Η διήμερη Διεθνής Διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Παλέρμο της Ιταλίας την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, με αντικείμενο υποτίθεται τη «σταθεροποίηση» της κατάστασης στη Λιβύη και την προώθηση της «δημοκρατικής διαδικασίας», ανέδειξε για πολλοστή φορά τους έντονους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με απώτερο στόχο τη συνέχιση του ελέγχου του ενεργειακού πλούτου της χώρας από ισχυρά μονοπώλια. Επτά χρόνια μετά την καταστροφική ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, η χώρα παραμένει «παράδεισος» για τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά μονοπώλια, που έχουν αυξήσει σημαντικά την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, παρά τις εμπόλεμες συγκρούσεις με ισλαμιστές μισθοφόρους διαφόρων «αποχρώσεων» που συνεχίζονται και οι οποίες κρατούν το λαό της χώρας στη μέγγενη της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας για το μέλλον. Παράλληλα, η Λιβύη εξακολουθεί να μετατρέπεται σε τεράστιο σκλαβοπάζαρο μεταναστών από χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι αναζητούν ελπίδα στις αγορές εργασίας της Ευρώπης, δίνοντας ταυτόχρονα την αφορμή σε αστικές κυβερνήσεις και κόμματα να κάνουν «παιχνίδι», εξαπολύοντας αντιμεταναστευτικές κορόνες την ώρα που εξασφαλίζουν ακόμη φθηνότερη εργατική δύναμη για τα κάθε λογής μονοπώλια.

Σε αυτό το φόντο, ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουπέπε Κόντε, με τις ευλογίες του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, συγκάλεσε ηγέτες της περιοχής της Βόρειας Αφρικής και Ανατολικής Μεσογείου (μεταξύ αυτών και τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα), παριστάνοντας ότι εξασφαλίζει τη δρομολόγηση «λύσεων» στην ευρύτερη περιφέρεια. Εμφάνισε ως επιτυχία το γεγονός ότι κατάφερε να φέρει στο Παλέρμο τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές των εξελίξεων στη Λιβύη: Τον δοτό πρωθυπουργό Φαγέτζ Σάρατζ και τον στρατηγό ε.α. Χαλίφα Χάφταρ. Ανακοίνωσε τη δημιουργία τακτικού στρατού στη Λιβύη «στο πλαίσιο σταθεροποίησης της κατάστασης», εξασφαλίζοντας σχετικό ρόλο για τον ιταλικό στρατό. Ανακοίνωσε τη δρομολόγηση διεργασιών με στόχο τη διεξαγωγή εκλογών μέχρι τον Ιούνη του 2019. Ισχυρίστηκε ότι στη διάρκεια της Διάσκεψης επιδιώχθηκε «συνολική προσέγγιση στη Λιβύη αντί της επιβολής έξωθεν λύσεων», πετώντας έμμεση πλην σαφή «σπόντα» σε βάρος της κυβέρνησης του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, που και αυτός είχε συγκαλέσει τον Ιούλη του 2017 στο Παρίσι Σύνοδο για τη Λιβύη, ανακοινώνοντας βιαστικά «απόφαση» για τη διεξαγωγή λιβυκών εκλογών στις αρχές του Δεκέμβρη του 2018, οι οποίες τελικά αναβλήθηκαν.

Οι γαλλοϊταλικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα στις κυβερνήσεις Μακρόν και Κόντε αντανακλούν τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε μονοπωλιακές επιχειρήσεις των χωρών τους, με πρώτες την ιταλική «Εni», που έχει επενδύσεις δισεκατομμυρίων όχι μόνο στη Λιβύη αλλά και στην υπόλοιπη Βόρεια Αφρική, και τη γαλλική «Total», που έχει μείνει πίσω στη λεηλασία του λιβυκού ορυκτού πλούτου.

