Συμπληρώθηκε ένας ακριβώς χρόνος από τότε που η ΓΣΕΕ είχε ανακοινώσει με πλήρη επισημότητα την πρόθεσή της να φτιάξει «Ακαδημία Εργασίας» (δηλαδή «Πανεπιστήμιο»... εργατοπατέρων).

Και ω του θαύματος!

Σε μια χώρα που ο Μαλιακός παραμένει στοιχειωμένος για δεκαετίες, που το Κτηματολόγιο έχει γίνει φάντασμα, που η εκτροπή του Αχελώου κατάντησε ανέκδοτο, που η Παιδεία βουλιάζει στα κενά από δασκάλους, καθηγητές και αίθουσες διδασκαλίας,

μέσα σε ένα και μόνο χρόνο,

στη χώρα που, όπως λένε, καθημάσσεται από τη γραφειοκρατία, που «δε γίνεται τίποτα», που «όλα καθυστερούν», στη χώρα που μεσουρανεί το «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»,

η ΓΣΕΕ τα κατάφερε (στην ώρα της!) και απέκτησε («εν χορδαίς και οργάνω») την Ακαδημία της!

*

Είναι από τις σπάνιες φορές που όλα λειτούργησαν στην εντέλεια. Τίποτα δε φρενάρισε την ίδρυση της σχολής, τίποτα δε δημιούργησε πρόσκομμα σε τούτη την «πρωτοβουλία». Καμιά «δομική» αδυναμία του συστήματος, καμία δυσλειτουργία του δημόσιου τομέα, καμία αβελτηρία της διοίκησης δε στάθηκε εμπόδιο. «Ακαδημία» ζήτησαν, «Ακαδημία» έλαβαν. Πατ-κιουτ!

Εδώ, κατά συνέπεια, κάτι σπουδαίο θα συμβαίνει. Δεν εξηγείται διαφορετικά: Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το κράτος, η κυβέρνηση, η πρώην κυβέρνηση, οι αρμόδιοι φορείς, αφ' ής στιγμής επέδειξαν τέτοια ετοιμότητα και προθυμία, πρέπει να είδαν στην κίνηση της ΓΣΕΕ κάτι το θεάρεστον. Κάτι το ευεργετικόν. Κάτι πολύ σημαντικό είναι αυτό που περιμένουν από την «Ακαδημία» της ΓΣΕΕ για να σπεύσουν αμελλητί να υλοποιήσουν την εξαγγελία.

*

Και πράγματι. Μετά την προχτεσινή αποκάλυψη του «Ρ» για το γράμμα της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με το οποίο ζητούσε από την ΕΘΕΛ την απόσπαση συνδικαλιστή ώστε να εκπαιδευτεί στην «Ακαδημία» για να γίνει χρήσιμος και να προσέλθει... καταρτισμένος στον «κοινωνικό διάλογο» (!),

ο λόγος για τον οποίο το όλο σύστημα στήριξε (με έργα και όχι με λόγια) τη λειτουργία της εν λόγω «Ακαδημίας», έγινε σαφής:

Σε ένα τέτοιο κράτος, για μια τέτοια κυβέρνηση, για μια τέτοια πρώην κυβέρνηση κλπ, κλπ, η παραγωγή και εκπαίδευση «εργατοπατέρων» αποτελεί δραστηριότητα που εντάσσεται - ταξικώ δικαίω - στις βασικές προτεραιότητές τους. Να, λοιπόν, γιατί, όταν πρόκειται για την εκπαίδευση των «λακέδων», μπορούν (στο άψε - σβήσε!) να χτίσουν μέχρι και «Πανεπιστήμιο».

***

ΥΓ (1): Τα κενά στα σχολεία μπορούν να περιμένουν...

*

ΥΓ (2): Κατενθουσιασμένη είχε δηλώσει πριν ένα χρόνο η αρμόδια συντονίστρια του ΠΑΣΟΚ, η κ. Δαμανάκη, με την «πρωτοβουλία» της ΓΣΕΕ για την εκπαίδευση εργατοπατέρων μέσω της «Ακαδημίας». Το υπενθυμίζουμε για να μη νομίζετε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει «αντιπολίτευση»...

Ομοίως, ούτε ο Αλογοσκούφης φταίει, αφού όλα οι προηγούμενοι τα είχαν κάνει, ούτε ο Σουφλιάς (και κει οι προηγούμενοι τα έκαναν), ούτε ο Μολυβιάτης (παρομοίως) και πάει λέγοντας.

Αλλά (ας το σκεφτούμε) ούτε οι προηγούμενοι φταίνε, αφού - τελικά - όλα τα είχαν κάνει οι προ-προηγούμενοι και μετά ήρθαν οι άλλοι (οι προηγούμενοι) και απλώς εφάρμοσαν (από αντιασφαλιστικούς νόμους μέχρι ξεπούλημα) τις αποφάσεις των προ-προηγούμενων, που όμως τι να σου κάνουν οι άνθρωποι, καθότι και κείνοι είχαν πέσει θύματα των προ-προ-προηγούμενων κ.ο.κ...

*

Το σημαντικότερο είναι ότι με τα στοιχεία που ομολόγησε μας προσέφερε (με στοιχεία) μια «θεάρεστη» ακτινογραφία της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού. Και συγκεκριμένα, ότι: Με τον «έμπορο ναρκωτικών και Δράκουλα της Τρανσυλβανίας» (που μετά την ανάνηψή του ασκεί «νόμιμες επιχειρηματικές δραστηριότητες») δεν έχουν κανένα πρόβλημα να διατηρούν συνεταιρικές και οικονομικές σχέσεις πάνω από σαράντα (!) πολυεθνικοί όμιλοι, διεθνείς τράπεζες και εργοληπτικές εταιρίες, από τη «Μέριλ Λινς» μέχρι το δικό μας τον Μπόμπολα. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα είχαν πρόβλημα;...

Δεν πάνε πολλές μέρες που ο Μπους τροφοδότησε τα διεθνή ΜΜΕ με αφορμή μια παλιότερη εκμυστήρευση, την οποία φέρεται να έκανε σε συνομιλία του, σύμφωνα με την οποία «είχε ένα όνειρο» στο οποίο είδε τον Θεό να τον καλεί να πάει στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και εκείνος, απλώς, ακολούθησε το θέλημα του Θεού...

Ο Λευκός Οίκος διέψευσε ότι υπήρξε τέτοιου είδους τοποθέτηση του Μπους. Πάντως, αυτό το «είχα ένα όνειρο», πέρα από τη σκοτοδίνη της θρησκοληψίας που αναδίνει, μας θύμισε τον σπουδαίο αγωνιστή για τα δικαιώματα των μαύρων, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και εκείνη την περίφημη ομιλία του που ξεκινούσε, ακριβώς, με το «Εχω ένα όνειρο...».

Φυσικά δε γνωρίζουμε - εφόσον πράγματι είπε τα όσα του αποδίδονται - αν στις προθέσεις του Μπους ήταν, κλέβοντας τη φράση του Κινγκ, να προκαλέσει ανόητους, ανιστόρητους συνειρμούς και «συγκρίσεις» (!) γύρω από το άτομό του με τον μεγάλο Αμερικανό αγωνιστή.

Γνωρίζουμε, όμως, πολύ καλά, ότι τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (που σαν σήμερα του απενεμείτο πριν 41 χρόνια το Νόμπελ Ειρήνης) ταιριάζουν γάντι στην Αμερική του Μπους: «Εκείνος που κάνει τις μεγαλύτερες βιαιοπραγίες στον κόσμο είναι η χώρα μου», έλεγε.