Η διήμερη Διεθνής Διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Παλέρμο της Ιταλίας την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, με αντικείμενο υποτίθεται τη «σταθεροποίηση» της κατάστασης στη Λιβύη και την προώθηση της «δημοκρατικής διαδικασίας», ανέδειξε για πολλοστή φορά τους έντονους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με απώτερο στόχο τη συνέχιση του ελέγχου του ενεργειακού πλούτου της χώρας από ισχυρά μονοπώλια. Επτά χρόνια μετά την καταστροφική ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, η χώρα παραμένει «παράδεισος» για τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά μονοπώλια, που έχουν αυξήσει σημαντικά την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, παρά τις εμπόλεμες συγκρούσεις με ισλαμιστές μισθοφόρους διαφόρων «αποχρώσεων» που συνεχίζονται και οι οποίες κρατούν το λαό της χώρας στη μέγγενη της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας για το μέλλον. Παράλληλα, η Λιβύη εξακολουθεί να μετατρέπεται σε τεράστιο σκλαβοπάζαρο μεταναστών από χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι αναζητούν ελπίδα στις αγορές εργασίας της Ευρώπης, δίνοντας ταυτόχρονα την αφορμή σε αστικές κυβερνήσεις και κόμματα να κάνουν «παιχνίδι», εξαπολύοντας αντιμεταναστευτικές κορόνες την ώρα που εξασφαλίζουν ακόμη φθηνότερη εργατική δύναμη για τα κάθε λογής μονοπώλια.

Σε αυτό το φόντο, ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουπέπε Κόντε, με τις ευλογίες του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, συγκάλεσε ηγέτες της περιοχής της Βόρειας Αφρικής και Ανατολικής Μεσογείου (μεταξύ αυτών και τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα), παριστάνοντας ότι εξασφαλίζει τη δρομολόγηση «λύσεων» στην ευρύτερη περιφέρεια. Εμφάνισε ως επιτυχία το γεγονός ότι κατάφερε να φέρει στο Παλέρμο τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές των εξελίξεων στη Λιβύη: Τον δοτό πρωθυπουργό Φαγέτζ Σάρατζ και τον στρατηγό ε.α. Χαλίφα Χάφταρ. Ανακοίνωσε τη δημιουργία τακτικού στρατού στη Λιβύη «στο πλαίσιο σταθεροποίησης της κατάστασης», εξασφαλίζοντας σχετικό ρόλο για τον ιταλικό στρατό. Ανακοίνωσε τη δρομολόγηση διεργασιών με στόχο τη διεξαγωγή εκλογών μέχρι τον Ιούνη του 2019. Ισχυρίστηκε ότι στη διάρκεια της Διάσκεψης επιδιώχθηκε «συνολική προσέγγιση στη Λιβύη αντί της επιβολής έξωθεν λύσεων», πετώντας έμμεση πλην σαφή «σπόντα» σε βάρος της κυβέρνησης του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, που και αυτός είχε συγκαλέσει τον Ιούλη του 2017 στο Παρίσι Σύνοδο για τη Λιβύη, ανακοινώνοντας βιαστικά «απόφαση» για τη διεξαγωγή λιβυκών εκλογών στις αρχές του Δεκέμβρη του 2018, οι οποίες τελικά αναβλήθηκαν.

Οι γαλλοϊταλικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα στις κυβερνήσεις Μακρόν και Κόντε αντανακλούν τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε μονοπωλιακές επιχειρήσεις των χωρών τους, με πρώτες την ιταλική «Εni», που έχει επενδύσεις δισεκατομμυρίων όχι μόνο στη Λιβύη αλλά και στην υπόλοιπη Βόρεια Αφρική, και τη γαλλική «Total», που έχει μείνει πίσω στη λεηλασία του λιβυκού ορυκτού πλούτου.

Στη Διάσκεψη του Παλέρμο, όμως, διαπιστώθηκε και η αντιπαράθεση της Ιταλίας (και ενδεχομένως και άλλων ισχυρών χωρών της ΕΕ) με την Τουρκία, που επιχείρησε με τη σειρά της να εξασφαλίσει μερίδιο από το πλιάτσικο στη Λιβύη. Η προσπάθεια του Τούρκου υπουργού Αμυνας, Χουλούσι Ακάρ, τρεις μέρες πριν τη σύνοδο του Παλέρμο, να μεταβεί στη Λιβύη και να προσεταιριστεί Λίβυους αξιωματούχους, παρουσιάζοντας τουρκικούς χάρτες που αποδείκνυαν την προσπάθεια της Ελλάδας να σφετεριστεί σημαντικό μέρος της υφαλοκρηπίδας της Λιβύης, έριξε περαιτέρω «λάδι στη φωτιά» της κόντρας. Προκάλεσε, κατά τα φαινόμενα, την απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης να μην επιτρέψει στον Τούρκο αντιπρόεδρο Φουάτ Οκτάι (και στον εκπρόσωπο του Κατάρ) τη συμμετοχή στη «μίνι Σύνοδο των πρωταγωνιστών της Μεσογείου» για το «μέλλον» της Λιβύης, προκαλώντας την αποχώρηση του Οκτάι. Η αποχώρηση του Τούρκου αξιωματούχου έγινε στο φόντο της έντονης δραστηριότητας των μονοπωλίων Ενέργειας στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και των τριμερών σχημάτων συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ.

Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια της Ιταλίας να πρωταγωνιστήσει στις πολιτικές διεργασίες για την «επόμενη μέρα» στη Λιβύη «αγκαλιάστηκε» από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Χέδερ Νάουερτ, χαιρέτισε μεσοβδόμαδα τα συμπεράσματα της Διάσκεψης και τους στόχους της, επίσημα την έναρξη συνταγματικής μεταρρύθμισης και τη διεξαγωγή «αξιόπιστων, ειρηνικών, καλά προετοιμασμένων εκλογών». Υπενθύμισε τον δεσπόζοντα ρόλο που επιδιώκουν οι ΗΠΑ στη Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή, τονίζοντας ότι όσοι «υποβαθμίζουν την ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα της Λιβύης θα τεθούν υπόλογοι». «Οι ΗΠΑ», κατέληξε, «είναι έτοιμες να υποστηρίξουν τον οικονομικό διάλογο, σε στενή συνεργασία με την αποστολή του ΟΗΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ». Τέτοιες «διαβεβαιώσεις» είναι σίγουρο ότι θα τις πληρώσει ο λιβυκός λαός...