Στη Διάσκεψη του Παλέρμο, όμως, διαπιστώθηκε και η αντιπαράθεση της Ιταλίας (και ενδεχομένως και άλλων ισχυρών χωρών της ΕΕ) με την Τουρκία, που επιχείρησε με τη σειρά της να εξασφαλίσει μερίδιο από το πλιάτσικο στη Λιβύη. Η προσπάθεια του Τούρκου υπουργού Αμυνας, Χουλούσι Ακάρ, τρεις μέρες πριν τη σύνοδο του Παλέρμο, να μεταβεί στη Λιβύη και να προσεταιριστεί Λίβυους αξιωματούχους, παρουσιάζοντας τουρκικούς χάρτες που αποδείκνυαν την προσπάθεια της Ελλάδας να σφετεριστεί σημαντικό μέρος της υφαλοκρηπίδας της Λιβύης, έριξε περαιτέρω «λάδι στη φωτιά» της κόντρας. Προκάλεσε, κατά τα φαινόμενα, την απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης να μην επιτρέψει στον Τούρκο αντιπρόεδρο Φουάτ Οκτάι (και στον εκπρόσωπο του Κατάρ) τη συμμετοχή στη «μίνι Σύνοδο των πρωταγωνιστών της Μεσογείου» για το «μέλλον» της Λιβύης, προκαλώντας την αποχώρηση του Οκτάι. Η αποχώρηση του Τούρκου αξιωματούχου έγινε στο φόντο της έντονης δραστηριότητας των μονοπωλίων Ενέργειας στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και των τριμερών σχημάτων συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ.

Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια της Ιταλίας να πρωταγωνιστήσει στις πολιτικές διεργασίες για την «επόμενη μέρα» στη Λιβύη «αγκαλιάστηκε» από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Χέδερ Νάουερτ, χαιρέτισε μεσοβδόμαδα τα συμπεράσματα της Διάσκεψης και τους στόχους της, επίσημα την έναρξη συνταγματικής μεταρρύθμισης και τη διεξαγωγή «αξιόπιστων, ειρηνικών, καλά προετοιμασμένων εκλογών». Υπενθύμισε τον δεσπόζοντα ρόλο που επιδιώκουν οι ΗΠΑ στη Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή, τονίζοντας ότι όσοι «υποβαθμίζουν την ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα της Λιβύης θα τεθούν υπόλογοι». «Οι ΗΠΑ», κατέληξε, «είναι έτοιμες να υποστηρίξουν τον οικονομικό διάλογο, σε στενή συνεργασία με την αποστολή του ΟΗΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ». Τέτοιες «διαβεβαιώσεις» είναι σίγουρο ότι θα τις πληρώσει ο λιβυκός λαός...

Κινητοποιήσεις ενάντια στη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη πραγματοποίησαν την περασμένη Κυριακή και Δευτέρα οι Οργανώσεις του ΚΚ Ιταλίας και του Μετώπου Κομμουνιστικής Νεολαίας στο Παλέρμο. Εγιναν εξορμήσεις, πορείες και εκδηλώσεις που αποτελούν συνέχεια όλων των αντιιμπεριαλιστικών δράσεων ενάντια στην παρουσία των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών βάσεων και του MUOS (Mobile User Objective System), ενός συστήματος τηλεπικοινωνιών που καλύπτει από το 2015 τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Την Κυριακή το βράδυ πραγματοποιήθηκε εκδήλωση της ΚΟ Παλέρμο του ΚΚ Ιταλίας, με συμμετοχή και του ΚΚΕ, μετά από πρόσκληση.

Στην κεντρική ομιλία από το ΚΚ Ιταλίας, του Αλμπέρτο Λομπάρντο, έγινε αναφορά σε όλες τις εξελίξεις στη Λιβύη και στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο του ορυκτού πλούτου της Λιβύης. Οπως αναφέρθηκε, η Λιβύη είναι η πρώτη χώρα στην Αφρική στην παραγωγή πετρελαίου και μέσα στις δέκα πρώτες παγκοσμίως, καθώς φέρει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν παραγωγή με πολύ χαμηλό κόστος, κάτι που προσελκύει το ενδιαφέρον όλων των κολοσσών του κλάδου. Στη Λιβύη σήμερα είναι παρούσες η ιταλική «Eni», η γαλλική «Total», η ισπανική «Repsol», η αμερικανική «ExxonMobil», η ιαπωνική «Nippon Oil», η ρωσική «Gazprom» και πολλές άλλες. Υπογραμμίστηκε ότι η Ιταλία, που κυριαρχούσε στη Λιβύη επί Καντάφι, πριν από την ιμπεριαλιστική επέμβαση, συνεχίζει και σήμερα να έχει πρωταρχικό ρόλο. Κατέχει το 70% της παραγωγής πετρελαίου στη Λιβύη και το 2017 έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ παραγωγής. Η σύγκριση είναι χαρακτηριστική. Η «Eni» πέρυσι παρήγαγε 384.000 βαρέλια, ενώ η «Total» μόλις 31.000 βαρέλια. Ενδιαφέρον είναι ότι η «Total» έχει στόχο μέσα στα επόμενα τρία χρόνια να ξεπεράσει την παραγωγή της «Eni». Πέρα από το πετρέλαιο, ο ανταγωνισμός τους αφορά και το αέριο, όπου η «Eni» μεταφέρει κατευθείαν αέριο στην Ιταλία και συγκεκριμένα στη Σικελία, μέσω του αγωγού «Greenstream» που έχει μήκος 520 χλμ. Και εδώ τα στοιχεία είναι ενδιαφέροντα, καθώς το 2009, πριν τον πόλεμο στη Λιβύη, η «Eni» είχε παραγωγή 1 δισεκατομμύριο κυβικά μέτρα αερίου, ενώ σήμερα έχει φτάσει στα 6 δισ. κυβικά μέτρα.

