Ο Μανώλης Βασιλάκης, ο γνωστός από το κατάπτυστο άρθρο που είχε υπογράψει στην "Ελευθεροτυπία" πριν 7 χρόνια, με τίτλο Κ(αρτέλ) Κ(ομματικών) Ε(πιχειρήσεων) - Περισσός ΑΕ, ...ξαναχτύπησε. Συνεχίζοντας τα ανόητα άρθρα του και αδιαφορώντας για το ρεζιλίκι που υφίσταται, επανήλθε στην "Εξουσία" με άρθρο που τιτλοφορεί "Trash πολιτική" (δηλαδή τρανσέξουαλ, για να είναι κι αυτός μέσα στην επικαιρότητα, τώρα που οι διάφοροι τέτοιοι τύποι έχουν ανέλθει στα ύψη της δημοσιότητας). Ποια είναι αυτή η trash πολιτική; Η πολιτική του ΚΚΕ φυσικά, κατά τον Βασιλάκη! Γιατί το ΚΚΕ, όπως μας πληροφορεί ο Μ. Βασιλάκης, συνέπραξε με τη ΝΔ στη γνωστή υπόθεση της Μαλβίνας Χαριτοπούλου!

Δε γνωρίζουμε αν το άρθρο γράφτηκε από τον ίδιο ή, απλώς, μόνο υπογράφτηκε από τον ίδιο, όπως μας έχει εξοικειώσει και από άλλη φορά... Το κυριότερο, όμως, είναι άλλο.

Το ΚΚΕ έχει δική του πολιτική, δεν τη δανείζεται, ούτε έχει "πάρε - δώσε" με κανέναν. Και είναι πολιτική ουσίας, γνήσια λαϊκή, κομμουνιστική. Ας πούμε, ωστόσο, ότι το ΚΚΕ στο συγκεκριμένο θέμα της Μαλβίνας, συνέπεσε με τον "Ελεύθερο Τύπο", με τη "Βραδυνή" και με τη ΝΔ. Και λοιπόν; Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Στο ότι δε συνέπεσε με τμήμα του ΠΑΣΟΚ και με το ΣΥΝ; Γιατί; Γιατί δήθεν αυτές είναι προοδευτικές δυνάμεις; (πού είσαι Τσουκάτο...).

Αυτό ενόχλησε, αλήθεια, τον Βασιλάκη και τους συνεργάτες του, από την "Αυγή" και από αλλού; Αυτό ενόχλησε τους διάφορους Τσουκάτους; Η το γεγονός ότι η Μαλβίνα κάνει κριτική στην κεντροαριστερά και στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Σ' αυτό το τελευταίο δεν απαντούν. Το αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι. Και ο Μ. Βασιλάκης και ο Κ. Κάρης (της "Αυγής" αυτός) και ο Η. Κανέλλης και ο Θ. Τσεκούρας (της "Εξουσίας" αυτός και πρώην της "Αυγής").

Τι να πούνε; Αλλά μιας και δεν έχουν τίποτα να πουν, το 'ριξαν στην "υπεράσπιση" της μνήμης του Στρατή Σωμερίτη! Τους έπιασε ο πόνος για τον Στρατή Σωμερίτη! Ολος ο καημός τους εκεί έχει εστιαστεί!!!

Αν, μετά από όλα αυτά, τούς πει κανείς "στην μπάρα", θα 'χει άδικο;

