για λίγο ακόμα στις επιβλητικές αίθουσές του το 1815 - 1816, οπότε μετακόμισε στο Λονδίνο. Το Δεκέμβρη του 1818 υπέγραψε το πωλητήριο συμβόλαιο του Νιούστεντ από τη Βενετία, όπου βρισκόταν, αντί 94.500 λιρών. Η συμφωνία είχε κλειστεί από το Νοέμβρη του 1817 και ο αγοραστής δεν ήταν άλλος από το συνταγματάρχη Τομ Ουάιλντμαν, παλιό συμμαθητή του Μπάιρον στο Χάροου.

Το ιστορικό αυτό μοναστήρι κινδυνεύει σήμερα να κατεδαφιστεί από την εταιρία Mining, που θέλει, λέει, ν' ανοίξει ορυχεία άνθρακα στην περιοχή. Ομως, πρέπει να σωθεί. Τόσοι αιώνες το σεβάστηκαν. Οι υπουργοί Πολιτισμού Ελλάδας - Αγγλίας, το Μεσολόγγι (αδελφή πόλη του Νιούστεντ), όλος ο πνευματικός κόσμος της Ευρώπης, ας υποστηρίξουν θερμά τη συγκινητική πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Θεωνά. Το φλογερό μα βασανισμένο πνεύμα του Μάνφρεντ θα τους ευγνωμονεί.

Κυριακή ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

    


Σελ. /36
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