Τονίστηκε επίσης ότι στην πολιτική αντιπαράθεση στην Ιταλία σχεδόν κανείς δεν αναφέρεται στον ιταλικό ιμπεριαλισμό και στις κινήσεις των ιταλικών αστικών κυβερνήσεων για τη στήριξη σχεδίων που εξυπηρετούν τα ιταλικά μονοπώλια. Για παράδειγμα, η Ιταλία είναι η τρίτη χώρα σε επενδύσεις στην Αφρική, με την «Eni» να είναι παρούσα σε 16 αφρικανικά κράτη, με επενδύσεις πάνω από 8 δισ., και από τους βασικούς ενεργειακούς «παίκτες» στην περιοχή. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι η Ιταλία στήριξε στρατιωτικές αποστολές σε χώρες της Αφρικής με 118 εκατ. ευρώ από το Γενάρη μέχρι το Σεπτέμβρη του 2018.

Εκ μέρους του ΚΚΕ παρενέβη ο Πέτρος Κηπουρόπουλος και έκανε ενημέρωση για όλες τις εξελίξεις σε Μέση Ανατολή και Βαλκάνια, για τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, για τις δράσεις του Κόμματος ενάντια στις αμερικανοΝΑΤΟικες βάσεις και τα στρατηγεία που είναι εγκατεστημένα στην Ελλάδα. Αναφέρθηκε επίσης σε όλες τις κινήσεις και πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε σημαιοφόρο των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, και στους κινδύνους για τη χώρα και το λαό. Με αφορμή μάλιστα την είδηση ότι θα συμμετάσχει στη Διάσκεψη για την Λιβύη και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, ο Π. Κηπουρόπουλος σημείωσε πως «παλιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση και σε αναμονή για την κυβερνητική καρέκλα, μιλούσε για κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων, και ότι δεν ήθελαν την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το εμπόριο ελπίδας έκανε και εμπόριο κάποιων αντιιμπεριαλιστικών συνθημάτων. Πρέπει και εδώ στην Ιταλία να βγουν συμπεράσματα, από το τι κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και από όλη του την πορεία αυτά τα 4 χρόνια που είναι κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι στην Ιταλία, οι απλοί αγωνιστές, αυτοί που αισθάνονται αριστεροί και προοδευτικοί, πρέπει να αναλογιστούν τι τους έλεγαν όλα αυτά τα χρόνια μια σειρά οπορτουνιστικά κόμματα και οργανώσεις που στήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ και ουσιαστικά δηλητηρίαζαν τον ιταλικό λαό με τη λογική του "μικρότερου κακού" και την προοπτική μιας λεγόμενης αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, που θα μπορούσε να αλλάξει και γενικότερα την ΕΕ. Ας δούνε σήμερα τι γίνεται, τόσο στην Ελλάδα όσο και συνολικά στην ΕΕ, και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους για τις αυταπάτες που έσπειραν όλα αυτά τα χρόνια. Ο ιταλικός λαός έχει άλλωστε τη δική του μεγάλη πείρα από τέτοιες κυβερνήσεις και το τι έπραξαν, και πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να τους γυρίσει την πλάτη και να συμπορευτεί με το ΚΚ Ιταλίας, για να οργανωθεί η πάλη, για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές».

Στο κλείσιμο της εκδήλωσης, οι σύντροφοι του ΚΚ Ιταλίας ευχαρίστησαν το ΚΚΕ για την παρουσία του στην εκδήλωση και γενικότερα για την πολύτιμη συνεισφορά και την πολύμορφη βοήθειά του όλα αυτά τα χρόνια, ενώ κάλεσαν τους παρευρισκόμενους να αναλογιστούν ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν το ΚΚΕ δεν είχε αυτή τη θέση για τη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις και αν είχε μπει στην κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα δεν θα υπήρχε καμιά αντιπολίτευση που να εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα στην Ελλάδα και θα ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα και ειδικά για τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα στην Ευρώπη.

Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε εκπρόσωπος της τοπικής οργάνωσης του Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου Σρι Λάνκα (JVP) στο Παλέρμο.