Καθυστερημένα έστω, οφείλουμε - ως ελάχιστη τιμή στον φημισμένο από το 1919 στη Γαλλία, σκιτσογράφο - ζωγράφο, διακεκριμένο μεταφραστή του Μπωντλαίρ και άλλων Γάλλων ποιητών, δημοτικιστή λογοτέχνη, λαογράφο, πολέμιο της "φραγκοποίησης" της ελληνικής ζωής και παράδοσης, ριζοσπάστη διανοούμενο της γενιάς του '30, εμπνευστή και στυλοβάτη της πνευματικής "Λεσβιακής Ανοιξης" - την παρουσίαση του όμορφου λευκώματος "Α. ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΤΣΗΣ (1897 - 1947) ".Γραμμένο με αγάπη από τον Στρατή Αλ. Μολίνο και εικονογραφημένο με περισσότερα από 150 θαυμάσια σκίτσα του Πρωτοπάτση και άλλα ντοκουμέντα, το λεύκωμα κυκλοφόρησε πέρσι από τις εκδόσεις "Αστερίας",με την ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννηση του Πρωτοπάτση. Είναι κρίμα που οι μεταπολεμικές γενιές αγνοούν αυτό το πολύπλευρο, επαναστατικό πνεύμα... Μερίμνησαν γι' αυτό οι πολιτειακοί φορείς (λ.χ., Παιδείας, Πολιτισμού, κ.ά.), ακριβώς επειδή ο Αντώνης Πρωτοπάτσης υπήρξε ασυμβίβαστος. Επειδή και σε χαλεπούς καιρούς σκιτσάριζε για την "Ελεύθερη Ελλάδα",τη "Μάχη",το "Ριζοσπάστη",το "Ρίζο της Δευτέρας",επειδή και καρκινοπαθής τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, με παράλυτο το δεξί του χέρι, με σκίτσα του από το κρεβάτι του νοσοκομείου, "πολεμούσε" τα δεινά της αγγλο - αμερικανοκρατίας.

Γεννημένος στη Μυτιλήνη, ορφανός μικρός από πατέρα, αλλά πνευματικά καλλιεργημένος από τη μητέρα του, ο Πρωτοπάτσης φοιτά (1914) στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και από το 1915 φιλοτεχνεί σκίτσα σε εφημερίδες και περιοδικά της Μυτιλήνης και Αθήνας. Με τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου φεύγει για την Ευρώπη και εγκαθίσταται τελικά στο Παρίσι, όπου παντρεύτηκε την άξια συντρόφισσά του Μαρί - Λουίζ και από το 1919 - 1939 συνεργάζεται μόνιμα με την "Journal" ("Εφημερίδα") αρχικά και στη συνέχεια με τις "Φιγκαρό", "Ματίν", "Παρί Μιντί" και τα περιοδικά "Λ' αμί ντι πεπλ", "Λε κοτιντιέν", "Λα ρυμέρ", "Λα σεμαίν μυζικάλ", "Λε νουβέλ Λιτεραίρ" κ.ά., υπογράφοντας με το ψευδώνυμο Pazzi. Ως Pazzi υπέγραφε και τα ζωγραφικά του έργα στις εκθέσεις έργων του στο Παρίσι, στην Αλεξάνδρεια, στην Ελλάδα. Για την πρωτοπόρα, αναγνωρισμένη στην Ευρώπη, σπουδαία σκιτσογραφική τέχνη του (διδαχή για τους σκιτσογράφους πάντα), το 1925 ανακηρύχτηκε πρόεδρος του Συνδέσμου Σκιτσογράφων Αθηναϊκών Εφημερίδων. Η ναζιστική θύελλα και η νοσταλγία της "αιολικής ψυχής του", τον ξανάφεραν το 1939 στην πατρίδα για να συνεχίσει πρωτοπόρα και πάλι το πολύπτυχο έργο του.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Το ενδεχόμενο ένοπλης σύρραξης στον Περσικό Κόλπο φαίνεται να απομακρύνθηκε μετά από την επιτυχημένη διπλωματική παρέμβαση του ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Εντούτοις, η αναμέτρηση στους κόλπους του Συμβουλίου Ασφαλείας, που συνεδριάζει με στόχο να καταλήξει σε μια οριστική απόφαση για τον τρόπο εφαρμογής της συμφωνίας, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Ο πρεσβευτής της Ουάσιγκτον στα Ηνωμένα Εθνη, Μπιλ Ρίτσαρντσον, χαρακτήρισε τη συμφωνία του Ανάν με την ιρακινή ηγεσία "πολύ καλή" και την υπεράσπισε απέναντι στις σφοδρές επικρίσεις της ρεπουμπλικανικής αντιπολίτευσης. Παρ' όλα αυτά, ο Μπ. Ρίτσαρντσον, εκφράζοντας τις απόψεις του Λευκού Οίκου, επανέλαβε ότι οι ΗΠΑ διατηρούν σοβαρότατες επιφυλάξεις για την αξιοπιστία του Ιρακινού Προέδρου. Τόνισε, μάλιστα, ότι οι αμερικανικές δυνάμεις θα παραμείνουν σε κατάσταση επιφυλακής στην περιοχή του Κόλπου, ώστε να είναι σε θέση να επέμβουν άμεσα κατά του Ιράκ, στην περίπτωση που κριθεί ότι η Βαγδάτη παραβιάζει τη συμφωνία και φυσικά τα αμερικανικά "εθνικά συμφέροντα".

