Η σκηνή είναι από την πρόσφατη προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή και αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα του... απείρου δικομματικού κάλλους: Στο βήμα είναι ο Γ. Παπανδρέου και καταγγέλλει την κυβέρνηση της ΝΔ για διαπλοκή, λέγοντας «δίνετε τα έργα στους ίδιους, στον Μπόμπολα και τον Κόκκαλη». Λίγο μετά, πήρε τον λόγο ο Κ. Καραμανλής και κατάγγειλε πως το ΠΑΣΟΚ αποτελεί ακόμη και σήμερα το «χαϊδεμένο των διαπλεκομένων»...

Κατά τ' άλλα, βέβαια, σε τίποτε δεν αλλάζει η ουσία, εάν δεν παίρνουν τα δημοσια έργα, τις προμήθειες κλπ. οι προαναφερόμενοι μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά κάποιοι συνάδελφοί τους. Ετσι κι αλλιώς, ο λαός τίποτε δεν έχει να κερδίσει...

Με την απομόνωση μιας πρότασης ότι η λίστα στα προγράμματα με υποκατάστατα «είναι αποτέλεσμα και της προπαγάνδισης ότι μπορεί να υπάρξει θεραπεία με την υποκατάσταση κάποιων ουσιών», προσπαθεί η χτεσινή «Αυγή» να απαντήσει στο προχτεσινό σχεδόν ολοσέλιδο ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να εξαγνίσει την εμπορευματοποίηση του πόνου των χρηστών και των οικογενειών τους, με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, που εκχωρεί την εξάρτηση στους ιδιώτες - και μάλιστα των προγραμμάτων χαμηλών προδιαγραφών - χρησιμοποιώντας ως κύριο επιχείρημα την αναμονή 4.000 ανθρώπων στη λίστα.

Ετσι, αφού η «Αυγή» έκανε «γαργάρα» την εντεινόμενη εμπορευματοποίηση - όπως το επισημάναμε σε προχτεσινό σχόλιο με τίτλο «τα ...αμφιλεγόμενα της Αυγής» - επιτίθεται στο «Ρ» και φτάνει στο σημείο να χυδαιολογεί, γράφοντας ότι «ο "Ριζοσπάστης" προτιμά να μετρά άψυχα πτώματα στα δίχτυα των εμπόρων ναρκωτικών και στα πεζοδρόμια της απόγνωσης, παρά να βλέπει χρήστες ναρκωτικών να προσέρχονται στις υπηρεσίες υγείας».

Ας ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, για μια ακόμη φορά τα πράγματα. Το ΚΚΕ και ο «Ρ» υποστηρίζουν τον θεραπευτικό πλουραλισμό που έχουν τελικό στόχο την απεξάρτηση - όπως ξεκίνησαν δηλαδή και τα προγράμματα υποκαταστάτων. Και όχι μόνο. Δημόσια έχει δηλώσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα ότι η διαδρομή μέχρι την απεξάρτηση είναι θέμα των επιστημόνων, πρώτα και κύρια.

Απεξάρτηση, όμως, με ταυτόχρονη χρήση τούτης ή της άλλης ουσίας δεν υπάρχει. Οχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά σύμφωνα με τα επιστημονικά πορίσματα. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα έγραφε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, καθηγητής Ν. Παρασκευόπουλος: «Είναι απρόσφορη μέχρι και επικίνδυνη μια πρόταξη των ιατρικών και φαρμακευτικών προσεγγίσεων, όταν πρόκειται για εξαρτημένους εφήβους. Αν ο έφηβος μάθαινε στην κρίσιμη ηλικία ότι μια ιατρική συνταγή ή μια κάψουλα τον σώζει από το αδιέξοδο και το ψυχοπλάκωμα σε όλη του τη ζωή θα αναζητούσε ουσίες κάθε είδους, για να διαχειριστεί τα αδιέξοδά του» («Ελευθεροτυπία» 29/6/2005). Και πολύ περισσότερο, βέβαια, δεν υπάρχει θεραπεία (δηλαδή, απεξάρτηση) με τη χορήγηση αποκλειστικά και μόνο υποκαταστάτων, όπως τείνουν να κάνουν τα σχετικά προγράμματα.

Αυτές τις αλήθειες θ' αποφασίσει να τις αναγνωρίσει η «Αυγή», αντί να χυδαιολογεί σε βάρος του «Ρ»; Ή, μήπως, η ιδεολογική εξάρτηση απ' το συμβιβασμό με τις ουσίες είναι ισχυρότερη απ' την εξάρτηση αυτή καθ' αυτή απ' τις ουσίες;