Εχοντας στο πλευρό του τον Βρετανό πρεσβευτή στον ΟΗΕ σερ Τζον Γουέστον, ο Ρίτσαρντσον επιδιώκει να πετύχει την υιοθέτηση τέτοιας φρασεολογίας στο τελικό κείμενο απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, που θα επιτρέπει στις αμερικανο-βρετανικές δυνάμεις να αναλάβουν αυτόματα δράση, σε περίπτωση που κρίνουν ότι η Βαγδάτη δεν εφαρμόζει τη συμφωνία. Στην προοπτική αυτή, αντιτίθενται έντονα η Ρωσία, η Κίνα και η Γαλλία, με το επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο δε θα βοηθούσε καθόλου στην επικράτηση ηρεμίας στην περιοχή, προσπαθώντας, όμως, στην ουσία να διαφυλάξουν τη δική τους δυνατότητα μεσολάβησης στα τεκταινόμενα, επιδιώκοντας την όσο το δυνατόν γρηγορότερη άρση του εμπάργκο σε βάρος του Ιράκ.

Ε. Μ.

Ακόμα και η "Καθημερινή", που δεν έχει κρύψει ποτέ ότι εκφράζει τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, δεν μπορεί να αποσιωπήσει το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ πλούτου και φτώχειας, μεταξύ υπερκερδών των επιχειρηματιών και εξαθλίωσης των εργαζομένων. "Το 1997 υπήρξε έτος θετικότατων αποτελεσμάτων και υψηλών κερδών", αναγνωρίζει στο χτεσινό άρθρο της. Τα τρελά κέρδη που αποκόμισαν τράπεζες και οι επιχειρήσεις στη χώρα μας, όπως προκύπτει από τους ισολογισμούς που δημοσιεύονται αυτές τις μέρες, είναι ολοφάνερο ότι είναι προϊόν της έντασης της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, μέσα στο ευνοϊκό περιβάλλον που δημιουργεί η αντιλαϊκή επέλαση της κυβέρνησης Σημίτη. Την ίδια στιγμή όμως, από την άλλη, ο ΣΕΒ εμφανίζεται με σκληρή γραμμή στις διαπραγματεύσεις με τη ΓΣΕΕ και δέχεται να δοθούν αυξήσεις ...185 δραχμών τη μέρα!!!

Τα συμπεράσματα είναι εύκολα. Ενα θέλουμε να τονίσουμε: Οτι μόνο στο βαθμό που οι εργαζόμενοι συγκροτήσουν το δικό τους μέτωπο, μόνο όταν παίρνει σάρκα και οστά ο κοινωνικός και πολιτικός αγώνας της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, μπορεί να ελπίζουν ότι μπορούν να φέρουν τις εξελίξεις στα "μέτρα τους", προς όφελος των συμφερόντων τους. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες.

Με ξεκάθαρο και άμεσο τρόπο, αυτόν που το ΚΚΕ ξέρει να μιλάει, η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε στον πρωθυπουργό για τα στοιχεία που, δήθεν, δε γνώριζε, και για τα οποία, δήθεν, ζητούσε διευκρινίσεις απότο ΚΚΕ:

"Ξέρετε πάρα πολύ καλά", επισήμανε, "ότι ξέρουμε τι λέμε. Αλλιώς, δε θα παίρναμε την ευθύνη να πούμε ένα τέτοιο πράγμα. Θέλετε να σας φέρω το χαρτί; Non paper δεν έχω. Γιατί συνήθως non paper είναι αυτά. Ακόμη όμως κι αν υπήρχε non paper και το έφερνα στη Βουλή, θα λέγατε ότι τα non paper δεν έχουν αξία. Αυτή είναι η ουσία...".

Οσον αφορά τις συνθήκες, που ο κ. Σημίτης κάνει πως δεν καταλαβαίνει ποιες είναι, ισχυριζόμενος, μάλιστα, πως δεν τις γνωρίζει και εγκαλεί το ΚΚΕ για επικίνδυνη ...συνωμοσιολογία, αποστομωτική ήταν η απάντηση της Αλ. Παπαρήγα:

"Οσον αφορά τις συμφωνίες. Παράδειγμα, η Συμφωνία της Μαδρίτης. Η Τουρκία ζητάει να αποκτήσει και νομική ισχύ. Και καλά κάνει από τη μεριά της η Τουρκία, γιατί την ευνοεί. Κι αφήνω όλα όσα ζήσαμε, το πώς δηλαδή υπογράφτηκε αυτή η Συμφωνία της Μαδρίτης...". Αλλα παραδείγματα είπε: "Το σχέδιο ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτά όλα τα έχετε αποδεχτεί! Η περίφημη ΚΕΠΠΑ. Η συμφωνία με τη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση, που έχετε υπογράψει. Πρόκειται για συνθήκες τέτοιες, οι οποίες, μοιραία, σας φέρνουν στη συμφωνία και για τα ζητήματα του Αιγαίου, με τα οποία έχετε συμφωνήσει...".

Αναφερόμενος στην ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, ο πρωθυπουργός της χώρας αναρωτήθηκε απλοϊκά, γιατί το ΚΚΕ δεν αποκαλύπτει τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί, γιατί δεν παρουσιάζει στο λαό αυτά τα οποία κρύβει η κυβέρνηση, καταλήγοντας με κατηγορίες ενάντια στο ΚΚΕ για "συνωμοσιολογία", την οποία, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει ως "επικίνδυνη πολιτική"!!!

Αποστομωτική, όμως, ήταν η απάντηση της Αλέκας Παπαρήγα:

"Το θέμα, είπε, είναι: Θα συνδράμεις τη "νέα τάξη πραγμάτων" ή θα την αντιπαλέψεις; Από κει και πέρα, όταν συνδράμεις, τα υπογράφεις όλα, μέχρι και εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οταν δε συνδράμεις, κάνεις εκείνα τα διαδοχικά βήματα απεμπλοκής, πίεσης κλπ.". Και συνέχισε: "Σας λέω το εξής παράδειγμα: Τι θα γίνει με τα πυρηνικά όπλα στην Ελλάδα; Είναι διαπραγματευτικό όπλο της Ελλάδας; Τι θα γίνει με τη Σούδα, την οποία άλλοι την έχουν ανάγκη; Θα συγκρουστείς κάπου;".

Γύρω, γύρω

μασκαράδες,

κλόουν, πειρατές,

αγάδες,

παίζουν όλοι

γαϊτανάκι

στην καμπούρα

του κοσμάκη.

Γύρω, γύρω

καρναβάλι

"φαγοπότι"

και κραιπάλη

κι ο λαός

μες στην ξεφτίλα

φορτωμένος

σαν καμήλα!

Γύρω, γύρω

αρλεκίνοι,

πού θα πάει

τί θα γίνει,

ε, λαέ, σήκω

στο πόδι

να τελειώσει

το "τριώδι"!

Ο οίστρος